Formaður Sjálfstæðisflokksins í erfiðum málum

Í þættinum Landið sem rís, var Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins að fara yfir orsakir hrunsins og hver næstu skref ættu að vera við endurreisn landsins. Bjarni fékk málefnalegar og gagnrýnar spurningar frá þáttarstjórnendum. Meðferðin á Bjarna var að þvi leytinu býsna ólík þeirri sem að formaður Vg fékk í sama þætti, en Steingrímur J. fékk að vaða á súðum um mikla björgunarleiðangra sína undir nánast lofgjörð þáttarstjórnenda.

Greinilegt var að Bjarni hefur fengið línuna úr Hádegismóum um hvað hafi orskað hrunið og hvernig eigi að vinna sig út úr erfiðri stöðu. Í stuttu máli þá var rauði þráðurinn í viðtalinu sá, að orsakanna væri ekki að leita í algerri óstjórn og einkvinavæðingu Sjálfstæðisflokksins - Skýringarnar voru einhverjar allt aðrar.

Furðulegt var að hlusta á formann Sjálfstæðisflokksins leggja stein í götu endurskoðunar á stjórnarskrá landsins. Sömuleiðis þá bjóst ég við að nýsleginn baráttumaður fyrir mannréttindum Geirs Haarde væri búinn að sjá ljósið og búinn að endurskoða stefnu Sjálfstæðisflokksins gagnvart illræmdu kvótakerfi sem brýtur mannréttindi á sjómönnum, en svo virðist ekki vera. Ekki mátti merkja annað á formanni Sjálfstæðisflokksins að hann vildi hafa svipaða stjórnarhætti og beita svipuðu aðferðum og i aðdraganda hrunsins.

Ekki veit ég hvað þarf til svo að forysta Sjálfstæðisflokksins sjái að sér - Ég efast jafnvel um að annað hrun dugi til sem að flokkurinn stefnir ótrauður á.

Öngstræti Ögmundar

Helsti vandi Ögmundar er ekki gjammið í Þráni Bertelssyni, heldur að hann hefur gengið algerlega þvert gegn þeim öflum i Vg sem áður studdu Ögmund.  Ögmundur andæfði í; Icesave, AGS og Evrópusambandsæfingum formanns Vg og uppskar innanríkisráðherrann nokkurn stuðning hjá róttækum öflum innan Vg og þeim sem einlæglega vilja raunverulegar breytingar í samfélaginu.  Með stuðningi sínum við þingmál formanns Sjálfstæðisflokksins sem ætlað er að koma í veg fyrir að fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, svari fyrir gjörðir sínar í aðdraganda hrunsins hefur Ögmundur algerlega glatað öllu trausti. 

Í viðtali á Bylgjunni í morgun var málflutningur Ögmundar ámótlegur en þar vitnaði hann til samvisku sinnar og kallaði mögulega eftir sannleiksnefnd, nú nokkrum árum eftir hrun - Ansi seint i rassinn gripinn. 

Nú má spyrja Ögmund hvar samviska hans og félaga hans þeirra Jóns Bjarnasonar og Atla Gíslasonar hefur verið í málefnum þeirra sjómanna sem að þeir þóttust ætla að bæta mannréttindabrot íslenskra stjórnvalda og fluttu um það sérstakt þingmál fyrir nokkrum árum. 

Varnarlið íslensks verkalýðs á Alþingi, þeirra Ögmundar og félaga hefur greinilega metið það svo að í ljósi þess að sumir séu jafnari en aðrir, að eðlilegt sé að halda áfram að traðka á mannréttindum sjómannanna, á meðan samviskan bindur þá illilega í Landsdómsmálinu.    

 

Hart sótt að Ögmundi

Geir Haarde var dæmdur í Hæstarétti

Innvígðir Sjálfstæðismenn reka þann billega áróður þessa dagana að Geir Haarde hafi nánast verið heilagur embættismaður sem hafi bjargað Íslandi, þegar hrunið skall á landið utan úr heimi!

Þetta er auðvitað eins og hver önnur vitleysa og það veit almenningur sem greiðir reikninginn af hruninu en þar af auki hafa embættisfærslur Geirs Haarde við einkavinavæðingu ÍAV verið dæmdar ólögmætar í Hæstarétti Íslands.

Það er óneitanlega grátbroslegt að sumir þeir þingmanna Vg sem hneyksluðust mjög á einkavinavæðingu Geirs í aðdraganda hrunsins  og kröfðust ábyrgðar virðast nú vera búnir að kokgleypa  hráan áróður Sjálfstæðisflokksins.

Fjórflokkurinn lætur ekki að sér hæða. 

Gagnrýni á röngum forsendum

Steingrímur J. vill einkavæða raforkukerfið

Ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafa gefið mjög misvísandi skilaboð um sölu Landsvirkjunar.  Engu líkara hefur verið en að ráðamenn hafi gefið út hinar ýmsu meldingar til þess að kanna jarðveginn og vita hversu langt er hægt að ganga i sölu á orkuauðlindum þjóðarinnar.  Með þessu ráðslagi eru þau Steingrímur J. og Jóhanna að fara eftir uppskrift og viljayfirlýsingu AGS og ríkisstjórnarinnar.

Fyrirhuguð sala á Landsvirkjun hefur fallið í mjög grýttan jarðveg og jafnvel þó svo að salan væri skilyrt við lífeyrissjóðina, en traustið á þeim er ekki mikið um þessar mundir.

Í kvöld birtist síðan Steingrímur J. á skjánum með nýja tillögu um að selja Landsnetið til lífeyrissjóðina.  Salan á Landsnetinu er galnari hugmynd en sala á Landsvirkjun þar sem dreifikerfið er i eðli sínu einokunarstarfsemi og nær útilokað er að koma á samkeppni á dreifingu raforku á meðan fræðilega séð, er hægt að koma á samkeppni á framleiðslu raforku.

 

"Grasrót" Alþýðusambands Íslands fundar með forsetum

ASÍ hefur blásið til fundar snemma á þriðjudagsmorgni, þar sem spurt er hvort að það fylgi íslensku krónunni blessun eða bölvun.

Ræðumenn á bölvunar eða blessunarfundi ASÍ eru :  Gylfi Arnbjörnsson forseti, eldheitur baráttumaður fyrir verðtryggingunni. Arnór Sighvatsson, einn æðsti ráðamaður Seðlabankans bæði fyrir og eftir hrun. Friðrik Már Baldursson forseti, sá sem skrifaði kostaða skýrslu nokkrum mánuðum fyrir hrun, um mikinn styrk íslenska fjármálakerfisins.  Ragnar Árnason hirðhagfræðingur LÍÚ, sá sem mat stöðu íslenska þjóðarbúsins gríðarlega sterka skömmu fyrir hrun og lagði til í ljósi þess gífurlegan niðurskurð á aflaheimildum. 

Ekki veit ég hvert svarið verður við spurningunni sem varpað er fram á fundinum, en eitt er víst að ekki hefur fylgt ráðum ræðumanna mikil blessun fyrir almenna félagsmenn ASÍ.

 

Yfirvarp niðurlægðra Vinstri grænna

Steingrímur J. Sigfússon hefur gengið mjög hart fram gegn óánægðum þingmönnum Vg, sem hafa ólíkt formanni flokksins eitthvað viljað standa vörð um stefnu og kosningamál Vg. Villikettirnir hafa smám saman verið gerðir áhrifalausir innan flokksins og hafa nokkrir þeirra séð ráð sitt óvænna og gengið úr flokknum. Að vísu fær Ögmundur enn að dingla eitthvað sem innanríkisráðherra og hnykla vöðvana gagnvart ógæfufólki sem klæðist leðurbúningum í vélhjólaklúbbum, á sama tíma og fjárglæframennirnir sem settu landið á hausinn, fá enn að stunda sinn leik með tilheyrandi afskriftum og arðgreiðslum úr skúffufyrirtækjum.

Síðasta atlaga Steingríms snéri að Jóni Bjarna og meðreiðasveini hans Bjarna Harðarsyni en þeir voru settir út úr ráðneytinu um áramótin. 

Hingað til hafa villikettirnir ekki þorað i beina andstöðu við Steingrím J. en í þess stað staðið fyrir smávægilegum skærum hér og þar.  Engin alvara var á bak við mótframboðin sem voru á síðasta landsfundi gegn Steingrími J. þó svo allt logaði í óánægju.  Ekkert skipulag virðist heldur vera kjarkur til þess að kljúfa sig frá Evrópumiðaðri forystu Vg og fella ríkisstjórnina. 

Mér sýnist sem að markmið dylgja Bjarna Harðarsonar í garð þingmanna Hreyfingarinnar þjóni þeim eina tilgangi að gefa óánægðum og niðurlægðum þingmönnum Vg afsökun fyrir þvi að halda áfram stuðningi sinum við ríkisstjórnina með sinu málamynda mögli.

„Hugarburður og dylgjur“

Tímabært að fá nýtt blóð á Hafró

Friðrik Már Baldursson hefur tekið þá í ýmsu misjöfnu í aðdraganda hrunsins og er einn af höfundum aflareglunnarsem Hafró hefur notað við ákvörðun árlegs þorskafla. Þegar reglan var tekin í notkun snemma á tíunda áratug síðustu aldar, þá var þorskaflinn liðlega 300 þúsund tonn. Reiknisfiskifræðingarnir höfðu reiknað það út að með því að veiða minn þá ætti aflinn að verða innan örfárra ára 400 til 500 þúsund tonn, árlega.

Sagan sýnir einfaldlega að rágjöfin hefur verið röng og því löngu tímabært að fá nýja og ferska hugsun inn á Hafró.

Enginn aðdragandi að málinu