Vill Jóhannna Sigurðardóttir láta gott af sér leiða?

Á fundi í Grasrótarmiðstöðinni mun ég fjalla um ný frumvörp ríkisstjórnarinnar um stjórn fiskveiða. Með þeim er verið að festa í sessi óréttlátt kerfi sem hefur reynst afar illa. Kerfið sem "Norræna Velferðarstjórnin" vill festa í sessi kemur beint úr hugmyndasmiðju útópískri hagfræðistefnu nýfrjálshyggjunnar.

Það er búið að reyna kerfið síðustu áratugina og er niðurstaðan einfaldlega hræðileg og eru afleiðingarnar m.a.:  minni afli, aukinn eftirlitskostnaður, skuldsetning og svindl.

Í stað þess að vera að böðlast með alvond frumvörp í gegnum þingið sem margir stjórnarþingmenn hafa miklar efasemdir um, þá gæti hún auðveldlega komið með einfaldar breytingar á stjórn fiskveiða sem efldu strax hag þjóðarinnar.

Í fyrsta lagi að fiskur fari uppboðsmarkað en það myndi strax hækka tekjur sjómanna og hafna og leiða til aukinna skatttekna ríkisins.  Skilvirk og sanngjörn verðlagning á fiski yrði örugglega til þess að taka fyrir svindlið á gjaldeyrishöftunum sem Samherji er augljóslega að stunda. Með þessari aðferð er ekki hægt að segja að það sé verið að taka eitt né neitt af neinum heldu fá allir útgerðarmenn hæsta verð á hverjum tíma.

Í öðru lagi þá gæti ríkisstjórnin gefið handfæraveiðar alfrjálsar í sumar en það myndi örugglega lyfta brúninni á mörgum í sjávarbyggðunum hringinn í kringum landið.  Útilokað er að ætla að mögulegt sé að stunda eitthvað sem kallast ofveiði með nokkrum krókum.

Í þriðja lagi þá þarf að fara yfir núverandi ráðgjöf og auka aflaheimildir og nota aukninguna til þess að vinda ofan af núnverandi kerfi.

Fundurinn í Grasrótarmiðstöðinni hefst kl: 13 þann 31. mars. 

Pólitískur hálfvitagangur ríkisstjórnarinnar

Erfitt er að ráða í, hvað það er raunverulega, sem rekur Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra áfram í því að brjóta öll kosningloforð Samfylkingarinnar í sjávarútvegsmálum og sömuleiðis stjórnarsáttmálann.  Það er flestum ljóst að ríkisstjórnarflokkarnir eru með svikunum endanlega að glata stuðningi stórs hluta kjósenda sinna!

Ekki er að sjá að fámennur en hávær hópur sérhagsmuna, sé að verðlauna ríkisstjórnina fyrir að ætla að festa sérgæðin í sessi næstu áratugina. Heimtufrekjan er slík og sömuleiðis þjónkun  ríkisstjórnarinnar, að eðlilega er gengið á lagið í frekari kröfugerð.

Umræðan sem fram fer nú um frumvarpið um stjórn fiskveiða, á hinu háa Alþingi er óvenju lágkúruleg. Þingmenn vitna ótt og títt samtöl sín við einstaka útgerðarmenn og skuldastöðu þeirra.  Engin umræða er um að kerfið sem nú er verið að festa í sessi, hafi brugðist algerlega öllum upphaflegum markmiðum sínum. Augljóst er að afli botnfiskstegundanna sem kvótakerfið átti að byggja hratt og örugglega upp, hefur dregist svakalega saman frá því að kerfið var sett á!  Engin umræða er um sóunina í kerfinu og svindlið sem því hefur fylgt.  Engin umræða er um að áfram verði handhöfum veiðiheimilda leyft að selja og leigja sameiginlegar eigur almennings. Engin umræða er um álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.  

Nú er að sjá hvort að Ögmundur Jónasson mannréttindaráðherra komi að áliti Mannréttindanefndarinnar í umræðunni á þinginu, en hann flutti sérstakt þingmál um að það ætti skilyrðislaust að virða álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.

Ég ber enn þá von í brjósti á því að Ögmundur nái góðri og heiðarlegri lendingu í málinu rétt eins og Jón Bjarnason virðist vera búinn að gera og snúa baki við vondu frumvarpi.

Styður frumvarpið ekki óbreytt

Ólína Þorvarðardóttir hlýtur að segja af sér þingmennsku?

Það hefur lítið sem ekkert heyrst í Ólínu vegna frumvarps Jóhönnu og Steingríms J.. Óstaðfestar fréttir herma þó að Ólína styðji óskapnaðinn sem er margfalt verri smíð en það frumvarp sem fyrrverandi sjávarútvegsráðherra lagði fram á sínum tíma.  Heyrst hefur þó að hún hafi sett einhverja fyrirvara um stuðning sinn og þá við einhver smáatriði í frumvarpinu.  

Þegar Jón Bjarnason lagði fram sitt frumvarp, þá heimtaði Ólína Þorvarðardóttir afsögn ráðherra. Nú hlýtur hún sjálf að vera að íhuga sjálf að segja af sér þingmennsku?

95% óréttlæti njörvað niður til ársins 2047! Samið fyrir Samherja

Frumvarp Steingríms J. Sigfússonar og Jóhönnu Sigurðardóttur um stjórn fiskveiða er komið fram og felur það í sér í stuttu máli að verið er að festa núverandi óréttlæti og mannréttindabrot í sessi a.m.k. til ársins 2047. Frumvarpið er alls ekki samið fyrir almenning í landinu heldur Samherja og útgerðaraðalinn sem skuldsetti flest upp fyrir rjáfur í aðdraganda hrunsins og flaug um á þyrlum. Græðgin virðist vera svo mikil að grunur er uppi um að svindlað sé á gjaldeyrishöftunum á sama tíma og Steingrímur j. er að sérsníða löggjöf un stjórn fiskveiða fyrir Samherja.

Frumvarpið felur ekki í sér að jafnræði muni ríkja í auknum mæli til ýsu eða þorskveiða umfram það sem sem nú er þegar til staðar í kerfinu í gegnum strandveiðar og byggðakvóta. Megnið af því lítilræði sem kemur til aukningar á aflaheimildum sem jafnræði mun gilda um kemur úr veiðiheimildum annarra tegunda s.s á uppsjávartegundum. Þetta frumvarp er fáránleikinn einn og það verður fróðlegt að sjá Ólínu Þorvarðardóttur mæla fyrir því sem hún barðist gegn fyrir síðustu kosningar. Maðu spáir óneitanlega í það hvort að þingmenn Samfylkingarinnar og Vg hafi enga sómatilfinningu eða þá hitt sem er heldur skárra að þeir hafi ekkert vit á því sem þeir eru að tjá sig um?

Húsleit hjá Samherja

Kynning á frumvarpi sem ekki þolir dagsljósið

Kynning Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar allsherjarráðherra á nýja kvótafrumvarpinu sem á að gilda næstu tvo áratugina, var meira en lítið furðuleg sýning.  Kynningin var loðin og hægt er sömuleiðis að lesa ýmsa merkingu í þann texta sem er að finna á heimasíðu sjávarútvegsráðuneytisins. Frumvarpið sjálft er hins vegar hvergi að finna.

Þó svo að almenningi sé ekki treyst til þess að sjá frumvarpið þá hefur það fengið rækilega kynningu í LÍÚ og segir það eflaust meira en flest um hvers er að vænta um innihaldið.  

Ríkið tekur yfir 70%

Stefnir í að örlög Ögmundar Jónassonar og Guðna Ágústssonar verði þau sömu

Guðni Ágústsson var vanur að vera ákaflega valtur í stuðningi sínum við sinn leiðtoga, hvort sem það var stuðningur við siðlaust kvótakerfi Halldórs Ásgrímssonar eða Íraksstríðið.

Alltaf þegar á reyndi, þá studdi Guðni sinn formann og fékk í staðinn að dingla eitthvað sem ráðherra og stjórna þorrablótum.

Nú virðist sem að Ögmundur Jónasson mannréttindaráðherra sé að lenda í sömu brjóstumkennanlegu stöðu og Guðni.

Ögmundur hefur andæft í flestum vondum málum sem ríkisstjórnin hefur ráðist í, hvort sem það hefur verið; AGS, Icesave eða þá að festa mannréttindabrot kvótakerfisins í sessi.

Alltaf þegar atkvæði Ögmundar hefur skipt sköpum, þá hefur Ögmundur hins vegar staðið með sínum foringja.

Nú stefnir í að sjálfur mannréttindaráðherrann ætli að festa mannréttindabrot kvótakerfisins í sessi og það næstu áratugina!

Ef að líkum lætur þá fer Ögmundur í sögubækurnar á sömu blaðsíðu Guðni sem gagnlegur samverkamaður misviturs leiðtoga, sem kom þjóð sinni illa.

Verðlaun Ögmundar eru vissulega ekki eins skemmtileg og að fara á þorrablót heldur að steyta hnefann framan í vélhjólagengi á meðan hann réttir sumum þeim sem sannarlega komu þjóðinni í koll, sérstök réttindi fram yfir aðra landsmenn.

Dæmdur ómerkingur vitnar í sálfan sig

Björn Bjarnason, sá hinn sami og Guðlaugur Þór Þórðarson sigraði svo eftirminnilega í prófkjöri um árið, að vísu með Baugspeningum, vitnar í sjálfan sig á heimasíðu sinni í gær. Ekki hefur farið framhjá neinum hversu reiður Björn Bjarnason er Baugsmönnum enda má til sanns vegar færa að hann hafi ekki alltaf fengið sanngjarna umfjöllun í Baugsmiðlum og að þeir hafi að sönnu greitt Birni dómsmálaráðherra náðarhöggið með gríðarháum fjárstyrkjum í prófkjörsbaráttu Guðlaugs Þórs. 

Sárindi og reiði Björns virðist eitthvað rugla annars ágæta dómgreind hans þegar Baug ber á góma, svo mjög reyndar að Björn situr uppi með það að vera dæmdur ómerkingur eftir að hafa farið fram úr sér í bók sinni, Rosabaugi yfir Íslandi. Í skrifum sínum hefur hann sömuleiðis slitið úr samhengi og rangtúlkað þingræður mínar um Baugsmálið. Einhverra hluta vegna hefur hann fengið það á peruna að ég hafi verið það sem kallast Baugspenni. Sannleikurinn er sá að greinar sem ég hef sent í Fréttablaðið hafa ekki fengist birtar fyrr en eftir vikur og jafnvel mánuði. Ekki hefur það verið vegna þess að þær hafi verið einhver delluskrif um sjávarútvegsmál, nei, það hefur heldur betur sýnt sig að málflutningur Frjálslynda flokksins var í öllum meginefnum réttur.

Óvart er það svo Sjálfstæðisflokkurinn sjálfur, með þá Davíð Oddsson og Björn Bjarnason fremsta í flokki, sem á mestu sökina á því hvernig Baugsmálið fór á sínum tíma. Flokkurinn hafði rýrt algerlega trúverðugleika stjórnkerfisins þar sem það blasti við hverjum manni að jafnræði ríkti ekki við úrlausn mála. Flokkurinn lagði blessun sína yfir olíusamráðssvikamálið, útdeildi eigum almennings til útvalinna flokksgæðinga og sá í gegnum fingur sér með athæfi þeirra sem voru Sjálfstæðisflokknum þóknanlegir - en ærðist ef Baugsmenn færðust sama í fang.  

Í sjálfu sér er skiljanlegt að Björn Bjarnason reyni að blekkja sjálfan sig og aðra en mikið væri hann meiri maður ef hann sæi að sér og bæði þjóðina afsökunar.  

Stefna Dögunar í sjávarútvegsmálum

Kjarnastefna Dögunar í auðlindamálum er skýr:

Orkufyrirtæki verði í eigu ríkis og / eða sveitarfélaga og nýting allra náttúruauðlinda til sjávar og sveita skal vera sjálfbær. Auk þeirra breytinga sem ný stjórnarskrá að forskrift Stjórnlagaráðs hefur í för með sér fyrir skipan auðlindamála er nauðsynlegt að stokka upp stjórn fiskveiða frá grunni. Tryggja þarf aðskilnað veiða og fiskvinnslu og að jafnræði ríki meðal landsmanna við nýtingu á sameiginlegum fiskveiðiauðlindum. Hámarka skal arð þjóðarinnar af auðlindum hennar. Virða skal álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Allur ferskur fiskur skal seldur á fiskmörkuðum.

Stjórnmálasamtökin Dögun

Það var ánægjulegt að vera á fundi í Grand hóteli og taka þátt í að stofna stjórnmálasamtökin Dögun.

Nokkur aðdragndi hefur verið að stofnfundinum , þar sem margir aðilar komu að undibúningi og lágu fyrir fundinum drög Kjarnastefna. Talsverðar umræður urðu um stefnuna. Almennur samhugur og samhljómur var á meðal fundarmanna um stefnuna.

Baráttan sem er framundan mun ekki snúast um vinstri eða hægri. Hún mun snúast um hvort að hér verið áfram sérhagsmuna- og klíkusamfélag. Fólk sem vill ná árangri í krafti eigins  dugnaðar eða verðleika – hlýtur að vilja róttækar breytingar.

Mikilvægt er að þeir sem vilja umbætur á íslensku samfélagi, sameini krafta sína í Dögun og myndi öflugt stjórnmálaafl. Ef vel tekst til þá er ég viss um að Dögun muni verða til þess að örmagna ríkisstjórn AGS og Steingríms J. Sigfússonar fái loksins hvíldina. Það eina sem heldur lífinu í stjórninni er sá hryllingur sem blasir við hjá stærstu stjórnarandstöðuflokkunum á þingi, Sjálfstæðisflokkurinn með sína kúlulánaþingmenn og Framsóknarflokkurinn sem er enn undir sterkum áhrifum Finns Ingólfssonar og Halldórs Ásgrímssonar.

Flestir landsmenn geta sameinast undir þeim baráttumálum sem er að finna í kjarnastefnu Dögunnar og er mikilvægt að koma stefnunni sem fyrst til framkvæmda. 

Landsdómur - Hver er staðan nú?

Ýmsar spurningar hafa vaknað eftir fyrstu viku réttarhaldanna yfir fyrrum formanni Sjálfstæðisflokksins.

Í Þjóðmenningarhúsið hafa streymt i vitnastúkuna helstu höfuðpaurar hrunsins, en gjörðir þeirra hafa stórskaðað hag landsmanna og valdið landflótta. Umræddir aðilar njóta enn stuðnings Sjálfstæðisflokksins, stjórnmálaelítunnar og áhrifamikilla fjölmiðla. Ótrúlegt en satt - margir hrunamannanna eru enn í áhrifastöðu í samfélaginu og stjórna umræðunni vegna taka þeirra fjölmiðlunum. Afleiðingin er sú að sakborningur gengur um eins og húsbóndi, sem á dóminn með hurðum og gluggum.

Staðreyndin er sú að bankanna er með þeim stærstu á heimsvísu og lyginni líkast að vettvangur þriggja af 10 stærstu gjaldþrotum heims skuli vera í einu fámennasta ríki heims. Skipbrotið er algerlega  heimatilbúið, þar sem fjárglæframenn fengu að vaða uppi með vitund stjórnvalda.

Ekki kom á óvart forherðing vitnanna, sem flest hver ættu að sitja á bekk sakbornings, en öll sverja þau af sér nokkra ábyrgð eða sök á því hvernig fór. Það sem verra er, að vitnin telja að það hafi verið réttlætanlegt ástunda blekkingarleik og halda réttum upplýsingum um stöðu mála frá almenningi.Það er ónotlalegt að hugsa til þess að margir þeirra sem töldu réttlætanlegt að ástunda blekkingarleik í aðdraganda hrunsins um stöðu efnahagsmála séu enn að flytja okkur fréttir og miðla upplýsingum um stöðu íslenska fjármálakerfisins.

Í ljósi þess er rétt að spyrja hvort eitthvað sé frekar að marka þær upplýsingar sem verið er matreiða nú, en það var að marka eldamennsku sömu aðila á "upplýsingum" í aðdraganda hrunsins.