Fá rök gegn því að þjóðin fái að segja sína skoðun

Það eru fá rök gegn því að Ólafur Ragnar Grímsson leyfi þjóðinni að segja skoðun sína á Icesave-samningnum.  Málið var pínt í gegnum þingið og greinilegt að sumir þingmenn Vg sem studdu málið gerðu það með óbragð í munni og eftir miklar fortölur Steingríms sem hefur persónugert málið.

Samfylkingin og Steingrímur ættu að vera ákaflega sátt við að þjóðin fái að segja sína skoðun í lýðræðislegri atkvæðagreiðslu en þingmenn stjórnarliðsins hafa á síðustu misserum flutt hástemmdar ræður um beint lýðræði og þjóðaratkvæðagreiðslur. Steingrímur J. var mikill baráttumaður fyrir því að þjóðaratkvæðagreiðsla færi fram um fjölmiðlamálið sem var miklu minna mál og þess vegna væri það stílbrot ef að formaður Vg berðist gegn því að þjóðin fengi að segja álit sitt á Icesave-samningnum.

Forseti tekur sér frest

Samfylkingin ræðst gegn fóstru sinni

Ekki kom á óvart að Samfylkingin skyldi standa sem einn maður fyrir því að þjóðin skyldi greiða Icesave-reikninginn.

Flokkurinn og frambjóðendur hafa verið í gegnum árin á framfæri og nánast í fóstri hjá útrásarfyrirtækjunum. Samfylkingin myndaði sérstaka stjórn með Sjálfstæðisflokknum sem hafði það að meginmarkmiði að greiða fyrir ötulu starfi útrásarvíkinga Samfylkingarinnar.

Núna í kvöld þegar Samfylkingin sendi þjóðinni reikninginn vegna útrásarinnar þá þóttist flokkurinn hvergi hafa komið nærri þó svo að fyrir viku síðan hafi flokkurinn beitt sér hart fyrir sérstakri skattaívilnun fyrir þá sem eiga sök á Icesave-klafanum.

 

 

Svavar sýnir þjóðinni puttann

Það er stórundarlegt í vestrænu lýðræðisríki að sendiherra, einn æðsti embættismaður og starfsmaður sem er trúað fyrir mikilvægum störfum í þágu þjóðarinnar, skuli neita að mæta fyrir þingnefnd í mikilsverðu máli. Þessi framkoma myndi kalla á tafarlausan brottrekstur þar sem þingræði og lýðræði er haft í heiðri. Það er líka merkilegt að Svavar vilji ekki koma og verja þann samning sem hann hefur lagt nafn sitt við og heiður sinn. Nærtækasta skýringin á því er að Svavar er hræddur um að hann geti ekki varið gjörninginn og svo að fleiri gögn verði dregin fram í málinu, gögn sem hann hafi skotið undan. Dettur einhverjum eitthvað annað í hug?

Frammistaða Össurar og Steingríms í þinginu við að útskýra málavöxtu í skjalaleyndinni var langt frá því að vera sannfærandi og nánast ömurleg, sérstaklega í ljósi þess að þeir sem sóttu að þeim eru sjálfstæðis- og framsóknarmenn sem hafa langt í frá hreinan skjöld eða sterka vígstöðu í málinu.

Landsmenn eiga heimtingu á að öll spilin séu lögð á borðið og farið gaumgæfilega yfir upplýsingar sem geta svipt okkur efnahagslegu sjálfstæði. 

Vilja sjá tölvupóstana

Málið orðið persónulegt fyrir Steingrími

Mér var brugðið að hlýða á fjármálaráðherrann Steingrím J. mæla fyrir því að Icesave-málið skyldi fara með hraði í gegnum þingið, þrátt fyrir að þingið sem á að veita samþykki sitt hafi ekki séð öll gögn málsins og að rökstuddur grunur sé uppi um að formaður samninganefndar Íslands hafi leynt utanríkisráðherra veigamiklum gögnum. 

Það að persónugera svo alvarlegt mál í einhvern pólitískan sigur eða ósigur  sem getur riðið efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar að fullu og hlaupa yfir málefnaleg rök sem geta rétt hlut þjóðarinnar, er grafalvarlegt.

 

 

 

 

 

Icesave-umræðu frestað

Er ekki málið að klára Icesave?

Núna slær Jóhanna því þreytulega fram hvort ekki sé rétt að klára Icesave og er það orðalag örugglega beint frá spunameistara Samfylkingarinnar, Hrannari B. Arnarssyni. Undir þetta taka álitsgjafar Samfylkingarinnar í fjölmiðlum, s.s. Egill Helgason. Ekkert af þessu liði rökstyður það hvernig við klárum okkur af því að greiða þennan reikning.  Það er eins og það sé algjört aukaatriði í umræðunni þótt það blasi við að skuldirnar séu orðnar þjóðinni ofviða.

Um leið og Jóhanna lætur þessi orð falla um að „klára Icesave“ segist hún ætla að halda áfram með uppbygginguna. Ég held að það sé rétt að staldra við þessi orð og velta fyrir sér hvað í ósköpunum ríkisstjórnin hefur verið að gera. Hún hefur haldið áfram feluleiknum og afskriftum á auðmenn, lagt í mikla vinnu við að gefa útrásarglæpamönnum sérstakan skattaafslátt á meðan skattar hafa verið hækkaðir á almenning og venjuleg fyrirtæki í landinu. Samfylkingin hefur dregið lappirnar í að koma til móts við álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna og neitað að fara rækilega yfir það hvort hægt sé að afla meiri gjaldeyris úr hafinu þó að öll rök hnígi til þess að það sé skjótvirkasta og ábyggilegasta leiðin til að afla aukinna tekna.

Næsti stjórnarformaður Arions banka Björgvin G. Sigurðsson

Það væri rökrétt framhald af skipun Jóns Sigurðssonar sem var stjórnarformaður FME á þeim tíma þegar stofnað var til Icesave-skuldbindinganna að Björgvin G. Sigurðsson sem leiddi hann áfram í starfinu tæki að sér ráðsmennsku í nýjum bankastofnunum landsmanna.

Jón Sigurðsson svaf ekki einu sinni á verðinum, heldur tók þátt í auglýsingastarfi Landsbankans þar sem hann tíundaði öryggi og ágæti Icesave-reikninganna. Hann hefur verið einn helsti fjármálaspekúlant og talsmaður útrásarinnar í Samfylkingunni um árabil.

Það er greinilega ekkert stopp hjá Samfylkingunni, það á að halda áfram að löðrunga þjóðina. En ef eitthvert púður er á annað borð í skýrslu rannsóknarnefndarinnar sem birtist á næstu vikum hlýtur að vera dágóður kafli um ámælisverð störf Fjármálaeftirlitsins sem voru á pólitískri ábyrgð Jóns og Björgvins.

Ný stjórn Íslandsbanka skipuð

Blekkir Steingrímur J. þingmenn sína líka?

Öllum ætti að vera orðið ljóst að Steingrímur J. blekkti þjóðina fyrir kosningar, m.a. um stöðu Icesave-málsins, afstöðu flokksins til ESB, AGS og að stjórnin ætlaði að taka á mesta óréttlæti Íslandssögunnar, þ.e. kvótakerfinu.

Nýlegur leki á Wikileaks staðfesti vel að merkja að stjórnin beitti vísvitandi blekkingum í aðdraganda síðustu kosninga við að leyna upplýsingum um stöðu Icesave-málsins. Athæfið  er þvílík óhæfa og níðingsverk gagnvart lýðræðislegum leikreglum sem kalla alla jafnan á afsögn ráðamanna í vestrænum lýðræðisríkjum.

Nú er ljóst að breska lögmannsstofan Mishcon de Reya vill ekki sitja undir lygaþvælunni í Steingrími um að stofan hefði ekki tekið mið af veigamiklum gögnum og verið að svara allt öðru en spurt hefði verið um. 

Í framhaldinu er rétt að þingmenn og áhrifamenn innan Vg fari yfir það í huganum hvort þeir telji sig hafa fengið haldgóðar upplýsingar frá  formanni flokksins um framgang Icesave-málsins.

De Reya svarar Steingrími

Góður díll að kaupa Pulsuvagn fyrir þrjá milljarða

Dellan í íslensku viðskiptalífi ríður ekki við einteyming en í kvöld greindi Kastljósið frá því að ríkisbanki hefði lánað nokkrum jólasveinum tugi milljarða til kaupa á gjaldþrota fyrirtækinu Icelandic Group, en þeir sem fengu lánið úr ríkisbankanum eru helst þekktir af því að hrúga endalausum lánum á fyrirtækin sem þeir ráða yfir.

Veðin sem að skuldasveinarnir lögðu fram til þess að fá kúlulánið frá Steingrími J. voru ekki önnur en bréfin í fyrirtækinu sem þeir fjárfestu í.

Með viðlíka fyrirgreiðslu væri lítið mál að kaupa pylsuvagninn við Tryggvagötu fyrir þess vegna þrjúþúsund milljónir króna  þ.e. ef að ekki þyrfti að greiða  af láninu fyrr en eftir einhver ár. 

Það er ekki að undra að ríkisstjórnin með Steingrím J. í fararbroddi hafi ekki nokkurn tíma til þess að huga að stöðu almenningi á meðan það er verið að snúast í bráðum vanda helstu hugsuða íslensks viðskiptalífs.

 

Einkavinir Samfylkingarinnar

Við lestur frumvarpsins um gagnabankann á Reykjanesi sést að gríðarleg vinna hefur verið lögð af hálfu stjórnvalda í að hygla sérstökum einkavinum Samfylkingarinnar og ráðherrar taka risastóra pólitíska áhættu við að koma vægast sagt umdeildu verkefni á koppinn. Fólk hefur eðlilega efasemdir um að nokkur eigi eftir að leggja inn í gagnabankann þegar ljóst er að fyrri starfsemi eigendanna var skaðleg fyrir nær alla sem tengdust henni.

Ef áherslur ríkisstjórnarinnar á að koma þessu áhættusama verkefni í gegn eru bornar saman við það að koma sanngirnismáli eins og að auka skötuselsveiðar fyrir Norður- og Vesturlandi er óskiljanlegt að ríkisstjórnin hiki í skötuselsmálinu. Sú framkvæmd mun auka útflutningstekjurnar um vel á annan milljarð árlega og skila ríkissjóði strax í beinum tekjum 250 milljónum króna. Það væri þar að auki í þökk meirihluta þjóðarinnar þannig að sleifarlagið við að koma þessu máli á bendir eindregið til þess að ríkisstjórnin hafi ekki mestan áhuga á að auka þjóðarhag.

Það er von að fólk spyrji sig hvað sé að gerast við Austurvöll og hvort þorri þingmanna starfi eingöngu í þágu sérhagsmunaafla.

Að heiðra brennuvarginn

Samtök iðnaðarins hafa með réttu verið gagnrýnd fyrir að styðja þá ákvörðun iðnaðarráðherra að veita brennuvörgunum í Landsbankanum sérstakt forskot og afslátt til að nýta sameiginlegar auðlindir landsmanna. Til þess að reyna að skilja þessa ákvörðun SI verður að líta til þess að þau eru á opinberu framfæri og fá iðnaðarmálagjaldið sem rennur til reksturs samtakanna. Starfsemi þeirra er þá að einhverju leyti komin upp á náð og miskunn stjórnvalda.

Mig minnir að Davíð Oddsson hafi, sem stjórnvald á sínum tíma, hótað að kippa rekstrargrundvellinum undan samtökunum þegar þau voru að hans mati farin að daðra of mikið við Evrópusambandið. Samtök iðnaðarins tóku á sínum tíma þátt í því að útiloka Frjálslynda flokkinn frá allri umræðu á sínum vegum af því að hann gagnrýndi mjög harkalega einkavinavæðinguna og spillinguna.

Núna þarf ekki að koma á óvart að Samtök iðnaðarins hlaupi í vörn fyrir ráðandi stjórnmálaöfl þótt málstaðurinn sé alvondur. Það er orðið tímabært þegar horft er fram í tímann og spáð í Nýtt Ísland sem svo er kallað að skoða sérhagsmunasamtök sem hafa rjómann úr fjórflokknum gegn hagsmunum þorra almennings.