Hver borgar brúsann fyrir Heimssýn?

Á morgun stendur Heimssýn fyrir ráðstefnu um sjávarútvegsmál. Við val á frummælendum virðist gulltryggt að engin gagnrýni komi fram á íslenska kvótakerfið þrátt fyrir mannréttindabrot og að kerfið hafi markað upphafið að hruni fjármálakerfisins sem þjóðin horfir upp á skelfilegar afleiðingar af, m.a. miklar skerðingar í heilbrigðiskerfinu og vaxandi atvinnuleysi.

Uppsetningin á ráðstefnunni er fáránleg í ljósi aðstæðna í samfélaginu, og einkum fáránleg hjá samtökum sem þykjast standa vörð um hagsmuni almennings. Það sem ég fór að velta fyrir mér var hvort sjávarútvegsráðuneytið og þröng hagsmunasamtök í samfélaginu standi undir kostnaði við ráðstefnuhaldið, s.s. við komu norska sérfræðingsins. Ef svo er er bara hreinlegra að þetta sé gert í nafni LÍÚ og/eða sjávarútvegsráðuneytisins.

Sjálfur hef ég miklar efasemdir um skynsemi þess að ganga í Evrópusambandið út frá fiskveiðihagsmunum, ekki vegna þess að íslenska kerfið sé svo gott - eins og fram hefur komið - heldur vegna þess að það eru meiri líkur á að breyta kerfinu í átt til meriri skynsemi og réttlætis ef við stöndum utan ESB.

Upp úr hvaða töfrahatti var þessi tala dreginn upp ?

Samkvæmt ráðgjöf Hafró er ekki ráðlegt að halda til loðnuveiða frekar en til aukinnar þorskveiða þar sem ekki hafa enn mælst þau 400 þúsund tonn af loðnu á sundi í hafinu, sem er forsenda þess að veiðar séu leyfðar.  Þetta gerist þrátt fyrir að farið hafi verið eftir ráðgjöf Hafró í einu og öllu varðandi veiðar á umliðnum árum.

Mér finnst merkilegt að fulltrúar sjómanna eða hvað þá formaður Fiskifélags Íslands setji ekki spurningamerki við hvaðan þessi tala 400 þúsund tonn er komin.  Ég hef lengi leitað skýringa á því upp úr hvaða töfrahatti hún var dregin en ekki hafa verið nefnd nein líffræðileg rök fyrir tölunni góðu þó svo að hún hafi verið notuð til viðmiðunar í einhverja áratugi.  Fyrir þá sem enn trúa á ráðgjöf Hafró í blindni ættu að renna yfir stórmerkilega bloggfærslu Kristins Péturssonar frá því fyrr í dag.

 

Ekki loðnuveiðar að svo stöddu

Heimssýn kynna mannréttindabrot sem góðan kost

Heimsýn eru samtök sem beita sér gegn aðild Íslands að Evrópubandalaginu sem kunnugt er.

Um helgina þá halda samtökin ráðstefnu um sjávarútvegsstefnu ESB annars vegar og íslenska kvótakerfið hins vegar.  Íslenska kvótakerfið  brýtur í bága við mannréttindi og hefur rústað sjávarbyggðunum.  Við val á frummælendum ber ekki á öðru en að samtökin telji íslenska kvótakerfið afar góðan kost þrátt fyrir að þorskafli á Íslandsmiðum hafi ekki verið minni hér við land í heila öld.

 

Ingibjörg Sólrún hrósar ráðherrum Sjálfstæðisflokksins

Í Kastljósinu í kvöld kom fram að leiðtogi jafnaðarmanna var afar sátt og ánægð með samstarfsflokkinn. Sérstaklega var hún ánægð með Árna Mathiesen, vel að merkja sem fjármálaráðherra, þótt eflaust mætti deila eitthvað um hvernig honum hafi tekist til við að skipa í embætti héraðsdómara úti á landi. Það er ekki helsta hlutverk fjármálaráðherra. Það hefur greinilega horfið úr minni utanríkisráðherra að hún var ekki alls kostar sátt við félaga sinn Árna þegar hann stefndi ljósmæðrunum í miðri vinnudeilu í haust.

Eflaust er þjóðinni, eins og ISG skilgreinir hana, létt að heyra að björgunarleiðangur ríkisstjórnarinnar gangi mjög vel og að alls ekki eigi að benda á nokkra sökudólga, hvort sem þeir heita Geir Haarde, Davíð Oddsson, Baldur Guðlaugsson, Jónas Fr. Jónsson eða Elín Sigfúsdóttir.

Málið er miklu stærra en svo ...

Þjóðin verður að sætta sig við súrt með sætu og ISG þurfti jafnvel sjálf að sætta sig við ráðherradóm með súru.

Nýja Ísland kemur með gagnsæi og aukinni upplýsingagjöf að sögn utanríkisráðherra en verður eins og gefur að skilja að bíða betri tíma, enda eru ríkir þjóðarhagsmunir að vera ekki að upplýsa um neyðarfundi með seðlabankastjórum og lögfræðiálit sem mögulega gætu kastað rýrð á málflutning mikilvægra ráðherra.

Formaður Fiskifélagsins skammar sjómenn

Íslenskt þjóðarbú sárvantar erlendan gjaldeyri til þess að endar nái saman og hægt sé að standa við nýfengnar byrðar þjóðarbúsins vegna fádæma gáleysis stjórnvalda gagnvart fjárglæfrum örfárra auðkýfinga.Það er skylda ábyrgra aðila í samfélaginu að leita logandi ljósi að auknum tekjum fyrir þjóðarbúið. Sú leið sem blasir við er að nýta betur sjávarauðlindina enda eru veigamikil rök fyrir því að hægt sé að veiða mun meira úr nytjategundum hér við land, s.s. þorski og síld. Í ár stefnir í minnnsta þorskafla við Íslandsstrendur í 100 ár þrátt fyrir að hér hafi verið í notkun kerfi sem hafi í upphafi átt að skila þjóðarbúinu stöðugum afla sem væri liðlega þrefalt meiri en þau 130 þúsund tonn sem ætlað er að sækja á land á núverandi fiskveiðiári. Öll rök hníga sömuleiðis að því að rétt sé að auka síldveiðar en fréttir berast af því að hafnir séu fullar af síld og að hún sé í einhverjum mæli sýkt af sníkjudýri. Í stað þess að veiða síldina og vinna verðmæti úr henni grípur sjávarútvegsráðherra til sérstakrar friðunar á henni.

Margir þeir sem hafa atvinnu af því að veiða fisk hafa veigamiklar efasemdir um skynsemi þeirra hafta sem lögð eru á veiðar og ganga út á að veiða minna til þess að geta veitt meira seinna. Sjómenn og fleiri hafa séð að þetta seinna hefur ekki komið, heldur bara enn meiri niðurskurður á aflaheimildum.

Reyndar hefur sú aðferð að skera niður veiðar á þorski til þess að byggja upp þorskstofn hvergi í heiminum gengið eftir, heldur hefur þvert á móti sýnt sig að þar sem veitt hefur verið vel ríflega umfram ráðleggingar reiknisfiskifræðinga, s.s. í Barentshafinu og við Færeyjar, hefur það síður en svo leitt til minnkandi veiða úr viðkomandi fiskistofnum. Reiknisfiskifræðingar - sem enn reyna að reikna út afla komandi ára þar sem eina breytan sem að þeirra mati skiptir einhverju máli er veiðin sjálf - endurskoða stöðugt reikniskúnstir sínar þegar dæmið gengur ekki upp, og gerðu það t.d. um síðustu aldamót þegar því var haldið haldið fram að stofninn hefði í raun verið miklu minni en fyrri mælingar gerðu ráð fyrir og nú í haust þegar mælingar sýndu að stofninn hefði vaxið óeðlilega mikið!
Helgi Laxdal, fomaður Fiskifélags Íslands, birti grein í Morgunblaðinu nú um áramótin þar sem hann gerði lítið úr sjónarmiðum sjómanna. Þeir hafa að vonum efasemdir um ráðgjöf sem ekki hefur skilað neinu. Helgi Laxdal taldi að álíka mark ætti að taka á sjónarmiðum sjómanna og tómstundagamni klúbbfélaga á elliheimili norður í landi við að spá í veðrið.
Þetta sjónarmið formanns Fiskifélags Íslands er stórfurðulegt þar sem ekkert er eðlilegra en að hafa ríkar efasemdir um aðferðir og spár reiknisfiskifræðinga rétt eins veðurfræðinga ef spárnar ganga aldrei eftir.
Formaður Fiskifélags Íslands veður villu og reyk þegar hann telur í grein sinni að rökstuddar efasemdir um skynsemi þess að nota togararall Hafrannsóknastofnunar snúist um að margur telji stofnunina stunda falsanir á gögnum. Efasemdirnar snúast fyrst og fremst um aðferðafræðina og túlkun þeirra gagna sem er aflað. Margir sjómenn efast mjög um marktækni þess að meta breytingar á stofnstærð þorsks með því að toga á sömu slóðum ár eftir ár þar sem líkurnar á að umhverfisaðstæður séu eins á milli ára séu engar. Breytingar eru á hitastigi, straumum, útbreiðslu, æti og fleiri umhverfisþáttum sem hafa veruleg áhrif á hvar von er á að finna fisk. Margir líffræðingar efast sömuleiðis um réttmæti á túlkun þeirra gagna og útreikninga sem ráðgjöf Hafró byggir á, s.s. að svonefndur náttúrulegur dauði (dauði af öðrum völdum en veiðum) sé 18% fasti af stofnstærð. Reyndar sýna útreikningar Hafró sjálfir á áti hvala á þorski hér við land að hrefnan ein hámar í sig tvöfalt það magn sem heilög reiknilíkön ætla að farist af öðrum völdum en veiðum. Það rekst því hvað á annars horn í þessum útreikningum sem gefur sterklega til kynna að bæði náttúrulegur dauði og stofnstærð þorsksins sé vanmetið.
Það er ómögulegt að átta sig á því hvaða hvatir ráða því að formaður Fiskifélags Íslands skuli ráðast með svo ómálefnalegum hætti að sjómönnum og öðrum sem hafa vel rökstuddar efasemdir um vafasama ráðgjöf. Væri ekki nær að Fiskifélag Íslands færi málefnalega og með opnum hug í gegnum þá gagnrýni sem fiskveiðráðgjöfin hefur sætt?

Grein sem birtist í Morgunblaðinu í dag

Íslensk stjórnvöld misnota trúgirni útlendinga

Eitt fórnarlamba áróðurs íslenskra stjórnvalda varðandi sjávarútvegsmál er Gabriela Sabau sem slysaðist hingað til lands til þriggja vikna dvalar sem stundakennari í umhverfisfræðum við Háskólasetur Vestfjarða. Gabriela segir sjálf svo frá að hún hafi „lært“ jafn mikið eða meira og hún kenndi á námskeiðinu. Í framhaldinu skrifaði Gabriela lofgrein um íslenska kvótakerfið sem íslenskir fjölmiðlar hafa varla nennt að fjalla um vegna þess hve augljóslega fölsk mynd var dregin upp.

Helstu forvígismenn, s.s. LÍÚ og Einar, hafa hampað greininni enda var höfundurinn í fóstri hjá útgerðarfélaginu Gunnvöru á Ísafirði. Í kvöld reyndi ég að kynna mér eitthvert efni eftir umhverfisfræðinginn Gabrielu um fiskveiðar en fann lítið sem ekki neitt - vegna þess að væntanlega er þetta ekki sérsvið hennar.

Íslensk stjórnvöld hafa rúið íslensku þjóðina trausti og orðið uppvís að því að plata vísvitandi og halda því ranglega og ósvífið fram að íslenska fjármálakerfið hafi verið traust. Stjórnvöld hafa ekki látið þar við sitja, heldur haldið uppi lygaáróðri um íslenska kvótakerfið í sjávarútvegi sem sannast hér enn og aftur.

Ekki veit ég hvað verður um það litla traust sem Íslendingar hafa enn þegar þessi grein verður leiðrétt í Economist en eftir það hlýtur blaðið að taka með mjög mikilli varúð öllu sem berst frá landinu. Þetta er grafalvarleg aðför að trúverðugleikanum, þessu sem eftir er af honum.

Brotthvarf Guðmundar Steingrímssonar úr Samfylkingunni mjög alvarlegt áfall

Brotthvarf Guðmundar er alvarlegt áfall þó að „Guðmundur Steingrímsson“ hafi ekki staðið fyrir neitt sérstakt í íslenskum stjórnmálum, að vísu eitthvað-svona-Evrópu-eitthvað. Hins vegar er Guðmundur Steingrímsson góður gæi, að sögn skemmtilegur músíkant og hrókur ýmiss fagnaðar þegar svo ber undir.

Einmitt þess vegna er slæmt fyrir Samfylkinguna að missa manninn þar sem Samfylkingin stendur ekki fyrir eitt eða neitt en náði því að fá á sig ljóma um að eitthvað mikið stæði til. Eftir tæplega tveggja ára valdasetu virðist sem örlög Samfylkingarinnar séu þau að vera hækja spillingaraflanna í Sjálfstæðisflokknum og brjóta mannréttindi á sjómönnum eins og ekkert sé.

Eflaust sér Guðmundur fram á betri partí í Framsóknarflokknum næstu vikurnar.

Einar Kristinn einstaklega flinkur í vitleysunni

Einar Kristinn skrifar bloggfærslu í dag þar sem skín í gegn reiði og svekkelsi yfir að innlendir fjölmiðlar skuli ekki sýna einhverri vitleysisgrein um íslenskan sjávarútveg og góðan árangur kvótakerfisins í Economist meiri áhuga en þeir gera. Það hefði eflaust mátt skilja þessa gremju sjávarútvegsráðherra ef ekki hefði verið tekið viðtal við hann í gær þar sem hann sagði að nauðsynlegt væri að fella niður skuldir í íslenskum sjávarútvegi - þeim hinum sama og byggði á svo einstaklega góðu kerfi.

Þeir sem hafa fylgst með Einari vita að hann er snöggur að skipta um skoðun. Skömmu fyrir kosningar hefur hann vanalega barist gegn kvótakerfinu en eftir að hann er tryggilega kominn með þingsæti er hann skyndilega hlynntur því. Fyrir nokkrum vikum var hann harður andstæðingur Evrópusambandsins - nú er hann á góðri leið með að verða harður fylgismaður.

Hvaðan skyldi Economist hafa fengið upplýsingar í þessa furðulegu grein, hverjir veittu upplýsingarnar? Þorskafli Íslands hefur vart verið minni í heila öld. Mér finnst ekki ólíklegt að leitað hafi verið upplýsinga hjá Ólafi Klemenssyni, mótmælanda mótmælanna og hagfræðingi Seðlabankans, og Ragnari Árnasyni hagfræðingi sem er álíka snjall og sjálfur Sölvi Helgason.

Ragnar fann út að vegna góðrar stöðu þjóðarbúsins í fyrra væri rétt að hætta þorskveiðum í líklega þrjú ár til þess að fá enn meiri þorskafla einhvern tímann seinna. Það er hins vegar búið að reyna þau niðurskurðarfræði með þeim árangri að þorskafli er með minnsta móti. Þetta eru ráðleggingar hagfræðingsins þvert á viðtekna vistfræði.

Nú verður spennandi að sjá í blöðunum á morgun hvort Einari Kristni hefur tekist að gráta út einhverja umfjöllun um þessa fáránlegu grein í Economist.

Eina vörn Íslands gegn Johnsenunum í Sjálfstæðisflokknum er að kjósa í vor

Eina vörn landsins gegn því að Johnsenarnir í Sjálfstæðisflokknum nái að afskrifa skuldir á flokksfyrirtækin er að kosið verði í vor. Ef boðað verður til kosninga munu ráðamenn ekki þora að fara í víðtækar og umdeildar afskriftir eins og Árni Johnsen og Einar K. Guðfinnsson hafa boðað í dag. Þá þyrftu stjórnmálamenn að hafa hreint borð og leggja fyrir þjóðina einhverja áætlun um  hvernig eigi að fara út úr vandanum og tryggja að hjól atvinnulífsins stöðvist ekki. Það er hróplegt rugl sem Einar býður upp á, að afskrifa skuldir sjávarútvegsins. Ég reikna með að eitt þeirra fyrirtækja sem lúra efst í kollinum á honum sé sjávarútvegsfyrirtæki í Bolungarvík sem er í eigu sama aðila og á hið fræga félag Stím en það skuldar hátt í 20 milljarða skv. yfirlýsingu forráðamanna félagsins. Það er miklu nær að fá uppstokkun í sjávarútveginn og að nýir aðilar komi að rekstrinum í stað þeirra sem hafa skuldsett allt upp í rjáfur og ætla svo þar að auki að láta skuldirnar falla á þjóðina og halda svo áfram eins og bindishnúturinn hafi aldrei losnað.

Sérhagsmunaklíkurnar í Sjálfstæðisflokknum reyna með öllum ráðum að komast hjá kosningum í vor og eru í þeim tilgangi tilbúnar til að gera hvað sem er, ganga í Evrópusambandið og jafnvel þar með að kljúfa flokkinn.

Afskipti Seðlabankans af sjávarlíffræði

Það eru undarlegar umræður í samfélaginu um fjölda mótmælenda sem sækja fundi. Stofnstærðarmat lögreglunnar er minna en mat annarra sem leggja mat á fjöldann. Það virðist vandasamt verk að telja stórar lífverur sem eru ofanjarðar á afmörkuðu svæði þótt þekktar aðferðir til að leggja mat á slíkt séu til.

Það væri e.t.v. ekki úr vegi að lögreglan leitaði á náðir Seðlabankans til að fá úr fjöldanum skorið. Helsti sérfræðingur hans í sjávarlíffræði er enginn annar en Ólafur Klemensson sem sá sig knúinn til að koma á framfæri neðangreindri „leiðréttingu“ við fyrirlestra vel metins vísindamanns, Jóns Kristjánssonar fiskifræðings.

Fyrir þá sem ekki þekkja deili á Jóni er rétt að nefna að hann hefur haldið uppi málefnalegri gagnrýni á líffræðilegar forsendur íslenska fiskveiðistjórnunarkerfisins og verið ráðgjafi Færeyinga og hagsmunasamtaka sjómanna og útvegsmanna á Bretlandseyjum.

19.11.2003 07:03
Icelandic fisheries management has 'overwhelming support' of population Aberdeen, Scotland: A senior economist with the Central Bank of Iceland has told IntraFish that he disagrees strongly with the views which two of his compatriots expressed at a Scottish conference last week.
 
 
Olafur Klemensson said that, whereas Icelandic MP Siggi Thordarsson claimed that the bulk of the Icelandic population is opposed to the current quota system, in fact the system is not unpopular.
 
"The fishery management system in Iceland has overwhelming support in our  Parliament and good support among the general public, although there are debates on if and how to introduce a tax on the resource rent," said Mr Klemensson.
 
He was also scathing of the views expressed at the meeting by independent Icelandic fisheries scientist Jon Kristjansson.
 
"Mr Kristjansson is a highly controversial person, putting forward very debatable opinions, and nobody within the scientific community in Iceland shares his wisdom,"  said the economist.
 
"It is really sad that this person got the opportunity to publicise his policy and very questionable science. Scottish fishermen, in their need for good advice, are not well advised by Mr.Kristjansson. The fishery management policy adopted in Iceland in 1990 is, on the other hand, is as good a system as it gets, as no fishery management  system will ever be optimal and final.
 
"The ITQ (individual transferable quota) system in Iceland is unquestionably far superior to the effort system in the Faeroe Islands."
 
Mr Klemensson also said that Iceland's experience during the Second World War conflicts with Mr Kristjansson's view of the effect the five-year respite from fishing had on Faeroese stocks.
 
"During WW II, the Icelandic harvesting grounds were spared from English and German trawlers, and the level of effort dropped by two thirds. Consequently the cod stock recovered in such a way that the post-war years were the best in cod catch in many years," he said.
 
 
Fiona Cameron, IntraFish

Jafnvel þótt Jón hafi ekki átt upp á pallborðið hjá íslenskum stjórnvöldum hefur hann haft rétt fyrir sér, núverandi stefna um að veiða núna minna til að veiða meira seinna gengur ekki upp enda stangast hún á við viðtekna vistfræði.