Einar K. Guðfinnsson er brjóstumkennanlegur

Þrátt fyrir algjört árangursleysi kvótakerfisins, mannréttindabrot og byggðaeyðingu þá er Einar K. þingmaður þjóðarinnar, reglulega með kostaða þætti á ÍNN stöðinni þar sem kostir kvótans eru tíundaðir.  Yfirleitt þá staldra ég stutt við að horfa á ómerkilega óróðursþætti Einars K., en nú áðan bar svo við að Einar K. var með á skjánum línurit sem sýndi að  smár fiskur væri farinn að veiðast i minna mæli en áður og aflinn væri einkum stór þorskur.  Einari K.  taldi ástandið mikið fagnaðarefni og að línuritið lofa afar góðu! 

Augljóst er að ef eitthvað er að marka línuritið, þá  ætti það að hringja viðvörunarbjöllum, þar sem ætla má að það eigi fyrir litli fiskinum að liggja að verða stór. Ef að Einark K. hefur rétt fyrir sér um að litli fiskurinn sé ekki til, þá er mikil hætta á að aflabrögð fari snarminnkandi á komandi misserum.  Sömuleiðis er rökrétt að álykta að stóri fiskurinn sé frekur til fjörsins og éti rækilega undan sér af smærri fiski.

Viskan sem hraut af vörum Einars K. var af ýmsum toga s.s. að veiðar með línu væru ekki valkvæðar gagnvart stærð fiska þ.e. veiði jafnt stóran smáan fisk.  Þetta stangast algerlega á við rannsóknir sem sýna að stærð króka ræður talsverðu um það hvaða stærð fiska veiðist á línuna. Sömuleiðis þá er skipulega beitt skyndilokunum ef að smár fiskur reynist í afla.  Skyndilokanir á þessu ári orðnar 24 sem gefur til kynna sem að ástandið sé ekki eins svakalegt og greint var frá á ÍNN.  Ekki var heldur litið til þess að kvótakerfið hvetur beinlínis til þess að smærri fiski sé síður landað en þeim stærri þar sem að hann er að öllu jöfnu fæst minna fyrir hann.

Umræðan um sjávarútvegsmál er enn sem komið í helgreipum þröngra sérhagsmunahópa og er aumt að horfa á blaðamenn s.s. Sigurjón M Egilsson sem hefur átt mjög góða spretti í gegnum tíðina, taka þátt í þjónkun við fjársterka en afar fámenna sérhagsmunahópa með útgáfu Útvegsblaðsins. Verra er þó og nánast brjóstumkennanlegt að horfa upp á Einar K. Guðfinnsson, þingmann þjóðarinnar, tala gegn betri vitund þar sem að hann hefur horft upp á kjördæmi sitt  blæða út vegna ónýts kerfis. 

 

Maðurinn sem virðir ekki álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna

Fyrir kosningar lofaði Ögmundur að virða álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna varðandi brot íslenskra stjórnvalda gagnvart 2 sjómönnum sem sóttu rétt sinn og greiða sjómönnunum bætur. Ögmundur gekk svo langt að flytja sérstak þingmál ásamt þingmönnum Frjálslynda flokksins þar sem lofað var sömuleiðis að breyta kvótakerfinu í átt til jafnræðis þegnanna.

Eftir að Ögmundur varð ráðherra, þá hefur hann varla virt umrædda sjómenn viðlits og er þögull sem gröfin um nauðsyn þess að tryggja jafnræði Íslendinga við nýtingu sameiginlegra auðlinda.

Mér finnst að Ögmundur ætti að sjá sóma sinn í því að sjá til þess að íslensk stjórnvöld hætti skipulögðum mannréttindabrotum áður en farið er að tala digurbarkalega um mannréttindi á alþjóðavettvangi og beina spjótum sínum að Aserum.

Mannréttindi alltaf í fyrsta sæti

Ögmundur á að hafa vit á að hætta þessu nuddi í RÚV

Umfjöllun um hrunaskýrslu lifeyrissjóðanna opinberar gríðarlegt tap almennings og hversu vonlaust skipulag "besta lífeyrissjóðakerfis í heimi" er.  Sömuleiðis veitir umfjöllunin innsýn í sérkennilegt samkrull spilltrar stjórnmálastéttar og hagsmunasamtaka, í gramsi með lögþvingaðan sparnað launafólks. 

Varnarræða Ögmundar fyrrum stjórnarformanns í lífeyrissjóði LSR minnir um margt á málflutning félaga hans Geirs Haarde, sem klifar á því að Ísland hafi orðið illa úti í alþjóðlegum fjármálastormi. Hlaupið er yfir þá staðreynd að litla Ísland var vettvangur stærstu gjaldþrota heimssögunnar og að stjórnvöld sváfu á verðinum.  Skrif Ögmundar eru í raun einn ruglandi en hann þykist hafa varað við og seð að í óefni stefndi fyrir hrun, en stjórnarformennska hans í lífeyrissjóði LSR ber þess engin merki. Tapið á þeim bænum svarar til einnar Kárahnjúkavirkjunar.

Málið er að Ögmundur kokgleypti áróður hagfræðinga á borð við Ragnars Árnasonar, í aðdraganda hrunsins, um að gullöld lífeyrisþega væri handan við hornið. Ögmundur ætti að hætta þessu nuddi í RÚV og sjá miklu frekar sóma sinn í að biðja félagsmenn í LSR afsökunar.

Það sem verra er að Ögmundur virðist enn treysta á ráðgjöf Ragnars Árnasonar og félaga í fleiri málum s.s. um hagkvæmni íslenska kvótakerfisins!

 

Gagnrýnir framsetningu RÚV

Formaður Sjálfstæðisflokksins í erfiðum málum

Í þættinum Landið sem rís, var Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins að fara yfir orsakir hrunsins og hver næstu skref ættu að vera við endurreisn landsins. Bjarni fékk málefnalegar og gagnrýnar spurningar frá þáttarstjórnendum. Meðferðin á Bjarna var að þvi leytinu býsna ólík þeirri sem að formaður Vg fékk í sama þætti, en Steingrímur J. fékk að vaða á súðum um mikla björgunarleiðangra sína undir nánast lofgjörð þáttarstjórnenda.

Greinilegt var að Bjarni hefur fengið línuna úr Hádegismóum um hvað hafi orskað hrunið og hvernig eigi að vinna sig út úr erfiðri stöðu. Í stuttu máli þá var rauði þráðurinn í viðtalinu sá, að orsakanna væri ekki að leita í algerri óstjórn og einkvinavæðingu Sjálfstæðisflokksins - Skýringarnar voru einhverjar allt aðrar.

Furðulegt var að hlusta á formann Sjálfstæðisflokksins leggja stein í götu endurskoðunar á stjórnarskrá landsins. Sömuleiðis þá bjóst ég við að nýsleginn baráttumaður fyrir mannréttindum Geirs Haarde væri búinn að sjá ljósið og búinn að endurskoða stefnu Sjálfstæðisflokksins gagnvart illræmdu kvótakerfi sem brýtur mannréttindi á sjómönnum, en svo virðist ekki vera. Ekki mátti merkja annað á formanni Sjálfstæðisflokksins að hann vildi hafa svipaða stjórnarhætti og beita svipuðu aðferðum og i aðdraganda hrunsins.

Ekki veit ég hvað þarf til svo að forysta Sjálfstæðisflokksins sjái að sér - Ég efast jafnvel um að annað hrun dugi til sem að flokkurinn stefnir ótrauður á.

Öngstræti Ögmundar

Helsti vandi Ögmundar er ekki gjammið í Þráni Bertelssyni, heldur að hann hefur gengið algerlega þvert gegn þeim öflum i Vg sem áður studdu Ögmund.  Ögmundur andæfði í; Icesave, AGS og Evrópusambandsæfingum formanns Vg og uppskar innanríkisráðherrann nokkurn stuðning hjá róttækum öflum innan Vg og þeim sem einlæglega vilja raunverulegar breytingar í samfélaginu.  Með stuðningi sínum við þingmál formanns Sjálfstæðisflokksins sem ætlað er að koma í veg fyrir að fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, svari fyrir gjörðir sínar í aðdraganda hrunsins hefur Ögmundur algerlega glatað öllu trausti. 

Í viðtali á Bylgjunni í morgun var málflutningur Ögmundar ámótlegur en þar vitnaði hann til samvisku sinnar og kallaði mögulega eftir sannleiksnefnd, nú nokkrum árum eftir hrun - Ansi seint i rassinn gripinn. 

Nú má spyrja Ögmund hvar samviska hans og félaga hans þeirra Jóns Bjarnasonar og Atla Gíslasonar hefur verið í málefnum þeirra sjómanna sem að þeir þóttust ætla að bæta mannréttindabrot íslenskra stjórnvalda og fluttu um það sérstakt þingmál fyrir nokkrum árum. 

Varnarlið íslensks verkalýðs á Alþingi, þeirra Ögmundar og félaga hefur greinilega metið það svo að í ljósi þess að sumir séu jafnari en aðrir, að eðlilegt sé að halda áfram að traðka á mannréttindum sjómannanna, á meðan samviskan bindur þá illilega í Landsdómsmálinu.    

 

Hart sótt að Ögmundi

Geir Haarde var dæmdur í Hæstarétti

Innvígðir Sjálfstæðismenn reka þann billega áróður þessa dagana að Geir Haarde hafi nánast verið heilagur embættismaður sem hafi bjargað Íslandi, þegar hrunið skall á landið utan úr heimi!

Þetta er auðvitað eins og hver önnur vitleysa og það veit almenningur sem greiðir reikninginn af hruninu en þar af auki hafa embættisfærslur Geirs Haarde við einkavinavæðingu ÍAV verið dæmdar ólögmætar í Hæstarétti Íslands.

Það er óneitanlega grátbroslegt að sumir þeir þingmanna Vg sem hneyksluðust mjög á einkavinavæðingu Geirs í aðdraganda hrunsins  og kröfðust ábyrgðar virðast nú vera búnir að kokgleypa  hráan áróður Sjálfstæðisflokksins.

Fjórflokkurinn lætur ekki að sér hæða. 

Gagnrýni á röngum forsendum

Steingrímur J. vill einkavæða raforkukerfið

Ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafa gefið mjög misvísandi skilaboð um sölu Landsvirkjunar.  Engu líkara hefur verið en að ráðamenn hafi gefið út hinar ýmsu meldingar til þess að kanna jarðveginn og vita hversu langt er hægt að ganga i sölu á orkuauðlindum þjóðarinnar.  Með þessu ráðslagi eru þau Steingrímur J. og Jóhanna að fara eftir uppskrift og viljayfirlýsingu AGS og ríkisstjórnarinnar.

Fyrirhuguð sala á Landsvirkjun hefur fallið í mjög grýttan jarðveg og jafnvel þó svo að salan væri skilyrt við lífeyrissjóðina, en traustið á þeim er ekki mikið um þessar mundir.

Í kvöld birtist síðan Steingrímur J. á skjánum með nýja tillögu um að selja Landsnetið til lífeyrissjóðina.  Salan á Landsnetinu er galnari hugmynd en sala á Landsvirkjun þar sem dreifikerfið er i eðli sínu einokunarstarfsemi og nær útilokað er að koma á samkeppni á dreifingu raforku á meðan fræðilega séð, er hægt að koma á samkeppni á framleiðslu raforku.

 

"Grasrót" Alþýðusambands Íslands fundar með forsetum

ASÍ hefur blásið til fundar snemma á þriðjudagsmorgni, þar sem spurt er hvort að það fylgi íslensku krónunni blessun eða bölvun.

Ræðumenn á bölvunar eða blessunarfundi ASÍ eru :  Gylfi Arnbjörnsson forseti, eldheitur baráttumaður fyrir verðtryggingunni. Arnór Sighvatsson, einn æðsti ráðamaður Seðlabankans bæði fyrir og eftir hrun. Friðrik Már Baldursson forseti, sá sem skrifaði kostaða skýrslu nokkrum mánuðum fyrir hrun, um mikinn styrk íslenska fjármálakerfisins.  Ragnar Árnason hirðhagfræðingur LÍÚ, sá sem mat stöðu íslenska þjóðarbúsins gríðarlega sterka skömmu fyrir hrun og lagði til í ljósi þess gífurlegan niðurskurð á aflaheimildum. 

Ekki veit ég hvert svarið verður við spurningunni sem varpað er fram á fundinum, en eitt er víst að ekki hefur fylgt ráðum ræðumanna mikil blessun fyrir almenna félagsmenn ASÍ.

 

Yfirvarp niðurlægðra Vinstri grænna

Steingrímur J. Sigfússon hefur gengið mjög hart fram gegn óánægðum þingmönnum Vg, sem hafa ólíkt formanni flokksins eitthvað viljað standa vörð um stefnu og kosningamál Vg. Villikettirnir hafa smám saman verið gerðir áhrifalausir innan flokksins og hafa nokkrir þeirra séð ráð sitt óvænna og gengið úr flokknum. Að vísu fær Ögmundur enn að dingla eitthvað sem innanríkisráðherra og hnykla vöðvana gagnvart ógæfufólki sem klæðist leðurbúningum í vélhjólaklúbbum, á sama tíma og fjárglæframennirnir sem settu landið á hausinn, fá enn að stunda sinn leik með tilheyrandi afskriftum og arðgreiðslum úr skúffufyrirtækjum.

Síðasta atlaga Steingríms snéri að Jóni Bjarna og meðreiðasveini hans Bjarna Harðarsyni en þeir voru settir út úr ráðneytinu um áramótin. 

Hingað til hafa villikettirnir ekki þorað i beina andstöðu við Steingrím J. en í þess stað staðið fyrir smávægilegum skærum hér og þar.  Engin alvara var á bak við mótframboðin sem voru á síðasta landsfundi gegn Steingrími J. þó svo allt logaði í óánægju.  Ekkert skipulag virðist heldur vera kjarkur til þess að kljúfa sig frá Evrópumiðaðri forystu Vg og fella ríkisstjórnina. 

Mér sýnist sem að markmið dylgja Bjarna Harðarsonar í garð þingmanna Hreyfingarinnar þjóni þeim eina tilgangi að gefa óánægðum og niðurlægðum þingmönnum Vg afsökun fyrir þvi að halda áfram stuðningi sinum við ríkisstjórnina með sinu málamynda mögli.

„Hugarburður og dylgjur“

Tímabært að fá nýtt blóð á Hafró

Friðrik Már Baldursson hefur tekið þá í ýmsu misjöfnu í aðdraganda hrunsins og er einn af höfundum aflareglunnarsem Hafró hefur notað við ákvörðun árlegs þorskafla. Þegar reglan var tekin í notkun snemma á tíunda áratug síðustu aldar, þá var þorskaflinn liðlega 300 þúsund tonn. Reiknisfiskifræðingarnir höfðu reiknað það út að með því að veiða minn þá ætti aflinn að verða innan örfárra ára 400 til 500 þúsund tonn, árlega.

Sagan sýnir einfaldlega að rágjöfin hefur verið röng og því löngu tímabært að fá nýja og ferska hugsun inn á Hafró.

Enginn aðdragandi að málinu