Fleiri líffræðingar taka undir með Jóni Kristjánssyni fiskifræðingi

Á fréttavefnum Nordlysid kemur fram að fiskifræðingurinn Dr.  Petur Steingrund, taki undir sjónarmið Jóns Kristjánssonar fiskifræðings um áhrif stærðar hrygningarstofns á nýliðun þorsks.  Samkvæmt fréttinni  fellst Petur ekki a hefðbundnar kenningar  í doktorsritgerð sinni, um að þorskurinn hafi notað sporðinn til þess að synda í burtu og ekki heldur að stór hrygningarstofn sé ávísun á mikla nýliðun.

Niðurstaðan er að hafna forsendum og hornsteini reiknisfiskifræðinnar þ.e. að byggja upp stóran hrygningarstofn til þess að fá mikla nýliðun.  Það er einmitt sú aðferð sem íslensk stjórnvöld hafa verið að rembast við að fara hér á Íslandsmiðum síðustu tvo áratugina með hræðilegum afleiðingu.

Nú er að sjá til hvort að búfræðingurinn Jón Bjarnason óski eftir ráðgjöf þeirra Jóns Kristjánssonar og Peturs Steingrund til þess að yfirfara nýtingarstefnu íslenskra stjórnvalda en það gæti orðið mikill búhnykkur fyrir íslenska þjóðarbúið.

Tímamótagrein Ólínu Þorvarðardóttur

Það var ánægjulegt að lesa grein eftir Ólínu Þorvarðardóttur sem birtist í Morgunblaðinu í dag. Í greininni fjallar þingmaðurinn um þá staðreynd að kvótakerfið hefur algerlega brugðist því hlutverki sínu að "byggja upp" þorskstofninn. Þorskveiðin nú er einungis þriðjungurinn af því sem hún var áður en farið var að vinna eftir mjög umdeildum reiknisfiskifræðilegum aðferðum Hafró, sem stangast reyndar illilega á við viðtekna vistfræði.

Nú er spurning hvort að fleiri stjórnarliðar séu tilbúnir til þess að fara í gegnum og ræða það augljósa að ráðgjöf Hafró hefur ekki reynst sem skyldi.  Víst er að Össur Skarphéðinsson daðraði við það á sínum tíma  að taka ráðgjöf reiknisfiskifræðinga til endurskoðunar, en hafði ekki kjark þegar til átti að taka.  

Munu Jóhanna og Steingrímur J. segja þjóðinni satt?

Gunnar Tómasson hagfræðingur hefur á liðnum árum varað við erlendri skuldasöfnun þjóðarinnar.  Ráðandi öfl hafa reynt að blása á gagnrýnina með ýmsum hætti s.s. að eignir íslenskra fyrirtækja erlendis væru vanmetnar og að þær upplýsingar sem birtast á vef Seðlabankans væru villandi.  Hrunið hefur leitt það í ljós að Gunnar Tómasson hafði rétt fyrir sér en samt sem áður reyna litlu flokkshestarnir að blása á varnaðarorð hans þess efnis að óráð sé fyrir þjóðarbúið að bæta á sig enn meiri skuldum s.s. Icesave.

Það er orðið löngu tímabært að Jóhanna og Steingrímur J. geri hreint fyrir sínum dyrum og segi nú þjóðinni satt hvað varðar skuldir hins opinbera og hvaða áætlun þau hafi til þess að gera umræddar skuldir upp.

„Skrípaleikur“ að leggja á slíka byrði

Það er þungt yfir álverssáttmálanum

Ég hef reynt að átta mig á því hver kjarni deilu ASÍ og SA gegn ríkisstjórninni er. Það er látið í veðri vaka að deilan sé fjölþætt og snúist um vanda heimilanna, skatta og jafnvel sjávarútvegsmál. Þegar betur er að gáð virðast Samtök atvinnulífsins og Aþýðusamband Íslands alls ekki vera að pressa á stjórnvöld um að afnema verðtryggingu og taka á gengistryggðu lánunum og vaxtaokrinu.

Málið virðist vera bara eitt - þrátt fyrir stóryrði - að þrýsta á byggingu álvers í Helguvík.

Aldrei hef ég heldur heyrt þessi samtök sameinast um að taka á gjaldþrota fiskveiðistjórnunarkerfi og auka veiðar og virðast þeir síamstvíburarnir Villi og Gylfi telja að lausnin felist í álveri.

Baráttan fyrir stóriðju er góðra gjalda verð en ég set spurningarmerki við þetta dellumeik um að í húfi sé einhver sáttmáli um stöðugleika. Svo virðist sem Samfylkingin í ríkisstjórn sé að keyra með fulltingi þessara samtaka á samstarfsflokkinn.

Þór Saari hefur rétt fyrir sér

Gagnrýni Þórs á frumvarp félagsmálaráðherra og breytingartillögur nefndarinnar á fyllilega rétt á sér. Ekki verður betur séð en að meiningin sé að gefa lánastofnunum galopnar heimildir til þess bæði að afskrifa og veita skattaafslætti á kúlulán og afleiðusamnginga og allt þetta ,,fína" sem kom þjóðinni á hausinn.

Sem betur fer fékk breytingartillagan um skattaafsláttinn ekki brautargengi, hún virðist hafa verið kölluð aftur á lokametrunum. Það sem stendur upp úr er að rúmu ári eftir hrunið virðist fjórflokkurinn ekki geta komið frá sér óbrengluðum tillögum sem snúa að heimilunum heldur þarf hann að lauma í leiðinni inn ákvæðum sem koma heimilunum ekkert við, s.s. með afleiðusamningana.

Þegar Þór leyfði sér að benda á hið rétta í málinu kom Ólína Þorvarðardóttir stútfull af heilagri vandlætingu yfir því að hann læsi það út sem stendur nánast berum orðum í frumvarpinu!

Þessu máli er hvergi nærri lokið.

Framsóknarþingmaður yfir sig hneykslaður á gjörðum Framsóknarflokksins

Það er margt sérstakt á þingi, frá kosningum hafa þingmenn jarmað um að eitthvað þurfi að gera fyrir heimilin og þegar slíkt mál er til afgreiðslu sér aðeins helmingur þingmanna sér fært að vera við lokaumræðu og greiða atkvæði.

Sérkennilegra var þó að fylgjast fyrr í vikunni með snerpulegri framgöngu Vigdísar Hauksdóttur þegar hún var yfir sig hneyksluð á framgöngu Framsóknarflokksins við lagasetningu liðinna ára. Maður spyr sig hvað Valgerður Sverrisdóttir segi um dómhörku Vigdísar þegar hún fullyrti að lagasetning sem Valgerður stóð að hefði orðið til þess að Landsvirkjun fór að leika sér með fé.

Hvers vegna var opnað á það í lögum 2003 að Landsvirkjun, veitufyrirtæki okkar, fyrirtæki sem er búið að fá leyfi til að virkja og nota landið okkar og fallvötnin, fengi heimild til að leika sér með fé?

Vigdís er ekki aðeins að gagnrýna lagasetningu heldur öll störf, ráðdeildarleysi og óráðsíu Framsóknarflokksins.

Vinstri grænir - falskari en sextíu og fimm krónu seðill

Friðunarsinnarnir í Vg hafa beitt sér af hörku fyrir vernd hvala og hagsmunum auðmanna.  Steingrímur J. er iðinn við að afskrifa skuldir auðmanna á sama tíma og hann hleður skuldum á þjóðarbúið. 

Eitt af því aumasta af öllu aumu sem Vg hefur staðið að eru blekkingar Jóns Bjarnasonar, Atla Gíslasonar og Ögmundar Jónassonar þegar þeir fluttu þingsályktunartillögu um breytta stjórn fiskveiða í samræmi við úrskurð mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.  

Núna þegar flokkurinn fer með ,,stjórn" sjávarútvegsráðuneytisins þá bólar ekkert á breytingum, hvað þá bótum til handa Erlingi Sveini Haraldssyni og Erni Snævari Sveinssyni sem þeir þó lofuðu bótum í greinargerð með þingsályktunartillögunni.

Sjávarútvegsráðherra reynir að drepa raunverulegum breytingum á dreif með skipan einhverrar nefndar um breytingar á óstjórninni þar sem stuðningsmenn áframhaldandi mannréttindabrota eru í miklum meirihluta. Í ræðu sem Jón Bjarnason flutti fyrir rúmu ári fordæmdi hann þáverandi stjórnvöld harðlega fyrir mannréttindabrotin og sagði þau grafalvarlegt mál en í dag hefur Jón tekið upp þá brotastarfsemi sem hann áður gagnrýndi harðlega!    

Á morgun, laugardaginn 24.10. kl 11, verður kaffifundur að Lynghálsi 3, í húsnæði Frjálslynda flokksins, þar sem ég mun fjalla um hik og ótrúlegan viðsnúning Jóns Bjarnasonar. 

Eru ekki allir búnir að fá ógeð á Fitch Rating?

Ein aðalfrétt RÚV í kvöld var þess efnis að Fitch Rating varaði við því að tafir á afgreiðslu Icesave frá Alþingi gætu orðið til þess að lánshæfismatið lækkaði. Fólk hlýtur að vera komið með ógeð á matsfyrirtækjunum og greiningardeildum bankanna sem mögnuðu upp verð á bönkunum, jafnvel árið 2008, fölsuð verðmæti sem bankarnir slógu raunveruleg lán út á.

„Upplýsingar“ frá matsfyrirtækjunum voru síðan notaðar til að glepja breska og hollenska sparifjáreigendur til að leggja fjármuni inn á Icesave. Það væri ekki nema sanngjarnt að Fitch garmurinn tæki á sig að greiða þeim bætur sem voru féflettir í stað þess að kostnaðurinn leggist á saklausan íslenskan almenning.

Ríkisstjórnin virðist bæði nota gulrót og svipu til að hvetja landsmenn til að sætta sig við Icesave-ósómann. Það er engin tilviljun að mögulegar afskriftir séu kynntar í dag, að aðgerðir til aðstoðar heimilunum, hugsanleg lækkun stýrivaxta og hin ódýra blekking að út úr Landsbankanum náist 90% upp í Icesave sé notað til að villa um fyrir fólki. Þar að auki er gefið í skyn að allt fari í voða ef ekki verður fallist á Icesave-hörmungina.

Fellur einhver fyrir þessu?

Sjálfstæðismenn klaufar

Sjálfstæðismenn hafa ekki verið klókir í málflutningi sínum varðandi Icesave. Í stað þess að svara stjórnarliðum af yfirvegun hafa þeir tekið þátt í lágkúrulegum skylmingum stjórnarliða og svarað í sömu mynt. Í þessum hanaslag hefur t.d. Guðfríður Lilja, sem ég leyfi mér að efast um að hafi sterka sannfæringu fyrir málinu, harðnað í afstöðu sinni með alvondu máli þegar verið er að skrifa upp á efnahagslega aftöku landsins.

Að einhverju leyti má skilja gremju Guðfríðar og að hún missi stjórn á sér þegar hún stendur í orðaskaki við kúlulánaliðið og fyrrum sjóðstjóra í Sjálfstæðisflokknum sem setja sjálf sig á bekk alsaklausra fórnarlamba.

Ef menn ætla að ná árangri í þessu Icesave-máli verður að beita röksemdafærslu og láta þá sem endilega vilja skrifa upp á skuldahalann rökstyðja betur hvað sé svona óskaplega gott við það - bara til þess eins að fá lán þegar það eru einmitt lánin sem eru að sliga samfélagið.

Steingrímur einnota

Jóhanna hefur látið Steingrím kyngja Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, Icesave og Evrópusambandinu. Það er ósennilegt að hún hafi meiri brúk af honum og það henti ekkert að nota VG áfram, enda gætu þeir þvælst fyrir stóriðjudraumum og viljað láta rannsaka frekar aðdraganda hrunsins en þar á Samfylkingin hins vegar bandamenn í Sjálfstæðisflokknum, í að gera ekki of mikið úr hinu liðna.

Leiðtogar Samfylkingarinnar vita að ef ætlunin er að fara inn í Evrópusambandið er vænlegra að vinna að því með forystu Sjálfstæðisflokksins sem hefur daðrað við ESB - ef sérlausn fengist fyrir LÍÚ sem gæti þess vegna falist í makríl og marglyttu.

Sá búhnykkur sem fengist með því að söðla um væri að VG væri ótrúverðugt og Sjálfstæðisflokkurinn myndi að öllum líkindum klofna.