Þingmenn Samfylkingarinnar vilja að forsætisráðherra tali við Jón Gnarr!

Þingmenn Samfylkingarinnar vinna, eins og þeir segja sjálfir frá, baki brotnu við að endurreisa Ísland eftir hræðilega stjórn Sjálfstæðisflokksins sem þeir kannast alls ekki við að bera nokkra ábyrgð á.

Ekki eru þingmenn Samfylkingarinnar að pæla í því hvort hægt sé að ná í meiri afla úr hafinu eða þá að gera meiri verðmæti úr honum - nei, þeir eru í mikilvægari verkum eins og þingsályktunartillaga Marðar Árnasonar ber með sér. Hún felur í sér að Jóhanna Sigurðardóttir taki upp viðræður við Jón Gnarr um réttindi og skyldur Reykjavíkurborgar sem höfuðborgar Íslands.

Tillagan er raunar algert bull að mínu viti en á hana hafa samt sem áður hópast þingmenn Samfylkingarinnar. Mér sýnist sem tillagan miði að því að borgarstjórinn verði meira og minna inni á gafli, ekki bara hjá ríkisstjórn heldur einnig hjá Alþingi í skipulögðu samráði.

Ræða fortíðar

Ræða Steingríms J. Sigfússonar á landsþingi Vg er ræða um fortíðina. Hann gagnrýnir Halldór Ásgrímsson, en samt sem áður hefur Vg endurreist Halldór til starfa fyrir land og þjóð á alþjóðavettvangi.

Vissulega gagnrýndi Vg einkavinavæðinguna og skuldasöfnun þjóðarbúsins sem orakaði hrunið. Ekki var hann einn um þá gagnrýni eins og Steingrímur lætur í veðri vaka en það voru fleiri ábyrgir aðilar sem vöruðu við s.s. Frjálslyndi flokkurinn, fjöldi hagfræðinga og Útvarp Saga.

Óneitanlega skýtur það skökku við að Steingrímur, sem varaði við vondu fjármálkerfi, unir sér ekki hvíldar við að endurreisa nánast óbreyttu kerfi og beitir þar að auki óvönduðum meðulum, sem hann áður harðlega fordæmdi. Steingrímur hefur beitt blekkingum s.s. í Icesavemálinu, leynd og þar að auki verið stórtækastur allra ráðamanna í sögu landsins við að einkavæða.

Mikið áhyggjuefni er fyrir Vg og jú þjóðina á meðan flokkurinn heldur enn um stjórntaumana að eina stefnan sé að endurreisa hið fallna kerfi.

Munum áfram nota krónu

Fer formaðurinn á gamla Volvónum norður?

Það ber helst til tíðinda í aðdraganda fundar Vg norðan heiða að trésmiðurinn Þorvaldur Þorvaldsson hefur boðist til að leysa Steingrím J. Sigfússon af hólmi. Í viðtölum við Steingrím hefur komið fram að hann hefur unnið löngum stundum við mikinn andbyr og er mæddur.

Ég þekki Þorvald Þorvaldsson í gegnum félagsmál og veit að hann er skynsamur og einlægur baráttumaður fyrir hugsjónum sínum þó að okkur hafi oftsinnis greint á um markmið og leiðir. Þetta verður fróðleg viðureign þar sem fullljóst er að Þorvaldur stendur nær hugsjónum flokksins en Steingrímur sem hefur beitt kröftum sínum í að endurbyggja nánast óbreytt fjármálakerfi með stuðningi Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, sótt um Evrópusambandsaðild og leynt og ljóst beitt sér fyrir nær óbreyttu kvótakerfi í sjávarútvegi.

Þorvaldur er alþýðumaður sem stendur grasrót flokksins miklu nær og mun örugglega ekki skera niður heilbrigðisstofnanir hringinn í kringum landið til að geta endurreist útrásarliðið eins og atvinnupólitíkusinn Steingrímur ætlar sér.

Hver veit nema Steingrímur grípi til þess bragðs að koma keyrandi á gamla blágræna Volvónum sínum norður í land til að skáka trésmiðnum?

Láta fjölmiðlar blekkjast?

Jóhanna og Steingrímur J. ætla að halda eitthvert meiri háttar útskriftarpartí þar sem þau kynna gríðarlegan árangur og trausta stöðu þjóðarbúsins. Uppákoman minnir um margt á örvæntingarfulla kynningarferð Geirs Haarde og Ingibjargar Sólrúnar hérna um árið, korteri fyrir hrun, þegar þau kynntu gríðarlega trausta stöðu þjóðarbúsins og glæstar horfur.

Hér er bréf sem ég skrifaði ásamt nokkrum fjölda fólks um raunverulega stöðu þjóðarbúsins þar sem leiðin út úr vanda er að vita hina raunverulega stöðu. Þess vegna kíki ég af og til inn á heimabankann ...

Græningjarnir í Sjálfstæðisflokknum höfðu rangt fyrir sér

Þegar þingmenn Sjálfstæðisflokksins komust á snoðir um að Vinstri græninginn Jón Bjarnason, sjávarútvegsráðherra ætlaði að gefa veiðar frjálsar á rækju, þá sögðu þeir frelsið svartan blett. Fremstur í því að úthrópa sjávarútvegsráðherrann fór græninginn Jón Gunnarsson. Hann leiðir sömuleiðis fábjánalega baráttu Sjálfstæðisflokksins gegn því að fiskur fari á frjálsan uppboðsmarkað. Með í því, að reyna kveða niður atvinnufrelsið, tók Byggðastofnun en því var haldið fram að frelsið til þess að afla verðmæta myndi gera einhver ólögleg veð sem stofnunin veitti verðlaus!

Hver er síðan niðurstaðan af þessu frelsi til veiða? Það ber ekki á öðru en að Hafró mæli nú meira en nóg af rækju þrátt fyrir upphrópanir Sjálfstæðisflokksins. 

Nú er að sjá hvort að þingmenn Sjálfstæðisflokksins dragi ekki þann lærdóm af þessu máli og styðji frjálsar handfæraveiðar og þá sjómenn sem ætla á veiðar í samræmi við álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. 

Jóhanna, reið Hæstarétti og forseta Íslands en hælir samvinnu við banka

Eitthvað hlýtur ræða leiðtoga íslenskra "Jafnaðarmanna" að vefjast fyrir venjulegu alþýðufólki. Í ræðunni fullyrðir forsætisráðherra að ríkisstjórnin hafi þurft að glíma við heiftúðugar, óvæntar og ómálefnlegar ákvarðanir Hæstaréttar og forseta Íslands. Allir vita hvaða ákvarðnir Jóhanna á við en það er annars vegar sú ákvörðun forsetans að leyfa þjóðinni sjálfri að ákveða hvort að hún ætlaði að greiða Icesave og hins vegar þá ákvörðun Hæstaréttar að fella þann dóm að lán íslenskra banka í erlendri mynt stæðist ekki lög. Jóhanna og félagar hennar í ríkisstjórninni hafa síðan reynt að snúa út úr dómi Hæstaréttar með því að endurreikna afturvirkt gjaldeyrislánin með hæstu breytilegu vöxtum Seðalbankans.

Miklu mildari tónn var hjá forsætisráðherra í garð bankanna en í ræðunni endurtók hún vafasamar ýkjusögur þeirra um afskriftir, til handa heimila og taldi þeim til tekna að hafa farið að lögum hætt við að innheimta ólöglegu gjaldeyrislánin. Sömuleiðis var tíunduð samvinna banka við stjórnvöld við að greiða úr skuldavanda heimila! Í framhaldinu hreykti Jóhanna sér af því að það hefðu orðið miklar umbætur í ráðningamálum á vegum hins opinbera. Verður þetta ekki túlkað með öðrum hætti en svo að Jóhanna ætli að standa með Páli Magnússyni í Bankasýslunni.

En þetta eru víst tímar Jóhönnu Sigurðardóttur.

Stjórn Frjálslynda flokksins styður sjómenn í mannréttindabaráttu

Stjórn Frjálslynda flokksins styður heilshugar þá sjómenn sem hyggjast berjast fyrir rétti sínum og alls almennings og róa til fiskjar með handfæri, án kvóta. Sjómennirnir eru í fullum rétti enda ótvírætt varðir af jafnræðisreglu stjórnarskrár íslenska lýðveldisins og eru réttindin tryggð í alþjóðasamningum sem íslenska lýðveldið hefur undirgengist. Undir það hafa tekið æðstu valdhafar framkvæmdarvaldsins í málefnum dómsmála og sjávarútvegsmála, sbr. þskj. 6 á 136. löggjafarsamkomu lýðveldisins.

Stjórnarflokkarnir, Vinstri grænir og Samfylkingin, gáfu sjómönnunum í mannréttindabaráttunni, sem margir eru ungir að árum, skýr fyrirheit fyrir síðustu alþingiskosningar um að jafnræði íslenskra þegna yrði virt við nýtingu sameiginlegrar fiskveiðiauðlindar þjóðarinnar. Engin rök eru fyrir því að nokkrir almannahagsmunir geti legið því til grundvallar að takmarka handfæraveiðar, s.s. vegna meintrar ofveiði. Algerlega útilokað er að ofveiða fiskistofna með handfærum.

Sjómennirnir í mannréttindabaráttunni eru með fullgild veiðileyfi og eru því í fullum rétti til þess að nýta sameiginlega auðlind landsmanna. Stjórn Frjálslynda flokksins skorar á ráðherra mannréttinda og sömuleiðis ráðherra sjávarútvegsmála að vera samkvæma sjálfum sér, sbr. fyrrgreint þingskjal, og virða að fullu mannréttindi sjómannanna og styðja frjálsar handfæraveiðar. Stjórn Frjálslynda flokksins skorar sömuleiðis á fjármálaráðherra og forsætisráðherra að styðja verðmætaöflun sjómannanna í mannréttindabaráttunni, en aukin veiði mun án efa auðvelda ráðherrunum stjórn efnahagsmála.

Ríkisstjórn Íslands ætti að hafa það hugfast að frjálsar handfæraveiðar eru einföld og góð leið til þess að tryggja trausta byggð í dreifðum byggðum landsins og þær njóta almenns stuðnings meðal landsmanna.

19. október 2011

Sigurjón Þórðarson, Ásta Hafberg og Grétar Mar Jónsson

Sjúkt

Ég er nýkominn af mikilli fjármálaráðstefnu, þar sem þröng fjárhagsstaða sveitarfélaga var til umræðu. Heildarskuldir sveitarfélaganna er liðlega þrefaldar árlegar tekjur þeirra. Með því að sleppa að telja með skuldir Orkuveitu Reykjavíkur og lífeyrisskuldbindingar og ætla að greiða niður lán sveitarfélaga um 66 milljarða á næstu 10 árum var mögulegt að ná fram viðunandi stöðu. Með framangreindum reiknikúnstum var talið mögulegt að ná viðunandi stöðu eins og fyrr greinir árið 2021. Reyndar er staða ríkissjóðs síst betri en skuldir eru liðlega þrefaldar tekjur og gríðarlegur hallarekstur í þokkabót. Skuldirnar sem ríkissjóður hefur sankað að sér undir forystu fjórflokksins hefur að mestu farið í að endurreisa nánast óbreytt og fársjúkt fjármálakerfi sem orsakaði hrunið. Á ráðstefnunni benti ég á að upphæðin sem sveitarfélögin ætla sér að nurla saman með sparnaði í leikskólum og skólum til þess að greiða niður stökkbreyttu lánin á næsta áratug væri nánast sú sama upphæð og Ólafur Ólafsson fjárglæframaður, fékk afskrifað í bankanum sínum, sem ber nú nafnið Arion. Sagt er að á móti niðurfellingu skulda hafi Ólafur þurft að láta af hendi hlutabréf í Granda til bankans.

Mikill leyndarhjúpur hvílir yfir eignarhaldi á umræddum Arion banka en ekki kæmi á óvart ef að Ólafur Ólafsson ætti drjúgan hlut í bixinu, en það væri a.m.k. ekki í fyrsta sinn sem að hann stæði í baktjaldarmakki í kringum eignarhald á banka.

Fyrir íslenskan almenning sem glímir við miklar fjárhagsþrengingar er það ekki sjálfgefið að höfuðpaurar hrunsins séu í samningaviðræðum og haldi áfram umsvifamiklum rekstri eins og ekkert hafi í skorist þó svo að svo sé látið í veðri vaka í sumum fjölmiðlum.  Það leiðir hugann að því að furðulegt er að fjölmiðlaveldi 365 sé enn stjórnað af Bónusvíkingum og Morgunblaðinu af skuldugum útgerðaraðli sem fór í umsvifamikla fjármála og bankaviðskipti með hræðilegum afleiðingu. 

 

Tilgagnslítil umræða og æfingar í Geirfinnsmálinu

Sakfellingar í Geirfinnsmálinu voru umdeilanlegar og vafasamar. Fá ný sönnunargögn hafa komið fram í þessu 35 ára gömlu sakamáli en samt sem áður eru ráðamenn gefa í skyn að rétt sé að taka málið upp. Innanríkisráðherra hefur sett af stað starfshóp til þess að fara yfir rannsókn 35 ára gamals sakamáls og nú er kastljós ríkissjónvarpsins sett í að ræða þetta gamla sakamál.
Erfitt er að sjá hverju þessi umræða og æfingar innanríkisráðherra eiga að skila og þær eru hálffáránlegar í þeirri stöðu sem þjóðfélagið er í.

Rannsóknar- og réttarvörslukerfið hefur ekki úr óþjótandi afkastagetu og sjóðum úr að spila og stjórnmálamenn hljóta að þurfa að forgangsraða verkum. Í þeirri þröngu stöðu sem þjóðin er í, væri nær að mínu viti að hraða og skerpa á rannsókn á þeim fjársvikamálum sem ollu hruninu og elta peningana til Tortola. Furðulegt er að fylgjast með að menn á borð við Ólafur Ólafsson í Samskipum hafi enn yfir að ráða drjúgum hluta af fiskveiðiauðlindinni á sama tíma og innanríkisráðherra Ögmundur Jónasson heldur áfram að brjóta mannréttindi á trillukörlum og meina þeim að draga björg í bú.

Rós Vinstri grænna

Eitt helsta afrek að eigin mati Vinstri grænna var að endurreisa bankakerfið. Leiðtogar flokksins hafa mjög gumað af þessu afreki sínu og telja það á heimsmælikvarða. Þeir bankastjórar sem hafa verið valdir til að stýra endurreistu bönkunum eru kúlulánadrottningin í Íslandsbanka, samráðssvikastjórinn í Arion og fyrrum skósveinn efnahagshryðjuverkamannsins sem áður var eigandi og allsráðandi í Landsbankanum sáluga, Björgólfs Thors.

Til að kóróna endurreisnina hafa stjórnvöld fengið einn af þeim áhrifamönnum sem voru innstu koppar í búrum spilltrar einkavinavæðingar á bönkunum til að stýra Bankasýslunni sem á meðal annars að hafa eftirlit og yfirumsjón með fjármálastofnununum.

Þó að Vinstri grænir séu ánægðir með nýja bankakerfið sitt sem þeir hafa dælt í hundruðum milljarða af skattfé verður ekki hið sama sagt um skuldugan almenning sem stóð fyrir utan Alþingishúsið í gær þegar 140. þing var sett. Eflaust verður fjölmenni á Austurvelli þegar stefnuræðan verður flutt annað kvöld.