Fýla Samfylkingarinnar á síðasta degi ársins

Í fréttum RÚV í hádeginu var rætt við forsætisráðherrann okkar en það fór ekki á milli mála að Samfylkingin kveður árið í mikilli fýlu yfir því að sitja uppi með Jón Bjarnason í ríkisstjórninni.

Það sem veldur óánægjunni er fyrst og fremst að Jón Bjarnason er af og til eitthvað að káfa í að framkvæma kosningaloforð Samfylkingarinnar um að jafna aðgang landsmanna að fiskveiðiauðlindinni.  Tillögurnar sem valda óánægju Jóhönnu Sigurðardóttur eru ekki að fyrna veiðiheimildir eins og Samfylkingin lofaði heldur að úthluta einungis lítilræði af viðbótarveiðiheimildum með jafnræði í huga. 

Harka Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra er svo mikil í málinu að engu máli skiptir þó svo að auknar tekjur samfélagsins af auknum fiskveiðum séu margföld sú upphæð sem fyrirhugað er að skera niður í heilbrigðiskerfinu og gerðu þar af leiðandi sársaukafullan niðurskurð óþarfan.

Ríkisráðsfundur í morgun

Sigmundur Davíð er of dýr Neyðarkall

Framsóknarflokknum eða að minnsta kosti hluta þingflokksins stendur til boða og er fús til að bjarga ríkisstjórn Samfylkingar og Vg. Framsókn er ætlað að fylla skarð þremenninganna sem Samfylkingin og Steingrímur J. vilja flæma úr Vg.  Ástæðan fyrir reiði Samfylkingarinnar og Steingríms J. í garð Lilju Mósesdóttur og fylgismanna hennar er fyrst og fremst óþægðin í: Icesave, Evrópusambandsumsókninni,  í skuldamálum heimila, efnahagsstefnu AGS og einkavæðingu orkuauðlindanna. 

Liðsmen Samfylkingarinnar hafa tíðkað það að ráðast hvað eftir annað persónulega á "óþæga" þingmenn og ráðherra Vg. Steingrímur og brúða hans Björn Valur hafa látið sér vel líka þegar svívirðingar hafa dunið á villiköttunum og aldrei hafa þeir lyft litla fingri þeim til varnar á meðan þeir hafa hvað eftir annað hlaupið í vörn fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur.

Helsti vandinn við fyrirhugaða björgun er að ef farið verður í æfingarnar þá mun nokkuð örugglega þurfa að fylla skarð fleiri en þriggja þingmanna Vg. Það gerir það að verkum að ekki er nægjanlegt að treysta eingöngu á stuðning Evrópusinnaðra þingmanna s.s. Sivjar og Guðmundar Steingrímssonar.  Hætt er við því að reikningur neyðarkallsins Sigmundar Davíðs eigi eftir að reynast of dýr og ég tala nú ekki um víxill neyðarkellingarinnar Vigdísar Hauksdóttur.

Ekki má gleyma því að þau Steingrímur J. og Jóhanna plötuðu Sigmund Davíð illilega þegar minnihlutastjórn Vg og Samfylkingar var mynduð hér um árið.

„Missa sig í spunanum“

Mun Róbert Marshall axla pólitíska ábyrgð?

Róbert Marshall var ein helsta sprautan á bak við að setja skattfé landsmanna í Landeyjarhöfn án mikils né vandaðs undirbúnings. Var það gert þrátt fyrir varnaðarorð fjölmargra s.s. Grétars Mar Jónssonar fyrrverandi þingmanns Frjálslynda flokksins og reynds skipstjóra.  Róbert Marshall var formaður stýrihóps um hönnun hafnarinnar sem ber ábyrgð á þeim dýru mistökum sem gerð hafa verið.  Ekki vafðist það fyrir Róberti að skreyta sig persónulega í aðdraganda kosninga 2009 með því að hann bæri ábyrgð á verkinu ásamt Elliða Vignissyni.

Núna þegar ljóst er að er höfnin er að fyllast enn og aftur af sandi og ekki er lengur hægt að kenna um eldgosinu í Eyjafjallajökli, þá tekur Róbert upp á því að vindhanast út í núverandi samgönguráðherra, með þeim orðum að það skorti pólitíska forystu. 

Væri Róberti ekki nær að íhuga hvort að það standi honum ekki nær að axla pólitíska ábyrgð á klúðrinu?

 

Gleðileg jól

Ég óska lesendum gleðilegra jóla og minni á jólablað Frjálslynda flokksins Gullkistuna.

 

Þegar mínus verður plús

Steingríms J. Sigfússonar hefur snúið baki við öllum helstu baráttumálum Vg. Steingrímur J.; sótti um aðild að Evrópusambandinu, hefur barist á hæl og hnakka fyrir því að greiða Icesave, haldið uppi leyndarhyggju, greitt götu pólitískra gæðinga og sömuleiðis staðið vörð um illræmt kvótakerfi í sjávarútvegi. 

Núna dregur Steingrímur upp mjög brenglaða mynd af stöðu þjóðarbúsins með orðskrúði um væntingar um jákvæðan frumjöfnuð þjóðarbúsins á næsta ári.  Frumjöfnuður er skilgreindur sem jöfnuður tekna og gjalda ríkissjóðs að undanskildum vaxtatekjum og vaxtagjöldum.  Það er nú einu sinni svo að vaxtagjöld ríkisins eru einn helsti kostnaðarliður fjárlaganna upp á vel á áttunda tug milljarða króna á næsta ári sem eru mörgum tugum þúsunda milljóna hærri útgjöld en ríkið ver til menntamála.

Framganga og blaður Steingríms um að hann sé að koma þjóðarskútuna af strandstað eru vægast sagt brjóstumkennanleg.

 

 

„Mikil ábyrgð að velta steinum í götuna“

Betri stjórnmál Samfylkingarinnar

Endurreisnarnefnd Samfylkingarinnar hefur nýlega farið í mikla naflaskoðun og skilað af sér tillögum um betri stjórnmál.  Uppgjör Samfylkingarinnar við dökka fortíð sína fólst helst í því að kenna vondum félagsskap um óhæfuverk sín.

Fréttir af níðpóstum og harðneskjulegur málflutningur áhrifamanna flokksins í garð þeirra sem greiða atkvæði samkvæmt samkvæmt samvisku sinni á þingi s.s. Lilju Mósesdóttur kemur ekki heim og saman við þá yfirveguðu umræðustjórnmál sem flokkurinn sagðist boða.

 

   

Ættu að viðurkenna níðpóstana

Gagnleg fyrirspurn Guðlaugs Þórs

Ljóst er að forsætisráðherra veitti Guðlaugi Þór Þórðarsyni bæði seint og illa, umbeðin svör um greiðslur ráðuneyta til starfsmanna Háskóla Íslands.  Margir af þeim sem hafa þegið laun beint af ráðuneytum hafa síðan verið eins og gráir kettir  í umræðu- og fréttatímum og fjallað um viðkomandi viðfangsefni sín í ráðuneytunum, sveipaðir kápu hlutleysis og fræða.  

Engu líkara er að Samfylkingin og Vg telji það skyldu sína að ástunda sömu slæmu vinnubrögðin og tíðkuðust fyrir hrun og halda verndarhendi yfir sömu ónýtu kerfunum og þeim sem komu þjóðinni í koll.

Mér fannst merkilegt að sjá milljónagreiðslur til Bjargar Thorarensen vegna vinnu við að réttlæta Hæstaréttardóm sem m.a. eiginmaður hennar kvað upp í máli tveggja sjómanna sem íslensk stjórnvöld beittu órétti og sviptu atvinnuréttindum

Það er svo sem eftir öðru í vinnubrögðum ríkisstjórnarinnar að samkvæmt svarinu hefur hún staðið skilvíslega við að greiða "mannréttindasérfræðingnum" fyrir  vinnu sína í því máli sem íslenska ríkið tapaði, á meðan ekki hefur enn verið réttur hlutur þeirra sjómanna sem brotið var á.

 

 

 

 

Segir Jóhönnu staðfesta leynd

Kominn tími til þess að játa mistök

Við þjóðinni blasir að Steingrímur J. og Jóhanna Sigurðardóttir píndu vonlausan Icesavesamning í gegnum þingið með stóryrðum og hótunum.  Ólafur Ragnar Grímsson bjargaði þjóðinni frá klúðrinu með því að vísa samþykkt Iceave til þjóðarinnar og uppskar þar með reiði og endalaus ónot liðsamanna Samfylkingarinnar og Steingrímsarms Vg.

Í stað þess að þeir sem gengu hvað harðast fram í að krefjast samþykktar á Icesave s.s. Steingrímur J, Jóhanna, Þórólfur Matthíasson ofl. játi mistök og biðjist fyrirgefningar á röngu stöðumati þá er haldið áfram að þrugla um að rétt hefði verið að "klára" Icesavemálið á sínum tíma. Ég sé lítinn ávinning fyrir trúverðugleika Samfylkingarinnar og Steingríms J. að halda áfram þessari afneitun í stað þess að viðurkenna einfaldlega mistök sem blasa við.

Eina sem mögulega getur réttlætt afneitun Steingríms J. og Jóhönnu er að nýji Icesavesamningurinn sé ekki eins hagstæður og af er látið.  Það er sjálfsögð krafa að samningurinn verði þýddur og skýrður út fyrir almenningi og borinn undir þjóðina til samþykktar.

 

 

 

Icesave á endastöð

Klikkað

Sjálfsagt og eðlilegt er að sækja skaðabætur til móðurfélags PWC vegna svika og falsanna starfsstöðvar PWC hér á landi.  Án aðstoðar endurskoðenda, áróðurs keyptra "fræðimanna" hefði Ísland aldrei getað orðið vettvangur stærstu gjaldþrota í viðskiptasögunnar.

Óneitanlega er það klikkað að þeir sem rændu bankanna að innan skulu enn lifa í vellystingum og eru jafnvel að fá afskriftir á færibandi í nýju bönkunum.

Satt best að segja sé ég það ekki fyrir mér að íslensk stjórnvöld sem réðu samverkamenn bankabófanna í æðstu stöður inn í "endurreista" banka og hafa enn sem komið er ekki svipt PWC starfsleyfi , hafi vilja né stöðu til þess að sækja bætur til móðurfélagsins bandaríska.

Nauðsynlegt er að hreinsa fjármálakerfið af samverkamönnum bankaræningjanna og aflétta bankaleyndinni ef ekki á að fara enn verr.

Vilja að ríkið höfði mál

Icesave í þjóðaratkvæðgreiðslu

Enn á ný er komin á Icesavesamningur sem felur í sér að kreppuhrjáður íslenskur almenningur eigi að greiða ólögvarðar kröfur Breta og Hollendinga. Kröfur sem tilkomnar eru vegna fjárglæfra bankanna sem ekki víluðu fyrir sér að fegra bókhaldið út í hið óendanlega.
Óskiljanlegan vilja ríkisstjórnarinnar til að fallast á hvern afarkostinn á fætur öðrum um greiðslu Icesave, má helst skýra út frá þráhyggju Samfylkingarinnar við að koma þjóðinni inn í Evrópusambandið og gríðarlegs þrýstings frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum.
Evrópusinnar stóðu lengi í þeirri trú efnahagur landsins myndi taka mikinn kipp við það eitt að senda umsókn um aðild að Evrópusambandinu til Brussel. Ekki skorti heldur á að stjórnvöld vöruðu við hræðilegum afleiðingum þess að vísa fyrri Icesavesamningi í þjóðaratkvæðagreiðslu,en gefið var jafnvel í skyn að landinu yrði lokað ef samningum yrði hafnað. Allar hamfara og hrakspár stjórnarinnar hafa sýnt sig að vera skrum eitt og eiga ekki vð neinn raunveruleika að styðjast.
Allir vita nú af biturri reynslu Íra og Grikkja að aðild að ESB og Evra er ekki trygging gegn efnahagslegum áföllum. Sömuleiðis ber öllum saman um enn sem komið er að nýjasti Icesamningurinn sé skárri kostur en þeir fyrri, þó enn megi draga stórlega í efa réttmæti og lögmæti þess að láta þjóðina borga fyrir skuldir augljósra lögbrjóta í rekstri fyrirtækja sinna.
Ekki er hægt að búast við því að nokkur sátt verði um að stritandi almenningur greiði Icesave á meðan þeir sem eiga sök á bankaglæpunum sprangi um eins og fínir menn um í Amsterdam, London og Reykjavík.
Í stað þess að vera að semja við erlend ríki að greiða upp slóðina af skuldum þeirra sem fölsuðu og sviku ætti að vera forgangsverkefni hjá stjórnvöldum að sjá til þess að erlend ríki aðstoðuðu við að koma lögum yfir brotamennina og þýfi þeirra.
Við í Frjálslynda flokknum treystum dómgreind Íslendinga til þess að greiða atkvæði um nýja Icesavesamninginn, en fyrr á árinu sýndi þjóðin og forsetinn meiri skynsemi en ríkissjórnin og hefur það komið berlega í ljós að höfnun fyrri samnings var til góðs fyrir þessa þjóð.

Ásta Hafberg og Sigurjón Þórðarson

Verið að deila sársaukanum