Keyptir stjórnmálamenn - óheiðarleg stjórnmál

Frjálslyndi flokkurinn beitti sér gegn kvótabraskinu, einkavinavæðingunni, fyrir opnu bókhaldi stjórnmálaflokka og rannsókn mála á borð við olíusamráðssvikamálinu.  Flokkurinn og frambjóðendur hans fengu í samræmi við það fáar sem engar krónur frá fjárglæframönnunum og saknar þeirra ekki.

Ofurhá fjárframlög siðleysingja skýra sérkennilega hegðun stjórnmálamannanna og jafnvel eftir hrunið s.s. baráttu Sigmundar Davíðs framsóknarhöfðingja gegn því að hægt væri að kyrrsetja eignir fjárglæframanna.  Sú barátta grundvallaðist á "mannréttindasjónarmiðum" en kappinn hefur hingað til ekki gert athugasemd við að mannréttindi á sjómönnum séu brotin.

Sömuleiðis skýra fjárframlögin hvers vegna Samfylkingin sérstaklega ræður æðstu þjóna fjárglæframannanna úr bankakerfinu í lykilstöður í stjórnkerfinu.  Ekki hefur þar verið látið við sitja heldur hefur flokkurinn ásamt samstarfsflokkinum Vg beitt sér fyrir sérstökum skattaafslætti fyrir fjárglæframennina og koma til þeirra fyrirtækjunum sem þeir ráku í þrot.

 

 

Bankastyrkir í stjórnmálin

Ályktun miðstjórnar Frjálslynda flokksins um Rannsóknarskýrslu Alþingis

Við fyrstu sýn á Rannsóknarskýrslu Alþingis sem nú hefur verið opinberuð vegna hruns þess er varð á íslensku efnahagslífi í október 2008 blasir við að hér hafa verið viðhöfð gjörspillt vinnubrögð í fjármálaheiminum. Hún sýnir líka að stjórnmálamenn og stofnanir eins og FME og Seðlanbankinn hafa með sofandahætti og afneitun engan veginn staðið undir  þeirri ábyrgð sem þeim er falin. Hagsmunir þjóðarinnar hafa verið settir til hliðar í stærsta fjármálasvindli  í Evrópskrari sögu. Stjórnmálamenn sem hafa tekið við óeðlilega háum fjárframlögum eða fengið óeðlilega há lán hjá bönkum og fyrirtækjum eru ekki traustsins verðir til að takast á við þá  endurreisn sem enn er ekki hafin í íslensku þjóðfélagi.

Frjálslyndi flokkurinn krefst þess að Landsdómur verði kallaður saman strax. Frjálslyndi flokkurinn gerir þá skýlausu kröfu til ráðamanna sem bornir eru þungum sökum í skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis að þeir stigi tafarlaust  til hliðar og greiði þar með fyrir endurreisn landsins. Stjórnmálamenn sem þegið hafa óeðlileg fjárframlög frá fjárplógfyrirtækjum
til stjórnmálabaráttu "sinnar" skulu víkja.
Nauðsynlegt er að aftengja strax spillt samkrull viðskiptalífs, stjórnmála, fjölmiðla og fræða

Háskólinn og hrunið

Í stjórnmálayfirlýsingu Frjálslynda flokksins er lögð áhersla á að háskólar og
fjölmiðlar ræki hlutverk sitt sem miðstöð og miðlun gagnrýninnar hugsunar. Í
aðdraganda hrunsins var áberandi að æðstu menntastofnanir landsins drógu miklu
frekar taum útrásarinnar sem keyrð var áfram á galinni erlendri skuldasöfnun.
Vissulega voru undantekningar á því og má nefna varnaðarorð Þorvaldar Gylfasonar
sem týndust innan um þykkar skýrslur Hagfræðistofnunar kostaðar af Verslunarráði.

Friðrik Már Baldursson og Tryggvi Þór Herbertsson sömdu skýrslur með fræðilegu
yfirbragði sem voru kostaðir af útrásarliðinu til að slá ryki í augu almennings.
Það fer ekki á milli mála en samt sinna þeir enn veigamiklum trúnaðarstörfum í
samfélaginu eins og ekkert hafi í skorist. Friðrik Már gegnir m.a. því mikilvæga
hlutverki að vera stjórnarformaður Hafró!

Háskóli Íslands og reyndar Háskóli Akureyrar einnig hafa átt í nánu samstarfi við
sérhagsmunasamtökin LÍÚ sem hafa kostað rannsóknir og stöður við háskólana.
Ragnar Árnason prófessor og Helgi Áss Grétarsson, sérfræðingu LÍÚ við
Lagastofnun HÍ, hafa verið óþreytandi við að búa áróður, óréttlæti og
þrönga
sérhagsmuni fárra í fræðilegan búning. Eitt af því sem Ragnar Árnason
undirstrikaði sem einn af meginkostum framseljanlegra fiskveiðikvóta fyrir hrun var
að aukin veðhæfni hefði losað úr læðingi fjármagn sem hefði verið forsenda
útrásarinnar.

Í stað þess að hugsa sinn gang í kjölfar hrunsins og endurskoða fyrri vinnubrögð
hafa háskólamennirnir sem getið er um hert á áróðri fyrir víðáttuvitlausu
fiskveiðistjórnunarkerfi. Um mitt ár 2007 lagði Ragnar Árnason þá fórn til að
þorskveiðum yrði hætt í tvö ár í ljósi þess að íslenska þjóðarbúið
stæði svo afskaplega vel. Að baki bjó það að framfylgja tilraun sem staðið hefur
í á annan áratug og ekki skilað neinum árangri fram á þennan dag, þ.e. að veiða
minna til að veiða meira seinna. Aðferðin stenst hins vegar ekki skoðun viðtekinnar
vistfræði og ég held að allur almenningur sé farinn að átta sig á því. Fulltrúi
Háskóla Íslands, Ragnar Árnason, er hins vegar enn á sömu glapstigum, rápar nú um
landið í slagtogi með LÍÚ og flytur erindi þar sem að hann dásamar kvótakerfið -
en neitar að svara spurningum. Málflutningurinn er slíkur að hann þolir ekki
gagnrýnar spurningar, t.d. um hvernig kerfið geti talist hagkvæmt og gott ef
fyrirtækin þurfa afskriftir upp á tugi ef ekki hundruð milljarða, þorskveiðin sé
þriðjungur af því sem hún var fyrir daga kerfisins og að heilu byggðarlögin séu
flakandi sár vegna þess að þau hafa misst atvinnuréttinn.

Helgi Áss Gétarsson lagasérfræðingur uppnefnir þá sófaspekinga sem leyfa sér að
setja ofan í við frekjugang LÍÚ, landssambandið sem greiðir honum launin. Háskóli
Íslands þarf sem æðasta menntastofnun landsins að vanda vinnubrögð og gera kröfur
til sín og þeirra sem starfa í nafni skólans og sömuleiðis samstarfsaðila. Ábyrgð
Háskóla Íslands á rekstri hlutafélagsins Keilis sem hann á stærstan hlut í hefur
óneitanlega vakið upp spurningar um útrásarhugmyndir Keilis við þjálfun
orustuflugmanna í samstarfi við einkafyrirtækið E.C.A. Í sjálfu sér er ekkert því
til fyrirstöðu að háskólinn fari í rannsóknir og samstarf á sviði öryggismála,
sérstaklega ef það snertir vestræna samvinnu, en vakir virkilega fyrir honum að vinna
með einhverju hollensku huldufyrirtæki sem enginn veit hver á eða hvaða verkefnum
sinnir? Er ekki rétt að Háskólinn sem stefnir á að verða meðal þeirra 100 bestu
staldri við?

Frjálslyndi flokkurinn leggur til að Háskóli Íslands þiggi ekki stöður eða styrki
til einstakra embætta, heldur verði styrkjum veitt í einn pott sem úthlutað verði
til rannsókna. Það yrði til þess að sérhagsmunaöfl eins og LÍÚ gætu ekki búið
áróður í fræðilegan búning og gengisfellt  háskólastarf

Er Ísland að vinna í lottói?

Það er merkilegur fjandi að lesa viðtöl við Gylfa Magnússon og Steingrím J. Sigfússon ráðherra en þeir eru vongóðir með krosslagða fingur yfir því að mál Íslands komist á dagskrá AGS.  Látalæti þeirra eru engu líkari en ef þeir ættu von á lottóvinningi en ekki enn einu erlenda láninu til að lengja í skuldaólinni.

Það verður fróðlegt að lesa hvaða skilyrði AGS setur landinu fyrir lánveitingunni en fyrri skilmálar AGS voru algerlega óraunhæfir þar sem gert var ráð fyrir tvöfalt meiri vöruskiptajöfnuði  í fyrra en raun varð.  Þess ber að geta að þrátt fyrir mikinn vöruskiptajöfnuð í fyrra, þá varð viðskiptajöfnuðinn neikvæður vegna mikils kostnaðar af erlendum lánum.   Í stað þess að taka á vandanum með því að auka gjaldeyristekjur samfélagsins og skipulagsbreytingum, er lagst á hnén og beðið um meiri lán. Skilyrði AGS hafa hingað til ekki verið gæfuleg s.s. háir vextir, bann við afskriftum á skuldum heimila og smáfyrirtækja og svo greiða Icesave með okurvöxtum.

Beinasta leiðin út úr vandanum er að lækka vexti og stórauka gjaldeyristekjur landsins en það verður ekki gert af einhverju viti með því að hafa með í för auðlinda- og orkusölumennina Árna Magnússon í Glittni og félagann í Magma Energy.

 

Fjárfestar hafa áhyggjur

Sjávarútvegsráðherra veitir þeim sérréttindi sem hann ásakar um óábyrgar veiðar

Hún er merkilega þvælin, varnargrein Jóns Bjarnasonar sjávarútvegsráðherra, þar sem hann reynir að útskýra hvaða almannahagsmunir lágu að baki þeirri ákvörðun að mismuna landsmönnum gróflega við úthlutun á rétti til að veiða á makríl.

Í greininni margtyggur sjávarútvegsráðherra að alger óvissa ríki um dreifingu, magn og útbreiðslu makrílsins og sömuleiðis á hvaða tíma árs fiskurinn verðmæti heldur sig í landhelginni. Þrátt fyrir framangreint finnur ráðherra Vinstri grænna sig knúinn til þess að kvótasetja tegundina og úthluta þeim sérréttindum sem hann fullyrðir að hafi stundað eitthvað sem hann nefnir ólympískar veiðar. Það er mat græningjans Jóns Bjarnasonar að ólympísku veiðarnar séu bæði óábyrgar og óhagkvæmar en samt réttlætanlegar til að komast í einhverja samningsaðstöðu gagnvart öðrum þjóðum!

Ráðherra hlýtur því að byggja ákvörðun sína   á að setja makrílinn í kvóta á einhverju allt öðru en fiskifræðilegum grunni . Það stingur óneitanlega í stúf að ráðherra græningja skuli vilja verðlauna þá með sérréttindum umfram aðra Íslendinga sem hann ásakar um að stunda óábyrgar veiðar.

Ráðherra sem væri að gæta almannahagsmuna hefði sett ríkari kröfur til jafnræðis og að sett væri ríkari vinnsluskylda á makrílinn þannig að sem hæst útflutningsverðmæti fengist fyrir veiðina.

Þakkir til oddvita Sjálfstæðisflokksins í Skagafirði

Mér er ljúft að þakka einlægar hamingjuóskir oddvita Sjálfstæðisflokksins í Skagafirði í ágætri grein á feyki.is, til mín vegna formannskjörs í Frjálslynda flokknum. Frjálslyndi flokkurinn er það afl í íslenskum stjórnmálum sem hefur borið hag almennings fyrir brjósti. Ekki verður á móti mælt að ef stefna flokksins hefði orðið ofan á við stjórn landsins á síðasta áratug stæði þjóðin nú í allt öðrum og miklu betri sporum. Frjálslyndi flokkurinn barðist gegn einkavinavæðingunni,
verðtryggingunni, skuldsetningu þjóðfélagsins, illræmdu kvótakerfi og hér í Skagafirði fyrir ábyrgari fjármálastjórn.

Ég þakka einnig nokkur vel meint heilræði um hvað eigi að ræða og þó sérstaklega yfir hverju eigi að þegja. Mér finnst sömuleiðis þakkarverð hreinskilni hjá leiðtoganum að greina kjósendum opinberlega frá þeirri skoðun sinni að það hafi verið fyrir styrk og stjórnvisku Sjálfstæðisflokksins í aðdraganda hrunsins sem þjóðin hafi bjargast frá alþjóðlegu bankahruni! Ég er þessu ekki sammála og er sannfærður um að skýrsla Rannsóknarnefndar Alþingis muni staðfesta sök Sjálfstæðisflokksins og samstarfsflokka hans á liðnum árum. Ég óttast þó að skoðun oddvitans á stjórnarfari liðinna ára breytist lítið sem ekkert við lesturskýrslu Rannsóknarnefndarinnar, hvað þá að hann telji sér þarft að horfast í augu við þær staðreyndir að hér er landið undir stjórn Alþjóðgjaldeyrissjóðsins, þrjú af tíu stærstu gjaldþrotum heims eru íslensk og öll fjármálafyrirtæki landsins eru hrunin, eignir lífeyrissjóða stórlaskaðar og sveitarfélög stórskuldug. Mörg stórfyrirtæki eru komin í faðm í ríkisreksturs eða á leiðinni þangað. Það er kannski lítið við þessu að segja, sumt breytist ekki og það er einfaldlega eins og það er. Og oddviti Sjálfstæðisflokksins vill síður að við ræðum vandann.

Ráðgjöf Hafró stendur enn föst - Hvað segja reiknimeistararnir sem ekki voru neitt slor?

Forstjóri Hafró neitar að endurskoða fiskveiðiráðgjöfina þrátt fyrir algjört árangursleysi.  Þegar haldið var af stað í þennan vonlausa leiðangur að friða smáfisk og veiða minna til að geta veitt meira seinna var lofað að árangurinn yrði 500 þúsund tonna jafnstöðu afli en aflinn nú er 150 þúsund tonn.

Í kjölfar mikilla vonbrigða með meint ofmat á þorskstofninum á árunum 1998 - 2000 var sett saman nefnd sem hafði það að hlutverk að minnka óvissu í stofnmati og spá fyrir um aflabrögð.  Búið var til nýtt hermilíkan þar sem spáð var fyrir um að þorskveiðin yrði að öllum líkindum um 270 þúsund tonn árið 2010 og samkvæmt líkaninu voru innan við 1% líkur á því að þorskaflinn yrði einungis 170 þúsund tonn.  Ekki var gert ráð fyrir því  aflinn í ár yrði jafn lítill og ráðgjöf Hafró mælir fyrir um eða 150 þúsund tonn.

Hvað ætli reiknileistarnir sem stóðu að gerð líkansins um forspárgildi þess en þeir voru ekkert slor en það voru þeir: Brynjólfur Bjarnason, formaður, Friðrik Már Baldursson, Ásgeir Daníelsson, hagfræðingur hjá Seðlabanka Íslands, Gunnar Stefánsson, stærðfræðingur, Jóhann Sigurjónsson forstjóri Hafró, Kristján Þórarinsson, LÍÚ, Sævar Gunnarsson forseti SSÍ, Þórður Friðjónsson, forstjóri Kauphallar Ísland?

Eflaust verður vandræðalegt að heyra röklítlar málalengingar  framangreindra aðila um skýringarnar séu og því löngu orðið tímabært að fara að hlýða á rök þeirra s.s. Jóns Kristjánssonar fiskifræðings sem hafa ítrekað bent á að forsendurnar sem reiknað er á standist alls ekki.

 

 

 

Ráðgjöf Hafró stendur

Er ekki vilji fyrir því að rétta krónuna við?

Það er eitthvað meira en lítið að ráðamönnum í miðri kreppu að skoða ekki alla möguleika með opnum hug sem geta komið þjóðinni út úr vandanum. 

Beinast liggur við að auka veiðiheimildir til þess að auka gjaldeyristekjur þjóðarinnar og rétta þar með krónuna við.  Við það að auka veiðiheimildir í þorski um 100 þúsund tonn, þá gæfi það þjóðinni 50 milljarða í auknum gjaldeyristekjum.