Um hvað á Kaninn á njósna?

Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra gerir hvað hann getur til að blása upp nýtt amerískt njósnamál.  Málatilbúnaður Össurar utanríkisráðherra virðist fyrst og fremst byggja á því að starfsmenn sendiráðsins hafi haft gætur á næsta nágrenni byggingarinnar við Laufásveg.

Áhugi Kanans á landinu nú um stundir er ekki meiri en svo að þeir sáu enga ástæðu til þess að hafa  hér her áfram þó svo að stjórnvöld nánast grátbáðu þá um áframhaldandi veru varnarliðsins.  Sendiherra Bandaríkjamanna er nýkominn til landsins en ekki lá þeim mjög á að setja hér niður sendiherra en það tók um eitt ár fyrir stórveldið - svo mikill var áhugi þeirra á Íslandi.

Ekki skil ég þessa aðferð Össurar við að setja nágrannavörslu sendiráðsins í einhverjar skorður með því að blása málið í hverjum fréttatímanum á fætur öðrum. 

Stæði það ekki utanríkisráðherra nær sem hefur verið iðinn við að fara í gegnum gömul skjöl í ráðuneytinu, að kanna til hlítar ásakanir Árna Páls Árnasonar um að hann hafi verið hleraður af íslenskum stjórnvöldum?

Samfylkingin ánægð

Haustið hefur verið Samfylkingunni mótdrægt. Almenn óánægja er með aðgerðarleysi Jóhönnu Sigurðardóttur og það sem erfiðast hefur verið, er að skoðanakannanir sem flokkurinn sveiflast um hafa verið neikvæðar.

Ljósið í myrkrinu ef marka má varaformann Samfylkingarinnar í viðtali á Stöð 2, hefur verið mikilhæf frammistaða Jóns Gnarrs í stóli borgarstjóra. Eftir viðtal Brynju Þorgeirsdóttur á RÚV í kvöld þá er mér sem áður hulin ráðgáta, hvað það er sem Samfylkingin heldur vart vatni yfir í hrifningu sinni við stjórn Jóns Gnarrs á Höfuðborginni.  Í viðtalinu við Jón Gnarr kom skýrt fram að hann teldi sig ekki valda starfinu einn og hefði þess vegna ákveðið að ráða Regínu Ásvaldsdóttur skrifstofustjóra sér við hlið.  Ég kannast ágætlega við Regínu en hún var félagsráðgjafi hér á Sauðárkróki um skeið og veit að hún er mjög vel meinandi. Eitt er víst að það hefur verið Regínu mjög á móti að taka við svo valdamiklu embætti án auglýsingar en hún lagði á sínum tíma mjög hart að fyrrverandi borgarstjóra að ráða ekki miðborgarstjóra nema að starfið yrði auglýst fyrst.  Hún hefur því án efa ekki fallist á að taka við starfi nokkurs konar aðstoðar borgarstjóra nema eftir talsverða eftirgangsmuni.

Eins og áður segir botna ég lítið í hrifningu Dags B. Eggertssonar á afrekum Jóns Gnarrs sem er nýbyrjaður en gæti þess vegna átt eftir að gera betur og ná einhverjum tökum á starfinu.

Það skyldi þó aldrei vera að einlæg gleði Dags stafi af því að sjái borgarstjórastólinn fyrir sér í hillingum.

Geimvera í íslenskum stjórnmálum

Frjálslyndi flokkurinn tilbúinn til þess að leysa Sjálfstæðisflokkinn af hólmi og leggja fram tillögur til lausna

Ályktun frá miðstjórn Frjálslynda flokksins 7. nóvember 2010

Íslendingar hafa sýnt aðgerðarleysi ríkisstjórnar Samfylkingar og VG gríðarlegt langlundargeð.  Það orsakast af því hvað hinir hlutar fjórflokksins hafa lélegt orðspor.Tveimur árum eftir hrun og rúmum mánuði eftir ein stærstu mótmæli í sögu lýðveldisins,  hefur ríkisstjórnin storkað almenningi með marklausu tali þar sem slegið er úr og í hvernig marglofuð skjaldborg verði reist um íslensk heimili.  Engar aðgerðir liggja fyrir og ekki einu sinni útreikningar á mögulegum lausnum nú tveimur árum eftir hrun!Stjórnvöld bjóða ekki upp á útfærða atvinnustefnu. Háir vextir og gælur við þá aðila sem voru aðalleikarar hrunsins með tilheyrandi afskriftum og jafnvel skattaafslætti, eru enn við líði.Frjálslyndi flokkurinn hefur um árabil bent á og rökstutt að vísasta leiðin til atvinnusóknar er að auka sókn í fiskveiðiauðlindir. Ýta markvisst undir ýmsan útflutningsiðnað smærri og meðalstórra fyrirtækja efla nýsköpun og ferðaþjónustu. Í þriðja lagi á að lækka vexti.  Ekki fer saman að standa í afskriftum á sama tíma og verið er að rukka fyrirtæki og einstaklinga um gríðarháa verðtryggða vexti.  Ríkisstjórnin hefur í orði kveðnu ráðfært sig við hin ýmsu öfl í samfélaginu m.a. stjórnarandstöðuflokkana sem sumir hafa tekið þeirri málaleitan illa. Frjálslyndi flokkurinn lýsir sig reiðubúinn til þess að fylla þeirra skarð og benda á velrökstuddar tillögur landi og þjóð til heilla. 

Flateyri þarf frelsi

Illræmt kvótakerfi hefur ekki skilað sjávarútveginum öðru en gríðarlegri skuldsetningu og svakalegum niðurskurði á aflaheimildum   Sömuleiðis hefur kerfið valdið sjávarbyggðunum hringinn í kringum landið miklum búsifjum.

Aukinn byggðakvóti er eini plásturinn fyrir byggðirnar í helsjúku kvótakerfi.  Frjálslyndi flokkurinn hefur frá upphafi barist fyrir því að komast út úr ónýtu kerfi.  

Framtíð Flateyrar væri gulltryggð ef veitt verður aukið frelsi í sjávarútvegnum.  Ekki þarf annað til en að leyfa frjálsar handfæraveiðar og að hver sjómaður geti lagt línu s.s. eins og 8 bala en ágætt er að fá um 100 kg afla á hvern bala. Með þessu yrði ekki einungis framtíð Flateyrar tryggð heldur einnig byggðanna hringinn í kringum landið þannig að þau geti malað þjóðarbúinu gull.

Líflína til Flateyrar

Til forsætisráðherra Norðurlandanna

Katrín Jakobsdóttir
ráðherra norrænna samstarfsmála
 
 
Hér með er óskað eftir að samstarfsráðherra Katrín Jakobsdóttir komi eftirfarandi ályktun til forsætisráðherra Norðurlandanna sem funda þann 4. nóvember í Reykjavík:
 
Ályktun frá stjórn Frjálslynda flokksins til norrænu forsætisráðherranna sem sitja á þingi Norðurlandaráðs í Reykjavík í nóvember 2010.

Stjórn Frjálslynda flokksins óskar eftir því fyrir hönd almennings á Íslandi að þið leggið ykkar af mörkum til að tryggja að mannréttindi gagnvart þegnum landsins séu virt.

Stjórn Frjálslynda flokksins óskar eftir aðstoð ykkar við að fá ríkisstjórn Íslands til að bregðast við áliti mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna frá október 2007 um að núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi brjóti gegn 26. gr. alþjóðasamnings um borgaraleg og stjórnmálaleg réttindi sem er samhljóða 65. gr. stjórnarskrár íslenska lýðveldisins.

Stjórn Frjálslynda flokksins óskar einnig eftir aðstoð ykkar við að tryggja að almenningi á Íslandi verði tryggð þau mannréttindi sem tilgreind eru í 25. gr. mannréttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna þar sem segir að allir eigi rétt á lífskjörum sem nauðsynleg eru til verndar heilsu og vellíðan þeirra sjálfra og fjölskyldu þeirra. Telst þar til fæði, klæði, húsnæði, læknishjálp og nauðsynleg félagsleg þjónusta, svo og réttur til öryggis vegna atvinnuleysis, veikinda, fötlunar, fyrirvinnumissis, elli eða annars sem skorti veldur og menn geta ekki við gert.

Í viku hverri standa hundruð Íslendinga í biðröð eftir matargjöfum frá hjálparsamtökum til þess að draga fram lífið. Það ætti að vera forgangsverkefni hjá norrænum vinum að ýta við íslenskum stjórnvöldum.
 
Reykjavík 3. nóvember 2010
 
Í Skandinavískri þýðingu:
 
 
Bestyrelsen af det islandske Frjálslyndi parti hævder et ønske til det nordiske ministerråd som nu er i Island på grund af den nordiske ministerråds konference.

På vegne af det islandske folk ønsker bestyrelsen at det nordiske ministerråd assisterer os for at få den islandske regering til at passe at menneskerettigheder for folket i landet bliver respekteret.

Den islandske regering har ikke taget sig af og udført en dom som blev vedtaget for menneskerettighedsdomstolen i oktober 2007. Ifølge dommen bryder de islandske fiskerilovparagraffer artikel nr. 26 af den internationale konvention om borgerlige rettigheder. Den finder også genklang i artikel nr. 65 i vores egen grundlov.

Den islandske borger skulle have alle de menneskerettigheder som vises i artikel nr. 25. Vi ønsker at I, de nordiske ministre, presser på den islandske regering så at dette bliver efterfulgt.

Artiklen lyder sådan:

Enhver har ret til en sådan levefod, som er tilstrækkelig til hans og hans families sundhed og velvære, herunder til føde, klæder, bolig og lægehjælp og de nødvendige sociale goder og ret til tryghed i tilfælde at arbejdsløshed, sygdom, uarbejdsdygtighed, enkestand, alderdom eller andet tab af fortjenstmulighed under omstændigheder, der ikke er selvforskyldt.

Hver uge står nu islændinger i hundredevis og venter på at få mad fra hjælporganisationer for bare at overleve. Det burde være set som en vigtig opgave hos vore nordiske venner at skynde på de islandske myndighederne at prioritere på vegne af det islandske folk.

Reykjavik 3. november 2010

Aðför heilbrigðisráðherra að landsbyggðinni byggð á vitleysu

Í kvöld var mjög áhugavert viðtal við Guðrúnu Bryndísi Karlsdóttur verkfræðing í Návíginu hjá Þórhalli Gunnarssyni.  Útreikningar Guðrúnar Bryndísar sína svart á hvítu að með niðurskurði á sjúkrahúsum vítt og breitt um landið sem framkvæma einfaldar aðgerðir með litlum viðbúnaði og flytja sömu aðgerðir inn á hátækni háskólasjúkrahús er verið að auka kostnað en ekki minnka.  Þetta liggur í sjálfu sér í augum uppi ef málið er skoðað enda hefur heilbrigðisráðherra Guðbjartur ekki getað sýnt fram á nokkra útreikninga sem hrekja rök Guðrúnar Bryndísar og annarra sem hafa leyft sér að efast um undarlegan sparnað Samfylkingarinnar.

Fyrr í kvöld samþykktu allir sveitarstjórnarfulltrúar í Skagafirði nema sveitarstjórnarfulltrúi Samfylkingarinnar ályktun, þar sem lýst var m.a. undrun yfir því að Guðbjartur Hannesson heilbrigðisráðherra mætti ekki á fund með sveitarstjórninni  þar sem að hann gerði grein fyrir þeim útreikningum og rökum liggja að baki harkalegri aðför hans að Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki. Rétt er að taka það fram að í máli fulltrúa Samfylkingarinnar kom ekki fram að hún væri efnislega mótfallin efni samþykktarinnar heldur gat hún af tæknilegum ástæðum ekki veitt henni atkvæði sitt.

Í Návíginu kom fram skýring á því hvers vegna ráðherrann hefur ekki enn treyst sér á fund en hann hefur auglljóslega engin haldbær rök með sér í farteskinu.

Vandamál Flateyrar - Vandamál Íslands

Ekki þarf það að koma nokkrum einasta manni á óvart að vandi sé í rekstri fiskvinnslunnar á Flateyri. Niðurskurður á aflaheimildum síðustu ára hefur leitt til þess að minna er til skiptanna fyrir fiskvinnslurnar að moða úr. Þau sjávarútvegsfyrirtæki sem standa verst munu að sjálfsögðu loka fyrst. Á Flateyri seldi útgerðarmaður nýlega veiðiheimildir fyrir miljarða sem hann stakk í eigin vasa og skildi samfélagið eftir vanmáttugt.

Málið er að þó svo að fiskvinnslan á Flateyri fengi allan byggðarkvóta Ísfirðinga, þá dygði það ekki til þess að halda uppi vinnsku í þorpinu. Ekki er hægt að líta á þetta ástand sem eitthvert einkamál þeirra sem búa fyrir Vestan, heldur ættu landsmann að kappkosta í kreppuni að tryggja að Flateyringar geti haldið áfram að búa til miljarða gjaldeyristekjur fyrir Íslendinga. Það er ekki flókið. Það þarf einungis að auka veiðiheimildir svo um munar og tryggja að jafnræði ríki við nýtingu þeirra.

Leita allra leiða

Bjarni Benediktsson illur

Afar lítið hefur farið fyrir formanni Sjálfstæðisflokksins síðustu mánuðina og ef ekki væri fyrir hnyttna Staksteina fyrrum formanns í Morgunblaðinu væri flokkurinn algerlega forystulaus.

Mér þótti því sæta miklum tíðindum að heyra Bjarna Benediktsson illan í skapi í kvöldfréttum RÚV yfir því að ráðalaus ríkisstjórn vildi eitthvað trufla hann og ráðfæra sig við hann. Reiði formanns Sjálfstæðisflokksins má eflaust rekja til þess að Bjarni hefur þegar á hólminn er komið engar tillögur í farteskinu aðra en þá að hengja sig á tillögur SA og ASÍ. Hann er jafn ráðalaus og ríkisstjórnin. Tillögur Bjarna og aðila vinnumarkaðarins ganga víst meira og minna út á það að sömu aðilar geri nákvæmlega það sama og fyrir hrun, þ.e. viðhalda óbreyttu fjármálakerfi, kvótakerfi og fari í stóriðjuframkvæmdir.

Vandinn er bara að þessi kerfi eru hrunin og ekki er á lausu fjármagn til þess að fara í stóriðjuna.

ASÍ vill að sægreifarnir haldi áfram að braska ótruflaðir

Sjómannasamband ASÍ undir forystu Sævars Gunnarssonar er farið að láta til sín taka. Ekki er ASÍ að taka á því að sjómenn á smábátum séu án kjarasamnings  - Nei nú beitir ASÍ sér alfarið gegn auknum veiðum sjómanna vegna þess að þær geta mögulega skert hagsmuni sægreifanna sem leigja frá sér sameiginlega auðlind þjóðarinnar.

ASÍ hefur verið sátt við leigu sægreifanna á aflaheimildum og að afrakstur af vinnu sjómanna fari meira og minna í að greiða vexti af kaupum á aflaheimildum. Núna er ASÍ hins vegar afar ósátt við að ríkið þ.e. eigandinn sjálfur leigi frá sér heimildir og hyggst beita sér af hörku gegn því. 

Aðalatriðið fyrir þjóðina er að gefið verði stóraukið frelsi til fiskveiða en því fylgir aukin verðmætasköpun og mætti með því koma í veg fyrir hrynu uppsagna m..a. heilbrigðiskerfinu.  

Er nema von að spurt sé hvers konar rugl sé í gangi þanra í ASÍ?

Ráðherra í stríð við sjómenn

Stríð sem byggir á þvælu

Evrópusambandið hefur haft í hótunum við Íslendinga vegna deilna um veiðar makríl. María Damanaki sjávarútvegsstjóri hefur haft í hótunum við Íslendinga og sagt þá ásamt Færeyingum bera ábyrgð á því að veiðin fari fram úr vísindaráðgjöf Alþjóða Hafrannsóknarráðsins (ICES) með meintri hættu fyrir makrílstofninn.

Evrópusambandið byggir málflutning sinn og röksemdir algerlega á ráðgjöf ICES.  Nú er það svo að Evrópusambandið og sérstaklega Bretar ættu að vita manna best að ráðgjöf ICES er ekki upp á marga fiska enda gengur hún í berhögg við viðtekna vistfræði.  Það er auðvitað fáheyrð vitleysa hjá ICES að horfa á hverja fisktegund fyrir sig og halda því fram að hún lifi sjálfstæðu lífi í samræmi við Excel útreikninga og það án þess að nokkuð tillit sé tekið til annarra fisktegunda sem hún er í samkeppni við um fæðu eða þá fæðuframboðs.
Ráðgjöf ICES  gengur meira og minna út á að veiða minna til að geta veitt meira seinna en gallinn er að þetta seinna kemur ekki og meintur ofveiðivandi vex eftir því sem fiskveiðiflotinn minnkar!
Það ætti að vera algerlega augljóst að ráðgjöf ICES við nýtingu á uppsjávarstofnum í Atlantshafinu hefur reynst kolröng.  Á síðustu árum hefur verið farið eftir ráðgjöf ICES við nýtingu á loðnustofninum, kolmunastofninum og norsk íslenska síldarstofninum.  Allir þessir stofnar þar sem farið hefur verið í einu og öllu eftir ráðgjöfinni eru í mikilli lægð.  Makríllinn er hins vegar í gríðarlegri uppsveiflu þrátt fyrir að veitt hafi verið vel ríflega umfram ráðgjöf ICES.  Þetta segir í raun allt sem segja þarf um áreiðanleika aðferða ICES. 
Stofnstæðrarmælingar fiskistofna eru almennt mörgum óvissuþáttum háðar s.s. ákvörðun náttúrulegs dauða og eðlilegt að efast um áreiðanleika niðurstöður  stofnmælinga. Reyndar er það svo að stofnstærðarmælingar á makríl eru enn meiri óvissu háðar en á öðrum uppsjávarfiskum þar sem að hann hefur ekki sundmaga og sést mjög illa á bergmálsleitartækjum.  Stofnstærðarmælingar á makríl byggja meira og minna á vafasömum mælingum á hrygningarstofni makrílsins út frá fjölda eggja fisksins í svifi sem gerðar eru vel að merkja á þriggja ára fresti!
Umræða þingmanna um makrílinn hefur verið mjög kúnstug en Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra gaf fiskinum nýlega íslenskan ríkisborgarétt á meðan einn af reyndari þingmönnum þjóðarinnar lýsti því yfir að fiskurinn væri rotta hafsins.  Almenn trú virðist vera á því að nauðsynlegt sé að veiða verði makrílinn í miklum mæli vegna þess að hann éti í gríð og erg frá og lundanum öðrum nytjastofnum.  Séð er ofsjónum yfir öllu því sem makríllinn hámar í sig á sama tíma og almenn gleði ríkir yfir því þegar þorskurinn og ýsan kemst í nákvæmlega sama æti s,s, sandsílið.  Sú spurning er verðug hvers vegna makrílrökin gilda ekki þegar ákveða þarf að auka þorskveiðar eða ýsuveiðar við strendur landsins?  Íslensk stjórnvöld eru í þeirri stöðu að ekki er með nokkru móti verjanlegt að halda áfram í blindni með veiðiráðgjöf sem byggir á einfaldri reiknisfiskifræði og hvað þá að standa í deilum við Evrópusambandið sem grundvallast meira og minna á algjöri þvælu.