Innanflokksátök VG um ESB harðna, kynjabrögðum beitt

Það er ekki allt sem sýnist hvað varðar kröfu Svandísar Svavarsdóttur um afsögn þeirra Ögmundar og Jóns. Þeir Jón og Ögmundur hafa verið trúir flokkssamþykktum gegn ESB-aðild á meðan Svandís hefur haft mildari afstöðu til sambandsins eins og margir félagar og vinir hennar úr Tjarnarkvartettinum. Það er augljóst að Svandís á miklu meiri samleið með klækjastjórnmálamanninum Degi B. Eggertssyni en saklausa sveitamanninum Jóni Bjanasyni. Ekki er ólíklegt að ESB-sinnar innan VG vilji ryðja mönnum úr ráðherrastólum og koma auðsveipari fylgismönnum Evrópusambandsins, s.s. Lilju Mósesdóttur, í ráðherrastól.

Hvers vegna vill Svandís bola þeim Ögmundi og Jóni Bjarna í burt?

Mér finnst nýr umhverfisráðherra vera farinn að færa sig nokkuð upp á skaftið en Svandís er nýbakaður þingmaður og glænýr ráðherra.  Það er ekki hægt að túlka orð ráðherra um að jafna kynjahlutföllin með öðrum hætti en þeim að hún krefjist afsagnar Ögmundar Jónassonar eða Jóns Bjarnasonar fyrir þær einu sakir að þeir séu af röngu kyni. 

Maður hefði haldið nýbakaður ráðherra Vinstri grænna ætti að vera nokkuð ánægður með það að vera kominn í sjálft umhverfisráðherra sem ætti að vera helgasta ráðuneyti flokksins og einbeita sér að sínum málaflokkum og jú efnahagsmálunum í stað þess að byrja daginn á að bola öðrum ráðherrum úr embættum.

 

Karl stendur upp fyrir konu

Eina raunhæfa aðgerðin í efnahagsmálum

Frjálslyndi flokkurinn lagði til skynsamlegar leiðir í efnahagsmálum og nú er að vona að ríkið taki þær upp, annars vegar að lækka vexti og hins vegar að snarauka framleiðsluna. Eina leiðin til að gera það strax er að auka þorskveiðiheimildir talsvert. Þegar það var lagt til í kosningabaráttunni sáu sumir fréttamenn Ríkisútvarpsins það sem hálfgert óhæfuverk þar sem þeir trúðu því að þá myndu allar frystigeymslur og frystikistur landsmanna fyllast af fiski.

Í Fréttaauka ríkissjónvarpsins á sunnudagskvöldið kom fram að ekki væru neitt sérstaklega miklar birgðir í landinu og að Íslendingar seldu fisk til a.m.k. 50 landa og þótt það væru erfiðleikar á saltfiskmörkuðum á Spáni gengi ágætlega að selja á ferskfiskmörkuðum í Bretlandi - en verðið væri vissulega nokkru lægra. Gagnrýnir fréttamenn hefðu átt að sjá að 100.000 tonna aukning á fiskveiðiheimildum væri ekki sú gríðarlega aukning á fiskafla í heiminum og hefði ekki afgerandi áhrif á fiskframboð á heimsvísu. Heildaraflinn er vel á annað hundrað milljón tonn árlega þannig að menn geta sjálfir reiknað út hlutfallið. Aukning veiðiheimilda gefur sjávarútvegsráðherra andrými til að breyta kerfinu og opna fyrir aðgang nýliða víðs vegar um landið án þess að það gangi beinlínis á það sem aðrir eru fyrir að veiða.

Núverandi kerfi er gapvitlaust og mér finnst skjóta skökku við að sveitarstjórnir víðs vegar um land skuli álykta með óbreyttu kerfi, s.s. Vestmannaeyingar. Veiðikerfið hefur falið í sér að veiðiheimildir eru skornar gríðarlega mikið niður og ekki er langt síðan að Eyjamenn horfðu fram á þá hættu að missa undirtökin í stærsta sjávarútvegsfyrirtæki eyjarinnar.

Ríkisstjórnarfundur á Akureyri

Miðborgarelíta Samfylkingarinnar mismunar landsbyggðinni gróflega

Samfylkingin hefur haldið því á lofti að nauðsynlegt sé að tryggja aðkomu sem fjölbreyttastra sjónarmiða að allri ákvarðanatöku. Meðal annars er rík áhersla lögð á að konur séu ekki færri en karlar í ríkisstjórninni. Það vekur athygli að Samfylkingin virðist sniðganga sérstaklega landsbyggðarþingmenn sína við val á ráðherrum. Að vísu fær Kristján Möller enn að hanga inni en háværar raddir miðborgarelítunnar vilja hann einnig út úr ríkisstjórninni.

Þegar farið er yfir ráðherralistann sést að hann er að mestu úr 101 Reykjavík. Ef maður á að sýna fulla sanngirni má kannski halda því fram að Katrín Júlíusdóttir sé hálfgildings landsbyggðarþingmaður þar sem hún býr í Kópavogi.

Boða róttæka uppstokkun ráðuneyta

Ríkisstjórnin spáir illa fyrir heiminum

Þegar ég las stjórnarsáttmálann varð mér óneitanlega hugsað til palladóma Steingríms J. Sigfússonar um stjórnarsáttmála ríkisstjórna sem hann hefur ekki átt aðild að. Hann leggur fram eina óskýrustu stjórnarstefnu sem sett hefur verið saman, hún hefst á spádómi þar sem ríkisstjórnin segir að miklar efnahagsþrengingar verði um allan heim og að efnahagsástand kunni að versna áður en það fari að batna aftur!

Plaggið ber með sér að vera samantekt á mjög óljósri loðmullu um margvísleg mál, s.s. merkingu matvæla, kjarnorkuafvopnun á alþjóðavettvangi og svokallaðan landslagssáttmála Evrópu, og vægast sagt óskýrri sýn á hver næstu skref eiga að vera út úr efnahagsvanda þjóðarinnar. Mikið traust er sett á peningastefnunefnd Seðlabankans sem nýbúið er að finna upp en ríkisstjórnin leggur allt sitt traust á hana í að móta stefnu í hinum og þessum málum.

Örfá atriði eru kristaltær í stjórnarsáttmálanum. Eitt er að halda eigi áfram að beita aflareglunni við ákvörðun heildarafla í fiskveiðum þrátt fyrir að reglan byggist ekki á neinni líffræði og hafi hvergi í heiminum skilað árangri. Annað atriði er að ríkisstjórn Vinstri grænna og Samfylkingar ætlar að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Það er kannski ljósi punkturinn sem veldur ánægju Gylfa Arnbjörnssonar.

Það er ekki hægt að vænta mikils árangurs eða langlífis af stjórn sem hefur næsta litla hugmynd um þá vegferð sem hún er farin í.

Trúverðugt plagg

Óábyrgur formaður Framsóknarflokksins

Það er furðulegt að fylgjast með formanni Framsóknarflokksins en það er engu líkara en að hann vilji magna upp deilur Íslendinga og Breta. Staðreyndin er sú að við höfum ekkert alltof góðan málstað að verja með Icesave-reikningana sem ríkisstjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks leyfðu Landsbankanum að vaða uppi með.

Bretland er eitt mikilvægasta markaðsland fyrir íslenskar sjávarafurðir og það eru hagsmunir Íslendinga að tóna deilurnar niður og semja síðan við Breta um eitthvað sem við ráðum við. Það er útséð að við getum ekki borgað allt Icesave-dæmið og það er hagur beggja landa að ná lendingu.

Íhugi slit á stjórnmálasambandi við Breta

Davíð hnýtti snöruna

Það var skemmtilegt og að mörgu leyti fróðlegt að lesa bók Ólafs Arnarsonar, Sofandi að feigðarósi. Hún er afrakstur rannsóknarvinnu en er stundum skrifuð í kjaftasögustíl og mikið gert með orðróm og sögusagnir. Kannski verður ekki hjá því komist. Í bókinni rekur hann aðdraganda bankahrunsins og kreppunnar og fer síðan yfir hamfarirnar og eftirleikinn sem fylgdi.

Ég tek undir með höfundi, að Davíð Oddsson muni eigi stóran þátt í hruninu en hann hnýtti sem forsætisráðherra og æðsti ráðamaður þjóðarinnar ásamt öðrum ráðamönnum snöruna sem hann hengdi íslenskt efnahagslíf í, og viðbrögð hans í kjölfar hrunsins voru að mörgu leyti krampakennd eins og Ólafur tíundar nokkuð nákvæmlega. Mér finnst ýmsar aðrar ályktanir sem höfundur dregur oft og tíðum grunnhyggnar, s.s. að fullyrða að bankarnir hafi verið neyddir til að taka sér stöðu gegn íslensku krónunni vegna þess að þeir fengu ekki að gera upp í evru. Það er af og frá og hefði engu breytt. Það má færa fullgild rök fyrir því að það hafi verið nokkuð ljóst hvert stefndi um mitt ár 2007 þar sem umræðan var þá þegar orðin hávær um að bönkunum gengi illa að fjármagna sig með auknu lánsfé.

Davíð Oddsson og ráðamenn hér heima höfðu með útrásarliðinu harðsnúið klapplið sem blés á alla gagnrýna umræðu innanlands og gerði fallið miklu hærra fyrir íslenskt efnahagslíf og særði þjóðina þar af leiðandi miklum mun dýpra sári en hefði þurft að gera. Mér finnst Ólafur gera fullmikinn greinarmun á Davíð Oddssyni og öðrum sérfræðingum Seðlabankans. Auðvitað er eðlilegt að helstu hagfræðingar bankans sem hafa að mestu þagað þunnu hljóði reyni að gera meiningarmun sinn og Davíðs meiri þegar Davíð er fallinn í ónáð og bankinn hruninn. Menn eru að bjarga eigin skinni og gera sitt ýtrasta til að fjarlægjast Davíð og allt það sem hann stóð fyrir. Sömuleiðis er furðulegt að ætla að einhver björgunarleið hafi verið fyrir bankana í október 2008 eins og Ólafur gefur í skyn, hann ýjar að því að einhver önnur viðbrögð en Seðlabankinn sýndi hefðu getað afstýrt ferlinu.

Bankarnir voru dauðadæmdir, gátu ekki fjármagnað sig og höfðu skrúfað upp eignastöðu sína með því að kaupa í sjálfum sér á yfirverði og slá svo lán í sjálfum sér á yfirverði. Þetta gat ekki gengið upp. Mér finnst þann skugga bera á bókina að höfundir gerir lítið úr svikabrellum, eins og þegar Arabíufursti keypti að nafninu til stóran hlut í bankanum.

Höfundur nær sér stundum á strik með líkingamáli úr veiði á laxfiskum sem er vel við hæfi í umfjöllun um mesta flottræfisrugl sem um getur í sögu þjóðar.

Mun Jón Hólabiskup kyngja illræmdu matvælafrumvarpi?

Nú eru allar líkur á því að gamli staðarhaldarinn á Hólum, Jón Bjarnason sem nánast var eins og eftirmaður Jóns Arasonar á Hólum, verði næsti landbúnaðarráðherra Íslands. Það mun þá að öllum líkindum koma í hlut Jóns að flytja matvælafrumvarpið sem hann sagði sjálfur að væri illræmt og atlaga að bændastéttinni.

Guð blessi Ísland.

Katrín Jakobsdóttir stígur niður til undirmanna sinna

Margur hefur undrast sinnuleysi vinstri grænna varðandi það að leysa úr vandamálum heimilanna og atvinnulífsins sem búa við hæstu vexti í hinum vestræna heimi. Núna hefur ríkisstjórnin séð ástæðu til að ná einhverju jarðsambandi og er það vel. Hún mun senda liðsmann sinn til að kynna sér kjör kennara við háskólann. Verður hún í þessum könnunarleiðangri heila vinnuviku (miðað við að hún taki helgarnar fríar eins og kynsystir hennar Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir).

Mér þykja þetta frábærar fréttir og þær bestu sem lengi hafa heyrst úr ranni Jóhönnu Sigurðardóttur og þær gefa landsmönnum sannarlega von um að ríkisstjórnin muni grípa til einhverra aðgerða í júní, júlí eða þá ágúst.

 

Menntamálaráðherra kennir í sumar

Jóhanna Sigurðardóttir lemur í sig kjarkinn

Ýmsir hafa veitt því athygli að Jóhanna hefur margendurtekið að ríkisstjórnin sem verið er að bisa við að mynda eigi að starfa út kjörtímabilið. Ýmislegt má lesa út úr þessu og mér virðist sem hún sé sjálf vantrúuð á það miðað við það ósætti sem uppi er og sem reynt er að breiða yfir með tilgerðarlegu kossaflensi. Hvar er velferðarbrúin sem lá svo á að byggja? Hvað hafa forkólfarnir gert í þeim málum? Þegar verulega liggur á að slökkva elda sem brenna á heimilum landsmanna virðast Jóhanna og Árni Páll og Katrín Júlíusdóttir og Svandís og Katrín Jakobsdóttir japla og jamla á mögulegri Evrópusambandsaðild.

Mér þykið forgangsröðin bjöguð og er ekki einn um það.