Tveggja ára fangelsi vegna hálfs prómills fjárdráttar

Efnahagslegu hryðjuverkin sem framin voru gegn hagsmunum almennings voru gríðarlega umfangsmikil. Stjórnvöld með aðstoð Alþjóða gjaldeyrissjóðsins eru smám saman að tappa af blóðrás íslensks efnahagslífs til þess að gjalda fyrir það tap sem erlendir lánadrottnar urðu fyrir í hruninu. AGS og helsta aðstoðarmanni sjóðsins, Steingrími J. Sigfússyni er tíðrætt um að botninum sé náð og kreppunni sé jafnvel tæknilega lokið á sama tíma og verið er að herða kreppuskrúfuna með skattahækkunum og niðurskurði.

 Erfitt getur verið að ná utan um háar fjárhæðir sem koma í sífellu fyrir í fréttum af því þegar bankarnir voru rændir innan frá. Umhugsunarvert er að þær háu upphæðir, liðlega 200 milljónir króna, sem hurfu út úr Símanum hér um árið og áttu sér vart hliðstæðu í Íslandssögunni voru einungis hálft prómill af þeirri upphæð sem að lánanefnd Kaupþings ráðstafaði á síðasta fundi til sín og sinna eða 450 milljarðar.

Takið eftir hér eru fjárhæðir í stærsta fjársvikamál seinni tíma Símamálinu einungis borið saman við þær fjallháu fjárupphæðir sem skóflað var út á einum fundi í einum útrásarbankanna. Ógæfumennirnir sem drógu sér fé úr Símanum hlutu um 2 ára fangelsisdóma á meðan margur þeirra sem hafa tæmdu bankanan hefur fengið fyrirgreiðslu hjá stjórnvöldum.

Ríkisstjórn Vg og Samfylkingarinnar sem hélt marga neyðarfundi vegna skuldavanda heimilanna og komst að því að best væri að gera nánast ekki neitt af ótta við hið óþekkta, hvetur til sátta og samninga við höfuðpaura hrunsins um skattaafslætti og forgang að endurreistum fyrirtækjum.

Ekki bólar á nokkru réttlæti undir forystu Jóhönnu Sigurðardóttur.

Hvers vegna sitja þessir menn ekki inni?

Á síðasta fundi sínum "lánaði" lánanefnd Kaupþings fjárupphæð sem svarar til verðmæti alls útflutnings Íslands á einu ári og er hún svipuð og áætlað var að "glæsilegi" Icesvesamningur Svavars Gestssonar kostaði þjóðina. Rússinn sem lánanefndin treysti fyrir 270 milljörðum er vægast sagt vafasamur en upphæðin sem hann fékk er talsvert hærri en útflutningsverðmæti alls sjávarfangs Íslands á síðasta ári.

Það er nokkuð ljóst að verið var að tæma Kaupþingsbanka rétt fyrir lokun.

Fyrir nokkrum árum kom upp eitt stærsta fjársvikamál í sögunni þegar ungir athafnamenn drógu sér liðlega 200 milljónir úr sjóðum Símans.  Ekkert hik var á réttarvörslukerfinu að skella strákunum í gæsluvarðhald og dæma þá í nokkurra ára fangelsi. 

Þegar við blasir að mokað hefur verið út úr Kaupþingsbanka upphæðum rétt fyrir hrun sem eru 2 þúsund sinnum hærri en í fyrrgreindu Símamáli er almenningur skilinn eftir með þá áleitnu spurningu hvers vegna borgararnir séu ekki jafnir fyrir lögunum og hvað valdi?

450 milljarða lán á síðasta fundinum

Bröndóttur kynlífsfræðingur tjáir sig

Mér finnst að Lilja Mósesdóttir ætti að sýna því meiri skilning að líffræðingurinn Össur Skarphéðinsson grípi til dýralíkingamáls. Össur segist vera fróðari en flestir um kynlíf laxfiska en eitthvað á karlinn samt erfitt með að nýta þá þekkingu til þess fara með gagnrýnum hætti yfir hræðilega ráðgjöf Hafró.

Ekki hefur dýralíkingamál alltaf þótt neikvætt í íslenskum stjórnmálum. Hver man ekki eftir ráðherranum úr Húnavatnssýslu sem var óðum að jafna sig eftir erfiða aðgerð og sagðist vera álíka sprækur og sex vetra graðfoli.

Össur getur verið meinfyndinn en minnir mig engu að síður oft á vel haldið bröndótt heimilisfress.  Hann á það til að ýfa sig og setja upp kryppuna gagnvart andstæðingum þegar hann veit af öruggu skjóli. Hóglífskötturinn neitar sér sjaldan um að fá sér góðan blund eins og frægt er og fara síðan á næturrall.

Segir Össur sýna VG fyrirlitningu

Hvernig hljómar réttlætið?

Í kjölfar kreppunnar hafa stjórnmálaöfl keppst við að benda á leiðir til þess að afla meiri verðmæta til þess að komast út úr samdrætti og þrengingum. Aðferðirnar hafa verið margvíslegar, s.s. að byggja fleiri álver, skera niður opinber útgjöld, ýmist hækka eða lækka skatta, afskrifa lán, auka ferðaþjónustu, borga Icesave til þess að fá meira af erlendum lánum og styrkja skapandi greinar. Við í Frjálslynda flokknum höfum verið óþreytandi við að benda á auðveldustu leiðina til verðmætasköpunar, þá að sækja aukin verðmæti í vannýtta sjávarauðlindina. Botnfiskveiðin nú er einungis helmingurinn af því sem hún var fyrir tveimur áratugum. Nú er lag, sama lagið og við höfum löngum bent á. Er ekki tímabært að leggja við hlustir?

Áður en lengra er haldið í kapphlaupi verðmætasköpunar er rétt að staldra við og gera sér grein fyrir að fáar þjóðir eru eins stórtækar í að framleiða vörur til útflutnings og Íslendingar. Útflutningsverðmæti þjóðarinnar samsvara um 1,6 milljón króna á hvern landsmann. Verðmætin eru slík að þau ættu að vera ávísun á kóngalíf en ekki langar biðraðir eftir mat. Hlusta! 

Það sem fór úrskeiðis var fyrst og fremst lögleysa, sóun og spilling en alls ekki skortur á útflutningsverðmætum. Nauðsynlegt er að koma á samfélagssátt en til þess þarf fyrst og fremst að koma á réttlæti. Án réttlætis og sanngjarnra stjórnarhátta má ganga að því sem vísu að aukin verðmætasköpun muni ekki nýtast til þess að bæta lífskjör landans. 

Fjórflokkurinn virðist enn berja taktfast og samtaka hausnum við steininn í því að taka ekki á ranglæti samfélagsins. Honum virðist líka hljómurinn í því en sá tónn er falskur.

Ekki er hægt að búast við því að nokkur sátt verði um að stritandi almenningur greiði Icesave á meðan þeir sem eiga sök á bankablekkingum spranga um eins og fínir menn í London og fái í verðlaun skattaafslátt hjá stjórnvöldum. 

Ekki er hægt að búast við því að nokkur sátt verði meðal almennings um að missa vinnuna á meðan fjárglæframennirnir sitja sem fastast í bankakerfinu eða eru ráðnir án auglýsingar inn í stjórnkerfið.

Ekki verður nokkur sátt um að almennir lántakendur fái enga leiðréttingu á meðan spilltir stjórnmála- og fjárglæframenn fá þúsundir milljóna afskrifaðar og hvað þá að útrásarslóðar eins og Ólafur Ólafsson ráði helstu útgerðarfyrirtækjum á meðan stjórnvöld hirða ekki um að koma á móts við álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna um jafna nýtingu borgaranna á sameiginlegum auðlindum þjóðarinnar. Hvað heyra menn eiginlega í turnunum sínum?

Engum vafa er undirorpið að tækifærin til verðmætasköpunar eru svo sannarlega fyrir hendi á Íslandi. Algjör frumforsenda þess að þau nýtist Íslendingum til heilla er að koma á réttlátu samfélagi.  Stuðningsmenn Frjálslynda flokksins hafa lagt þeirri baráttu lið á umliðnum árum og munu gera það áfram. Við kunnum rétta lagið.