Steingrímur og Jóhanna smíða öreigabrúna

Það bólar ekkert á beinum tillögum fyrir heimilin í landinu á meðan Steingrímur og Jóhanna eru búin að reikna út nákvæmlega hvað þau ætla að hækka skatta á heimilin sem eiga ekki fyrir skuldunum. Maður hlýtur að spyrja sig hvort þetta sé velferðarbrúin sem Samfylkingin boðaði fyrir síðustu kosningar, en þó verður að líta til þess að ekki hafa allir farið illa út úr gæskuleysi stjórnvalda. Fréttir herma að það sé verið að afskrifa á fullu gasi lán í bönkunum hjá þeim aðilum sem komu landinu á kúpuna.

Steingrímur og Jóhanna virðast ekki verja svo mikið sem nokkrum mínútum í vangaveltur um hvernig auka megi tekjurnar, s.s. með fiskveiðum, heldur eyða þau öllu púðri í að auka skattana á fólkið sem þau þykjast vera að verja.

Ályktun miðstjórnar Frjálslynda flokksins

Miðstjórnarfundur Frjálslynda flokksins, haldinn í Reykjavík 25. sept. 2009,
ályktar eftirfarandi:

1. Miðstjórn Frjálslynda flokksins skorar á ríkisstjórnina að bregast við miklum og vaxandi fjárhagsvanda heimila og fyrirtækja sem ekki ráða lengur við skuldir sínar.
Frjálslyndi flokkurinn minnir á tillögur sínar frá s.l. vetri, um frystingarleið þar sem greiðsla hefði miðast við greiðslubyrði frá 1. janúar 2009, sem hefði létt greiðslubyrði og myndað grunn til afskriftar höfuðstóls, vaxta og gengishækkana lána.
Hann minnir einnig á tillögur um forleigurétt skuldara í þrjú ár til að tryggja stöðu fjölskyldna og koma í veg fyrir húsnæðishrakningar.

2. Þessa dagana er ríkisstjórnin að vinna að stórfelldum niðurskurði útgjalda og skattahækkunum. Frjálslyndi flokkurinn fellst á að niðurskurður fjárlaga við núverandi kringumstæður sé nauðsynlegur, þótt hlífa þurfi viðkvæmustu þáttum velferðarkerfisins að því er varðar sjúka, aldraða og öryrkja. Miklar skattahækkanir á almennar launatekjur eru þó ekki vænlegar til árangurs og ber að varast þær.

3. Í hugmyndafræði ríkisstjórnarinnar til bjargar þjóðfélaginu hefur verið horft  framhjá mikilvægasta þættinum, þ.e. aukinni framleiðslu og gjaldeyrisöflun. Það þarf að skapa störf og auka bjartsýni og tiltrú í þjóðfélaginu á ný.  Auknar tekjur og aukin atvinna er það sem leysir fjárhagsvandann.

4. Frjálslyndi flokkurinn telur, að stórauka þurfi fiskveiðiheimildir sem geta fært milljarðatugi í ríkiskassann á skömmum tíma. Þessi aðgerð er sú fljótvirkasta og eðlilegasta til að slá á atvinnuleysi og auka útflutningstekjur.
Tryggja verður öryggi borgaranna og efla baráttu gegn glæpum með góðri löggæslu og tryggri starfssemi landhelgisgæslunnar.

5. Frjálslyndi flokkurinn varar við óhóflegum áhrifum Alþjóða gjaldeyrissjóðsins á íslenskt efnahagslíf sem m.a. hefur komið í veg  
fyrir lækkun vaxta.
Ríkisstjórnin verður með öllum ráðum að verja hagsmuni Íslendinga í samskiptum við aðrar þjóðir.
Frjálslyndi flokkurinn er enn sem fyrr mótfallinn aðild Íslands að Evrópusambandinu.

6. Frjálslyndi flokkurinn hvetur flokksmenn til að huga nú að þátttöku í kosningum til sveitarstjórna, bæði í nafni Frjálslynda flokksins og í samstarfi við aðra þar sem möguleikar eru á slíku, án þess að grundvallarmál flokksins verði fyrir borð borin.

Samfylkingin er flokkur glundroða

Frá því að Samfylkingin komst í stjórn vorið 2007 hefur stjórnarfar hennar einkennst af óheilindum, glundroða og vingulshætti. Samfylkingin stundaði það að grafa skipulega undan samstarfsflokknum í ríkisstjórn Geirs Haarde í stað þess að taka mark á þeim skýru viðvörunarljósum sem blikkuðu um ástand efnahagsmála.

Samfylkingin nýtti helst tímann og kraftana í fáránleg gæluverkefni, s.s. að sækja um að komast í öryggisráðið og að stofna Varnarmálastofnun. Ríkisstjórnin var sannarlega stofnuð um útrásina og þarf ekki annað en að lesa stjórnarsáttmálann til að glöggva sig á því. Eftir hrunið kenndi Samfylkingin verkstjórn Geirs Haarde um ákvarðanafælni.

Nú eru liðnir ófáir mánuðir af vinstri stjórninni og eina ákvörðunin sem tekin hefur verið var að senda sendiherrann í Stokkhólmi og sjálfan Össur Skarphéðinsson með sama bréfið með umsókn um aðild að Evrópusambandinu. Eftir að Samfylkingin tók við verkstjórninni tók ekki betra við og Samfylkingin hélt áfram að ráðast á veikustu hlekki eigin ríkisstjórnar úr röðum Vinstri grænna.

Helstu áherslurnar í gjörðum Samfylkingarinnar hafa ekki verið hinar augljósu, að auka tekjurnar í samfélaginu og ná fram hagræðingu, heldur hefur hún lagt höfuðáherslu á mál sem eru viðkvæm fyrir ,,samstarfsflokkinn", s.s. Evrópumálin.

Stjórnmálastéttin á Íslandi er í miklum vanda. Sjálfstæðisflokkurinn er kúlulánaflokkur og formaður Framsóknarflokksins hefur sem sína helstu ráðgjafa menn sem eru hugmyndasmiðir kerfisins sem hefur nú farið langleiðina með að knésetja okkur. Ég nefni Ragnar Árnason og skora á einhvern lesanda að hrekja þessa fullyrðingu.

FM 95,7 er stöðin

Góð leið til að hvíla sig á krepputalinu er að hlusta á útvarpsstöðina 95,7. Ég hef stundum gert það til að dreifa huganum enda veitir ekki af. Núna keppast fjölmiðlar við að rifja upp dagana fyrir bankahrunið, en fáir spyrja hvaða skynsamlega ákvörðun hafi verið tekin og hvaða breytingar hafi orðið í íslensku þjóðlífi. Allt er á sínum stað, fjórflokkurinn er við völd, Baldur Guðlaugsson ennþá ráðuneytisstjóri, Jón Sigurðsson, sem var stjórnarformaður Fjármálaeftirlitsins, og allt liðið í bönkunum situr sem fastast. Enginn hefur verið hnepptur í gæsluvarðhald.

Ennþá eru keyrð mannréttindabrot í sjávarútvegi.

Samfylkingin kemur með sinn venjulega spuna um að eitthvað eigi að gera rétt áður en hagsmunasamtök heimilanna ætla að láta til skarar skríða. Leiðtogar atvinnurekenda og verkalýðshreyfingarinnar koma fram sameinaðir eins og síamstvíburar og boða óbreytta stefnu þar sem Seðlabankinn er skammaður - rétt eins og hann hefur verið skammaður og hafður fyrir blóraböggul síðustu 20 árin - fyrir efnahagsstjórnina, rétt eins og Seðlabankinn komi stjórnvöldum ekkert við.

Í dag brá svo við að ég var að leita að Útvarpi Sögu á gamla útvarpstækinu mínu en útsendingar stöðvarinnar lágu þá niðri í Skagafirðinum. Ég lenti þá á Bylgjunni þar sem sömu álitsgjafarnir voru og hafa verið síðustu 20 árin. Annar var Pétur Blöndal, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, og hann kom þarna fram eins og maður sannleikans sem hefði boðað breytingar á lífeyrissjóðakerfinu um áratugaskeið en enginn hefði hlustað. Mér fannst þetta vægast sagt hálfruglað upplegg hjá honum í ljósi þess að það var einmitt hann sem átti drjúgan þátt í að eyðileggja og bora gat á sparisjóðakerfið með þau orð á vörunum að þar væri „fé án hirðis“. Hann hefur verið einn helsti verndari verðtryggingarinnar sem er drjúgur þáttur í vandanum, ekki lausninni.

Hinn spekingurinn var mættur á Rás 2 og sá hefur sömuleiðis um áratugaskeið dásamað undur íslensks viðskiptalífs. Hann flutti þjóðinni þann boðskap að það væri miklu mikilvægara að bjarga veðsettum fyrirtækjum en heimilum landsmanna.

Mér fannst ég heppinn að losna frá þessari umræðu og komast í poppið á FM 95,7.

Byrjendabragur hjá Davíð

Ef Andrés Magnússon fjölmiðlamógúll er samkvæmur sjálfum sér mun hann ekki gefa frumskrifum Davíðs í Moggann á árinu 2009 háa einkunn. Davíð fellur nefnilega í þá gryfju að ýja að einu og gefa annað í skyn, hálft um hálft nafnlaust, og dylgja eiginlega hreint út án þess að nefna dæmi, s.s. þegar hann kynnir ýmsa og iðulega til leiks.

Það sem mér finnst miður er að Davíð komi ekki fram í byrjun með örlítið meiri auðmýkt, en hann gagnrýnir í fyrsta leiðaranum sínum stjórn efnahagsmála án þess að víkja einu orði að eigin ábyrgð. Ef hann hefði vikið að henni - einu orði eða svo - hefðu eflaust margar konur í vesturbæjum landsins, og jafnvel karlar, séð aumur á karlgarminum og sagt að það væri svo sem rétt að gefa skáldinu í Skerjafirðinum annað tækifæri.

Hugheilar sættir skuldaaflanna

Í samfélagi tortryggni og reiði er ánægjulegt að hugheilar sættir skuli verða meðal manna. Nú virðist sem Davíð Oddsson hafi náð góðum sáttum við Baugsmenn en fyrrum stjórnarformaður og forstjóri Baugsmanna réð kallgarminn til að ritstýra Morgunblaðinu.

Einhverra hluta vegna rétti Steingrímur fjármála Óskari og útgerðaraðlinum Moggann en Óskar er grunaður um ólögmæta starfsemi Baugs.

Þvert á allar línur breiða menn út faðminn og aðrir falla í hann.

Davíð og Haraldur ritstjórar

Steingrímur J. búinn að kúska Jón Bjarnason

Þeir sem horfðu á Kastljós kvöldsins sáu að Jón Bjarnason var ekki með sjálfum sér. Kvótabaninn var skyndilega orðinn ráðvilltur kvótavinur. Hann hafði enga stefnu hvað varðar sjávarútvegsmál þrátt fyrir að hafa kynnt gleiður stefnu Vinstri grænna fyrir örfáum mánuðum. Það er greinilegt að Steingrímur, formaður VG og sá sem samþykkti framsalið á sínum tíma - sem er upphaf hrunsins - hefur tekið Jón kallinn í gegn þannig að hann veit ekki í hvora löppina hann á að stíga.

Nú er að sjá hvort að Guðjón Arnar komi vitinu fyrir manninn þegar hann mætir kl. 9 í fyrramálið niður á Skúlagötu.

Jóhanna Sigurðardóttir stígur á Jón Jósef

Það var ánægjulegt að sjá til Jóhönnu Sigurðardóttur á landsleiknum í gær, en hún skaust greinilega úr felum til þess að líta á stelpurnar okkar. Þó svo að Jóhanna hafi látið lítið fara fyrir sér er ekki þar með sagt að hún beiti sér ekki bak við tjöldin. Eitt af því sem stjórnvöld hafa dundað sér við er að koma í veg fyrir bráðnauðsynlega vinnu Jóns Jósefs sem upplýsti um vafasamar flækjur íslensks „viðskiptalífs“ sem ýmsir höfðingjar Samfylkingarinnar eru flæktir í.

Viðbrögð stjórnvalda sýna hversu ótrúverðug þau eru - enn.

Áfram Jón Jósef!

Er VG í gíslingu Tortólanna í Samfylkingunni?

Einhvern veginn kom það mér ekki á óvart að Gylfi Arnbjörnsson, leiðtogi alþýðunnar og Samfylkingarstrumpur, skyldi vera beintengdur Tortóla-eyjunni illræmdu. Eyjan hefur blóðmjólkað íslenskt samfélag og búið til flækjur í gegnum Lúxemborg sem erfitt er að greiða úr. Gylfi hefur nefnilega verið talsmaður þeirra kerfa sem eru hornsteinninn í spillingunni, s.s. kvótakerfisins og lífeyrissjóðakerfisins.

VG lofaði kjósendum ákveðnum breytingum, gagnsæi, að hafa allt uppi á borðunum og að flæma spillingaröflin burt. Einhvern veginn hefur þetta allt snúist upp í andhverfu sína enda eru helstu samstarfsmennirnir í ríkisstjórninni og áhrifamenn ríkisstjórnarinnar illilega flæktir í fjármálasvikin. Guðbjartur Hannesson sat í bankaráði Landsbankans og enskum banka og segir nú afsakandi að hann viti ekkert hvað þar fór fram. Árni Páll sat í stjórn Búnaðarbankans og sá um að rétta Björgólfunum milljarða að láni til að þeir kæmust yfir eignir Landsbankans. Icesave-maðurinn Björgvin G. Sigurðsson er örugglega ekki áfjáður í að óstjórnin í Fjármálaeftirlitinu verði upplýst þar sem helsti hugmyndafræðingur um efnahagsstefnu Samfylkingarinnar lék lausum hala, Jón Sigurðsson. Hann gekk svo langt að vera eins konar fyrirsæta í auglýsingabæklingi Sigurjóns Árnasonar fyrir Icesave-reikningana í Hollandi.

Borgarstýran fyrrverandi var á prófkjörsspena hjá fjármálafurstunum og greiddi hún götu verktaka þeirra innan borgarmarkanna.

Núna berast hviksögur úr bönkunum af því að verið sé að afskrifa tugi milljarða á einstaka hrunamenn, s.s. þyrluvíkinginn úr Vestmannaeyjum, Magnús Kristinsson. Á sama tíma gefa ráðamenn það í skyn að allt fari á hliðina ef mögulega verður komið til móts við almenning sem hefur tekið gengistryggð lán í bönkunum.

Nú er það spurning hvað VG ætlar að taka mikinn þátt í að byggja velferðarbrúna fyrir Tortólana í Samfylkingunni.

Baráttan skilaði einhverju

InDefence-hópurinn getur sannarlega fagnað miklum árangri af baráttu sinni. Ég er þess fullviss að ef stjórnvöld hefðu staðið í lappirnar og treyst á breiða samstöðu og skilgreint samningsmarkmið áður en farið var í viðræður við Breta og Hollendinga væri betur fyrir okkur komið. Nú er vonandi að stjórnvöld láti sér þetta mál að kenningu verða.

Steingrímur lék virkilega ljótum leik þegar hann sagði á miðvikudegi að ekkert væri í gangi og skrifaði síðan undir arfavitlausan samning á föstudegi.

InDefence mun gaumgæfa málið