Ógnvænlegt að það sé engin áætlun

Eftir að hafa lesið fjárlagafrumvarpið ætti sérhverjum að vera ljóst að það er óviðráðanlegt fyrir ríkið að bæta á sig skuldum. Vaxtagreiðslur af lánum eru 100 milljarðar á næsta ári og hallinn á ríkissjóði hátt í 90 milljarðar. Það kemur æ betur í ljós að ríkisstjórnin hefur enga áætlun til að kljást við erfiða stöðu. Helsta vinnan í stjórnkerfinu fer í að sækja um Evrópusambandið og síðan að snapa meiri lán og skrifa upp á meiri byrðar. Ég get ekki séð neina lifandi leið til að borga af þessu.

Í Hagtölum Seðlabankans er kominn nýr dálkur sem er um vanskil þjóðarbúsins. Þau voru um mitt þetta ár 1.004 milljarðar. Því miður er komið á daginn að þeir sem bentu á þessa gríðarlegu skuldasöfnun um síðustu áramót, t.d. Haraldur Líndal, Andrés Magnússon og Guðjón A. Kristjánsson, höfðu rétt fyrir sér. Raunveruleikanum var afneitað af ráðandi öflum sem hafa farið með þjóðina enn dýpra ofan í skuldafenið. Maður hlýtur að spyrja hvort Jóhanna og Steingrímur hafi bara ekkert raunveruleikaskyn.

Það getur aldrei verið lausn fyrir þjóð sem er þjökuð af skuldum og vöxtum að bæta á sig enn meiri byrðum til þess að greiða fyrir lánum sem eiga að byggja upp gjaldeyrisvaraforða - sem er þá enginn forði því að hann yrði allur fyrir lánsfé - og borga skuldir sem er alls ekki víst að séu okkar.

Endurskoðun óháð þinginu

Snúin hagsmunagæsla hjá Arthuri Bogasyni

Ræða Arthurs Bogasonar á aðalfundi LS bar með sér að hagsmunir félagsmanna fara ekki alltaf saman. Það getur verið snúin staða að tala máli stærri útgerða í smábátatflokknum sem gera út fjölda báta, einstaklinga sem hafa „spilað með kerfinu“ og steypt sér í himinháar skuldir sem útséð er að reksturinn geti greitt af, þeirra sem hafa látið sér nægja að veiða „sín“ örfáu tonn og svo þeirra sem hafa ekki yfir neinum veiðiheimildum að ráða og vilja komast á sjó í gegnum leigu og strandveiðiheimildir.

Það verður að segjast eins og er að Arthuri tekst með ágætum að tala að einhverju leyti upp í eyrun á öllum þessum hópum. Það er löngu orðið tímabært að samtökin og þeir sem starfa í greininni fari að ræða um hvaða leiðir er rétt að fara út úr kvótakerfinu. Þjóðin hefur ekki efni á þessu kerfi hafta og sóunar og þeir sem munu hagnast á því að auka frelsið í greininni eru auðvitað þeir sem starfa núna í henni sem og nýliðar sem kunna til verka.

Það sem þarf að ræða er hvernig hægt er að komast upp úr skuldafeninu sem ónýtt fiskveiðistjórnunarkerfi hefur skapað og búa til ásættanlegt kerfi þar sem ágóði verður fyrst og fremst af því að stunda atvinnuna en ekki brask með aflaheimildir framtíðarinnar.

Ekkert frá rannsóknarnefndinni

Stjórnmálastéttin hefur dregið lappirnar við rannsókn fjármálahrunsins, enda tengjast ráðandi öfl kúlulánaliðinu eða þau hafa sjálf jafnvel tekið sér kúlu. Það tók talsverðan tíma að koma rannsóknarnefndinni af stað og sömuleiðis sérstökum saksóknara, og fengu þessi embætti í fyrstu mjög takmarkaða fjármuni. Sérstaki saksóknarinn fékk takmörkuð fjárráð til þess að rannsaka mestu fjármálamisferli sögunnar í stað þess að nýta alla krafta efnahagsbrotadeildar lögreglunnar.

Núna kemur á daginn að rannsóknarnefndin getur ekki gefið út skýrsluna á fyrirhuguðum tíma, 1. nóvember, og tilkynnir það rétt áður en stóri dagurinn rennur upp. Það er lélegt. Í lögunum um rannsóknarnefndina kemur fram að hún eigi að geta skilað áfangaskýrslu og það verður eiginlega að segja að það er lágmarkskrafa að rannsóknarnefndin skili áfangaskýrslu um rannsókn málsins.

Er ekki t.d. hægt að gefa út kaflann um Icesave og tengsl stjórnmálamanna við það klúður?

Jafnvel þótt einhver ástæða sé til frestunar er enn meiri ástæða til að slá á skiljanlega tortryggni gagnvart því að hrunið verði gert upp á sanngjarnan hátt. Einhverjir kaflar hljóta að vera orðnir birtingarhæfir og þeir hefðu átt að koma út núna - jafnvel þótt það þýddi nokkur aukahandtök hjá rannsóknarnefndinni.

Almenningur og gæran

Þrátt fyrir hrun er haldið áfram með óbreytt kerfi eins og ekkert sé, s.s. háa stýrivexti til þess að halda uppi gengi krónunnar. Þessu er haldið þrátt fyrir að gengið sé löngu hrunið og að verið sé að skuldahalaklippa fyrirtækin þar sem þau ráða ekki við núverandi skuldir.

Hvaða vit er í þessu?

Með annarri hendinni eru innheimtir óviðráðanlegir okurvextir en með hinni er skorið á skuldahala sérvalinna gæðinga.

Vinstri grænir plötuðu fólkið

Margur kjósandi Vinstri grænna bjóst við verulegum breytingum á kvótakerfinu í kjölfar nýrrar ríkisstjórnar. Jón Bjarnason reyndi að fara af stað með mjög takmarkaða opnun á handfæraveiðar, en virðist hafa misst móðinn og þorir ekki að gera verulegar breytingar á gjaldþrota kerfi. Ekki er gott að segja hvað veldur hugleysinu. Mögulegt er að Steingrímur J. og kerfisöflin innan Samfylkingarinnar hafi dregið máttinn úr karlinum.

Manni finnst óneitanlega sérstakt að ekki sé opnað fyrir neinar veiðar á aukategundum, s.s. löngu, keilu og skötusel, hvað þá úthafsrækju sem er ekki veidd skv. ráðgjöf, heldur eingöngu til að braska með.

Ætli ríkisstjórnin skilji ekki að önnur leið sé fær til að afla gjaldeyris en að standa í sníkjum? Nú væri ráð að stjórnmálastéttin sparaði eina sníkjuferðina til AGS eða Noregs og færi þess í stað til Færeyja og kynnti sér skynsamlegri leið til að stjórna fiskveiðum.

Hér sitja menn auðum höndum og sníkja

Stjórnmálastéttin á Alþingi kappkostar nú að fljúga til útlanda til að sníkja lán. Steingrímur reynir að sleikja upp vini sína hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum og framsóknarmenn rápa um Noreg og grafa þar upp meintar þúsundir milljóna. Það er eins og það sé algjört tabú hjá stjórnmálastéttinni að fara yfir það hvort mögulegt sé að fara að eins og Færeyingar gerðu í sinni kreppu - veiða sig út úr henni. Reiknisfiskifræðingar sem hafa lofaði í tvo áratugi að veiða meira seinna ef við bara veiðum minna núna vöruðu sterkt við ráðslagi Færeyinga og spáðu útdauða þorskstofnsins.

Núna, þrátt fyrir allar dómsdagsspár, berast fréttir frá Færeyjum af mikilli þorskveiði, en færeyski fréttavefurinn Dimmalætting segir frá því að fiskmarkaðir séu yfirfullir af þorski þessa dagana.

Er hægt að hjálpa þjóð sem vill enga hjálp, vill heldur sitja með höndur í skauti og styðja sig við betlistaf þegar hún staulast á fætur?

 

Nógvur toskur

Skrivað hevur:Terji Nielsen
Hósdagur 8. oktober 2009, kl. 12.59, 192/132 - Innanlands

Ikki færri enn 83 tons av toski fóru um Fiskamarknað Føroya á Toftum í gjár, og yvirhøvur fór heilt fitt av fiski um uppboðssøluna í gjár

Hesa vikuna er heilt nógvur fiskur seldur um Fiskamarknað Føroya á Toftum. Sum vit skrivaðu í blaðnum týsdagin, blivu góð 172 tons seld fyri gott og væl 2,1 millión krónur á marknaðinum mánadagin, og í gjár vóru bæði nøgd og virði nakað væl hægri.

Prísurin á hýsu fallin
Sum áðurnevnt var heilt fitt av toski á Fiskamarknaðinum í gjár, eins og tað eisini var mánadagin. Mánadagin fóru sløk 70 tons av toski um marknaðin, og í gjár vóru tað umleið 83 tons av toski, ið blivu seld á Fiskamarknaði Føroya á Toftum.
Mest var til av toski 3, har tey sløku 38 tonsini blivu seld fyri góðar 560.000 krónur. Miðalprísurin á toski 3 var í gjár 14,79 krónur fyri kilo, og tað er 32 oyru meiri í miðal fyri kiloið, enn hvat skipini fingu fyri tosk 3 mánadagin.
Umframt tann nógva toskin var eisini heilt fitt av hýsu á Fiskamarknaðinum í gjár. Tilsamans blivu eini 42 tons av hýsu seld á marknaðinum í gjár fyri tilsamans gott og væl 400.000 krónur. Mest var til av hýsu 2, har tey 22 tonsini blivu seld fyri 234.000 krónur. Miðalprísurin á hýsu 2 var í gjár 10,66 krónur fyri kilo, og tað er væl lægri, enn hvat miðalprísurin var mánadagin, tá ið hann var 12,99 krónur fyri kilo.
Yvirhøvur var prísurin á hýsuni væl lægri í gjár, enn hann var mánadagin, og til dømis var miðalprísurin á hýsu 3 í gjár 9,41 krónur fyri kilo í mun til 12,70 krónur mánadagin.

Framvegis nógv brosma
Hesar seinastu vikurnar hava skipini eisini fingið heilt fitt av brosmu, og í gjár fóru góð 35 tons av brosmu um uppboðssøluna. Tey blivu seld fyri tilsamans eini 167.000 krónur. Nógv mest var til av brosmu 3, har tey sløku 21 tonsini blivu seld fyri góðar 102.000 krónur ella ein miðalprís upp á 4,90 krónur fyri kilo.
Til samanberingar kann nevnast, at mánadagin fóru sløk 33 tons av brosmu um Fiskamarknaðin á Toftum, og tá var miðalprísurin á brosmu 3 eitt lítið sindur hægri enn í gjár, nevnliga 4,97 krónur fyri kilo.
Í gjár var eisini heilt nógv havtaska á uppboðssøluni. Tilsamans blivu gott og væl 10 tons av havtasku seld fyri slakar 290.000 krónur. Miðalprísurin á havtaskuni lá um 27,82 krónur fyri kilo í gjár. Mánadagin vóru bara góð trý tons av havtasku á marknaðinum, og tá lá miðalprísurin um 26,62 krónur fyri kilo, so prísurin var altso eina góða krónu hægri í gjár.
Tilsamans blivu góð 211 tons av fiski seld á Fiskamarknaði Føroya á Toftum í gjár, og tilsamans bleiv selt fyri 2,5 milliónir krónur.

Steingrímur og Jóhanna smíða öreigabrúna

Það bólar ekkert á beinum tillögum fyrir heimilin í landinu á meðan Steingrímur og Jóhanna eru búin að reikna út nákvæmlega hvað þau ætla að hækka skatta á heimilin sem eiga ekki fyrir skuldunum. Maður hlýtur að spyrja sig hvort þetta sé velferðarbrúin sem Samfylkingin boðaði fyrir síðustu kosningar, en þó verður að líta til þess að ekki hafa allir farið illa út úr gæskuleysi stjórnvalda. Fréttir herma að það sé verið að afskrifa á fullu gasi lán í bönkunum hjá þeim aðilum sem komu landinu á kúpuna.

Steingrímur og Jóhanna virðast ekki verja svo mikið sem nokkrum mínútum í vangaveltur um hvernig auka megi tekjurnar, s.s. með fiskveiðum, heldur eyða þau öllu púðri í að auka skattana á fólkið sem þau þykjast vera að verja.

Ályktun miðstjórnar Frjálslynda flokksins

Miðstjórnarfundur Frjálslynda flokksins, haldinn í Reykjavík 25. sept. 2009,
ályktar eftirfarandi:

1. Miðstjórn Frjálslynda flokksins skorar á ríkisstjórnina að bregast við miklum og vaxandi fjárhagsvanda heimila og fyrirtækja sem ekki ráða lengur við skuldir sínar.
Frjálslyndi flokkurinn minnir á tillögur sínar frá s.l. vetri, um frystingarleið þar sem greiðsla hefði miðast við greiðslubyrði frá 1. janúar 2009, sem hefði létt greiðslubyrði og myndað grunn til afskriftar höfuðstóls, vaxta og gengishækkana lána.
Hann minnir einnig á tillögur um forleigurétt skuldara í þrjú ár til að tryggja stöðu fjölskyldna og koma í veg fyrir húsnæðishrakningar.

2. Þessa dagana er ríkisstjórnin að vinna að stórfelldum niðurskurði útgjalda og skattahækkunum. Frjálslyndi flokkurinn fellst á að niðurskurður fjárlaga við núverandi kringumstæður sé nauðsynlegur, þótt hlífa þurfi viðkvæmustu þáttum velferðarkerfisins að því er varðar sjúka, aldraða og öryrkja. Miklar skattahækkanir á almennar launatekjur eru þó ekki vænlegar til árangurs og ber að varast þær.

3. Í hugmyndafræði ríkisstjórnarinnar til bjargar þjóðfélaginu hefur verið horft  framhjá mikilvægasta þættinum, þ.e. aukinni framleiðslu og gjaldeyrisöflun. Það þarf að skapa störf og auka bjartsýni og tiltrú í þjóðfélaginu á ný.  Auknar tekjur og aukin atvinna er það sem leysir fjárhagsvandann.

4. Frjálslyndi flokkurinn telur, að stórauka þurfi fiskveiðiheimildir sem geta fært milljarðatugi í ríkiskassann á skömmum tíma. Þessi aðgerð er sú fljótvirkasta og eðlilegasta til að slá á atvinnuleysi og auka útflutningstekjur.
Tryggja verður öryggi borgaranna og efla baráttu gegn glæpum með góðri löggæslu og tryggri starfssemi landhelgisgæslunnar.

5. Frjálslyndi flokkurinn varar við óhóflegum áhrifum Alþjóða gjaldeyrissjóðsins á íslenskt efnahagslíf sem m.a. hefur komið í veg  
fyrir lækkun vaxta.
Ríkisstjórnin verður með öllum ráðum að verja hagsmuni Íslendinga í samskiptum við aðrar þjóðir.
Frjálslyndi flokkurinn er enn sem fyrr mótfallinn aðild Íslands að Evrópusambandinu.

6. Frjálslyndi flokkurinn hvetur flokksmenn til að huga nú að þátttöku í kosningum til sveitarstjórna, bæði í nafni Frjálslynda flokksins og í samstarfi við aðra þar sem möguleikar eru á slíku, án þess að grundvallarmál flokksins verði fyrir borð borin.

Samfylkingin er flokkur glundroða

Frá því að Samfylkingin komst í stjórn vorið 2007 hefur stjórnarfar hennar einkennst af óheilindum, glundroða og vingulshætti. Samfylkingin stundaði það að grafa skipulega undan samstarfsflokknum í ríkisstjórn Geirs Haarde í stað þess að taka mark á þeim skýru viðvörunarljósum sem blikkuðu um ástand efnahagsmála.

Samfylkingin nýtti helst tímann og kraftana í fáránleg gæluverkefni, s.s. að sækja um að komast í öryggisráðið og að stofna Varnarmálastofnun. Ríkisstjórnin var sannarlega stofnuð um útrásina og þarf ekki annað en að lesa stjórnarsáttmálann til að glöggva sig á því. Eftir hrunið kenndi Samfylkingin verkstjórn Geirs Haarde um ákvarðanafælni.

Nú eru liðnir ófáir mánuðir af vinstri stjórninni og eina ákvörðunin sem tekin hefur verið var að senda sendiherrann í Stokkhólmi og sjálfan Össur Skarphéðinsson með sama bréfið með umsókn um aðild að Evrópusambandinu. Eftir að Samfylkingin tók við verkstjórninni tók ekki betra við og Samfylkingin hélt áfram að ráðast á veikustu hlekki eigin ríkisstjórnar úr röðum Vinstri grænna.

Helstu áherslurnar í gjörðum Samfylkingarinnar hafa ekki verið hinar augljósu, að auka tekjurnar í samfélaginu og ná fram hagræðingu, heldur hefur hún lagt höfuðáherslu á mál sem eru viðkvæm fyrir ,,samstarfsflokkinn", s.s. Evrópumálin.

Stjórnmálastéttin á Íslandi er í miklum vanda. Sjálfstæðisflokkurinn er kúlulánaflokkur og formaður Framsóknarflokksins hefur sem sína helstu ráðgjafa menn sem eru hugmyndasmiðir kerfisins sem hefur nú farið langleiðina með að knésetja okkur. Ég nefni Ragnar Árnason og skora á einhvern lesanda að hrekja þessa fullyrðingu.