Mun Ármann Þorvaldsson skrifa sögu Samfylkingarinnar?

Ekki er ég viss um að ég eigi eftir að lesa bók Ármanns Þorvaldssonar, Ævintýraeyjuna, enda hef ég ekki lyst á að koma við bókina, hvað þá meira. Ekki ráða þar eingöngu fordómar heldur hef ég ekki komist hjá því að kynnast höfundi og efni bókarinnar í gegnum fjölmörg viðtöl, m.a. á Útvarpi Sögu.

Höfundur bókarinnar talar um efnahagsglæpina sem hann framdi gegn Íslendingum af þvílíkri léttúð að hann virðist ekki gera sér nokkra grein fyrir ábyrgð sinni í því að koma órorði á þjóðina og koma henni á vonarvöl. Hann hljómar svona nett eins og fjöldamorðingi sem segir að glæpirnir hafi verið áhugaverðir og skemmtilegir á sínum tíma sem nú er liðinn og komin eru önnur verkefni inn á sitt borð, m.a. þau að sinna ritstörfum og öðru skemmtilegu.

Í ljósi furðulegra samninga Samfylkingarinnar við þá sem ollu hruninu er alls ekki útilokað og jafnvel talsverðar líkur til þess að sagnfræðingurinn Ármann Þorvaldsson leggi fyrir sig ritstörf og skrifi sögu Samfylkingarinnar. Á þeim bænum er víst nokk sama hvaðan gott kemur.

 

Væri Ísland betur komið í enn einni betliröðinni

Fjárhagsstaða landsins er ekki góð þrátt fyrir að reiknimiðlar Samfylkingarinnar og Egils Helgasonar s.s. Vilhjálmur Þorsteinsson reikni fjárhagsstöðuna allgóða. 

Helsta leið sumra út úr þröngri stöðu er að ganga inn í Evrópusambandið þrátt fyrir að með inngöngunni væri þjóðin að afsala sér ákvörðunarrétti um hvað væri veitt árlega í úr nytjastofnum þjóðarinnar.  Ef þjóðin væri í Evrópusambandinu þá væri nú þessa daganna verið að véla um það í Brussel hversu marga þorska mætti veiða úr hafinu við strendur landsins á næsta ári. Íslenskir hagsmunaaðilar lægju þá væntanlega í betliröð í Brussel til að þrýsta á um við yfirvaldið í Brussel að fá að draga björg í bú.

Núna eiga þá Íslendinga a.m.k. þá von að hægt sé að auka veiðiheimildir til þess að draga landið út úr kreppunni þ.e. ef Vinstri grænir sjá ljósið.

 

Vinstri grænir veitast að bágstöddum í skjóli ólaga

Það hefur ekki farið framhjá neinum að í aðdraganda jóla hafa margir viljað láta eitt og annað af hendi rakna til þeirra  sem hafa lítið sem ekki neitt til hnífs og skeiðar. Nú bar svo við að trillukarlar buðust til þess að sækja fisk í sameiginlega auðlind þjóðarinnar og láta afraksturinn renna í hjálparstarf. 

Í stað þess að kýla á gott mál fór þingflokkur Vg í kerfi og þóttist ekki geta veitt heimild til þess að trillukörlum gætu rétt bágstöddum hjálparhönd. Hver var fyrirslátturinn? Jú, ólögin sem Vg þóttust ætla að breyta á meðan flokkurinn var í stjórnarandstöðu. Túlkun stjórnvalda á lögum um stjórn fiskveiða hefur í gegnum tíðina gengið þvert á markmið þeirra um að um sameign þjóðarinnar sé að ræða og að taka eigi tillit til byggðasjónarmiða. Það hefur ekki orðið breyting á því þó svo að Vinstri grænir séu komnir í sjávarútvegsráðuneytið. Að vísu hefur sjávarútvegsráðherra lagt fram frumvarp um örlitla tilslökun á ólögunum sem flokkurinn virðist þó ekki fylgja mjög eftir í þinginu. 

Framganga Vg er sérlega ómerkileg í ljósi þess að þingmennirnir Jón Bjarnason, Atli Gíslason og Ögmundur Jónasson fluttu þingsályktunartillögu á sínum tíma um breytta stjórn fiskveiða í samræmi við úrskurð mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.   

Núna þegar þremenningarnir eru komnir í stjórn virðast þeir allir sem einn sætta sig við áframhaldandi mannréttindabrot.

Skuldastaða Íslands hjá Agli

Það er orðið löngu tímabært að það verði alvarleg og yfirveguð umræða um skuldastöðu þjóðarinnar og hvort að sú leið sem ríkisstjórnin og AGS hafa markað sé fær. Í Silfri Egils sýndi Gunnar Skúli Ármannsson með einföldum og hófsömum hætti að dæmið sem AGS setti upp gengi ekki upp.

Í seinni hluta þáttarins kom fram einn helsti viðskiptafélagi Björgólfs Thors, Vilhjálmur Þorsteinsson ,,fjárfestir", og var boðskapur hans sá að koma því til skila að eftir afskriftir verði skuldir hins opinbera viðráðanlegar. Það er engu líkara en að Vilhjálmur hafi tekið það upp hjá sjálfum sér að afskrifa drjúgan hluta af skuldum þjóðarinnar þar sem tölurnar sem hann byggir sínar ályktanir á eru umtalsvert lægri en þær sem AGS hefur til grundvallar. Ekki verður sagt um Vilhjálm að hann taki alltaf að sér auðveld verkefni en hann varði drjúgum tíma sínum fyrir nokkru í að réttlæta REI-rugl Orkuveitu Reykjavíkur. 

Ég hefði talið fara betur á því ef þáttarstjórnandi hefði haft saman lækninn Gunnar Skúla sem lagði fram delluplön AGS og Steingríms J. og síðan helsta talnaspeking Samfylkingarinnar sem virðist trúa því að hægt sé að tala niður skuldir þjóðarbúsins.

Aumingja Sjálfstæðisflokkurinn

Sjálfstæðisflokkurinn er í brjóstumkennanlegri stöðu en hann hefur hleypt af stokkunum nýrri herferð gegn skattahækkunum ríkisstjórnar VG og Samfylkingar. Þó að skattahækkanastefna VG og Samfylkingar sé dæmd til að mistakast kemur gagnrýni Sjálfstæðisflokksins úr allra hörðustu átt því að flokkurinn sá jók skatta gríðarlega í sinni tíð þannig að hlutur hins opinbera af þjóðarframleiðslunni varð miklum mun hærri undir lok valdatíðar hans en í upphafi.

Það er líka spurning hvers vegna verið sé að hækka skatta. Er það ekki til að borga kúlulánin og óstjórnina á síðustu árum sem margir þingmenn Sjálfstæðisflokksins eiga beinan þátt í , m.a. formaður þingflokks sjálfstæðismanna?

Sjálfstæðisflokkurinn þarf að fara í allsherjarendurskoðun og það væri miklu nær að flokkurinn beitti sér fyrir auknu frelsi til fiskveiða og meiri tekjuöflunar samfélagsins.

Steingrímur J. hlýtur að íhuga afsögn

Leki Wikileaks staðfestir að ríkisstjórn Vg og Samfylkingar blekkti þjóð og þing um stöðu Icesves málsins.  Það sem gerir málið grafalvarlegt er að leyndinni var ætlað að hafa bein áhrif á úrslit Alþingiskosninganna sl. vor.  Fyrir kosningarnar benti Frjálslyndi flokkurinn margsinnis á að gríðarlegar vaxtagreiðslur ríkissjóðs auk boðun stóraukinna útgjalda væri dæmi sem ekki gengi upp. Stjórnmálaflokkar sem héldu því fram væru annað hvort í afneitun eða beittu blekkingum. Hið síðarnefnda reyndist rétt - Stjórnvöld blekktu kjósendur.

Ráðherrar sem hafa orðið uppvísir af vísvitandi blekkingum hljóta að velta fyrir sér stöðu sinni.

 

 

Icesave-póstar á Wikileaks

Ögmundur líttu þér nær

Ögmundur Jónasson hneykslast réttilega á því að "vinaþjóðir" okkar á Norðurlöndunum séu að skrúfa upp vexti í gegnum Norrænafjarfestingabankann NIB vegna þess hve íslenskir lántakendur s.s. sveitarfélög og orkufyrirtæki standa illa.

 Það væri ekki úr vegi fyrir Ögmund að velta því fyrir sér hvernig íslensk stjórnvöld fara með illa stödd fyriritæki en þeim er boðið upp á gríðarlega háa vexti í ríkisbönkunum og ef þau eru vandræðum með að standa skil á gjöldum til hins opinbera í kreppunni s.s. VSK þá falla á gjöldin sérstakt 10% refsiálag ef greiðsla skilar sér ekki innan 10 daga og þar að auki dráttarvextir.

Allt er innheimt með hörðum aðgerðum þar sem alls staðar fellur til mikill kostnaður.  Að ríkinu undanskyldu, þá gæti ég trúað að lífeyrissjóðirnir gangi fram með næst mestri hörku gagnvart fyrirtækjum en sjóðirnir eiga endurkröfurétt á ríkið.

Heggur sá er hlífa skyldi.

Forsenda skilnings útlendinga

Hrunið á Íslandi hefur ekki einungis bitnað á íslenskum almenningi, heldur einnig fjárhag erlendra sparifjáreigenda, sveitarfélaga og líknarfélaga sem hafa tapað gríðarlegum upphæðum, mörg þúsund milljörðum, á íslensku bankabófunum, ónýtu eftirlitskerfi og andvaralausum og/eða spilltum stjórnmálamönnum.

Það er ljóst í mínum huga að við getum ekki staðið undir þeim byrðum sem verið er að leggja á þjóðfélagið, m.a. með „Icesave-samfélaginu“ og í þess stað þurfum við að leita skilnings meðal annarra þjóða á stöðu okkar. Það er útilokað að nokkur taki undir málstað okkar nema við gerum hreint fyrir okkur dyrum. Það gengur ekki að vera áfram með kúlulánaþega og Icesave-ráðherra sem gabbaði sparifjáreigendurá þingi, þjóna bankabófanna í bönkunum og sem aðstoðarmenn ráðherra. Sömuleiðis er fáheyrt að hrunsmenn stjórni enn stærstu fjölmiðlum landsins og séu jafnframt í atvinnuuppbyggingu með stjórnvöldum.

Steingrímur J. og Jóhanna hafa ekki haft dug til að hreinsa til í samfélaginu, heldur virðast þau treysta á að hægt sé að byggja upp á fúnum stoðum.

Enginn útlendingur getur tekið mark á stjórnvöldum sem hegða sér svona og þeir koma heldur ekki með fjármagn inn í landið. Það er ekkert verið að gera til að rétta skútuna við, t.d. með því að sækja peningana þar sem þeir halda til.

Steingrímur J. og AGS minna æ meira á bankabófana

Fjármálaráðherrann Steingrímur J. Sigfússon er vanur að hafa hlutina alveg á kristaltæru, hvort sem hann vill greiða Icesave eða ekki og sömuleiðis hvort sem hann vill koma Alþjóðagjaldeyrissjóðnum úr landi eða hengja sig í hann sem bjarghring. Það er helst að það vefjist eitthvað fyrir Steingrími hvort hann vill inn í ESB, en hann vill þó alltént sækja um til þess að sjá hvað sjoppan býður upp á.

Þegar fjármálaráðherra er síðan spurður út í hvað þjóðin og hið opinbera skuldar í útlöndum vefst honum hins um tönn við að segja satt og rétt frá.  Á sama tíma vefst það hins vegar ekki fyrir Steingrími að húðskamma þá sem birta mjög varfærið mat á skuldastöðunni.

Með Steingrími í þessum ljóta leik að halda réttum upplýsingum frá þjóðinni eru síðan sérfræðingar AGS sem svara í véfréttastíl þegar talið berst að skuldum landsmanna. Þetta verklag Steingríms J. og AGS minnir æ meira á tölufals bankabófanna sem vantöldu skuldir og ofmátu eignir um hundruð milljarða, til þess að geta slegið enn meira lán.

Alvarlegar dylgjur

Kerfið ver mannréttindi lítilmagnans Jóns Ásgeirs

Íslenska réttarkerfið virðist bregðast hratt og örugglega við þegar óljósar fréttir utan úr heimi berast af því að mögulega geti málsmeðferð Baugsmála brotið í bága við úrskurð Mannréttindadómstóls. Settur umboðsmaður Alþingis og fyrrum háskólakennarinn hefur ritað bréf vegna málsins og er ekkert nema gott um það að segja að kerfið reyni að verja lítilmagnann Jón Ásgeir sem sótt er að úr öllum áttum og hefur sjálfur sagst reiðubúinn að vinna á lyftara.

Þetta er ólíkt viðbrögðunum þegar mannréttindanefndin gaf út bindandi álit um að bæta tveimur sjómönnum sem mannréttindi hafa verið brotin á en þá sá forseti lagadeildar HÍ sérstaka ástæðu til að draga gildi álitsins í efa, og fleiri innan kerfisins þyrluðu upp moldviðri til að hægt væri að líta framhjá nauðsyn þess að lagfæra siðferðilega og fjárhagslega gjaldþrota kerfi í sjávarútvegi.

Öreigaleiðtoginn Steingrímur Sigfússon hefur ekki mátt vera að því að bæta viðkomandi sjómönnum í samræmi við álitið enda hefur kallgreyið verið á fullu í afskriftum og leynimakki til þess að bjarga því sem bjarga verður.