Lundaveislan

Ég rak augun í að doktor í fuglafræði taldi að það væru 750.000 lundapör í Eyjum. Ekki veit ég hversu nákvæm þessi talning er en ég reiknaði til gamans, og sömuleiðis til að opna augu fólks fyrir áhrifum veiða á gangverk náttúrunnar, að bara lundinn í Eyjum þarf þá að éta 400 tonn á hverjum degi, m.a. af sandsíli.  Ætla má að lundinn hér við land þurfi að éti um 1.500 tonn á dag.

Vestmannaeyingum var um skeið meinað að hreinsa upp höfnina sína og ná upp nokkur hundruð tonnum af dauðvona síld sem er á við tveggja daga matarskammt lundans. Síldin er sólgin í sandsíli og seiði annarra fiska, tekur vel til matar síns og nær örugglega að grisja rækilega ýsu-, þorsk- og
loðnuseiði. Það getur vel verið að með hreinsunaraðgerðum í Vestmannaeyjum hafi Vestmannaeyingar bjargað einhverjum lundapysjum frá sulti. Ella væru einhverjar líkur til að síldin hefði afétið lundann.

Það sem er kristaltært í mínum huga er að þótt við drögum okkur út úr lífríkinu og hættum veiðum er ljóst að aðrir nytjastofnar staflast ekki upp, s.s. síld, loðna og þorskur, heldur mun vistkerfið halda áfram sinn vanagang. Stofnar rísa og hníga.

Maðurinn tekur tugfalt minna út úr vistkerfi sjávar en fuglar og spendýr hafsins láta greipar sópa um sjávargæðin. Þjóð sem stendur illa peningalega en hefur alla þessa þekkingu ætti ekki að tvínóna við að auka veiðar í stað þess að berja hausnum við reiknilíkön sem hafa bara gefið eina niðurstöðu niðurskurðog hana má afsanna.

Borgarahreyfingin lætur ekki undan skrílnum

Af yfirlýsingu Borgarahreyfingarinnar má ráða að hún standi þétt með stéttvísum þingmanni sínum sem hefur hafnað því að láta undan kröfum skrílsins um að skila heiðurslaunum. Listamaðurinn hlaut þessi heiðurslaun fyrir óumdeild og ómetanleg menningarverðmæti sem hafa mikið gildi fyrir sjálfsmynd þjóðarinnar, s.s. verk á borð við Magnús, Dalalíf og Löggulíf. Ekki má gleyma meistarastykkinu sjálfu, Nýju lífi. Það er ómögulegt að vita hvort Sigga Sigurjóns og Karli Ágústi Úlfssyni hefði nokkru sinni skotið upp á stjörnuhimin Spaugstofunnar ef ekki hefði verið fyrir verk Þráins. Spaugstofan hefur ekki aðeins gríðarlegt skemmtigildi heldur er ekki síður vönduð pólitísk ádeila til 20 ára.

Borgarahreyfingin stóðst með prýði fyrsta prófið sem var lagt fyrir hana, stendur vörð um rætur íslenskrar þjóðmenningar og það verður spennandi að fylgjast með frekari stórtilþrifum byltingaraflsins.

 

Þráinn með meiri stéttarvitund en Ögmundur

Þegar Ögmundur Jónasson varð ráðherra afþakkaði hann ráðherraviðbótina ofan á þingfararkaupið og sýndi þá af sér dæmalausan skort á stéttvísi. Hann stóð ekki með hinum ráðherrunum og sveik þar með stjórnmálastéttina. Það er greinilegt að búsáhaldabyltingin hefur komið af stað mikilli betrun og nánast umbyltingu í stéttvísi. Þráinn Bertelsson verður ekki sakaður um að hafa svikið lit en hann hefur þráast við að gera heiðurslistamannalaunin að ódýrri skiptimynt fyrir stundarvinsældir. Með þessu stendur hann þétt við bakið á Matthíasi Johannessen, Erró og Gunnari Eyjólfssyni.

Hver segir að byltingin éti börnin sín?

Engin áætlun í efnahagsmálum

Það er sorglegt að verða vitni að því að núverandi stjórnarflokkar virðast ekki hafa kjark til að stjórna landinu og koma með raunverulegar áætlanir í efnahagsmálum. Þeir sögðu skýrt fyrir kosningar að þeir ætluðu að halda áfram ef þeir næðu meirihluta. Nú er allt orðið breytt og með þessu eru VG og Samfylkingin að ganga á bak orða sinna, ágreiningurinn um ESB var sagður eitthvað sem menn ætluðu að leysa. Íslendingar hafa ekki efni á að stjórnvöld láti reka á reiðanum.

Samfylkingin er búin að sýna fram á það í stjórn með Sjálfstæðisflokknum og nú síðast í aðgerðalítilli stjórn með VG að þessu fólki lætur ýmislegt betur en að stjórna. Svo virðist vera sem flokkurinn treysti sér ekki í gegnum þann skafl sem framundan er í íslensku efnahagslífi.

Óbrúuð gjá í ESB-máli

Verða vextir lækkaðir?

Ég verð að segja að ég var nokkuð sammála Steingrími hvað varðar elítuna. Það sem brennur virkilega á fólki eru okurvextirnir og ótti um að ríkið verði ekki rekstrarhæft.

Allur krafturinn í umræðunni fer í ESB eða ekki ESB. Engar tillögur eru lagðar á borðið um að auka tekjur. Frjálslyndi flokkurinn lagði til að veiðar yrðu auknar og þær tillögur hafa enn þann dag í dag ekki fengið málefnalega umræðu. Sú aukning myndi þó skila tekjum í kassann umsvifalaust. Auknar veiðar eru músík dagsins í dag en ekki framtíðarharmónía Evrópusambandsins.

 

Elítan vill í ESB

Samfylkingin fagnar í rústunum

Það kemur nokkuð á óvart að fylgjast með sigurvímu Jóhönnu Sigurðardóttur þar sem hún fagnar því að Samfylkingin eykur fylgi sitt á þeim tímum þegar gríðarlegur vandi blasir við þjóðinni. Efnahagur landsins er í rjúkandi rúst og Samfylkingin á drjúgan þátt í því. Það sem hefur væntanlega að einhverju leyti valdið vali kjósenda er að Samfylkingin hafi þótt illskásti kosturinn af fjórflokknum en ekki að lausnir eða stefna Samfylkingarinnar geti talist bera í sér gæfu.

Nú á þessari stundu finnst mér úrslitin leiða það í ljós að Guðjón Arnr Kristjánsson verði ekki á þingi á næsta kjörtímabili sem ég tel mikinn missi fyrir þjóðina ef fram á að fara endurskoðun á fiskveiðistjórnunarkerfinu. Vonast ég sannarlega til að Guðjón nái í mark þegar líður á nóttina. Sömuleiðis verð ég að segja að ég tel ákveðinn missi ef Ögmundur Jónasson dettur út af þingi þar sem mér finnst hann besti þingmaður flokksins síns.

Úrslitin eru vissulega vonbrigði fyrir okkur í Frjálslynda flokknum og ég er sannfærður um að við höfum lagt með okkur bestu stefnuna til að komast út úr kreppunni.

Vöfflukaffi

Hvað sem öðru líður er ástæða til að taka hús á vinum sínum og bíta í eins og eina vöfflu. Býð nærsveitarmönnum að taka hús á kallinum á Skagfirðingabrautinni og lyfta kaffikrús.

Sjáumst spræk, Sigurjón

Spilling - hverjum er treystandi?

Þótt ég segi sjálfur frá verð ég að segja að ég stóð vaktina vel sem þingmaður, gagnrýndi spillinguna og benti á leiðir til úrbóta. Ég sendi m.a.s. Transparency International bréf fyrir ríflega þremur árum til að hrekja mat þeirrar stofnunar á að hér væri allt með felldu. Víða fékk ég bágt fyrir.

Bréfið upp á tæpar þrjár blaðsíður fylgir hér með.

X-F

Transparency International (TI)

 Alt Moabit 96 - 10559 Berlin, Germany
Phone: [phone] - Fax: [phone]
E-mail: [e-mail] / Web: http://www.transparency.org

                                                               Reykjavik, November 1^st, 2005

To whom it may concern

Recently, Transparency International (TI) published a survey (see enclosed 1) ranking countries around the world in order of their level of corruption, both in politics and business. According to the latest results, Iceland is the least corrupt country in the world, but many Icelanders have expressed their disbelief in the results of the survey.

I am an MP for the Liberal Party in Iceland, and I wrote an article on my website expressing my disbelief in the survey, listing some examples of corruption in Iceland. Then several people wrote to me, giving comments regarding the survey, saying that they could not believe the results and giving examples on why Iceland cannot possibly be the least corrupt country in the world. I have made the following list of examples of corruption, built on their comments:

1) The reluctance of the political parties to reveal their sources of financing, with the ruling Independence Party still adamantly against opening their books.

2) The sale of the state banks Búnaðarbanki and Landsbanki in 2002, from which Prime Minister Halldór Ásgrímsson and his family profited personally.

3) Friends and family of former PM Davíð Oddsson have been appointed to the Supreme Court, in particular naming Ólafur Börkur Þorvaldsson in 2003, who University of Iceland law professor Sigurður Líndal said was one of the least qualified candidates for the position.

4) The connection between members of the ruling coalition and players in the oil price-fixing scandal, naming Kristinn Björnsson, the former CEO of Skeljungur (Shell), who is the husband of parliamentary president and Independence Party member Sólveig Pétursdóttir, who was also Minister of Justice at the time of the scandal´s investigation. Björnsson is today the vice chairman of Árvakur, the company that publishes Morgunblaðið, a widely distributed newspaper.

5) The "Baugur-case", where an investigation lasting three years and costing millions of krónur yielded 40 charges of economic crimes (only eight of which have made it to the Supreme Court), but is considered by many to be a politically motivated attack from key Independence Party players against corporate giant Baugur Group.

The survey´s result is confusing and therefore I have consulted the methodology of TI, to see how you´ve arrived at your conclusions (described on TI´s website):

“The TI Corruption Perceptions Index is a composite survey, reflecting the perceptions of business people and country analysts, both resident and non-resident. It draws on 16 different polls from 10 independent institutions. For a country to be included, it must feature in at least 3 polls.”

Fair enough. TI’s table says that eight polls were used to assess Iceland. After a minimal amount of digging, it seems that in fact there were only four different polls used, for different years. These were the World Competitive Yearbook (conducted by the International Institute for Management Development), Grey Area Dynamics (conducted by the Merchant International Group), the Global Competitiveness Report (conducted by the World Economic Forum) and Risks Ratings (conducted by World Markets Research Centre). And what do these polls do?

The World Competitive Yearbook criterion ranks countries around the world by, in their own words, “economic performance, government efficiency, business efficiency and infrastructure.”

Grey Area Dynamics (GAD) seeks to help investors analyse the stability of countries, saying on the methodology page of their website that GAD “is a unique programme designed to assess risks, weaknesses and threats.”

The Global Competitiveness Report describes itself as “a valuable tool for shaping economic policy and guiding investment decisions.”

Risk Ratings says that it “assesses the foreign direct investment (FDI) climate based on six individual ratings in each country: political, economic, legal, tax, operational and security.”

In other words, Iceland’s entire rating was based mostly on how well foreign investors can expect to do in our country. That being the criterion, it’s easy to see how some of the largest examples of corruption in Iceland managed to slip through the net.

Curiously enough, as you descend TI’s list of corrupt countries, you’ll notice a trend: the more corrupt the countries get, the more likely it is that more polls were used to rate them. Perhaps if Iceland was studied on a criterion based on more than just how much you can expect to cash in should you invest here, Iceland’s ranking would be slightly different.

This is not to say that there is much more corruption in Iceland than in other countries. But it can hardly be one of the least corrupt countries, and there is certainly room for improvement. And studies which make broad assessments based on narrow evidence certainly don’t help.

                                               Sincerely,

                                               _________________________________

                                               Sigurjón Þórðarson, MP

Við höfum haft rétt fyrir okkur

Frjálslyndi flokkurinn hefur verið stefnufastur. Þjóðinni hefði sannarlega farnast betur ef stefna Frjálslyndra hefði ráðið för.

Frjálslyndi flokkurinn hefur haft opið bókhald frá upphafi og ekki þegið mútur.
Hann hefur beitt sér fyrir réttlátri og árangursríkri fiskveiðistjórn í sjávarútvegi sbr. leið Færeyinga. Reynslan sýnir að stöðugur samdráttur á veiðum er ekki ávísun á meiri afla síðar.

Flokkurinn hefur beitt sér gegn einkavinavæðingunni, varað við skuldasöfnun þjóðarbúsins og talað fyrir ráðdeild. Flokkurinn hefur um árabil beitt sér fyrir afnámi verðtryggingar. Lántakendur lentu í verulegum erfiðleikum ef laun hækkuðu ekki samhliða öðrum verðbreytingum. Aukinheldur slævði verðtryggingin ábyrgð bankanna og annarra lánveitenda.

Frjálslyndi flokkurinn hefur verið framsýnn og öll meginstefnumál flokksins hafa byggt á traustum grunni. Því væri þjóðráð fyrir kjósendur að hlýða á þá sem hafa haft rétt fyrir sér um hvaða leiðir væri ráðlegt að fara út úr kreppunni.

Kjósendur eru búnir að brenna sig á upphlaupsstjórnmálamönnunum sem hafa látið heilu fréttatímana snúast um björgun ísbjarna í Skagafirði og 90% lúxuslán fyrir unga fólkið.
                                               
Frjálslyndir bjóða raunhæfar lausnir sem krefjast vinnu og aumýktar gagnvart  risavöxnu verkefni sem krefjast úrlausnar. Verkefnið er að skaffa atvinnulausum vinnu og stoppa í risastórt fjárlagagat. Þótt allir tekjuskattar á fyrirtæki og einstaklinga yrðu tvöfaldaðir næst ekki að fylla í gatið og ef það á að fara niðurskurðarleiðina þarf að skera niður starfsemi sem nemur rekstri fjögurra Landspítala. Það er ekki raunsætt að lausnin felist í því að skera niður ríkisútgjöld og hækka skatta.

Ekki er raunhæft að skapa störf til langframa úr styrktarsjóðum, bótasjóðum og byggingu tónlistarhúss. Mörg starfanna munu byggja alfarið á þeim sjóðum sem styrkja þau og lýkur um leið og viðkomandi sjóðir tæmast.

Eina færa leiðin er sú að gera sér grein fyrir vandanum og viðurkenna að hann sé þess eðlis að Íslendingar þurfi að semja við lánardrottna um afskriftir skulda. Það verður ekki gert með einhverjum gorgeir eða skeytasendingum. Við byggjum afkomu okkar að miklu leyti á viðskiptum við aðrar þjóðir og því er brýnt að fara leið sem lokar ekki mörkuðum. Það er miklu nær að semja um viðráðanlega greiðslu og leita leiða til að auka tekjur samfélagsins. Brýnt er að beita almennum aðgerðum, ná stöðugleika í gjaldmiðlinum og lækka vexti strax.

Stefna frjálslyndra er raunhæf og við höfum ekki lengur efni á að ýta út af borðinu raunhæfum lausnum. Stefnan gengur út á að þorskveiðar séu auknar um 100.000 tonn sem mun gefa þjóðarbúinu 40 milljarða í beinum gjaldeyri, skaffa nokkur þúsund störf í frumframleiðslu, enn fleiri afleidd störf og verða alvöruinnspýting í efnahagslífið.

Til að búa til þessa fjármuni þarf ekki að stofna til neinna nýrra fjárfestinga, skipin og fiskvinnsluhúsin eru fyrir hendi.

Aukið innstreymi gjaldeyris mun rétta af gengi íslensku krónunnar og rétta hag þeirra sem greiða af erlendum skuldum.

Frjálslyndi flokkurinn hefur sömuleiðis lagt áherslu á aukna ferðaþjónustu með auknu markaðsstarfi.

Frjálslyndi flokkurinn vill standa vörð um starfandi iðnfyrirtæki, framleiða vörur og veita þjónustu sem bæði sparar gjaldeyri og eykur gjaldeyri. Það þarf að sýna margvíslegri iðn- og verkþekkingu virðingu. Það þarf að skapa skilyrði og andrúmsloft hvatningar til stofnunar fyrirtækja um frjóar hugmyndir á sem víðtækustu sviði, svo sem myndlistar, tónlistar og annarrar menningar. Hvatinn kemur ekki með aukinni skattlagningu og fleiri hálftómum sjóðum til að sækja í með því að fylla út flókin eyðublöð. Það þarf að virkja þann kraft og þær hugmyndir sem búa í fólki, gefa því frelsi til athafna.

Frjálslyndi flokkurinn hefur staðið fast á stefnumiðum sínum sem eru sígild. Kjósendur vita að hverju þeir ganga þegar þeir exa við F-ið og kjósa Guðjón Arnar Kristjánsson til forystu í íslensku samfélagi.

Mér finnst Sigmundur Davíð krútt!

Ég komst að því í kvöld mér til mikillar undrunar að ég væri á lista yfir óvini Framsóknarflokksins. Satt best að segja hafði ég aldrei kynnst nokkrum framsóknarmanni fyrr en ég flutti norður í land, í Skagafjörðinn, árið 1992. Það sem meira er, ég kunni ákaflega vel við þá langflesta. Ég komst hins vegar að því að flokkurinn hafði farið villur vegar og gróf undan byggð í landinu með óréttlátu kerfi í sjávarútvegi, frændhygli og vinaráðningum sem endaði loks með því að Ísland lýsti yfir stuðningi við stríð á hendur annarri þjóð. Ég hef síðan reynt að leiðrétta kúrs Framsóknarflokksins af góðum hug og flokkurinn hefur játað á sig ýmislegt sem miður hefur farið, s.s. einkavinavæðinguna og fjárglæfrastarfsemina og að það hafi þurft að aflúsa forystu flokksins.

Það verður að segjast eins og er að enn er talsvert verk óunnið við að gera Framsóknarflokkinn góðan þar sem flokkurinn virðist enn halda í gatslitið kerfi í sjávarútvegi sem er undirrót spillingarinnar.

Mér fannst Sigmundur Davíð aðallega krútt þegar hann talaði sem skipulagsfræðingur og hef tekið eftir að hann er yfirleitt sammála Ólafi F. en báðir eiga í vandræðum með Óskar Bergsson, ekki síst með að láta hann opna bókhaldið sitt.

Ég vonast til þess að framsóknarmenn leiðrétti listann og ég verði settur snarlega á vinalistann - því að vinur er sá er til vamms segir.