Gunnar Páll er lítið peð

Eflaust væri skynsamlegast fyrir Gunnar Pál að stíga til hliðar, vinna sér síðan aftur traust innan verkalýðshreyfingarinnar og geta með þeim hætti tekið þátt í að móta ábyrga afstöðu. Þannig setti hann gott fordæmi sem ég er sannfærður um að margir umbjóðendur hans vilja að ráðamenn sýni. Gunnar Páll er einfaldalega dæmi um hversu illlega flækt verkalýðshreyfingin er í fjármálaóreiðuna í samfélaginu.

Verkalýðshreyfingin á fulltrúa í stjórn lífeyrissjóða sem fjárfestu linnulaust í fjárglæfrafyrirtækjunum. Verkalýðshreyfingin hefur tekið þátt í þöggun um viðkvæm mál sem snerta viðskiptalífið, s.s. ofurveðsetningu á sameign þjóðarinnar, og hefur með því stutt óréttlátt kvótakerfi. Hún hefur lagt blessun sína yfir mannréttindabrot á sjómönnum.

Ekki hægt að taka aðra ákvörðun

Er Helgi Magnús Gunnarsson ekki innvígður og innmúraður?

Það er stórundarlegt að fylgjast með þessu fáti í kringum rannsókn á venjulegum auðgunarbrotum sem að öllum líkindum fóru fram í bönkunum. Hvers vegna fara málin ekki eðlilega leið til efnahagsbrotadeildar lögreglunnar þar sem Helgi Magnús Gunnarsson ræður ríkjum? Ég veit ekki betur en að hann sé harður og fylginn sér. Er vandamálið kannski að hann er ekki innvígður og innmúraður og væri vís með að taka á brotamönnunum með vinnuhönskunum en ekki silkihönskunum?

Í stað þess að láta málið fara sína eðlilegu leið í kerfinu virðist sem Björn Bjarnason og samstarfsmaður hans Björgvin G. Sigurðsson hafi sammælst um að láta málið fara einhverjar furðulegar krókaleiðir í gegnum skyldmenni þeirra sem liggja undir grun.

Ég held að Bogi verði að fá hrósið fyrir að sjá að sér.

Bogi Nilsson hættir

Vandræðaleg þögn stjórnarliða

Ekki er þetta mál varðandi afskriftir á lánum til æðstu stjórnenda bankanna til þess fallið að vekja traust á stjórnvöldum. Málið kemur upp eftir öðrum leiðum en vegna árvekni og eftirlits stjórnvalda, litli bankamaðurinn sendir tölvupóst sem fer um allt og veldur uslanum. Björgvin G. Sigurðsson segir málið sérkennilegt í viðtali við dv.is og virðist það hafa komið honum jafnmikið á óvart og laun bankastjóranna. Misnotkun innherjaupplýsinga ná til æðstu stjórnenda ríkisins, s.s. ráðuneytisstjóra.  

Vitað er að þingmaður Sjálfstæðisflokksins sat í stjórn peningamarkaðssjóðs Glitnis þar sem fólk tapaði talsverðu af sparnaði sínum þrátt fyrir að sjóðurinn hafi verið kynntur sem einkar traustur.

Ég held að menn geti ekki lengur hangið á kjaftæðinu um að standa saman. Það þarf óvilhalla rannsókn til að komast til botns í þessu máli og öðrum sambærilegum.

Kafloðin gagnrýni Samfylkingar á Seðlabankann

Samfylkingin leggur allt kapp á að hlaupast undan ábyrgð á stöðu efnahagsmála og sérstaklega að forðast umræðu um ábyrgð bankamálaráðherra á hinum gríðarháu skuldbindingum sem eru að falla á íslenska skattgreiðendur. Á Alþingi beina þingmenn spjótum sínum að Seðlabankanum, m.a.s. fyrir það að Seðlabankinn hafi upplýst þjóðina um ástæðuna fyrir hækkun stýrivaxtanna úr 12 í 18%.

Samfylkingin krafðist þess á sínum tíma að strax yrði leitað ásjár Alþjóðagjaldeyrissjóðsins en samt sem áður vilja sumir þar á bæ skjóta sér undan ábyrgð á þeim aðgerðum og skilyrðum sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn setur. 

Það sem er svo ósmekklegt er að í ræðu formanns fjárlaganefndar er Seðlabankinn sérstaklega gagnrýndur fyrir að segja hvernig í pottinn er búið og ekki nóg með það, heldur er ræðan svo loðmulluleg og illskiljanleg að maður velti ósjálfrátt fyrir sér hvort formaður fjárlaganefndar hefði einhver tök og eitthvert vit á efninu, hvort hann hefði yfirleitt sett sig inn í málið.

Er þetta virkilega mannskapurinn sem getur leitt okkur út úr vandanum, fólk sem er ekki til í að loka nokkrum sendiráðum og taka til athugunar að auka þorskkvótann?

Finnski kúr Samfylkingarinnar

 Til að átta sig á því sem er að gerast í efnahagslífi þjóðarinnar hefur verið algjörlega vonlaust að stóla á greiningardeildir bankanna og spá fjármálaráðuneytisins, hið sama má segja um það sem hefur komið frá Seðlabankanum og alls ekki hefur verið hægt að treysta á viðskiptakálfa dagblaðanna. Einhvern tímann gerði ég samantekt á öllum þessum spám, sendi nokkrum blaðamönnum og sýndi þeim fram á hversu vitlausar spárnar væru, segðu lítið og hefðu lítið forspárgildi.

Þeir sem fengu samantektina senda gerðu ekkert með hana enda var þá „góðæri“ og allir ánægðir.

Ein helsta leiðin til að átta sig á stöðu mála er að fara inn á malefnin.com. Þar er að finna ýmsa skarpa penna, s.s. Dodda, Ganglera og bekk. Einnig er skynsamlegt að skoða hagtölur eins og þær sem koma beint af skepnunni, t.d. hjá Hagstofunni og Seðlabankanum. Reyndar má bæta því við að Villi Egils hjá Samtökum atvinnulífsins hefur oftsinnis haldið því fram að ekkert væri að marka tölurnar frá Seðlabankanum. Hann bar brigður á upplýsingar þaðan um erlendar skuldir þjóðarbúsins en nú virðist sannleikurinn hafa læðst aftan að honum.

Nú er Samfylkingin að boða einhverjar hókus-pókus-leiðir út úr efnahagsvandanum en hún vill sem kunnugt er ekki veiða meiri þorsk og ekki spara í utanríkisráðuneyti Ingibjargar, heldur hækka vexti og bregða með því fæti fyrir atvinnulífið. Síðan á að fara einhverjar óskilgreindar leiðir og er umræðan um sumt eins og verið væri að kynna einhverja meiriháttar megrunarkúra, sbr. danska kúrinn, finnsku leiðina. Ein leið  Samfylkingarinnar er að taka upp evru en óraunhæft er að það geti orðið fyrr en eftir þrjú, fjögur ár þannig að nú boða samfylkingarmenn finnska kúrinn sem er illa skilgreind leið.

Samfylkingunni líst illa á norska kúrinn sem Frjálslyndir bjóða upp á, en hann gæti mögulega virkað strax með því að taka upp norsku krónuna. Svo virðist sem ástæða Samfylkingarinnar sé sú að það gæti spillt fyrir evrukúrnum eftir fjögur ár, megruninni sem virðist sú eina rétta að mati Samfylkingarinnar.

Það hefur aldrei þótt sæmandi að sparka í liggjandi mann, en nú verður Geir að fá spark

Geir Haarde hefur komið öllu á kaldan klaka í þjóðfélaginu, það er deginum ljósara, og neitar nú að leita allra leiða við að koma okkur út úr kafaldinu, t.d. með því að auka þorskveiðikvótann. Frjálslyndi flokkurinn hefur lagt til að veiðiheimildir verði innkallaðar, þær auknar og þeim úthlutað aftur af meira réttlæti í samræmi við úrskurð mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Nú ætti að vera lag þar sem ríkisbankarnir hafa meira og minna fastatök á öllum veiðiheimildunum sem hafa verið veðsettar samkvæmt kerfi sem Geir hefur búið til, margfalt umfram nokkur skynsamleg mörk.

Geir sem er hálfbugaður þessa dagana enda þarf hann að horfast í augu við eigin verk mætti á fund LÍÚ og virðist hafa ætlað að sækja sér einhvern kraft með því að tala upp í eyrun á LÍÚ eins og Ingibjörg Sólrún gerði 2005. Á þessum fundi sagði Geir að það væri fullkomlega óábyrgt tal að breyta aflaúthlutun vegna ástandsins í samfélaginu.

Hver bjó til þetta ástand? Hver bjó til þetta óréttláta kerfi?

Til að bæta gráu ofan á svart hefur hann leynt þjóðina upplýsingum en upplýst ráðamenn annarra þjóða. Hvernig getum við treyst upplýsingum sem koma úr forsætisráðuneytinu úr þessu?

Geir aðvaraði Brown í apríl