Steingrímur J. gaf fólki falskar vonir

Það var aumt að horfa upp á Steingrím J. í Kastljósinu sem gat engan veginn gefið skýringar á viðsnúningi sínum. Það lítur út sem hann hafi lyppast niður. Samningsstaðan er nákvæmlega sú sama núna og var fyrir kosningar og sömuleiðis áður en hann komst í ríkisstjórn og þess vegna er hann mjög ótrúverðugur. Helsti veikleiki Íslands í Icesave-stöðunni er að ríkisstjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks tryggði allar innistæður Íslendinga í fjársvikabönkunum og þess vegna er harla erfitt lagalega séð í ljósi EES-samnings að meðhöndla sparifjáreigendur útibúa sömu banka ólíkt eftir löndum.

Íslensk stjórnvöld hafa hegðað sér ákafalega óskynsamlega á umliðnum mánuðum. Í stað þess að útskýra gaumgæfilega fyrir umheiminum þá þröngu stöðu sem þjóðarbúið er í og að við getum aldrei staðið við skuldbindingar hafa íslensk stjórnvöld í og með látið eins og að ekkert hafi gerst, haldið áfram með tónlistarhúsið fyrir tugi milljarða og ekki lokað einu einasta sendiráði í útlöndum. Lánardrottnum Íslands er alls enginn hagur í því að Íslendingar skrifi undir samninga sem þeir geta alls ekki staðið við.

Flóttaleið Steingríms í málinu var helst að vísa til þess sem hann áður gagnrýndi harkalega og að öllum pappírum yrði vísað til þremenninganna í Skeifunni sem Alþingi réð til að yfirheyra sjálfa sig fyrir luktum dyrum þar sem valdir kaflar verða mögulega sendir til lögreglunnar. Ég er sannfærður um að það væri miklu nær að þær yfirheyrslur hefðu farið fram fyrir opnum tjöldum - með fullri virðingu fyrir þremenningunum og þeirra störfum - en það er nauðsynlegt til þess að sátt ríki í samfélaginu að fólk skynji að unnið sé að réttlæti.

Það lítur ekki vel út fyrir fólk sem stendur á Austurvelli með mótmælaspjöld að arkitektar hrunsins, s.s. Björgvin G. Sigurðsson, Tryggvi Þór Herbertsson og Jóhanna Sigurðardóttir, séu á fullum launum við að greiða úr málum.

Nær Katrín sambandi við móður jörð?

Gamlir allaballar, Steingrímur J. og hinn virðulegi sendiherra, Svavar Gestsson, hafa verið iðnir við að skrifa upp á mörg hundruð milljarða skuldaviðurkenningar fyrir hönd þegna sinna eitthvað fram í framtíðina. Að sögn fyrrum formanns Alþýðubandalagsins Svavar Gestssonar þá er samningurinn innan þolmarka og gerður undir þeirri hræðilegu hótun að EES-samningurinn væri í uppnámi.  Það er rétt að geta þess að félagarnir voru báðir á móti EES-samningnum á sínum tíma, svo að þeir hafa greinilega umpólast.

Reyndar er það svo að Steingrímur J. er nánast orðinn hálfgerður skoðanavillingur í sambúð sinni með Jóhönnu Sigurðardóttur.  Hann er skyndilega orðinn mikill Icesave-maður, Evrópusinni og auðsveipur þjónn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

Einu jákvæðu fréttirnar úr herbúðum ríkisstjórnarinnar koma frá varaformanni Vg sem virðist leggja sig í líma við að ná tengslum við fólkið í landinu og hefur í því skyni tekið að sér kennslu í Háskóla unga fólksins. 

Dægurlagatextar krufnir til mergjar

Tvö kjaftshögg í dag

Íslendingar fengu tvö kjaftshögg í dag. Annað var frá útrásarvíkingunum okkar sem stjórnmálastéttin hossaði lengi vel en Icesave-reikningurinn sem sendur er skuldugum heimilum hljóðar upp á 8 milljónir fyrir hverja fjögurra manna fjölskyldu.

Hitt höggið var hið árlega kjaftshögg frá Hafró en þjóðin hefur verið löðrunguð árlega um nokkurra áratuga skeið með svörtum skýrslum. Fyrsta svarta skýrslan leit dagsins ljós árið 1974 þar sem boðskapurinn var að ef veitt yrði minna fengist 450 þúsund tonna jafnstöðuafli innan örfárra ára. Frá því upp úr 1950 og fram á áttunda áratug síðustu aldar var veiðum ekki stjórnað á Íslandsmiðum og var aflinn á þeim árum að meðaltali ríflega 440 þúsund tonn. Á þessu árabili sveiflaðist aflinn mjög eða úr 350 þúsund tonnum í 550 þúsund tonn. Markmiðið með boðaðri stjórnun var að komast hjá þessum gífurlegu sveiflum og fá rómaðan jafnstöðuafla.

Núna, liðlega þremur áratugum síðar, er boðskapurinn ennþá sá sami, þ.e. að ef minna er veitt af þorski muni fást meira úr hafinu síðar. Eini munurinn er sá að núna er aflinn um 160 þúsund tonn en árið 1974 var hann 375 þúsund tonn og markmiðið nú er nokkuð lágstemmdara, þ.e. í stað 450 þúsund tonna er það núna 300 þúsund tonna afli ef skorið er niður um 10 þúsund tonna afla.

Með „vísindalegri ráðgjöf“ um enn einn niðurskurðinn fylgir að þorskurinn hefur nánast aldrei verið eins léttur og nú og er ofan í kaupið styttri en áður sem bendir eindregið til fæðuskorts. Það á sem sagt enn og aftur að reyna það sem áður hefur verið reynt, að vernda glorsoltinn þorsk.

Það er merkilegt að helstu fjölmiðlar landsins gleypa þessa steypu gagnrýnislaust og hleypa engri líffræðilegri gagnrýni að.

Hækkar um 37 milljarða árlega

Sjómenn gerðir að glæpamönnum

Nú líður að sjómannadegi og þá er venjan að upphefja sjómenn svolítið, Rás 2 er með samkeppni í sjómannalögum og helstu ráðamenn stíga á stokk og tala um undirstöðu samfélagsins og mikilvægi sjómanna. Samt sem áður hafa þessir sömu menn látið hetjur hafsins búa við reglur sem glæpavæða stéttina, kvótakerfið hefur beinlínis hvatt til brottkasts og sjómenn eins og Níels Ársælsson sem hafa bent á það sem allir vita hafa hlotið þungan dóm.

Í vikunni rakst ég á ágætan kunningja minn, smábátasjómann, sem var á leiðinni fyrir dómara fyrir að hafa, að hans sögn, lagt tvo bala örlítið inn á friðuð svæði. Í þessari sömu viku las ég á ný frábæra bók eftir Ásgeir Jakobsson, Fiskleysisguðinn, sem kom út fyrir þó nokkrum árum þar sem hann fer rækilega í gegnum aðferðir og forsendur svokallaðrar fiskveiðiráðgjafar sem sjómaðurinn frá Skagaströnd braut gegn, þær hafa ekki gengið upp og geta ekki gengið upp. Staðreyndirnar tala sínu máli, þegar til stendur að veiða minna til að veiða meira seinna og markmiðið er 450.000 tonna jafnstöðuafli en árangurinn er þriðjungurinn af því sem lagt var upp er eitthvað ekki í lagi.

Ætli fiskni sjómaðurinn sem hefur verið drjúgur í gegnum tíðina við að afla þjóðinni gjaldeyris verði ekki að velta sömu spurningum fyrir sér og Sókrates forðum, hvort rétt sé að hlíta ranglátum dómi.

Gylfi og Villi eru sætir saman

Það hefur oft komið upp í hugann hvort sameining ASÍ og SA sé á næsta leiti. Forystumenn samtakanna voru báðir jafn grunlausir gagnvart gríðarlegri skuldasöfnuninni og æpandi teiknum um að ekki væri allt með felldu í íslensku fjármálalífi. Þeir virðast einlægir fylgismenn vonlauss kvótakerfis sem markaði upphaf hrunsins, hefur komið í veg fyrir nýliðun í greininni og svipt fólk lífsbjörginni.

Núna í kvöld komu þeir sameinaðir sem aldrei fyrr, að vísu eilítið daprir í bragði yfir því að Seðlabankinn kæmi í veg fyrir að þeir næðu að endurnýja heit sín þann 1. júlí nk.

Ég var þeim sammála efnislega hvað varðar nauðsyn þess að lækka stýrivextina en óneitanlega var sérkennilegt að sjá þá leiðast svona einlæglega í Kastljósinu í kvöld. Það mátti sjá að þeim var sárt um að þurfa mögulega að skiljast á miðju sumri...

Steingrímur J. endurfæðist við komu Dalai Lama

Koma Dalai Lama hefur haft ýmislegt jákvætt í för með sér þó að Kínverjarnir hafi fuðrað upp með miklum hvelli. Það er áberandi að fjármálaráðherra virðist núna fyrst vera að átta sig á umfangi vandans í íslensku efnahagslífi, núna þó nokkrum mánuðum eftir hrunið og sömuleiðis þó nokkrum vikum eftir kosningarnar.

Helsta hættan er að hann endurfæðist í líki Geirs Haarde og geri áfram ekki neitt.

Það er fjandanum merkilegra að menn skoði ekki einu sinni að auka veiðiheimildir. Í stað þess er miklu púðri varið í að skoða áhrif fyrningarleiðar í sjávarútvegi.

Nefnd skoðar áhrif fyrningarleiðar