Agnes Bragadóttir og Jesúbúðirnar

Það var nokkuð skrykkjótt sem ég horfði á Silfur Egils í dag en þar voru stjórnmálaleiðtogar allra flokka nema Frjálslynda flokksins mættir og höfðu fáar lausnir til að ráða bót á efnahagsvandanum. Voru sumar reyndar harla einkennilegar, s.s. að lækka verð á innfluttum vörum en það má leiða líkum að því að það yrði til þess að viðskiptahallinn yrði enn meiri og auka frekar á vandann en hitt. Ekkert var rætt um að auka framleiðsluna og fara betur með, s.s. með sparnaði í utanríkisþjónustunni eða þá að auka þorskveiðar. Við það eitt að tvöfalda þorskveiðar og tryggja að íslensk fiskvinnsla hafi aðgang að hráefni sem veitt er á Íslandsmiðum myndu gjaldeyristekjur þjóðarinnar aukast um 50 milljarða króna árlega. Það munar um minna.

Í skrykkjóttu sjónvarpsglápi mínu flakkaði ég á milli útsendinga RÚV+ sem sýndi Silfrið og RÚV sem sýndi á sama tíma fræðsluþátt um kristilegar uppeldisbúðir þar sem börn bókstafstrúaðra fengu boðskapinn beint í æð. 

Mér varð ekki um sel þegar holdmikill kvenpredikari varaði börnin við satani sem bjó í Harry Potter bókunum. Hún náði svo miklum tökum á börnunum að hún grætti þau um leið og hún lét þau þvo af sér syndirnar. Ég brá þá á það ráð að skipta yfir á RÚV+ en þar birtist önnur kona á skjánum, Agnes Bragadóttir, sem ekki var beint vinaleg á svipinn en hún yggldi sig ógurlega. Það var ekki Harry Potter sem olli henni þessum viðbjóði heldur var það gamall félagi minn úr UMF Víkverja, Karl Th. Birgisson, sem olli þessum grettum en hann hafði ekki gerst sekur um að vera óvinur Guðs eins og Harry Potter var sakaður um heldur var hann óvinur Styrmis Gunnarssonar á Morgunblaðinu. Það var greinilegt að öðrum sem staddir voru í myndveri RÚV var mjög brugðið, s.s. félaga mínum úr Leikni, Halli Magnússyni en þó ekki svo að Agnes næði að græta hann.

Það er spurning hvort það ætti frekar að sýna þessa þætti á þeim tíma sem börn eru sofnuð.

Viltu Vestfjarðaaðstoð, væna?

Óprúttnir stjórnmálamenn hafa grafið skipulega undan sjávarbyggðunum með t.d. því að koma á framsali veiðiheimilda landshorna á milli og nú síðast með að setja trillurnar inn í alræmt kvótakerfi. Allir sem stóðu að því vissu nákvæmlega hvaða afleiðingar það myndi hafa fyrir vestfirskar byggðir. Útgerð sóknarbátanna var verulegur búhnykkur fyrir vestfirskar byggðir. Sömu sögu má segja af óábyrgum niðurskurði í aflaheimildum þar sem margir stjórnmálamenn sem sækja umboð sitt til sjávarbyggðanna hafa gerst sekir um að fara ekki yfir vægast sagt umdeilda ráðgjöf Hafró með gagnrýnum hætti, ráðgjöf sem byggir á umdeildri reiknisfiskifræði sem hvergi í heiminum hefur gengið eftir.

Venjan hefur verið sú að þegar verið hefur verið að friða fólkið sem verður fyrir barðinu á vafasömum  aðgerðum, s.s. að setja trillurnar í kvóta, hefur verið boðið upp á einhvern nammipoka með einhverjum aðgerðum. Nú síðast var góðgætið kallað mótvægisaðgerðir, áður kallað Vestfjarðaaðstoð. Þegar til hefur átt að taka hefur pokinn reynst tómur, sbr. Vestfjarðaaðstoð sem var bara í orði en ekki á borði eins og sýnt hefur verið fram á.

Var hann móðgaður?

Það er nánast hlálegt að hugsa til þess að nú snýst umræða stjórnmálamanna um það hvort réttlætanlegt hafi verið af fjármálaráðherra að senda móðgandi bréf til umboðsmanns Alþingis þegar hann reyndi að verja vondan málstað þegar hann tók umdeilda ákvörðun á innan við þrem tímum um að ganga á svig við álit nefndar sem hafði lengi legið yfir því hverjir margra ágætra umsækjenda væru álitlegastir til að taka við starfi dómara á Akureyri. Aðalatriði málsins er varla hvort dýralæknirinn hafi eða hafi ekki móðgað umboðsmann, heldur hvort hann hafi skipað hæfasta manninn í starfið.

Það er engu líkara en að þessi furðulega umræða sem nú er efst á baugi hafi verið kærkomin sending fyrir þá stjórnmálamenn sem forðast að ræða efnahagsmálin og þá staðreynd að gengi krónunnar og hlutabréfa titrar. Ekkert er litið til lausna, s.s. að veiða meiri fisk sem gæti þó skapað aukinn gjaldeyri í kassann. Ekki er heldur horft til þess að draga saman í utanríkisþjónustunni sem gæti strax sparað æ dýrari gjaldeyri.

Í sjálfu sér finnst mér allt í lagi að stjórnmálamenn svari gagnrýni sem þeir verða fyrir og tjái skoðanir sínar opinskátt, hvort sem í hlut eiga umboðsmaður Alþingis eða ríkisendurskoðandi. Ég er þó á því að Árni hafi ekki skorað með þessu bréfi sínu.

Ber fullt traust til umboðsmanns Alþingis

Vandi Bjarna Harðar er vandi Íslands

Í Kastljósinu í gær var rætt um nýja skýrslu ríkisendurskoðanda um Þróunarfélag Keflavíkur. Bjarni sótti að fyrrum aðstoðarmanni Geirs Haarde sem varðist með skýrslu ríkisendurskoðanda sem skjöld í málinu. Efnisatriði þessa máls eru þannig að staða Bjarna hefði átt að vera auðveld þar sem ljóst var að menn sátu hringinn í kringum borðið, ættmenni og innstu koppar í búri flokksins væru kaupendur og seljendur. Gerðir voru samningar án útboðs fyrir þúsundir milljóna, og rekstrar- og stjórnunarkostnaður fjögurra manna battarís er vel á annað hundrað milljónir á árinu 2007. 

Því miður tókst Bjarna ekki alveg nægilega vel að verja borðleggjandi málstað og hefur honum þó oft tekist ágætlega vel upp. Ég fór að velta fyrir mér hvort ástæðan fyrir því að Bjarna gekk ekki sem skyldi væri sú að Ríkisendurskoðun hefði fyrir örfáum árum, á árinu 2005, slegið skjaldborg um hæfi Halldórs Ásgrímssonar  til að ráðstafa Búnaðarbanka Íslands til nákominna, með að vísu aðstoð Geirs Haarde. Þá eins og nú sá Ríkisendurskoðun ekkert athugavert við það. Samfylkingin gerði það hins vegar og höfð voru uppi stór orð en nú berst grafarþögn úr þeim herbúðum. Það er einnig umhugsunarvert að þá, við ráðstöfun Búnaðarbankans, var notuð nákvæmlega sama vörn og nú, verkefnið væri svo gott og hefði skilað svo miklu, sem sagt helgaði tilgangurinn meðalið.

Nú eru þær raddir þagnaðar þar sem glæfraleg lántaka bankanna er farin að valda venjulegum fjölskyldum búsifjum. Reyndar eru fréttir Bloombergs með þeim hætti í dag að svo gæti farið að vegna skuldatryggingarálagsins á Kaupþingi (gamla Búnaðarbankanum) og Glitni (gamla Íslandsbanka) yrðu bankarnir ríkisvæddir á ný.

Það skyldi þó aldrei verða, fimm árum eftir einkavinavæðingu bankanna, að staðan yrði sú sama og var í byrjun árs 2003 en hún hljóðaði upp á einn einkabanka og tvo ríkisbanka.

Vandinn er sá í hnotskurn að grams æðstu ráðamanna þjóðarinnar með kvótann, banka og aðrar eigur ríkisins hefur lengi staðið svo lengi yfir að margur er orðinn meðvirkur í Jeltsínsku ástandi. 

Gjaldeyri hellt í vaskinn

Það er athyglisverð færsla sjómannasamtakanna Framtíðar sem sýnir svo að ekki verður um villst greinilegan hvata til þess að henda fiski en útreikningarnir sýna að oftar en ekki borgi sig að henda verðminni fiski.

Það er vonandi að harðir rannsóknarblaðamenn Ríkisútvarpsins kafi ofan í þetta mál en þeir vilja jú hafa flest ef ekki allt uppi á borðinu - nema þá helst launin sín.

RÚV skrúfar frá slorkrananum

Ríkisútvarp fiskveiðiþjóðarinnar - þar sem nálægt því önnur hver króna sem kemur í kassann vegna vöruútflutnings er vegna fiskveiða - einkennist enn meira af kranafréttamennsku þar sem skrúfað er frá fréttum héðan og þaðan í heiminum gagnrýnislaust. Skemmst er að minnast þess þegar Ríkisútvarpið skrúfaði frá falsvísindum um að allur fiskur í heimshöfunum yrði uppurinn 2048 og sneri síðan við fréttum af skyndilegri þorskþurrð við Kanada upp úr 1990 þar sem bent var á að breyttar umhverfisaðstæður hefðu verið ein meginorsökin fyrir minni þorskveiði og að veiði hefði verið ofmetin. Í seinna tilfellinu neitaði Ríkisútvarpið að leiðrétta ranga frétt sem verður að segja að er stórundarlegt. Ég benti Páli Magnússyni á missögnina en hann hefur kannski verið upptekinn við bílaþvott, a.m.k. lét hann sér mistökin í léttu rúmi liggja. Kannski hitti ég illa á hann - eða kannski er hann bara hrifinn af krananum.

Í fréttum í hádeginu var enn á ný skrúfað frá og sagt frá breskum sjávarútvegi, greint frá vandræðum enskra smábátasjómanna og kvæðinu síðan vent í kross og greint frá uppgangi við Peterhead í Skotlandi þar sem aflaverðmæti var sagt hafa tvöfaldast á síðustu fimm árum. Þessar fréttir komu mér verulega á óvart vegna þess að þorskveiðin hefur verið skorin gríðarlega niður í Skotlandi,  ef ég man rétt fór ICES fram á þorskveiðibann og enn meiri niðurskurð á aflaheimildum á síðustu árum, annað hvort þorskveiðibann eða enn meiri niðurskurð heilt yfir.

Ég gæti sem best trúað því að þessi aflaaukning í höfninni í Peterhead stafi fyrst og fremst af auknum veiðum stærri skipa á uppsjávartegundum, s.s. makríl og kolmunna, og hafi lítið að gera með að vera sett í tengsl við veiðar smábáta.

Ég hef á tilfinningunni að gagnrýninni og góðri fréttamennsku um sjávarútvegsmál hafi hrakað verulega eftir að menntamálaráðherra tók þá ákvörðun að leggja niður þáttinn Auðlindina sem var sérstakur fræðiþáttur um þessi mál.

Skipt um hest í miðri á

Það var viðbúið að Seðlabankinn hækkaði vextina enda vandséð hvað annað hann gat gert í stöðunni. Það hefði verið erfitt að skipta um hest í miðri á nú þegar straumurinn er hvað þyngstur. Hækkun á gengi krónunnar er bara skammtímalausn, hækkun á stýrivöxtunum dugar ekki ein og sér, heldur þyrfti Geir Haarde að fara úr þeim fasa að gera ekki neitt, vinna úr þröngri stöðu og reyna að vakna til lífsins um hvað þurfi að gera til að koma á viðunandi ástandi.

Eitt af því sem hefur verið nefnt er að ríkissjóður taki erlent lán og styrki stöðu Seðlabankans. Í öðru lagi þarf meira aðhald, framsýni í opinberum útgjöldum og síðast en ekki síst nýta fiskveiðiauðlindina. Af þeim fáu skipum og bátum sem eru á sjó er það að frétta að það rótfiskast á öll veiðarfæri sem dýft er í sjó. Veiðiskapurinn gengur meira og minna út á að forðast þorskinn þar sem enginn kvóti er til.

Stýrivextir hækka í 15%

Mannkynbætur og félagsskapur gegn rasisma

Stundum hættir góðum málstað til að snúast upp í andhverfu sína. Þeir sem voru leiðandi í að bæta mannkynið - eflaust af góðum hug, þar á meðal virðulegir íslenskir læknar enda voru mannkynbætur viðurkennd vísindi síns tíma rétt eins og reiknisfiskifræðin er í dag - fóru villir vegar. Vandséð var að þessi stefna hefði getað skilað nokkrum árangri og siðferðislega gekk hún ekki upp og var síðan notuð sem skálkaskjól fyrir ein stórtækustu fjöldamorð sögunnar.  

Nú er risinn upp félagsskapur antirasista sem gerir ágætum málstað meira ógagn en nokkurn tímann gagn. Einhverra hluta vegna hefur félagsmönnum verið mjög uppsigað við tónleika Bubba Morthens gegn rasisma og ein ástæðan sem nefnd var er aðkoma Frjálslynda flokksins. Í umræðum um tónleikana eru nokkrir liðsmenn Frjálslynda flokksins nafngreindir og flokksmenn sakaðir um að vera rasistar og dreifa áróðri einhverra samtaka sem eru sögð vera nýnasistasamtök, Combat 18. Inn í þessi skrif er síðan sullað umræðu um nafngreinda barnaníðinga og dópsölu, og langsóttum morðhótunum sem mögulega áttu að hafa verið hafðar uppi á sviðinu.

Það er ljóst með þessu að þessi samtök reyna að afvegaleiða nauðsynlega umræðu um útlendinga og póla hana, og stimpla sjálfkrafa alla þá vont fólk sem hætta sér út á þá nauðsynlegu braut að ræða málefni útlendinga á Íslandi.

Fréttaflutningur nú um páskana hefur sýnt að umræða Frjálslynda flokksins á fullan rétt á sér þótt hún sé vissulega viðkvæm.

Mannkynbæturnar og félag antirasista eiga það sameiginlegt að þó að markmið þeirra hafi upphaflega verið góð hafa þau snúist upp í andstæðu sína.

Dr. Jón Jekyll og Mr. Grétar Hyde

Bekkjarformaður Frjálslynda flokksins fer allsérstaka leið í að aga óbreytta liðsmenn þingflokksins sem hafa gerst sekir um þau agabrot sem honum eru á móti skapi sem er að gefa til kynna að rétt geti verið að sækja um Evrópusambandsaðild. Bæði Grétar Mar og Jón Magg. hafa gefið það til kynna og segir formaður þingflokksins í blaðagrein í Morgunblaðinu þann 20. mars að í því felist mikil pólitísk tvöfeldni og líkir þeim óbeint við dr. Jekyll og Mr. Hyde. Dr. Jekyll var grandvar og góður læknir sem fiktaði við lyf og breyttist af því í illmennið Mr. Hyde.

Ég er efasemdamaður um tilgang þess að  Ísland sæki um aðild að Evrópusambandinu. Ég set engu að síður spurningarmerki við það þegar formaður þingflokksins tilkynnir alþjóð hver hin eina sanna lína flokksins er og sakar í leiðinni þá flokksmenn sem ekki fara eftir línunni um pólitíska tvöfeldni og eitthvað þaðan af verra. Stefna lýðræðislegra flokka hverju sinni hlýtur að endurspegla vilja almennra flokksmanna.

Ritskoðunarárátta múslima

Það er að mínu viti mjög misráðið hjá múslimum á Íslandi að vera að fetta fingur út í sakleysislegar myndbirtingar. Með því eru þeir óneitanlega að samsama sig eða kannski öllu heldur búa til tengingu við þau öfgafullu viðbrögð sem urðu gegn dönsku myndunum þar sem teiknurum var hótað lífláti. Sannarlega var lagt á ráðin um að myrða þá.

Þeim væri miklu nær að reyna að aðlaga sig ríkjandi viðhorfum í vestrænum samfélögum þar sem dár er dregið að öllu og öllum - guði, öryrkjum og Frjálslynda flokknum.

Þó eru alltaf til einstaka stjórnmálamenn sem sleikja upp svona vitleysisviðhorf. Ekki kom á óvart að Kolbrún Halldórsdóttir bæri í bætifláka fyrir múslima vegna viðbragða talsmanna þeirra á Íslandi þar sem hún hefur ekki alls fyrir löngu sýnt af sér fádæmasleikjugang gagnvart stjórnvöldum í Sádi-Arabíu. Þar klæddi hún sig upp að hætti þarlendra kvenna þegar hún var í heimsókn á vegum Alþingis en stjórnvöld þar í landi eru þekkt fyrir flest annað en að virða réttindi kvenna og önnur mannréttindi.