Verður Jón Gnarr fyrsti íslenski pólitíski flóttamaðurinn?

Frami Jóns Gnarr hefur orðið mikill og skjótur. Nú á hátindi frægðar sinnar sem nær langt út fyrir landsteinana þá hefur hann ekki nennt að setja sig inn í smærri mál s.s. Icesavemálið eða skólamál.  Jón Gnarr hefur ekki heldur nennt að hitta hvern sem er s.s. formann Frjálslynda flokksins enda er hann stjarna.

Á dögunum boðaði Jón Gnarr flótta sinn frá landinu vegna húmorslausra stjórnmála og tilgangslausra viðræðna við einhverja minnihluta.  Mér finnast fréttir dagsins bera það með sér að það styttist mjög í að Jón Gnarr verði fyrsti pólitíski flóttamaður landsins. 

Það verður spennandi vita á hvaða lendur stjarnan muni ákveða að skína næst - mögulega Hollýwood eða jafnvel Bollýwood.

Húmorsleysi og neikvæðni

Sex Skagamenn á móti Ásmundi Daða

Ég heyrði í kunningja mínum a Skaganum sem sagði mér frá því að þar væri gert góðlátlegt grín af þessari ályktun Vg, þar sem  afsagnar Ásmundar Daða væri krafist.   Ályktunin var samþykkt naumlega á afar fámennum fundi, sem flokksforysta Vg hafði blásið til, en einungis 6 fundarmenn greiddu henni atkvæði.

Sú spurning hlýtur að vakna hvað Steingrímur J. fær út úr því að skrapa saman nokkrum hræðum á samstöðufund við hreinsunarstarf sitt í þingflokknum? 

Skora á Ásmund Einar að segja af sér

Vitleysisumræða í boði Samtaka Atvinnulífsins

Samtök Atvinnulífsins bjóða landsmönnum upp á þvílíka þvælu málflutning að það hálfa væri meira en nóg. Málflutningur sem gengur út á að ekki sé hægt að gera almenna kjarasamninga í landinu vegna þess að það þurfi að tryggja þeim sem stunda fiskveiðar sérstaka einokun til að stunda veiðar og það til margra áratuga! Rökin eru að það verði engar fjárfestingar nema að núverandi handhafar og afkomendur þeirra fái réttindi umfram aðra landsmenn.  Þetta er illskiljanlegt þó væri ekki vegna annars en þess að margir þeirra sem um er rætt að þurfi að hafa einokun, hafa steypt útgerðum sínum í gríðarlegar skuldir og tekið svakalegt fjármagn út úr atvinnugreininni.

Maður hefði skilið að það væri erfitt að gera kjarasamning ef að til stæði að skera niður veiðiheimildir um tugi prósenta og auðveldara væri að semja ef veiðar og atvinnufrelsi yrði aukið í sjávarútveginum. Sömuleiðis ætti það að greiða fyrir samningum ef að allur fiskur færi á fiskmarkað en fyrir þá sem trúa á mátt markaðarins ættu að sjá það í hendi sér að það myndi stuðla að aukinni verðmætasköpun í landinu.

Stundum er engu líkara en að forysta SA og reyndar ASÍ einnig berjist á hæl og hnakka gegn markaðslögmálum en fyrir einokun og fákeppni.

Forysta ASÍ er með í samsærinu

Leikaraskapurinn í kringum kjarasamningana er orðinn langdreginn og þreyttur. Beggja vegna borðsins sitja forystumenn sem voru beinir þátttakendur í hruninu þar sem þeir spiluðu með útrásarvíkingum með lífeyrispeninga landsmanna. Báðir hafa þeir varið kröftum sínum í að endurreisa og varðveita þau kerfi sem ollu hruninu. Báðir voru sammála um að samþykkja Icesave, viðhalda óbreyttu lífeyrissjóðakerfi og verðtryggingu. Sömuleiðis leggja báðir mikla áherslu á svo undarlegt sem það nú er, að verja óbreytt kvótakerfi sem skilar víst helmingi minni botnfiskafla á land en veitt var fyrir tveimur áratugum. Kvótakerfið sem forysta ASÍ og SA vill verja hvetur ennfremur til sóunar verðmæta og var upphaf loftbóluhagkerfisins.

 Það er beinlínis galið að stilla varðveislu kvótakerfisins upp sem einhvers lykilatriði sem forsendu þess að semja um kaup og kjör við launafólk í landinu - kerfi sem brýtur í bága við jafnræði og mannréttindi landsmanna!

 Miklu nær væri að SA og ASÍ sameinuðust um að endurskoða algerlega frá grunni veiðiráðgjöfina og leyfa auknar veiðar og frelsi í atvinnugreininni.

Reyna að ná skammtímasamningi

Steingrímur J. byggði Vg upp og reif síðan niður

Steingrímur J. á stærsta þáttinn í því að byggja upp Vg en á þeirri vegferð hefur hann farið í fjölbreytt en vissulega ólík hlutverk s.s. byltingarmanns, umhverfisverndarsinna, kvenfrelsismann, andstæðing Icesaves, Evrópusambandsins, talsmann hinna dreifðu byggða, kvótakerfis, lýðræðisumbóta og breyttra stjórnarhátta. Sömuleiðis hefur Steingrímur J. farið í búning þjónustumanns AGS, verndara kvótakerfisins í sjávarútvegi og sölumanns á orkuauðlindum þjóðarinnar til útlendinga. Steingrímur J. er atvinnumaður sem hefur skilnings á því að hvorki gagnsæið sem hann boðaði þrútinn í ræðustól Alþingis á ekki við um hann og alls ekki á þeim erfiðu tímum sem nú eru uppi. 

Sem von er hafa þessi stöðugu hamskipti Steingríms J. gert talsmenn flokksins mjög ringlaða og hafa þeir hver af öðrum týnst úr flokknum og jafnvel úr sjálfum þingflokknum.

Fréttir kvöldsins hljóta að vera að Ásmundur Daði Einarsson treystir sér ekki lengur til þess að styðja ríkisstjórnina á meðan þau Guðmundur Steingrímsson og Siv Friðleifsdóttir gera sig líklega til þess að veita stjórninni stuðning.  Sjötti þingflokkurinn virðist vera í burðarliðnum á Alþingi en vænta má þess að Ásmundur Daði gangi til liðs þau Lilju Mósesdóttur og Atla Gíslason. 

Þó svo að aðfarir Steingríms J. við að rífa niður Vg toppi jafnvel skipulagt niðurrif Halldórs Ásgrímssonar á Framsóknarflokknum, þá  bjó hann þetta dæmi til, á meðan Halldór fékk sinn flokk í arf.

Vantrauststillaga felld

Vantrauststillaga Bjarna Benediktssonar

Lítil von er  til þess að vantrauststillaga Bjarna Benediktssonar verði samþykkt þar sem að hann virðist hafa lagt tillöguna fram án nokkurs undirbúnings.  Bjani ráðfærði sig hvorki við Framsóknarflokkinn né Hreyfinguna eða hvað þá við tvímenningana sem nýlega sögðu skilið við þingflokk Vg.

Ef tilgangurinn með vantrauststillögunni er að opna pólitísk sár nú í kjölfar Icesave kosninganna þá er eins víst að umræðan verði Sjálfstæðisflokknum ekki síður erfið en ríkisstjórninni. Ræða Bjarna munu að öllum líkindum ekki vigta þungt í pólitískri framvindu en meiri athygli mun beinast að því hvort að þingflokksvillingarnir í Vg þau Lilja og Atli munu lýsa vantrausti á ríkisstjórnina. Atkvæðagreiðsla þeirra mun upplýsa um hversu djúpstæður ágreiningurinn er í Vg og þá hversu lengi flokkurinn heldur saman.

Þakkir til forseta Íslands

Stjórn Frjálslynda flokksins þakkar Ólafi Ragnari Grímssyni fyrir frækna framgöngu hans í Icesave málinu. Frá upphafi hefur málsmeðferð stjórnvalda í Icesavemálinu verið með endemum s.s. að ætla að þröngva  Icesavesamningnum ólesnum í gegnum Alþingi og geta ekki skýrt og varið af myndugleika málstað Íslendinga.

Sú ákvörðun forsetans að skjóta Icesavemálinu til þjóðarinnar verður vonandi til þess að núverandi ríkisstjórn og sömuleiðis ríkisstjórnir framtíðarinnar taki í auknum mæli ákvarðanir í samræmi við vilja þjóðarinnar.

Niðurstaðan í þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesavesamninginn staðfestir að myndast hafi djúp gjá á milli þings og þjóðar.  Meirihluti kjósenda greiddi atkvæði gegn því að taka á sig ótakmarkaða ábyrgð og kostnað vegna gallaðs regluverks Evrópusambandsins og misferla fjármálakerfisins.  Nú ætti það að vera forgangsverkefni hjá þjóðkjörnum fulltrúum að brúa gjána svo landsmenn snúi bökum saman allir sem einn.

Barátta og sigur grasrótarsamtakanna Samstöðu þjóðar og Advice er merkilegur fyrir margra hluta sakir og ekki síst að þau öttu kappi við sterkustu öflin í þjóðfélaginu þ.e. leiðandi stjórnmálaflokka, sérfræðingaveldi og álitsgjafa flokkanna inn á fjölmiðlum, helstu fjölmiðla, Samtök atvinnulífsins og verklýðshreyfinguna.

 Venjulegir kjósendur sögðu nei við boði valdastéttarinnar að játast undir  ósanngjarnan samning.

 Mikil barátta stendur um þessi ólíku sjónarmið um allan heim og þess vegna erum við Íslendingar ekkert eyland í umræðunni á heimsvísu. Ísland hefur nú tekið þá afstöðu að bankakerfið geti ekki gengið, að því vísu að almenningur borgi kostnaðinn vegna mistaka þess.

 

Sigurjón Þórðarson, formaður

Ásta Hafberg, varaformaður

Grétar Mar Jónsson, ritari

 

Óútfyllt ávísun til að losna við uppgjör

Hrunið er bein afleiðing af samkrulli spilltrar stjórnmálastéttar og fjárglæframannanna í útrásarbönkunum. Almenningur hefur orðið vitni að því að furðu lítið hefur breyst í íslensku samfélagi á þeim rúmu tveimur árum sem liðin eru frá hruni nema, jú, að lífskjör almennings eru stórskert. Enn eru sömu aðilar á ferðinni í viðskiptalífinu, og sömu kerfin og hagsmunabandalögin halda saman sem áður. Skýringarnar á þessari stöðnun eru þær að fjórflokkurinn sigraði í síðustu alþingiskosningum og fékk 59 sæti gegn fjórum. Sameiginlegir hagsmunir stjórnmálamanna og fjárglæframannanna hafa farið saman um að   forðast hreinskiptið uppgjör og gera raunverulegar breytingar á íslensku samfélagi. Ógöngurnar sem Icesave-málið hefur ítrekað ratað í eru angi af þessu getu- og viljaleysi stjórnvalda til að verja hagsmuni
íslensks almennings, enda hafa þau óhreint mjöl í pokahorninu. Á síðustu misserum hefur stór meirihluti Alþingis, svo undarlegt sem það er, miklu frekar verið harður málsvari þess að íslenskir skattgreiðendur beri einir alla ábyrgð og áhættu af Icesave-málinu í stað þess að halda á lofti málstað íslenskra skattgreiðenda. Icesave-málið er bein afleiðing af gölluðu innistæðutryggingakerfi og óvönduðu eftirliti með glæfralegu fjármálakerfi sem búið var að vara við um árabil. Ósanngjarnt er að íslenskir skattgreiðendur séu einir látnir sitja upp með að tryggja tjón vegna kerfisins og endurgreiða fjármuni sem aldrei rötuðu til landsins. Miklu nær væri að Evrópusambandið hefði forgöngu um að tjóninu væri að einhverju leyti skipt af sanngirni í stað þess að beita Íslendinga þrýstingi og jafnvel síendurteknum
hótunum.  
Svo rammt hefur kveðið að þessum róðri innanlands gegn hagsmunum Íslands í Icesave-málinu að margir standa í þeirri trú að sú aðgerð stjórnvalda að tryggja innistæður í bönkum á Íslandi hafi að einhverju leyti skaðað þá sem áttu fjármuni inni á Icesave-reikningum Landsbankans. Þessu er algerlega öfugt farið þar sem Bretar fá mörghundruð milljörðum króna hærri upphæð endurgreidda   en ef Íslendingar hefðu látið hjá líða að setja umdeild neyðarlög sem deilt er um, þ.e. á sjöunda hundrað milljarða króna í stað þess að fá á tólfta hundruð milljarða króna. Íslendingar hafa því gert vel við Breta í umræddu uppgjörsmáli sem snýst um fjármuni sem eins og áður segir runnu að öllum líkindum ekki frá Bretlandseyjum og skiluðu sér ekki hingað til landsins.
Efnahagsörðugleikar Íslands eru miklir og víst er að samþykkt Icesave verður til þess að óréttlátar og ólögvarðar skuldbindingar sem enginn veit hvað verða háar verða að kröfum á hendur komandi kynslóðum sem hægt verður að innheimta.
Íslendingar eiga að afþakka það kinnroðalaust að taka á sig skuldir fjárglæframanna þann 9. apríl nk. þó svo að stjórnmálamenn sem hafa meira og minna verið á spillingarjötunni forðist umfram allt heiðarlegt uppgjör við hrunið.

Bréf til Dominiques Strauss Kahns

Að frumkvæði Gunnars Tómassonar, hagfræðings og fyrrverandi ráðgjafa hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, og fleiri Íslendinga var neðangreint bréf sent til Dominiques Strauss-Khans, framkvæmdastjóra Alþjóðagaldeyrissjóðsins, og José Manuels Barrosos, forseta Framkvæmdarstjórnar Evrópusambandsins. Bréfið var sent til þeirra í ljósi þess lykilshlutverks sem AGS og ESB skipuðu í nóvember 2008 þegar samningaviðræðurnar vegna Icesave hófust.

Á þessum tíma setti AGS fram spár um efnahagshorfur Íslands og gengið var frá samkomulagi um að ef efnahagsþróun landsins yrði umtalsvert verri en þessar spár gerðu ráð fyrir þá gæti Ísland farið fram á viðræður við Bretland og Holland vegna þeirra þátta sem liggja til grundvallar frávikinu og um sjálft viðfangsefnið Icesave. Nýlegt mat AGS á þróuninni á árunum 2009 til 2010 og spár fyrir 2011 til 2013 gefa mun verri mynd en fyrri spár.

Bréfritarar hafa áhyggjur af því að núverandi frumvarp um Icesave-samninginn, sem verður lagt fyrir í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. apríl n.k., endurspegli ekki þessa neikvæðu þróun. Því fara bréfritarar þess á leit við AGS og ESB að þessar stofnanir „geri ítarlegt og sjálfstætt endurmat á skuldaþoli Íslands annars mun vanhugsuð úrlausn Icesave-málsins þröngva Íslandi í ósjálfbæra erlenda skuldagildru."

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Reykjavík 28. mars 2011

Mr. Dominique Strauss-Kahn

Managing Director

International Monetary Fund

Washington, DC 20431

USA

Kæri, Mr. Strauss-Kahn.

Eftir hrun íslenska bankakerfisins í október 2008 féll verg landsframleiðsla (VLF) um 25% á næstu tveimur árum eða úr 17 millörðum bandaríkjadala niður í 12‚8 milljarða bandaríkjadala (USD). Ef spá Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (AGS) um 14,8% vöxt vergrar landsframleiðslu næstu þrjú árin gengur eftir mun hún nema 14,7 milljörðum bandaríkjadala árið 2013 og vera 13% lægri en árið 2008.

Horfurnar eru aðeins skárri ef mið er tekið af vergri landsframleiðslu á stöðugu verðlagi í íslenskum krónum . AGS spáir að árið 2013 verði verg landsframleiðsla um 2-3% lakari en árið 2008 sem þýðir að hún verður 4-6% lægri en AGS spáði í nóvember 2008.

Með öðrum orðum þá eru efnahagshorfur Íslands umtalsvert lakari en gengið var út frá við gerð svokölluðu Brussels viðmiða fyrir ICESAVE samninga sem aðilar málsins samþykktu undir handleiðslu viðkomandi stofnunar Evrópusambandsins (ECOFIN) í nóvember 2008.

Jafnframt telur AGS að vergar erlendar skuldir Íslands í lok ársins 2009 hafi verið um 308% af vergri landsframleiðslu. Það þýðir nærri tvöfalt það 160% hlutfall sem sjóðurinn spáði í nóvember 2008. Í skýrslu AGS um Ísland, dagsettri 22. desember 2010, er því spáð að vergar erlendar skuldir Íslands muni nema 215% af vergri landsframleiðslu í árslok 2013 (sjá töflu 3, bls. 32 í umræddri skýrslu) eða liðlega tvöfalt það 101% hlutfall sem spáð var í nóvember 2008 (sjá töflu 2, bls. 27 í sama riti).

Vergar erlendar skuldir Íslands í lok 2009 voru langt umfram það 240% hlutfall af vergri landsframleiðslu sem starfsmenn AGS mátu sem „augljóslega ósjálfbært" í skýrslu þeirra sem er dagsett 25. nóvember 2008 (sjá bls. 55 í þessari skýrslu).

Meginmarkmið þess samningaferils um ICESAVE sem hleypt var af stokkunum í nóvember 2008 var að tryggja uppgjör á flóknum málum sem viðkomandi aðilar, að meðtöldum ESB og AGS, voru einhuga um að leiða til farsællar lausnar samhliða endurreisn íslenska hagkerfisins. 

Við undirritaðir Íslendingar höfum verulegar áhyggjur af því að fyrirliggjandi drög að samkomulagi um ICESAVE samrýmist ekki þessu meginmarkmiði, og vísum í því sambandi til umsagna AGS um þróun og horfur varðandi innlendar hagstærðir og erlenda skuldastöðu Íslands hér að ofan.

 

Því förum við þess virðingarfyllst á leit við ESB og AGS að þessar stofnanir takist á hendur ítarlegt og sjálfstætt endurmat á skuldaþoli Íslands svo að vanhugsuð úrlausn ICESAVE-málsins þröngvi ekki Íslandi í ósjálfbæra erlenda skuldagildru.

Virðingarfyllst,

Gunnar Tómasson, hagfræðingur

 

Ásta Hafberg, háskólanemandi

Gunnar Skúli Ármannsson, læknir

Helga Þórðardóttir, kennari

Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, stjórnsýslufræðingur

Lilja Mósesdóttir, þingmaður Vinstri grænna

Rakel Sigurgeirsdóttir, framhaldsskólakennari

Sigurjón Þórðarson, formaður Frálslynda flokksins

Vigdís Hauksdóttir, þingmaður Framsóknarflokksins

Þór Saari, þingmaður Hreyfingarinnar

Þórður Björn Sigurðsson, starfsmaður Hreyfingarinnar

 

Svör sendist til;

[e-mail]

Helga Thordardottir

Seidakvisl 7

110 Reykjavik

Iceland

Nauðsynlegt að stöðva allan akstur í Kópavogi!

Hvað yrði sagt ef yfirmaður lögreglu myndi leggja það til í fullri alvöru að stöðva yrði alla bílaumferð í Kópavoginum, í kjölfar þess að nokkrir bílstjórar hefðu verið teknir grunaðir um ölvunarakstur í sveitarfélaginu? Ég er nokkuð viss um að margir myndu hrista hausinn yfir þeirri tillögu að eingöngu væri leyfð umferð gangandi í Kópavoginum, til þess að koma í veg fyrir möguleg lögbrot.

Í kvöldfréttum RÚV lagði yfirmaður Fiskistofu það til, eins og ekkert væri sjálfsagðara að veiðar á grásleppu væru stöðvaðar, til þess að koma í veg fyrir mögulegt brottkast á þorski.  Greinilegt var að atvinnufrelsisákvæði stjórnarskrárinnar og fleiri meginreglur réttarkerfisins voru fiskistofustjóra ekki ofarlega í huga.

Allt þetta mál lýsir í raun hálfgerðu brjálæði kvótakerfisins þar sem að háttsettir embættismenn vilja með öllum ráðum vernda kerfið þó svo að það sé greinilega ekki að virka og hvetji til órökréttrar hegðunar s.s. að henda verðmætum.  Í stað þess að breyta kerfinu þannig að það hvetji til þess að öllum afla sé landað þá snýst umræðan um að banna veiðar, sem skila þjóðarbúinu hátt í tvöþúsund milljónum króna.

Spyrja má í framhaldinu hvað þjóð sem hefur efni að henda frá sér þúsundum milljóna sé að vandræðast með einhvern sparnað í skólakerfinu upp á nokkra tugi milljóna.