Þegar bíllinn er bilaður þá fer maður ekki með tölvuna í viðgerð

Umræðan um efnahagsmál er vægast sagt undarleg.  Augljóst er að helsti vandi íslensks efnahagslífs eru gríðarlegar erlendar skuldir þjóðarbúsins. Skuldahlassið verður til þess að íslenska krónan fellur í verði, þrátt fyrir gengishöft og jákvæðan vöruskiptajöfnuð.  Málið er að vextirnir af skuldahlassinu eru allt of þungur baggi að bera fyrir þjóðfélagið. Borðleggjandi er að vandinn verður einungis leystur með því annars vegar að auka verðmætasköpun og gjaldeyrisöflun samfélagsins og hins vegar að semja um niðurfellingu á erlendum skuldum.     

Fjórflokkurinn og álitsgjafar hans, fyrir utan helst liðsmenn Vg, láta í það skína að hægt sé að leysa öll vandræði með því að skipta um mynt. Umræðan ruglast síðan um hvort að betra sé að taka upp evru eða eitthvað annað.  Eitt er víst að erlendu skuldirnar gufa ekki upp við það eitt og ef þær eru ósjálfbærar halda þær áfram að draga efnahagslegan mátt úr samfélaginu.     

Sérkennilegt er að fylgjast með einlægri Þórðargleði Evrópusinna yfir óförum og gengisfalli íslensku krónunnar.  Vissulega er íslenska krónan hálfgerður Trabant sem þarf að skipta út. Hvert svo sem tækið verður, sem Íslendingar hyggjast notast við í vöru og þjónustuskiptum í framtíðinni, þá er ljóst að forgangsverkefnið ætti að vera að  ryðja í burt ófærum í íslensku efnahagslífi. 

Augljóst er að erlendu skuldirnar eru meginn vandinn og þröskuldurinn sem taka þarf á. 

Þurfum alþjóðlega peningastefnu

Vonandi nær meirihlutinn áttum

Eitthvað ekki gott hefur hlaupið í meirihluta Vg og Framsóknarflokks í Skagafirði.  Í stað opinna og vandaðra vinnubragða, tíðkast nú í meira mæli leynd og órökstuddar skyndiákvarðanir.  Skagfirðingar sem hafa einskis ills átt von hafa síðustu vikurnar reynt hver af öðrum að bera hönd fyrir höfuð sér vegna gerræðislegra ákvarðanna meirihlutans, með skrifum i Feyki.

Nýjasta flýtiákvörðun meirihlutans snertir alla Skagfirðinga til framtíðar, en það eru glæný áform um viðbyggingu við Árskóla. Framkvæmdirnar munu auka skuldir sveitarfélagsins um a.m.k. rúman hálfan milljarð króna og eru þær sömuleiðis ávísun á enn frekari útgjöld að upphæð hundruð milljóna króna.    Skuldaaukningin mun koma skuldum sveitarfélagsins upp fyrir lögbundið skuldaþak nýsamþykktra sveitarstjórnarlaga. Með frjálslegri túlkun laganna má mögulega koma skuldabagganum niður fyrir rjáfrið.  Með þessari illa ígrunduðu hugdettu er meirihlutinn að koma sveitarfélaginu Skagafirði í þá stöðu sem of skuldsett sveitarfélög landsins eru að reyna með öllum ráðum að komast úr!  

Á fyrsta og eina kynningarfundi oddvita meirihlutans með öðrum sveitarstjórnarfulltrúum, sem haldinn var 22. febrúar,  kom fram að áformað væri að ljúka meðferð málsins að viku liðinni þ.e. á næsta sveitarstjórnarfundi.  Með verklaginu eru oddvitar Vg og Framsóknarflokksins að láta reyna illilega á flest ákvæði sem snúa að fjarmálum í sveitarstjórnarlögum og örugglega á anda og markmið laganna.  Skuldaaukningin gengur þvert á nýsamþykkta fjárhagsáætlun sveitarfélagsins.  Leyndin og vinnubrögðin í kringum pantaða úttekt á fjárhagslegum áhrifum fyrirhugaðrar skuldsetningarinnar á fjárhag  sveitarfélagsins kastar augljóslega rýrð á trúverðugleika hennar og jafnvel svo að hún getur vart talist hlutlaus. Verst er þó að fyrirliggjandi niðurstöður úr rekstrarreikningi sveitarfélagsins, benda eindregið til þess að hallinn hafi verið talsvert meiri í fyrra en stefnt var að.    Ekkert liggur fyrir um fjármögnun annað en bréf frá Kaupfélagsstjóra frá árinu 2009 og svo er vitnað óljóst í samtöl við forsvarsmenn KS um að hægt verði að fá vaxtalaus lán á byggingartíma.  Engar upplýsingar eru um skilmála eða skilyrði lánveitingarinnar KS.

Vissulega eru byggingaráformin hógværari en þær skýjaborgir sem áður hafa verið til umræðu en engu að síður hljóta þau að kalla á opna umræðu og ábendingar frá foreldrum og ekki síður skattgreiðendum.

Rekstur sveitarfélagsins er mjög þungur eins og fyrr greinir og í stað þess að meirihlutinn einbeiti sér að aðgerðum sem ná endum saman, þá er í skyndi hlaupið til og aukið á fjárhagsvandann.

Vonandi nær meirihlutinn áttum og gefur sér og öðrum tíma í að fara yfirvegað yfir málin út frá þeirri stöðu sem Sveitarfélagið Skagafjörður er í.

Sigurjón Þórðarson,

sveitarstjórnarfulltrúi Frjálslyndra og óháðra í Skagafirði

Kynþáttahyggja formanns SUS

Formaður SUS Davíð Þorláksson fór mikinn í morgunþætti Bylgjunnar, þar sem að hann mælti eindregið fyrir óbreyttu kvótakerfi og taldi réttlætanlegt að hunsa algerlega álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna!

Á formanni ungra Sjálfstæðismananna mátti skilja að helsta ástæðan fyrir því að hunsa ætti álitið væri sú að dómararnir sem hefðu dæmt sjómönnunum Erlingi Sveini Haraldssyni og Erni Snævari Sveinssyni í vil, hefðu m.a. verið frá þriðja heims ríkjum þar sem almennt ekki væri mark takandi á nokkrum manni þegar talið berst að flókinni lögfræði. Mér finnst þessi viðhorf Sjálfstæðismanna lýsa miklum fordómum. Í ljósi hrunsins og nýlegra stjórnarskrárbrota þingsins þar sem einungis þrír þingmenn greiddu atkvæði gegn ólögum þá finnst mér ungir sjálfstæðismenn ekki vera beinlínis í aðstöðu til þess að setja sjálfan sig á háan hest gagnvart hálærðu fulltrúum annarra þjóða.

Annað sem vakti athygli mína var sá misskilningur leiðtoga ungra sjálfstæðismanna að nær allur kvótinn hafi skipt um hendur á síðustu árum.  Það kom fram skýrt fram í fyrirlestri Péturs Pálssonar framkvæmdastjóra Vísis í Grandavík, á fundi SA fyrir ári síðan að 18 af 20 stærstu fyrirtækjum í sjávarútvegi væru eldri en 30 ára.  Ég er nokkuð viss um að ef smærri útgerðir eru teknar með í reikninginn þá fæst enn hærra hlutfall útgerða sem eru að stofni til eldri en kvótakerfið enda hefur kerfið verið harðlæst fyrir nýliðun.  

 

 

Einar K. Guðfinnsson er brjóstumkennanlegur

Þrátt fyrir algjört árangursleysi kvótakerfisins, mannréttindabrot og byggðaeyðingu þá er Einar K. þingmaður þjóðarinnar, reglulega með kostaða þætti á ÍNN stöðinni þar sem kostir kvótans eru tíundaðir.  Yfirleitt þá staldra ég stutt við að horfa á ómerkilega óróðursþætti Einars K., en nú áðan bar svo við að Einar K. var með á skjánum línurit sem sýndi að  smár fiskur væri farinn að veiðast i minna mæli en áður og aflinn væri einkum stór þorskur.  Einari K.  taldi ástandið mikið fagnaðarefni og að línuritið lofa afar góðu! 

Augljóst er að ef eitthvað er að marka línuritið, þá  ætti það að hringja viðvörunarbjöllum, þar sem ætla má að það eigi fyrir litli fiskinum að liggja að verða stór. Ef að Einark K. hefur rétt fyrir sér um að litli fiskurinn sé ekki til, þá er mikil hætta á að aflabrögð fari snarminnkandi á komandi misserum.  Sömuleiðis er rökrétt að álykta að stóri fiskurinn sé frekur til fjörsins og éti rækilega undan sér af smærri fiski.

Viskan sem hraut af vörum Einars K. var af ýmsum toga s.s. að veiðar með línu væru ekki valkvæðar gagnvart stærð fiska þ.e. veiði jafnt stóran smáan fisk.  Þetta stangast algerlega á við rannsóknir sem sýna að stærð króka ræður talsverðu um það hvaða stærð fiska veiðist á línuna. Sömuleiðis þá er skipulega beitt skyndilokunum ef að smár fiskur reynist í afla.  Skyndilokanir á þessu ári orðnar 24 sem gefur til kynna sem að ástandið sé ekki eins svakalegt og greint var frá á ÍNN.  Ekki var heldur litið til þess að kvótakerfið hvetur beinlínis til þess að smærri fiski sé síður landað en þeim stærri þar sem að hann er að öllu jöfnu fæst minna fyrir hann.

Umræðan um sjávarútvegsmál er enn sem komið í helgreipum þröngra sérhagsmunahópa og er aumt að horfa á blaðamenn s.s. Sigurjón M Egilsson sem hefur átt mjög góða spretti í gegnum tíðina, taka þátt í þjónkun við fjársterka en afar fámenna sérhagsmunahópa með útgáfu Útvegsblaðsins. Verra er þó og nánast brjóstumkennanlegt að horfa upp á Einar K. Guðfinnsson, þingmann þjóðarinnar, tala gegn betri vitund þar sem að hann hefur horft upp á kjördæmi sitt  blæða út vegna ónýts kerfis. 

 

Maðurinn sem virðir ekki álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna

Fyrir kosningar lofaði Ögmundur að virða álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna varðandi brot íslenskra stjórnvalda gagnvart 2 sjómönnum sem sóttu rétt sinn og greiða sjómönnunum bætur. Ögmundur gekk svo langt að flytja sérstak þingmál ásamt þingmönnum Frjálslynda flokksins þar sem lofað var sömuleiðis að breyta kvótakerfinu í átt til jafnræðis þegnanna.

Eftir að Ögmundur varð ráðherra, þá hefur hann varla virt umrædda sjómenn viðlits og er þögull sem gröfin um nauðsyn þess að tryggja jafnræði Íslendinga við nýtingu sameiginlegra auðlinda.

Mér finnst að Ögmundur ætti að sjá sóma sinn í því að sjá til þess að íslensk stjórnvöld hætti skipulögðum mannréttindabrotum áður en farið er að tala digurbarkalega um mannréttindi á alþjóðavettvangi og beina spjótum sínum að Aserum.

Mannréttindi alltaf í fyrsta sæti

Ögmundur á að hafa vit á að hætta þessu nuddi í RÚV

Umfjöllun um hrunaskýrslu lifeyrissjóðanna opinberar gríðarlegt tap almennings og hversu vonlaust skipulag "besta lífeyrissjóðakerfis í heimi" er.  Sömuleiðis veitir umfjöllunin innsýn í sérkennilegt samkrull spilltrar stjórnmálastéttar og hagsmunasamtaka, í gramsi með lögþvingaðan sparnað launafólks. 

Varnarræða Ögmundar fyrrum stjórnarformanns í lífeyrissjóði LSR minnir um margt á málflutning félaga hans Geirs Haarde, sem klifar á því að Ísland hafi orðið illa úti í alþjóðlegum fjármálastormi. Hlaupið er yfir þá staðreynd að litla Ísland var vettvangur stærstu gjaldþrota heimssögunnar og að stjórnvöld sváfu á verðinum.  Skrif Ögmundar eru í raun einn ruglandi en hann þykist hafa varað við og seð að í óefni stefndi fyrir hrun, en stjórnarformennska hans í lífeyrissjóði LSR ber þess engin merki. Tapið á þeim bænum svarar til einnar Kárahnjúkavirkjunar.

Málið er að Ögmundur kokgleypti áróður hagfræðinga á borð við Ragnars Árnasonar, í aðdraganda hrunsins, um að gullöld lífeyrisþega væri handan við hornið. Ögmundur ætti að hætta þessu nuddi í RÚV og sjá miklu frekar sóma sinn í að biðja félagsmenn í LSR afsökunar.

Það sem verra er að Ögmundur virðist enn treysta á ráðgjöf Ragnars Árnasonar og félaga í fleiri málum s.s. um hagkvæmni íslenska kvótakerfisins!

 

Gagnrýnir framsetningu RÚV

Formaður Sjálfstæðisflokksins í erfiðum málum

Í þættinum Landið sem rís, var Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins að fara yfir orsakir hrunsins og hver næstu skref ættu að vera við endurreisn landsins. Bjarni fékk málefnalegar og gagnrýnar spurningar frá þáttarstjórnendum. Meðferðin á Bjarna var að þvi leytinu býsna ólík þeirri sem að formaður Vg fékk í sama þætti, en Steingrímur J. fékk að vaða á súðum um mikla björgunarleiðangra sína undir nánast lofgjörð þáttarstjórnenda.

Greinilegt var að Bjarni hefur fengið línuna úr Hádegismóum um hvað hafi orskað hrunið og hvernig eigi að vinna sig út úr erfiðri stöðu. Í stuttu máli þá var rauði þráðurinn í viðtalinu sá, að orsakanna væri ekki að leita í algerri óstjórn og einkvinavæðingu Sjálfstæðisflokksins - Skýringarnar voru einhverjar allt aðrar.

Furðulegt var að hlusta á formann Sjálfstæðisflokksins leggja stein í götu endurskoðunar á stjórnarskrá landsins. Sömuleiðis þá bjóst ég við að nýsleginn baráttumaður fyrir mannréttindum Geirs Haarde væri búinn að sjá ljósið og búinn að endurskoða stefnu Sjálfstæðisflokksins gagnvart illræmdu kvótakerfi sem brýtur mannréttindi á sjómönnum, en svo virðist ekki vera. Ekki mátti merkja annað á formanni Sjálfstæðisflokksins að hann vildi hafa svipaða stjórnarhætti og beita svipuðu aðferðum og i aðdraganda hrunsins.

Ekki veit ég hvað þarf til svo að forysta Sjálfstæðisflokksins sjái að sér - Ég efast jafnvel um að annað hrun dugi til sem að flokkurinn stefnir ótrauður á.

Öngstræti Ögmundar

Helsti vandi Ögmundar er ekki gjammið í Þráni Bertelssyni, heldur að hann hefur gengið algerlega þvert gegn þeim öflum i Vg sem áður studdu Ögmund.  Ögmundur andæfði í; Icesave, AGS og Evrópusambandsæfingum formanns Vg og uppskar innanríkisráðherrann nokkurn stuðning hjá róttækum öflum innan Vg og þeim sem einlæglega vilja raunverulegar breytingar í samfélaginu.  Með stuðningi sínum við þingmál formanns Sjálfstæðisflokksins sem ætlað er að koma í veg fyrir að fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, svari fyrir gjörðir sínar í aðdraganda hrunsins hefur Ögmundur algerlega glatað öllu trausti. 

Í viðtali á Bylgjunni í morgun var málflutningur Ögmundar ámótlegur en þar vitnaði hann til samvisku sinnar og kallaði mögulega eftir sannleiksnefnd, nú nokkrum árum eftir hrun - Ansi seint i rassinn gripinn. 

Nú má spyrja Ögmund hvar samviska hans og félaga hans þeirra Jóns Bjarnasonar og Atla Gíslasonar hefur verið í málefnum þeirra sjómanna sem að þeir þóttust ætla að bæta mannréttindabrot íslenskra stjórnvalda og fluttu um það sérstakt þingmál fyrir nokkrum árum. 

Varnarlið íslensks verkalýðs á Alþingi, þeirra Ögmundar og félaga hefur greinilega metið það svo að í ljósi þess að sumir séu jafnari en aðrir, að eðlilegt sé að halda áfram að traðka á mannréttindum sjómannanna, á meðan samviskan bindur þá illilega í Landsdómsmálinu.    

 

Hart sótt að Ögmundi

Geir Haarde var dæmdur í Hæstarétti

Innvígðir Sjálfstæðismenn reka þann billega áróður þessa dagana að Geir Haarde hafi nánast verið heilagur embættismaður sem hafi bjargað Íslandi, þegar hrunið skall á landið utan úr heimi!

Þetta er auðvitað eins og hver önnur vitleysa og það veit almenningur sem greiðir reikninginn af hruninu en þar af auki hafa embættisfærslur Geirs Haarde við einkavinavæðingu ÍAV verið dæmdar ólögmætar í Hæstarétti Íslands.

Það er óneitanlega grátbroslegt að sumir þeir þingmanna Vg sem hneyksluðust mjög á einkavinavæðingu Geirs í aðdraganda hrunsins  og kröfðust ábyrgðar virðast nú vera búnir að kokgleypa  hráan áróður Sjálfstæðisflokksins.

Fjórflokkurinn lætur ekki að sér hæða. 

Gagnrýni á röngum forsendum

Steingrímur J. vill einkavæða raforkukerfið

Ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafa gefið mjög misvísandi skilaboð um sölu Landsvirkjunar.  Engu líkara hefur verið en að ráðamenn hafi gefið út hinar ýmsu meldingar til þess að kanna jarðveginn og vita hversu langt er hægt að ganga i sölu á orkuauðlindum þjóðarinnar.  Með þessu ráðslagi eru þau Steingrímur J. og Jóhanna að fara eftir uppskrift og viljayfirlýsingu AGS og ríkisstjórnarinnar.

Fyrirhuguð sala á Landsvirkjun hefur fallið í mjög grýttan jarðveg og jafnvel þó svo að salan væri skilyrt við lífeyrissjóðina, en traustið á þeim er ekki mikið um þessar mundir.

Í kvöld birtist síðan Steingrímur J. á skjánum með nýja tillögu um að selja Landsnetið til lífeyrissjóðina.  Salan á Landsnetinu er galnari hugmynd en sala á Landsvirkjun þar sem dreifikerfið er i eðli sínu einokunarstarfsemi og nær útilokað er að koma á samkeppni á dreifingu raforku á meðan fræðilega séð, er hægt að koma á samkeppni á framleiðslu raforku.