Dónakarlarnir og bankaþjófarnir

Í fréttatímum kalla almannasamtök á borð við femínistafélagið og áhrifamenn Vg s.s. Kolbrún Halldórsdóttir eftir ábyrgð og breyttri forgangsröðun lögreglu vegna kaupa kynlífsþjónustu. Það sem hefur hefur valdið miklu uppnámi er annars vegar að upp komst að starfsmaður KSÍ heimsótti strippbúllu fyrir 5 árum og hins vegar að nú hálfu ári eftir að kaup á vændi hafi verið gerð refsiverð að þá hafi enginn verið ákærður.

Í sömu fréttatímum er greint frá því að stjórnendur Glitnis hafi skotið undan að færa til bókar 140 milljarða skuld bankans og látið í veðri vaka að þeim hafi orðið á einhver óheppileg mistök á skráningu skulda bankans, svipað eðlis og óheppileg mistök sem urðu á skráningu á kaupum Birnu Einarsdóttur á hlutabréfum í Glitni.  Lánið sem um ræðir og skotið var undan í bókhaldi bankans er ekki nein smá upphæð en ef henni væri deilt niður á hvert mannsbarn í landinu þá samsvarar hún nálægt hálfri milljón á hvern landsmann og slagar vel upp í útflutningsverðmæti sjávarafurða á árinu 2008.

Það er umhugsunarvert að á sama tíma og hluti fjórflokksins kallar eftir refsingum dónakarlanna þá  sér enginn úr stjórnmálastéttinni ástæðu til að krefjast þess að þeir sem settu landið á hausinn með blekkingum og fjárglæfrum verði látnir sæta ábyrgð.  Þeir sem lánuðu sjálfum sér án trygginga, stunduðu markaðsmisnotkun, bókhaldsblekkingar og misnotuðu lífeyris - og tryggingasjóði eru ekki settir í gæsluvarðhald heldur kallaðir í hugguleg viðtöl annað hvort í Kastljósinu eða rannsóknarnefndinni.  Enginn veit hvað rannsóknarnefndin er að bauka enda frestaði hún útgáfu á boðaðri skýrslu nú í haust sem mögulega kemur út í febrúar.

 

Rigndi síldinni niður?

Það að stofninn skuli mælast 100.000 tonnum stærri en hann mældist fyrir örfáum mánuðum með sömu aðferðum staðfestir hversu ónákvæmar mælingarnar eru.

Burtséð frá því hljóta allir sem gripsvit hafa á líffræði að setja spurningarmerki við að það eigi að halda áfram að vernda sýkta síld sem sögð er dauðvona. Í framhaldinu er rétt að huga að því að þegar staðfest hefur verið hversu ónákvæm mælingin er, hvort það eigi ekki einnig við stofnstærðarmælingar á þorskinum. Það ætti að vera miklu auðveldara að fá nákvæmari mælingu á síldinni þar sem ekki einungis eru notaðar sambærilegar aldursaflaaðferðir og í þorskinum heldur einnig bergmálsmælingar á síldinni sem eru þá bein mæling á fiskitorfunum en þeim er ekki hægt að koma við hvað varðar þorskinn.

Það vill svo til að ég ræddi í vikunni við þó nokkra sjómenn sem róa fyrir norðan og þeim bar saman um að þorskurinn væri í góðu standi en það eina sem vantaði væru auknar veiðiheimildir.

Væri ekki ráð fyrir þessa aumingjans ríkisstjórn að fara í gegnum málefnalega gagnrýni á reiknisfræðilega ráðgjöf Hafró? Þessi reiknilíkön um sveiflur dýrastofna, hvort sem er rjúpan eða þorskurinn, sem eiga að spá fyrir um vöxt stofnanna ár og jafnvel áratugi fram í tímann hafa einfaldlega ekki gengið upp og geta ekki gengið upp þar sem þau stangast á við lögmál viðtekinnar vistfræði.

40.000 tonna síldarkvóti

Ráðherrann sem mælir einungis fyrir illræmdum lögum

Vinstri grænir boðuðu breytingar og gagnsæi en reyndin hefur verið stöðnun og leynd. Eitt af því sem stjórnarflokkarnir boðuðu og skráð var í stjórnarsáttmálann voru breytingar á fiskveiðilöggjöfinni. Ef litið er yfir frumvörp sem hæstv. sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra hefur lagt fram er þar einungis eitt, frumvarp um matvælalöggjöf - sem Jón Bjarnason kallaði sjálfur illræmt og barðist hatrammlega gegn þegar hann var í stjórnarandstöðu.

Ekki bólar á nokkurri breytingu á fiskveiðilöggjöfinni. Ef hann er spurður hvað tefji orminn langa fer hann undan í flæmingi, rétt eins og hver annar sem á sitthvað sökótt við tilveruna.

Prúðir og hógværir útgerðarmenn

Íslenskir útgerðarmenn eru fram úr hófi prúðir og hógværir.  Þeim virðist ekki koma til hugar að spyrja nokkurrar gagnrýnnar spurningar þegar kemur að vægast sagt sérkennilegri veiðiráðgjöf Hafró s.s. friðun á sýktri og dauðvona síld. 

Hvernig væri nú að spyrja örfárra spurninga s.s.: 

1) Hverju skilaði síldveiðibannið sem skellt var á  snemma á árinu?

2) Breiðafjörðurinn er fullur af síld - hvaðan kom síldin ef að stór hluti af stofninum mældist dauðvona fyrir fyrir um ári síðan?

3)  Hvað missti þjóðarbúið af miklum verðmætum við að stöðva síldveiðarnar?

4) Hverju breytir það að veiða sýkta síld til bræðslu sem hvort eð er, er sögð dauðvona?

Útvegsbændur landsins eru eins og áður segir mjög hógværir og eru almennt á móti gagnrýnni hugsun og má vera að sú sé skýringin á því þegar þeir afþökkuðu návist Finnboga Vikars Guðmundssonar á LÍÚ þinginu.  Finnboga Vikari hafði nefnilega orðið á að skrifa skýrslu sem dró í efa að íslenska kvótaerfið væri alveg gallalaust og jú svo hafði honum ekki verið boðið á fundinn.

Fleiri líffræðingar taka undir með Jóni Kristjánssyni fiskifræðingi

Á fréttavefnum Nordlysid kemur fram að fiskifræðingurinn Dr.  Petur Steingrund, taki undir sjónarmið Jóns Kristjánssonar fiskifræðings um áhrif stærðar hrygningarstofns á nýliðun þorsks.  Samkvæmt fréttinni  fellst Petur ekki a hefðbundnar kenningar  í doktorsritgerð sinni, um að þorskurinn hafi notað sporðinn til þess að synda í burtu og ekki heldur að stór hrygningarstofn sé ávísun á mikla nýliðun.

Niðurstaðan er að hafna forsendum og hornsteini reiknisfiskifræðinnar þ.e. að byggja upp stóran hrygningarstofn til þess að fá mikla nýliðun.  Það er einmitt sú aðferð sem íslensk stjórnvöld hafa verið að rembast við að fara hér á Íslandsmiðum síðustu tvo áratugina með hræðilegum afleiðingu.

Nú er að sjá til hvort að búfræðingurinn Jón Bjarnason óski eftir ráðgjöf þeirra Jóns Kristjánssonar og Peturs Steingrund til þess að yfirfara nýtingarstefnu íslenskra stjórnvalda en það gæti orðið mikill búhnykkur fyrir íslenska þjóðarbúið.

Tímamótagrein Ólínu Þorvarðardóttur

Það var ánægjulegt að lesa grein eftir Ólínu Þorvarðardóttur sem birtist í Morgunblaðinu í dag. Í greininni fjallar þingmaðurinn um þá staðreynd að kvótakerfið hefur algerlega brugðist því hlutverki sínu að "byggja upp" þorskstofninn. Þorskveiðin nú er einungis þriðjungurinn af því sem hún var áður en farið var að vinna eftir mjög umdeildum reiknisfiskifræðilegum aðferðum Hafró, sem stangast reyndar illilega á við viðtekna vistfræði.

Nú er spurning hvort að fleiri stjórnarliðar séu tilbúnir til þess að fara í gegnum og ræða það augljósa að ráðgjöf Hafró hefur ekki reynst sem skyldi.  Víst er að Össur Skarphéðinsson daðraði við það á sínum tíma  að taka ráðgjöf reiknisfiskifræðinga til endurskoðunar, en hafði ekki kjark þegar til átti að taka.  

Munu Jóhanna og Steingrímur J. segja þjóðinni satt?

Gunnar Tómasson hagfræðingur hefur á liðnum árum varað við erlendri skuldasöfnun þjóðarinnar.  Ráðandi öfl hafa reynt að blása á gagnrýnina með ýmsum hætti s.s. að eignir íslenskra fyrirtækja erlendis væru vanmetnar og að þær upplýsingar sem birtast á vef Seðlabankans væru villandi.  Hrunið hefur leitt það í ljós að Gunnar Tómasson hafði rétt fyrir sér en samt sem áður reyna litlu flokkshestarnir að blása á varnaðarorð hans þess efnis að óráð sé fyrir þjóðarbúið að bæta á sig enn meiri skuldum s.s. Icesave.

Það er orðið löngu tímabært að Jóhanna og Steingrímur J. geri hreint fyrir sínum dyrum og segi nú þjóðinni satt hvað varðar skuldir hins opinbera og hvaða áætlun þau hafi til þess að gera umræddar skuldir upp.

„Skrípaleikur“ að leggja á slíka byrði

Það er þungt yfir álverssáttmálanum

Ég hef reynt að átta mig á því hver kjarni deilu ASÍ og SA gegn ríkisstjórninni er. Það er látið í veðri vaka að deilan sé fjölþætt og snúist um vanda heimilanna, skatta og jafnvel sjávarútvegsmál. Þegar betur er að gáð virðast Samtök atvinnulífsins og Aþýðusamband Íslands alls ekki vera að pressa á stjórnvöld um að afnema verðtryggingu og taka á gengistryggðu lánunum og vaxtaokrinu.

Málið virðist vera bara eitt - þrátt fyrir stóryrði - að þrýsta á byggingu álvers í Helguvík.

Aldrei hef ég heldur heyrt þessi samtök sameinast um að taka á gjaldþrota fiskveiðistjórnunarkerfi og auka veiðar og virðast þeir síamstvíburarnir Villi og Gylfi telja að lausnin felist í álveri.

Baráttan fyrir stóriðju er góðra gjalda verð en ég set spurningarmerki við þetta dellumeik um að í húfi sé einhver sáttmáli um stöðugleika. Svo virðist sem Samfylkingin í ríkisstjórn sé að keyra með fulltingi þessara samtaka á samstarfsflokkinn.

Þór Saari hefur rétt fyrir sér

Gagnrýni Þórs á frumvarp félagsmálaráðherra og breytingartillögur nefndarinnar á fyllilega rétt á sér. Ekki verður betur séð en að meiningin sé að gefa lánastofnunum galopnar heimildir til þess bæði að afskrifa og veita skattaafslætti á kúlulán og afleiðusamnginga og allt þetta ,,fína" sem kom þjóðinni á hausinn.

Sem betur fer fékk breytingartillagan um skattaafsláttinn ekki brautargengi, hún virðist hafa verið kölluð aftur á lokametrunum. Það sem stendur upp úr er að rúmu ári eftir hrunið virðist fjórflokkurinn ekki geta komið frá sér óbrengluðum tillögum sem snúa að heimilunum heldur þarf hann að lauma í leiðinni inn ákvæðum sem koma heimilunum ekkert við, s.s. með afleiðusamningana.

Þegar Þór leyfði sér að benda á hið rétta í málinu kom Ólína Þorvarðardóttir stútfull af heilagri vandlætingu yfir því að hann læsi það út sem stendur nánast berum orðum í frumvarpinu!

Þessu máli er hvergi nærri lokið.

Framsóknarþingmaður yfir sig hneykslaður á gjörðum Framsóknarflokksins

Það er margt sérstakt á þingi, frá kosningum hafa þingmenn jarmað um að eitthvað þurfi að gera fyrir heimilin og þegar slíkt mál er til afgreiðslu sér aðeins helmingur þingmanna sér fært að vera við lokaumræðu og greiða atkvæði.

Sérkennilegra var þó að fylgjast fyrr í vikunni með snerpulegri framgöngu Vigdísar Hauksdóttur þegar hún var yfir sig hneyksluð á framgöngu Framsóknarflokksins við lagasetningu liðinna ára. Maður spyr sig hvað Valgerður Sverrisdóttir segi um dómhörku Vigdísar þegar hún fullyrti að lagasetning sem Valgerður stóð að hefði orðið til þess að Landsvirkjun fór að leika sér með fé.

Hvers vegna var opnað á það í lögum 2003 að Landsvirkjun, veitufyrirtæki okkar, fyrirtæki sem er búið að fá leyfi til að virkja og nota landið okkar og fallvötnin, fengi heimild til að leika sér með fé?

Vigdís er ekki aðeins að gagnrýna lagasetningu heldur öll störf, ráðdeildarleysi og óráðsíu Framsóknarflokksins.