95% óréttlæti njörvað niður til ársins 2047! Samið fyrir Samherja

Frumvarp Steingríms J. Sigfússonar og Jóhönnu Sigurðardóttur um stjórn fiskveiða er komið fram og felur það í sér í stuttu máli að verið er að festa núverandi óréttlæti og mannréttindabrot í sessi a.m.k. til ársins 2047. Frumvarpið er alls ekki samið fyrir almenning í landinu heldur Samherja og útgerðaraðalinn sem skuldsetti flest upp fyrir rjáfur í aðdraganda hrunsins og flaug um á þyrlum. Græðgin virðist vera svo mikil að grunur er uppi um að svindlað sé á gjaldeyrishöftunum á sama tíma og Steingrímur j. er að sérsníða löggjöf un stjórn fiskveiða fyrir Samherja.

Frumvarpið felur ekki í sér að jafnræði muni ríkja í auknum mæli til ýsu eða þorskveiða umfram það sem sem nú er þegar til staðar í kerfinu í gegnum strandveiðar og byggðakvóta. Megnið af því lítilræði sem kemur til aukningar á aflaheimildum sem jafnræði mun gilda um kemur úr veiðiheimildum annarra tegunda s.s á uppsjávartegundum. Þetta frumvarp er fáránleikinn einn og það verður fróðlegt að sjá Ólínu Þorvarðardóttur mæla fyrir því sem hún barðist gegn fyrir síðustu kosningar. Maðu spáir óneitanlega í það hvort að þingmenn Samfylkingarinnar og Vg hafi enga sómatilfinningu eða þá hitt sem er heldur skárra að þeir hafi ekkert vit á því sem þeir eru að tjá sig um?

Húsleit hjá Samherja

Kynning á frumvarpi sem ekki þolir dagsljósið

Kynning Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar allsherjarráðherra á nýja kvótafrumvarpinu sem á að gilda næstu tvo áratugina, var meira en lítið furðuleg sýning.  Kynningin var loðin og hægt er sömuleiðis að lesa ýmsa merkingu í þann texta sem er að finna á heimasíðu sjávarútvegsráðuneytisins. Frumvarpið sjálft er hins vegar hvergi að finna.

Þó svo að almenningi sé ekki treyst til þess að sjá frumvarpið þá hefur það fengið rækilega kynningu í LÍÚ og segir það eflaust meira en flest um hvers er að vænta um innihaldið.  

Ríkið tekur yfir 70%

Stefnir í að örlög Ögmundar Jónassonar og Guðna Ágústssonar verði þau sömu

Guðni Ágústsson var vanur að vera ákaflega valtur í stuðningi sínum við sinn leiðtoga, hvort sem það var stuðningur við siðlaust kvótakerfi Halldórs Ásgrímssonar eða Íraksstríðið.

Alltaf þegar á reyndi, þá studdi Guðni sinn formann og fékk í staðinn að dingla eitthvað sem ráðherra og stjórna þorrablótum.

Nú virðist sem að Ögmundur Jónasson mannréttindaráðherra sé að lenda í sömu brjóstumkennanlegu stöðu og Guðni.

Ögmundur hefur andæft í flestum vondum málum sem ríkisstjórnin hefur ráðist í, hvort sem það hefur verið; AGS, Icesave eða þá að festa mannréttindabrot kvótakerfisins í sessi.

Alltaf þegar atkvæði Ögmundar hefur skipt sköpum, þá hefur Ögmundur hins vegar staðið með sínum foringja.

Nú stefnir í að sjálfur mannréttindaráðherrann ætli að festa mannréttindabrot kvótakerfisins í sessi og það næstu áratugina!

Ef að líkum lætur þá fer Ögmundur í sögubækurnar á sömu blaðsíðu Guðni sem gagnlegur samverkamaður misviturs leiðtoga, sem kom þjóð sinni illa.

Verðlaun Ögmundar eru vissulega ekki eins skemmtileg og að fara á þorrablót heldur að steyta hnefann framan í vélhjólagengi á meðan hann réttir sumum þeim sem sannarlega komu þjóðinni í koll, sérstök réttindi fram yfir aðra landsmenn.

Dæmdur ómerkingur vitnar í sálfan sig

Björn Bjarnason, sá hinn sami og Guðlaugur Þór Þórðarson sigraði svo eftirminnilega í prófkjöri um árið, að vísu með Baugspeningum, vitnar í sjálfan sig á heimasíðu sinni í gær. Ekki hefur farið framhjá neinum hversu reiður Björn Bjarnason er Baugsmönnum enda má til sanns vegar færa að hann hafi ekki alltaf fengið sanngjarna umfjöllun í Baugsmiðlum og að þeir hafi að sönnu greitt Birni dómsmálaráðherra náðarhöggið með gríðarháum fjárstyrkjum í prófkjörsbaráttu Guðlaugs Þórs. 

Sárindi og reiði Björns virðist eitthvað rugla annars ágæta dómgreind hans þegar Baug ber á góma, svo mjög reyndar að Björn situr uppi með það að vera dæmdur ómerkingur eftir að hafa farið fram úr sér í bók sinni, Rosabaugi yfir Íslandi. Í skrifum sínum hefur hann sömuleiðis slitið úr samhengi og rangtúlkað þingræður mínar um Baugsmálið. Einhverra hluta vegna hefur hann fengið það á peruna að ég hafi verið það sem kallast Baugspenni. Sannleikurinn er sá að greinar sem ég hef sent í Fréttablaðið hafa ekki fengist birtar fyrr en eftir vikur og jafnvel mánuði. Ekki hefur það verið vegna þess að þær hafi verið einhver delluskrif um sjávarútvegsmál, nei, það hefur heldur betur sýnt sig að málflutningur Frjálslynda flokksins var í öllum meginefnum réttur.

Óvart er það svo Sjálfstæðisflokkurinn sjálfur, með þá Davíð Oddsson og Björn Bjarnason fremsta í flokki, sem á mestu sökina á því hvernig Baugsmálið fór á sínum tíma. Flokkurinn hafði rýrt algerlega trúverðugleika stjórnkerfisins þar sem það blasti við hverjum manni að jafnræði ríkti ekki við úrlausn mála. Flokkurinn lagði blessun sína yfir olíusamráðssvikamálið, útdeildi eigum almennings til útvalinna flokksgæðinga og sá í gegnum fingur sér með athæfi þeirra sem voru Sjálfstæðisflokknum þóknanlegir - en ærðist ef Baugsmenn færðust sama í fang.  

Í sjálfu sér er skiljanlegt að Björn Bjarnason reyni að blekkja sjálfan sig og aðra en mikið væri hann meiri maður ef hann sæi að sér og bæði þjóðina afsökunar.  

Stefna Dögunar í sjávarútvegsmálum

Kjarnastefna Dögunar í auðlindamálum er skýr:

Orkufyrirtæki verði í eigu ríkis og / eða sveitarfélaga og nýting allra náttúruauðlinda til sjávar og sveita skal vera sjálfbær. Auk þeirra breytinga sem ný stjórnarskrá að forskrift Stjórnlagaráðs hefur í för með sér fyrir skipan auðlindamála er nauðsynlegt að stokka upp stjórn fiskveiða frá grunni. Tryggja þarf aðskilnað veiða og fiskvinnslu og að jafnræði ríki meðal landsmanna við nýtingu á sameiginlegum fiskveiðiauðlindum. Hámarka skal arð þjóðarinnar af auðlindum hennar. Virða skal álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Allur ferskur fiskur skal seldur á fiskmörkuðum.

Stjórnmálasamtökin Dögun

Það var ánægjulegt að vera á fundi í Grand hóteli og taka þátt í að stofna stjórnmálasamtökin Dögun.

Nokkur aðdragndi hefur verið að stofnfundinum , þar sem margir aðilar komu að undibúningi og lágu fyrir fundinum drög Kjarnastefna. Talsverðar umræður urðu um stefnuna. Almennur samhugur og samhljómur var á meðal fundarmanna um stefnuna.

Baráttan sem er framundan mun ekki snúast um vinstri eða hægri. Hún mun snúast um hvort að hér verið áfram sérhagsmuna- og klíkusamfélag. Fólk sem vill ná árangri í krafti eigins  dugnaðar eða verðleika – hlýtur að vilja róttækar breytingar.

Mikilvægt er að þeir sem vilja umbætur á íslensku samfélagi, sameini krafta sína í Dögun og myndi öflugt stjórnmálaafl. Ef vel tekst til þá er ég viss um að Dögun muni verða til þess að örmagna ríkisstjórn AGS og Steingríms J. Sigfússonar fái loksins hvíldina. Það eina sem heldur lífinu í stjórninni er sá hryllingur sem blasir við hjá stærstu stjórnarandstöðuflokkunum á þingi, Sjálfstæðisflokkurinn með sína kúlulánaþingmenn og Framsóknarflokkurinn sem er enn undir sterkum áhrifum Finns Ingólfssonar og Halldórs Ásgrímssonar.

Flestir landsmenn geta sameinast undir þeim baráttumálum sem er að finna í kjarnastefnu Dögunnar og er mikilvægt að koma stefnunni sem fyrst til framkvæmda. 

Landsdómur - Hver er staðan nú?

Ýmsar spurningar hafa vaknað eftir fyrstu viku réttarhaldanna yfir fyrrum formanni Sjálfstæðisflokksins.

Í Þjóðmenningarhúsið hafa streymt i vitnastúkuna helstu höfuðpaurar hrunsins, en gjörðir þeirra hafa stórskaðað hag landsmanna og valdið landflótta. Umræddir aðilar njóta enn stuðnings Sjálfstæðisflokksins, stjórnmálaelítunnar og áhrifamikilla fjölmiðla. Ótrúlegt en satt - margir hrunamannanna eru enn í áhrifastöðu í samfélaginu og stjórna umræðunni vegna taka þeirra fjölmiðlunum. Afleiðingin er sú að sakborningur gengur um eins og húsbóndi, sem á dóminn með hurðum og gluggum.

Staðreyndin er sú að bankanna er með þeim stærstu á heimsvísu og lyginni líkast að vettvangur þriggja af 10 stærstu gjaldþrotum heims skuli vera í einu fámennasta ríki heims. Skipbrotið er algerlega  heimatilbúið, þar sem fjárglæframenn fengu að vaða uppi með vitund stjórnvalda.

Ekki kom á óvart forherðing vitnanna, sem flest hver ættu að sitja á bekk sakbornings, en öll sverja þau af sér nokkra ábyrgð eða sök á því hvernig fór. Það sem verra er, að vitnin telja að það hafi verið réttlætanlegt ástunda blekkingarleik og halda réttum upplýsingum um stöðu mála frá almenningi.Það er ónotlalegt að hugsa til þess að margir þeirra sem töldu réttlætanlegt að ástunda blekkingarleik í aðdraganda hrunsins um stöðu efnahagsmála séu enn að flytja okkur fréttir og miðla upplýsingum um stöðu íslenska fjármálakerfisins.

Í ljósi þess er rétt að spyrja hvort eitthvað sé frekar að marka þær upplýsingar sem verið er matreiða nú, en það var að marka eldamennsku sömu aðila á "upplýsingum" í aðdraganda hrunsins.

Þegar bíllinn er bilaður þá fer maður ekki með tölvuna í viðgerð

Umræðan um efnahagsmál er vægast sagt undarleg.  Augljóst er að helsti vandi íslensks efnahagslífs eru gríðarlegar erlendar skuldir þjóðarbúsins. Skuldahlassið verður til þess að íslenska krónan fellur í verði, þrátt fyrir gengishöft og jákvæðan vöruskiptajöfnuð.  Málið er að vextirnir af skuldahlassinu eru allt of þungur baggi að bera fyrir þjóðfélagið. Borðleggjandi er að vandinn verður einungis leystur með því annars vegar að auka verðmætasköpun og gjaldeyrisöflun samfélagsins og hins vegar að semja um niðurfellingu á erlendum skuldum.     

Fjórflokkurinn og álitsgjafar hans, fyrir utan helst liðsmenn Vg, láta í það skína að hægt sé að leysa öll vandræði með því að skipta um mynt. Umræðan ruglast síðan um hvort að betra sé að taka upp evru eða eitthvað annað.  Eitt er víst að erlendu skuldirnar gufa ekki upp við það eitt og ef þær eru ósjálfbærar halda þær áfram að draga efnahagslegan mátt úr samfélaginu.     

Sérkennilegt er að fylgjast með einlægri Þórðargleði Evrópusinna yfir óförum og gengisfalli íslensku krónunnar.  Vissulega er íslenska krónan hálfgerður Trabant sem þarf að skipta út. Hvert svo sem tækið verður, sem Íslendingar hyggjast notast við í vöru og þjónustuskiptum í framtíðinni, þá er ljóst að forgangsverkefnið ætti að vera að  ryðja í burt ófærum í íslensku efnahagslífi. 

Augljóst er að erlendu skuldirnar eru meginn vandinn og þröskuldurinn sem taka þarf á. 

Þurfum alþjóðlega peningastefnu

Vonandi nær meirihlutinn áttum

Eitthvað ekki gott hefur hlaupið í meirihluta Vg og Framsóknarflokks í Skagafirði.  Í stað opinna og vandaðra vinnubragða, tíðkast nú í meira mæli leynd og órökstuddar skyndiákvarðanir.  Skagfirðingar sem hafa einskis ills átt von hafa síðustu vikurnar reynt hver af öðrum að bera hönd fyrir höfuð sér vegna gerræðislegra ákvarðanna meirihlutans, með skrifum i Feyki.

Nýjasta flýtiákvörðun meirihlutans snertir alla Skagfirðinga til framtíðar, en það eru glæný áform um viðbyggingu við Árskóla. Framkvæmdirnar munu auka skuldir sveitarfélagsins um a.m.k. rúman hálfan milljarð króna og eru þær sömuleiðis ávísun á enn frekari útgjöld að upphæð hundruð milljóna króna.    Skuldaaukningin mun koma skuldum sveitarfélagsins upp fyrir lögbundið skuldaþak nýsamþykktra sveitarstjórnarlaga. Með frjálslegri túlkun laganna má mögulega koma skuldabagganum niður fyrir rjáfrið.  Með þessari illa ígrunduðu hugdettu er meirihlutinn að koma sveitarfélaginu Skagafirði í þá stöðu sem of skuldsett sveitarfélög landsins eru að reyna með öllum ráðum að komast úr!  

Á fyrsta og eina kynningarfundi oddvita meirihlutans með öðrum sveitarstjórnarfulltrúum, sem haldinn var 22. febrúar,  kom fram að áformað væri að ljúka meðferð málsins að viku liðinni þ.e. á næsta sveitarstjórnarfundi.  Með verklaginu eru oddvitar Vg og Framsóknarflokksins að láta reyna illilega á flest ákvæði sem snúa að fjarmálum í sveitarstjórnarlögum og örugglega á anda og markmið laganna.  Skuldaaukningin gengur þvert á nýsamþykkta fjárhagsáætlun sveitarfélagsins.  Leyndin og vinnubrögðin í kringum pantaða úttekt á fjárhagslegum áhrifum fyrirhugaðrar skuldsetningarinnar á fjárhag  sveitarfélagsins kastar augljóslega rýrð á trúverðugleika hennar og jafnvel svo að hún getur vart talist hlutlaus. Verst er þó að fyrirliggjandi niðurstöður úr rekstrarreikningi sveitarfélagsins, benda eindregið til þess að hallinn hafi verið talsvert meiri í fyrra en stefnt var að.    Ekkert liggur fyrir um fjármögnun annað en bréf frá Kaupfélagsstjóra frá árinu 2009 og svo er vitnað óljóst í samtöl við forsvarsmenn KS um að hægt verði að fá vaxtalaus lán á byggingartíma.  Engar upplýsingar eru um skilmála eða skilyrði lánveitingarinnar KS.

Vissulega eru byggingaráformin hógværari en þær skýjaborgir sem áður hafa verið til umræðu en engu að síður hljóta þau að kalla á opna umræðu og ábendingar frá foreldrum og ekki síður skattgreiðendum.

Rekstur sveitarfélagsins er mjög þungur eins og fyrr greinir og í stað þess að meirihlutinn einbeiti sér að aðgerðum sem ná endum saman, þá er í skyndi hlaupið til og aukið á fjárhagsvandann.

Vonandi nær meirihlutinn áttum og gefur sér og öðrum tíma í að fara yfirvegað yfir málin út frá þeirri stöðu sem Sveitarfélagið Skagafjörður er í.

Sigurjón Þórðarson,

sveitarstjórnarfulltrúi Frjálslyndra og óháðra í Skagafirði

Kynþáttahyggja formanns SUS

Formaður SUS Davíð Þorláksson fór mikinn í morgunþætti Bylgjunnar, þar sem að hann mælti eindregið fyrir óbreyttu kvótakerfi og taldi réttlætanlegt að hunsa algerlega álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna!

Á formanni ungra Sjálfstæðismananna mátti skilja að helsta ástæðan fyrir því að hunsa ætti álitið væri sú að dómararnir sem hefðu dæmt sjómönnunum Erlingi Sveini Haraldssyni og Erni Snævari Sveinssyni í vil, hefðu m.a. verið frá þriðja heims ríkjum þar sem almennt ekki væri mark takandi á nokkrum manni þegar talið berst að flókinni lögfræði. Mér finnst þessi viðhorf Sjálfstæðismanna lýsa miklum fordómum. Í ljósi hrunsins og nýlegra stjórnarskrárbrota þingsins þar sem einungis þrír þingmenn greiddu atkvæði gegn ólögum þá finnst mér ungir sjálfstæðismenn ekki vera beinlínis í aðstöðu til þess að setja sjálfan sig á háan hest gagnvart hálærðu fulltrúum annarra þjóða.

Annað sem vakti athygli mína var sá misskilningur leiðtoga ungra sjálfstæðismanna að nær allur kvótinn hafi skipt um hendur á síðustu árum.  Það kom fram skýrt fram í fyrirlestri Péturs Pálssonar framkvæmdastjóra Vísis í Grandavík, á fundi SA fyrir ári síðan að 18 af 20 stærstu fyrirtækjum í sjávarútvegi væru eldri en 30 ára.  Ég er nokkuð viss um að ef smærri útgerðir eru teknar með í reikninginn þá fæst enn hærra hlutfall útgerða sem eru að stofni til eldri en kvótakerfið enda hefur kerfið verið harðlæst fyrir nýliðun.