Fals Jóhönnu Sigurðardóttur

Í gegnum árin hefur Jóhanna Sigurðardóttir slegið sér upp á því að þykjast ætla að standa vörð um lífeyrisþega og afnema verðtrygginguna. Í aðdraganda síðustu kosninga sagðist formaður Samfylkingarinnar ætla að beita sér fyrir gangsæi, taka á skuldavanda heimilanna og illræmdu kvótakerfi í sjávarútvegi.

Jóhanna hefur í tveggja ára forsætisráðherratíð sinni sagt eitt og annað og haldið tilfinningaþrungnar ræður um að eitthvað eigi að fara að ske eftir næstu helgi eða þá þarnæstu helgi í fyrrgreindum málaflokkum.

Ef verk ríkisstjórnarinnar eru hins vegar skoðuð þá blasir við að ríkisstjórnin hefur fyrst og fremst ráðist að kjörum lífeyrisþega, bjargað og gengið undir allt of stóru gjaldþrota fjármálakerfi á meðan skuldsett heimili hafa verið látin sitja á hakanum.

Í ræðu sinni á flokksþingi Samfylkingarinnar boðaði Jóhanna breytingar á kvótakerfinu eins og hún gerði í áramótaávarpinu og ræðum fyrir kosningar.  Málið er bara að reynsla sl. tveggja ára sýnir að ekki er hægt að taka mikið mark á tali forsætisráðherrans.  Sáttanefndin sem Guðbjartur Hannesson stýrði um breytingar á fiskveiðistjórnunarkerfinu fól í sér að festa ætti kerfið í sessi! 

Ef að einhver snefill af meiningu væri að baki þessu tali forsætisráðherra um að breyta kvótakerfinu, þá væri hún t.d. fyrir löngu búin að taka upp viðræður við þá tvo harðduglegu sjómenn sem sóttu mál sitt fyrir Mannréttindanefnd Sameinuðu þjóðanna. Áliti nefndarinnar, sem orðið er þriggja ára gamalt var skýrt og fól það í sér að stjórnvöld ættu að breyta óréttlátu kerfi og greiða viðkomandi sjómönnum bætur.  Í stað að taka upp viðræður þá ákveður forsætisráðherrann með fullum stuðningi framkvæmdastjórnar Samfylkingarinnar að sniðganga bindandi álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna og senda sjómennina sem hafa staðið í áratuglangri baráttu í enn eina ferðina fyrir dómstóla landsins til þess að knýja á um að stjórnvöld fari að bindandi áliti.

Mikil er skömm Jóhönnu Sigurðardóttur í þessu máli.   

 

Eigum ekki að „hræra í innyflum hvers annars“

Fundur Samherja mun snúast gegn kvótakerfinu í sjávarútvegi!

Ég hef mikla trú á Oddi Helga Halldórssyni stofnanda og leiðtoga L- listans á Akureyri. Hann hefur ávallt komið mér fyrir sjónir sem jarðbundinn og heiðarlegur stjórnmálamaður.  Á dögunum fór forstjóri Samherja, Þorsteinn Már Baldvinsson fram á það við Akureyrarbæ að haldinn yrði sérstakur upplýsingafundur um afleiðingar þess að breyta kvótakerfinu í sjávarútvegi, sem brýtur í bága við álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. 

Að sjálfsögðu varð Oddur Helgi við bón Þorsteins Más, en orð fer af því hversu harðdrægur útgerðarmaður hann er og sleipur í kvótafrumskóginum, þó svo að hann hafi vissulega misstigið sig illilega í bankabraskinu en það gerðu víst fleiri.

Ég reikna með því Oddur Helgi veiti á fundinum haldgóðar upplýsingar um hversu Eyfirðingar hafa farið illa út úr Kvótakerfinu í sjávarútvegi og þá er ég ekki einungis að benda á hversu verstöðvarnar Hrísey og Grenivík hafa látið á sjá heldur einnig sjálf Akureyri. 

Samkvæmt upplýsingum Fiskistofu hafa Eyfirðingar farið sérstaklega illa út "þróun og meintri hagræðingu" kvótakerfisins frá árinu 1993.  

Landaður botnfiskafli á Akureyri hefur dregist saman um liðlega 67% frá árinu 1993, samkvæmt opinberum gögnum Fiskistofu.

Hrísey og Grenivík hafa farið enn verr út úr kvótakerfinu en landaður afli í byggðalögunum hefur dregist saman annars vegar um 77% og hins vegar 90%.

Ég er nokkuð viss um að þegar þessar sláandi upplýsingar verða ræddar fundinum í Hofi á Akureyri þá muni það verða til þess að ábyrgir sveitarstjórnarmenn og verkalýðsleiðtogar í Eyjafirði krefjist gagnrýnnar endurskoðunar á kvótakerfinu og sömuleiðis tafarlausra breytinga.  Áframhaldandi skuldsetning og afturför sjávarútvegsins er óþolandi fyrir sjávarbyggðirnar og landsmenn alla.

 

Stjórnarandstaðan blæs lífi í dauðvona ríkisstjórn

Við öllum blasir klúður ríkisstjórnarinnar í stjórnlagaþingsmálinu. Óvart var sú framkvæmd á ábyrgð vinsælasta ráðherra landsins í seinni tíð, sem rætt hefur verið um að eigi eftir að verma forsetastól Íslands. Eflaust hafa pappakassarnir og ódýru skilrúmin verið liður í að gera framkvæmdina eins ódýra og kostur var en hörð gagnrýni var uppi í samfélaginu á kostnað við stjórnlagaþingið, á niðurskurðartímum.

Nú liggur niðurstaða Hæstaréttar fyrir og framkvæmdin fékk falleinkunn.  Í stað þess að þingmenn Framsóknar og Sjálfstæðisflokks bjóðist til þess að lappa upp á stjórnarskrána eða þá að aðstoða ríkisstjórnina við að standa sæmilega að framkvæmd kosninga þar sem kosið yrði í leiðinni um Icesave, þá eru þingmennirnir komnir í gamla góða sandkassann. 

Framsóknarmenn gleðjast mjög yfir rándýru klúðri við að framkvæma eitt af forgangsverkefnum formanns Framsóknarflokksins. Heldur reiðilega bergmálar varaformaður Sjálfstæðisflokksins málflutning Framsóknar - ekki er boðið upp á neinar lausnir frekar en hjá systurflokknum.  Sama má segja um málflutning þægs kjölturakka kerfisins, Einars K. Guðfinnssonar sem skrifar á bloggsíðu sína um svipað leyti og landsleik Íslands og Frakklands lauk, grein undir fyrirsögninni; Áfall fyrir lýðræðisríkið Ísland.

Báðir hrunaflokkarnir Framsókn og Sjálfstæðisflokkur leggja algjöra ofuráherslu á að breyta helst ekki einu né neinu af þeim kerfum sem ollu hruninu og alls ekki illræmdu kvótakerfi sem brýtur í bága við álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.  Engu líkara er að forystumenn Sjálfstæðis og Framsóknarflokks átti sig ekki á því að með þessum málflutningi eru þeir að blása af kappi lífi ónýta og dauðvona ríkisstjórn.

Meiriháttar áfall fyrir Ísland

Heimskulegar hótanir Samtaka atvinnulífsins

Forsvarsmenn Samtaka Atvinnulífsins hafa í hótunum við stjórnvöld og þjóðina vegna áforma um að breyta illræmdu kvótakerfi í sjávarútvegi. Ekki er úr vegi að staldra við hvers vegna í ósköpunum SA hafa gefist upp á að leggja með sér málefnaleg og sanngjörn rök fyrir því að halda áfram með óbreytt kerfi, sem brýtur reyndar vel að merkja algerlega í bága við álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Ástæðan er einfaldlega sú að forystumenn SA með gamla ráðuneytisstjórann í sjávarútvegsráðuneytinu eru algerlega rökþrota.  Sjávarútvegurinn er skuldum vafinn og þarfnast stór hluti fyrirtækjanna afskrifta. Kvótakerfið hefur ennfremur algerlega brugðist því upphaflega hlutverki sínu að auka aflann, en þorskaflinn nú er einungis þriðjungurinn af því sem hann var fyrir daga kvótans.

Örvæntingafullur málflutningur forsvarsmanna samtakanna sem kenna sig svo ábúðarfull við atvinnulífið, ber með sér mikla tilvistarkreppu SA.  Samtökin hafa á umliðnum árum haft lítinn áhuga á að sinna minni fyrirtækjum og hafa minni atvinnurekendur verið hálfmunaðarlausir enda fór mikið púður hjá forsvarsmönnum SA, í útrásina.  Fyrrum formaður Samtaka atvinnulífsins var staðinn af glæpsamlegu atferli með bótasjóð Sjóvár og framkvæmdastjórinn núverandi Vilhjálmur Egilsson var ötull þjónn útrásarinnar.  Kjarasamningar útrásartímabilsins einkenndust af því að SA og verkalýðsforstjórarnir sameinuðust um setja æ stærri hluta launaumslagsins í sjóði sem nýttust síðan við að keyra útrásina örlítið lengur áfram en ella.

Óábyrg skuldsetning og oflátungsskapur endaði með hruni útrásarfyrirtækjanna sem réðu SA. Forsvarsmenn SA s.s. Vilhjálmur Egilsson heimta hótandi engu að síður nú að gera allt með nákvæmlega sama hætti og í aðdraganda hrunsins. Engu líkara er en að þeir átti sig ekki á stöðu sinni en þeir sitja nú í skjóli skilanefnda bankanna, fjármálafyrirtækja og tryggingafélaga sem endurreist voru með skattfé almennings og síðan endurreistum fyrirtækjum sem fjármögnuð eru af lífeyri landsmanna.

Í þessari þröngu stöðu sem Samtök atvinnulífsins eru í þá eru þessar hótanir í garð launþega og þjóðarinnar ekki einungis ófyrirleitnar heldur einnig fádæma heimskulegar.

 

 

 

Margir á fundi um atvinnumál

Skemmtikraftinum Jóni Gnarr hundleiðist við að gera stjórnmálin skemmtilegri

Hlutirnir eru ekki að ganga upp hjá borgarstjóranum en honum virðist samkvæmt fréttum þykja allir sem ekki eru í Besta flokknum og systur flokki hans Samfylkingunni leiðinlegir. 

Sjálfur hef ég reynt í liðlega hálft ár að  ná tali af formanni Besta flokksins en án árangurs og í framhaldi af þeim samskiptum eða samskiptaleysi réttara sagt fór ég að velt fyrir mér hvers konar fíflagangur sé í gangi í ráðhúsi Reykjvíkur.  

Eitthvað eru Besta flokksmenn farnir að skynja óróa borgarbúa og þeim þyki nóg boðaða breytingu á sorphirðu í Reykjavík kennda við 15 metrana, sem ætlað er að taka gildi innan skamms.  Reglur Besta flokksins og Samfylkingarinnar fela í sér að borgarbúar þurfi að greiða mikinn aukakostnað  þrátt fyrir minni þjónustu.
Í stað þess að fara yfir  gagnrýni á sorphirðuna eða svara  henni efnislega þá hleypir Besti flokkurinn af stokkunum  alþjóðlegri undirskriftarsöfnun til að stöðva óþörf og ómannúðleg dráp á Ísbjörnum á Íslandi.

 Ég leyfi mér að efast um hversu  jákvæð þessi herferð Jóns Gnarr er fyrir ímynd landsins.  Okkur Norðlendingum þykir mörgum það nokkuð sérstök skilaboð frá Besta flokknum að telja það vera í góðu góðu lagi að hafa hér Ísbirni á vappi í næsta nágrenni við íbúa og búpening. 

Ef til vill er skýringin á þessum tillögum að Jóni Gnarr leiðist almennt Norðlendingar, nema að það sé hugmynd Besta flokksins að nýta þær milljónir sem sparast í sorphreinsunardeildinni í Reykjavík til þess að stofna hér sérstaka ísbjarnarbjörgunardeild norðan heiða.

Samskiptin við minnihlutann tímaeyðsla

Jæja Flateyringar - "túttí frúttí"

Í Kastljósi sjónvarpsins birtist framkvæmdastjóri sem nýbúinn var að reka sjávarútvegsfyrirtæki sitt í þrot. Gjaldþrot var staðreynd þrátt fyrir að fiskvinnslan væri sú eina í einni bestu verstöð landsins sem liggur mjög vel við auðugustu fiskimiðum heims. Aldrei í sögu þjóðarinnar hefur gengi gjaldmiðilsins verið hagstæðara fyrir sjávarútveginn en samt gekk reksturinn ekki upp. Ástæðan er einfaldlega sú að rétturinn til að nýta sameiginlega auðlind þjóðarinnar var seldur úr verstöðinni og þeir sem eftir sátu þurfa að kaupa hann eða leigja hann dýrum dómum - svo dýrum að enginn rekstur stendur undir því.

Hver voru síðan skilaboð framkvæmdastjórans Teits Björns Einarssonar? Jú þau voru að ekki mætti hrófla við einu né neinu í kvótakerfinu sem lagði byggðalagið og fyrirtækið í rúst! Er maðurinn túttí frúttí?

Það er nokkuð ljóst að Flateyringar þyrftu ekki að senda nein neyðarblys á loft ef að Frjálslyndi flokkurinn réði ferðinni í sjávarútvegsmálum þar sem að þá væru handfæraveiðar frjálsar og sjómönnum leyfðist að róa með línustubb s.s. eins og 8 bala án þess að þurfa greiða einum né neinum sérstakt leigugjald fyrir. 

 

 

Jón Gnarr velur ófrið þó svo friður sé í boði

Greinilegt er að Jón Gnarr borgarstjóri og Dagur B. Eggertsson álíta sig svo mikla menn að þeim sé algerlega í sjálfsvald sett hvort þeir fari að úrskurði æðra stjórnvalds um greiðslu styrkja til lýðræðiskjörinna framboða.

Ráðuneyti sveitarstjórnarmála hefur tvívegis gefið út það álit að Reykjavíkurborg haldi eftir styrkjum sem Frjálslyndi flokkurinn á rétt á samkvæmt lögum 162/2006 og sömuleiðis beindi ráðuneytið þeim tilmælum með skýrum hætti  til Jóns Gnarr að leitað yrði lausnar á málinu með samráði og samtölum við forráðamenn Frjálslynda flokksins. Þess ber að geta að forráðamenn Frjálslynda flokksins hafa reynt að ná fundi með Jóni Gnarr frá því á miðju síðasta ári en án árangurs, vegna mikilla anna borgarstjóra að sögn aðstoðarmanna hans.  Að vísu boðaði Jón Gnarr, Guðjón Arnar Kristjánsson til fundar við sig í ráðhúsinu einn daginn en skýringalaust mætti borgarstjóri ekki á þann fund.

Ég hef aflað mér þokkalegrar reynslu í gegnum tíðina af hinum ýmsu félagastörfum s.s. fyrir íþróttahreyfinguna, pólitískt starf og sömuleiðis áratuga starf í opinberri stjórnsýslu.  Aldrei fyrr hef ég kynnst öðrum viðlíka vinnubrögðum og hjá Jóni Gnarr.  Erfitt er að ráða í hvað ræður för hjá borgarstjóranum en það gildir einu hvort um sé að ræða hroka, bjálfagang eða spaug, þá er það ekki fallega gert hjá Jóni Gnarr að setja starfsmenn Reykjavíkurborgar s.s. sérfræðing sinn í upplýsingamálum í þá andstyggilegu stöðu að þurfa fara með villandi málflutning um framgang málsins.

Sú spurning hlýtur að vakna hvers vegna "friðarsinninn" Jón Gnarr kjósi ofríki og átök þó að friður og samtöl séu í boði af hendi Frjálslynda flokksins?

 

Steingrímur undirbýr klofning

Ekki vottar fyrir neinum sáttartóni hjá Steingrími J í fundarherferð hans um landið. í kvöld mætti fjármálaráðherra í öllu sínu veldi á fund í Skagafjörðinn. Ef Steingrímur hefði ætlað  að ná flokknum saman þá hefði  verið nærtækast að hafa með sér unga vinsæla dalamannin, Ásmund Einar Daðason sem er vinsæll m.a. vegna andstöðu sinnar við ESB og blóðugan niðurskurð á Heilbrigðisstofuninni á Sauðárkróki.  Í stað þess hafði Steingrímur með sér Árna Þór stofnfjárbraskara og Eprópusinna og sömuleiðis ætlaði hann að hafa með sér einn allra óvinsælasta þingmann VG í Skagafirði Björn Val Gíslason sem barðist af alefli fyrir að rústa algjörlega heilbrigðisstofnunum á landsbyggðinni. Spurst hefur að fundurinn hafi verið mjög fámennur enda takmarkaður áhugi sveitunga minna á að hitta kvalara sína.

Vinnubrögð Steingríms sýna að hann undirbýr fyrirsjáanlegan klofning í flokknum og er að reyna að þjappa fólki í kringum sína þröngu klíku.

Sóknaráætlunin er skýrsluskvaldur

Afrakstur 20/20 áætlunar ríkisstjórnarinnar er lítið annað en samtíningur úr gömlu skýrsluskvaldri, þar sem iðlulega koma fram heitingar um að: efla öflugt, nýstárlegt, sameina, votta, setja á fót klasa, efla nýsköpun og þekkingarsamfélagið, framþróa heildræna samþætta stefnu, efla menntun og jafnrétt osfrv.

Þegar búið er að skræla utan af orðskrúðinu stendur fátt ef nokkuð eftir um raunverulegar aðgerðir til þess að ná fram markmiðum um að Íslands verði í fremstu röð árið 2020.

Ekki er ég viss um að upphaflega hafi verið sáð til þess að 20/20 áætlunin varðaði leið að raunhæfum mælanlegum markmiðum fyrir Ísland, heldur miklu frekar að búa til svið fyrir Dag B. Eggertsson í aðdraganda borgarstjórnarkosninganna sl vor.

Ég lenti í því að taka þátt í þjóðfundi í tengslum við 20/20 áætlunina eins og fram kemur hér í pistlinum maður er manns gaman 20/20 áætlunin.

 

 

    

Sóknaráætlun í skjóli niðurskurðar

Allt sem skiptir máli er rætt á Harmageddon

Í gær var ég í viðtali á útvarpsstöðinni X inuí þættinum Harmageddon hjá þeim Mána og Frosta. Í þættinum Harmageddon er rætt allt sem skiptir máli eða eins og segir kynningu á þættinum "hver er ríkur, frægur, samkynhneigður, íþróttamaður, eiturlyfjaneitandi eða klæðskiptingur í karlmannsleit" og svo auðvitað við formann Frjálslynda flokksins. 

Máni og Frosti er skynsamir og jarðbundnir sveinar sem spá í þjóðmálin m.a. út frá því sjónarhorni hvernig hlutirnir snerta strax með beinum hætti manninn á götunni. 

Greinilegt var að spyrlum Harmageddon var ofarlegar í huga en mér hver afdrif aðildarumsóknar Íslands  að ESB yrðu. Mátti vel greina hjá þeim þá von að aðlid færði lausn margra mála s.s. vondra stjórnmála, spillingar og stjórn efnahagsmála.  Ég er þeirrar skoðunar að hver s.s. niðurstaðan verður í samningaviðræðum og þjóðaratkvæðagreiðslu þá situr íslenskt samfélag upp með þau verkefni sem eru lífsnauðsynleg til þess að komast út úr ógöngum s.s. að taka á spillingu og stjórna efnahagsmálum af einhverri framsýni.

Ekki er ég heldur að svo viss um að það sé von um harðan jólapakka frá Evrópusambandinu sem hefur haft í hótunum við landið í miðju hruni út af ólíklegustu hlutum s.s. greiðslu Icesave og veiða á makríl innan efnahagslögsögu Íslands.

Evrópusambandið er að mínu viti hvorki í eðli sínu gott eða vont heldur stórt hagsmunatengt stjórnkerfi þar sem ráða aðrir kraftar og sjónarmið en skipta öllu máli fyrir íslenskt samfélag.