Ekkert gengur þrátt fyrir að farið sé nákvæmlega eftir ráðgjöfinni

"Fréttaskýringin" leitast ekki við að svara þeirri spurningu hvers vegna í ósköpunum það sé léleg nýliðun í ýsunni þrátt fyrir að það hafi verið farið nákvæmlega eftir ráðgjöf Hafró síðustu árin.  Það eitt ætti að segja gagnrýnum blaðamanni að það sé eitthvað brogað við ráðgjöfina. 

Þorskurinn

Stjórnvöld hafa fylgt þeirri stefnu árabil að veiða minna af þorski til að getað veitt meira seinna. Málið er bara að eins og í leikriti fáránleikans, þá kemur þetta seinna aldrei.

Fyrst fór að kveða verulega að þessari gríðarlegu niðurskurðarstefnu á tíunda áratugnum og fara í einu og öllu eftir reiknisfiskifræðilegri ráðgjöf. Í fyrstu þá sjá ráðamenn einhvern árangur af stefnunni þó svo að þorskaflinn hafi vissulega verið mjög lítill miðað við það sem áður var, en svo kom áfallið eins og vænta mátti. Hér er viðtal við Kristján Ragnarsson fyrrum formaður LÍÚ og Jóhann Sigurjónsson frá árinu 2001 þegar það var ljóst að það yrði einhver bið á þessu seinna. Í viðtalinu greinir forstjóri Hafró frá því að vænta megi þess að það taki nokkur ár að "rétta úr kútnum" ef rétt er á spilum haldið.

Farið var síðan á næstu árum nokkuð nákvæmlega eftir ráðgjöf Hafró og var talið að þetta seinna væri rétt handan við hornið en það lét bíða eftir sér. Til þess að flýta fyrir því að þetta seinna kæmi þá breytti Einark K. Guðfinnsson aflareglunni og skar aflann niður í 130 þúsund tonn og átti það að leiða til enn hraðari uppbyggingar þannig að þetta seinna yrði rétt innan seilingar.

Núna segir forstjóri Hafró í viðtali að von sé einhverri aukningu árið 2016 eða 250 þúsund tonn af þorski en það er minni þorskafli en árið 1922.

Það er vægast sagt meira en lítið undarlegt að engri gagnrýnni umræðu er hleypt að í stærri fjölmiðlum fiskveiðiþjóðarinnar stjórn fiskveiða, ef frá er talin ágæt umræða á Útvarpi Sögu.

Ýsustofninn gæti náð sögulegu lágmarki

Vg elur á ótta gagnvart grunnatvinnuvegi þjóðarinnar

Í Fréttablaðinu í dag má lesa grein eftir umhverfisráðherra, þar sem meginstefið er, að standa eigi vörð um lífríki hafsins með því helst að hefta enn frekar en orðið er veiðar á nytjastofnun hafsins.  Það er engu líkara en að stjórnvöld geri sér ekki neina grein fyrir því að við veiðum nú um 50 þúsund tonnum minna af þorski, en þegar útlendingar voru hér á miðunum, en þá kom í hlut landsmanna um 250 þúsund tonn.  Við þá veiði bættist veiði útlendinga sem veiddu um það bil svipað magn og við erum að veiða núna af þorski .

Hvað er í gangi hjá ráðamönnu sem telja að það þurfi að hefta veiðar enn frekar?

Í þeirri viðleitni að ala á ótta gagnvart fiskveiðum er í grein  ráðherra endurtekin draugasagan af því að ofveiði hafi verið helsta orsakavaldur þess að þorskstofninum við Nýfundnaland hafi hnignað og sömuleiðis er því haldið fram að áburður úr jökulvötnum sé mikilvægur fyrir vöxt þörunga og þar með fiskistofna. 

Það er nokkuð ljóst að veiðar skiptu ekki höfuðmáli þegar fjaraði undan þorskstofninum við Kanada á tíunda áratug síðustu aldar, heldur var það kólnandi sjór sem kreppti mjög að lífsskilyrðum þorsksins.  Sömuleiðis er það algerlega fráleitt að ætla jökluám að gegna mikilvægu hlutverki í að næra þörungavöxt en styrkur næringarefna í jökulám og ám er almennt á Íslandi lægri en í hafinu sjálfu.  Telja verður frekar að skugginn af aur og sandi varpi skugga á sólarljósið, sem þörungar nýta sér til orkuöflunar og dragi þar með úr ljóstillífun.

ESB, ICESAVE og MAKRÍLL

Stjórnarliðar hafa undanfarna daga blásið það út að það verði að semja um veiðar á makríl við ESB og það ekki seinna en í haust.

Rökin sem stjórnarliðar hafa gefið upp sem ástæðu, er að um takmarkaða auðlind sé að ræða sem hætt er við að verði eyðilögð ef ekki verði gripið í taumana.  Umræddar röksemdir stjórnarliða s.s. Árna Þórs Sigurðssonar ganga engan vegin upp, þar sem að fiskveiðiauðlindin er ekki takmörkuð heldur endurnýjanleg auðlind.  Mælingar á hrygningarstofni makrílsins eru vægast sagt mjög ónákvæmar og byggja þær á mælingum á eggjum makrílsins í svifi, sem fram fara á á þriggja ára fresti á risastóru hafsvæði.  Makrílstofninn er talinn hafa stækkað gríðarlega á því tímabili sem veitt hefur verið rækilega umfram ráðgjöf Alþjóðahafrannsóknarráðsins.  Það eitt ætti að kasta rýrð á ráðgjöfina og forsendur hennar og nauðsyn þess að fara í einu og öllu eftir henni. Fleiri fullyrðingar í grein Árna Þórs Sigurðssonar ganga ekki upp s.s. um að kolmunninn hafi verið leikinn grátt af óheftri veiði en það fór fyrst að halla undan fæti í mældri stofnstærð einmitt þegar samningar voru gerðir um veiðarnar.

Ástæðan fyrir skyndilegum samningsvilja ríkisstjórnarinnar í makrílmálinu gegn ósanngjörnum kröfum ESB um stjórn veiða innan íslenskrar efnahagslögsögu er augljóslega að málið er þröskuldur í samningaviðræðum Íslands um inngöngu í sambandið. 

Þjóðin er minnug þess þegar samningamenn ríkisstjórnarinnar beygðu sig í duftið í Icesave-málinu vegna þrýstings ESB - Sama virðist því miður upp á teningnum nú.

Steingrímur er talvél kerfisins

Steingrímur J. Sigfússon hefur reynt að gefa þjóðinni þá mynd af sér að hann væri maður breytinga og endurskoðunar.  Annað hefur heldur betur reynst raunin, en sjálfur er hann óspar á að hæla sjálfum sér fyrir það afrek að hafa bjargað fjármálakerfinu, sem er nánast jafn spillt og fyrir hrun.   

Sama á við um kvótakerfið, sem að hann þóttist ætla að breyta, en lagði til að yrði fest í sessi út öldina.  Leiðtogi VG er þaulvanur að hafa endaskipti á hlutunum og það gerir hann þegar hann fer í blindni eftir ráðgjöf Hafró án þess að fara með gagnrýnum hætti yfir ráðgjöfina og er málflutningur ráðherrans nánast eins og um sjálfvirka talvél kerfisins sé að ræða.

Gallinn á málflutningi Steingríms J. Sigfússonar er sá að ef  farið er yfir aflatölur á Íslandsmiðum þá er augljóst að fiskveiðiráðgjöfin hefur alls ekki gengið upp, en upphaflegt markmið hennar var að skila 500 þúsund tonna jafnastöðuafla í þorski árlega.  Ráðamenn og sjómenn, sem sættust með semingi á að setja kvótakerfið á á sínum tíma, grunaði ekki að afrakstur kerfisins áratugum síðar yrði helmingi minni þorskafli en fyrir daga kerfisins! Örgglega hefði enginn trúað þeim fáránleika sem Steingrímur J. býður upp á að fagna ægilega að leyft verði að veiða tæplega 200 þúsund tonn af þorski á næsta ári. Staðan er sú að við erum að nálgast 200 þúsund tonna aflamarkið í annað sinn neðan frá,  frá því að kerfið var tekið upp og það eftir að hafa skorið aflaheimildir gríðarlega niður.

Fiskveiðiráðgjöfin byggir vel að merkja ekki á neinum líffræðilegum forsendum heldur aflareglu sem sett var á tíunda áratugnum. Aflareglan var endurskoðuð upp úr aldamótum þegar ráðgjöfin gekk augljóslega ekki upp. Endurskoðaða aflareglan gekk ekki heldur upp og voru fengnir hagfræðingar í Hagfræðistofnun Háskóla Íslands ásamt upphaflegum höfundum reglunnar til að yfirfara endurskoðaða ráðgjöf enn á ný.  

Núna segja Steingrímur og kerfið að það sé að nást einhver árangur, þrátt fyrir þá staðreynd að þorskafli verði áfram innan við 200 þúsund tonn!

Allir sem hafa gripsvit á líffræði vita að sá árangur er skammgóður þar sem að fiskistofnar halda áfram að sveiflast og það óháð reiknireglum Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands .

Plúsarnir fleiri en mínusarnir

Vesalingarnir í Samfylkingunni

Samfylkingin er búin að gefast upp á að afnema verðtrygginguna og einnig að leiðrétta skuldir heimilanna fyrir utan það sem Hæstiréttur dæmdi, þvert ofan í vilja ráðherrra flokksins.  Sömuleiðis hefur flokkurinn tekið U beygju í sjávarútvegsmálum og réttlætt leynilegar afskriftir til hrunverja. 

Helstu afrek Samfylkingarinnar er að koma á kynjuðum fjárlögum og banna ljósabekkjanotkun ungmenna.

Núna hefur Samfylkingin blásið til orustu við þjóðhátíðardaginn 17. júní undir leiðsögn eins helsta hugmyndasmiðs samtakannna, Illuga Jökulssonar

Stjórnin á sína aðdáendur enn en það eru innheimtumennirnir í AGS og eigendur  bankanna þ.e. vogunarsjóðirnir sem uppskera ríkulega á að kreista almenning og hæla stjórninni á hvert reipi.

Gagnrýndi hátíðarhöldin 17. júní

Fávita umræða

Umræðan um stjórn fiskveiða sem nær upp á yfirborð stærstu fjölmiðlanna er nánast fávitaleg. Eðli fiskistofna er að sveiflast gífurlega og ætti flestum að vera ljóst að fiskveiðar eru ekki stærsti áhrifaþáttur í stofnsveiflum þeirra. Núna þykist forstjóri Hafró geta séð fyrir auknar veiðar allt til ársins 2016.  Enginn á Hafró sá fyrir niðursveifluna á þorskstofninum í kringum síðustu aldamót og ekki heldur árið 2006, en niðursveiflurnar urðu þrátt fyrir að farið var nákvæmlega eftir ráðgjöf stofnunarinnar. 

Hvers vegna er engin gagnrýnin umræða um algert árangursleysi veiðiráðgjafarinnar en um áratugaskeið var á Íslandsmiðum veidd um hálfmilljón tonn af þorski en núna er aflinn vel innan við helmingurinn af því sem miðin gáfu áður af sér? Fleiri spurningar sem vakna s.s. hvers vegna karfastofninn rýkur upp í mælingum en fiskurinn er sagður verða gamall og vera hægvaxta. Ef allt væri með felldu í mælingum og reiknilíkönum þá ættu umræddar sveiflur að vera fyrirséðar.  Sama á við um hrapið á mælingu á ýsustofninum. Minni veiðiheimildir á ýsu á næsta ári eru ávísun á bein vandræði og brottkast

Ekki bætir úr skák að fjórflokkurinn á hinu háa Aþingi virðist að mestu hjartanlega sammála um að vera áfram með óbreytta fiskveiðistjórn og úthluta sömuleiðis örfáum sérstökum sérréttindum til áratuga.  Helstu deilurnar á Alþingi snúast um hversu mikið eigi að skattleggja einokunarréttinn.  Eina vitið núna er að leggja frumvörp ríkissjórnarinnar til hliðar og skoða stjórn fiskveiða frá grunni. 

Leggur til meiri þorskkvóta

Jóhönnu var illa við skötuselinn

Nú er Jóhanna Sigurðardóttir á lokaspretti sem forsætisráðherra og virðist hún nýta hann til þess að ætla að festa í sessi og njörva niður ónýtt kvótakerfi í sjávarútvegi sem brýtur í bága álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.

Á meðan Jón Bjarnason var í sjávarútvegsráðuneytinu voru stigin örfá og stutt skref í þá átt að færa kerfið í átt að jafnræðis. Eitt af þessum málum var að ríkið leigði skötuselskvótann beint, í stað þess að fiskurinn færi sjálfkrafa til nokkurra aðila endurgjaldslaust sem leigðu hann áfram dýrum dómum.  Umræddir handhafar kvótans eru nær allir útgerðarmenn við suðurströndina, þar sem að skötuselurinn veiddist eingöngu, þegar fiskurinn var settur inn í kvótakerfið.  Með hlýnandi sjó fór fiskurinn að ganga í meira mæli vestur og norður fyrir landið og urðu sjómenn þá fyrir vestan og norðan sjálfkrafa leiguliðar nokkurra útgerða á Suðurlandi.

Á bak við tjöldin gekk Jóhanna Sigurðardóttir í lið með LÍÚ í og barðist á móti skötuselsmálinu en opinberlega þá skreytti hún sig með því enda var allur þorri almennings mjög fylgjandi að jafnræði ríkti og fá rök fyrir sérgæsku Fjórflokksins við sérhagsmuni fárra.

Með frumvarpinu og viðsnúningi í skötuselsfrumvarpinu er Jóhanna Sigurðardóttir að sýna þjóðinni sitt rétta andlit.   

 

Ákvæði um skötusel fellur niður

Hannes Bjarnason skoraði í Árgarði

Greinilegt er að  framboð Þóru snýst fyrst og fremst um að fara  gegn Ólafi Ragnari Grímssyni og þeirri ákvörðun hans að skjóta Icesave-málinu til þjóðarinnar en að öðru leyti ekki fyrir neinum öðrum málefnum.  Helstu stuðningsmenn Þóru telja að besta leiðin til þess að vinna framboði hennar fylgis sé að snúa út úr orðum forseta Íslands og leggja út af þeim á versta mögulega veg.

Þóra  Arnórsdóttir virðist hafa fátt ferskt fram að færa ólíkt mótframbjóðandanum sínum Hannesi Bjarnasyni.  Í dag sat ég fund með Hannesi í Árgarði þar sem rætt var um lagningu háspennulínu í Skagafirði.  Óhætt er að fullyrða að Hannes hafi skorað á fundinum með áhugaverðum athugsemdum og fyrirspurnum sem opnuðu nýja vinkla á skipulags- og raforkumál lýðveldisins.

Fjölmiðlar verða að tryggja að aðrir forsetaframbjóðendur en þeir sem hafa miklar flokksmaskínur á bak við sig fái sanngjarna umfjöllun og kynningu. 

Meinið var að ríkisstjórnin vildi ekki standa við nein kosningaloforð

Viðræðurnar strönduðu á því að hvorki Jóhanna Sigurðardóttir né Steingrímur J. vildu hvika frá þeirri stefnu sinni að svíkja öll kosningaloforð og sömuleiðis öll ákvæði stjórnarsáttmálans sem sneru að því að taka á skuldavanda heimila, afnema verðtrygginguna og koma á réttlæti við stjórn fiskveiða.

Ekkert hik hefur verið á sömu stjórn við að reyna að blása lífi í óbreytt fjármálakerfi sem orsakaði hrunið og afskrifa sömuleiðis milljarða króna á höfuðpaura hrunsins. Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur þarf að fara frá völdum sem allra fyrst.   

Ekkert samkomulag um stuðning

Ekki skynsamlegt fyrir hagsmuni Íslands að þynna út Nató

Össur lætur móðan mása um að þenja út hernaðarbandalagið NATO.  Vandséð er að það þjóni hagsmunum Íslendinga að NATO auki afskipti sín í Afríku eða hvað þá að það ásælist í auknum mæli að fyrrum lýðveldi Sovétríkjanna gangi í bandalagið.  Össur vill ólmur að Georgía fái inngöngu í NATO en ekki er langt síðan ríkið átti í hernaðarátökum við Rússa!

Það er ljóst að með aukinni útþenslu mun bandalagið þynnast út og sömuleiðis gagnkvæm skylda þjóða til þess að standa saman gegn utan að steðjandi ógn.

  

 

 

NATO hleypi nýjum þjóðum að