Viðkvæm umræða Samfylkingarinnar

Björgvin Guðmundsson viðskiptafræðingur og eðalkrati hefur í blaðagreinum bent á að flokkurinn hans sé alls ekki að bæta hag aldraðra eins og lofað var fyrir síðustu kosningar. Ég renndi yfir eina greinina í Morgunblaðinu nýlega og ætlaði svo að lesa hana á ný, leitaði að henni á vef Samfylkingarinnar enda fannst mér það nærtækast en hana var ekki að finna þar enda snertir umfjöllunarefnið viðkvæma kviku flokksins. Samfylkingin ætlar ekki að bæta velferðarkerfið eins og hún hefur lofað eins og ég hef líka bent á.

Það kom á daginn að þessa gagnrýni er hvergi að finna á samfylkingarvefnum.

Á morgun fer fram umræða um fjárlög næsta árs. Það verður fróðlegt að fylgjast með henni og sjá hvort fjölmiðlar geri þeim staðreyndum skil að engin merki sjáist í fjárlagaumræðunni um að Samfylkingin hyggist hækka barnabætur, bæta hag aldraðra og hækka vaxtabætur.

Á þessari síðu hefur komið fram að flokkurinn stendur í stórræðum við að auka ýmsan flottræfishátt, s.s. með skrifstofuhaldi Samfylkingarinnar í ráðuneytunum og ómarkvissum fjárútlátum til þróunarhjálpar sem hefur það að markmiði að ná setu í öryggisráði Sameinuðu þjóðanna.

Þöggun er ekki lausnin

Það hefur borið á því að einhverjir sjálfskipaðir verðir leyfilegrar umræðu vilji reyna að banna þá umræðu sem snertir samskipti landans og þeirra útlendinga sem hér búa. Að mati varðanna má t.d. ekki nefna þjóðerni útlendinganna ef þeir hafa gert eitthvað misjafnt og síðan hafa verið dæmi um að allri sök á neikvæðum fylgifiskum innstreymis erlends vinnuafls sé sjálfkrafa varpað á Íslendinga.

Dæmi eru um að Litháar hafi kvartað undan neikvæðum viðhorfum í sinn garð. Ég er þeirrar skoðunar að Íslendingar hafi verið mjög jákvæðir í garð Litháa þegar þeir fluttust fyrst til landsins vegna þess að einhverra hluta vegna telja sumir Íslendingar að við eigum einhvern þátt í því að Litháum tókst að brjótast undan krumlu Sovétríkjanna. Það er því miður staðreynd að misjafnir einstaklingar leynast meðal þess sómafólks sem komið hefur frá Litháen og þeir hafa gert löndum sínum sem hafa ekkert til saka unnið lífið erfiðara. Flestir sem koma til landsins eru hið vænsta fólk. Þessu til vitnis má nefna að í mörgum sjávarbyggðum eru margir tugir ungs fólks komnir tímabundið til starfa, rólegheitafólk, og mér er til efs að íslenskir farandverkamenn fyrri ára stæðust samanburð við þetta farandverkafólk.

Það er rétt að ítreka að við verðum að ræða þetta mál opið og hreinskilnislega í stað þess að fara þá leið sem sumir vilja, þ.e. að þagga umræðuna niður.

Því miður hafa síðustu mánuðina nokkrum sinnum komið upp mál þar sem útlendingar hafa í hópum nauðgað kvenfólki með hrottalegum hætti.

Það er óneitanlega öfugsnúið að margir þeirra sem dreifa markvisst áróðri fyrir verslunarmannahelgar til íslenskra karla um að nei þýði nei telji það hina mestu goðgá að ræða nauðganir útlendinga. Fyrir umræddan hóp væri miklu nær að reyna nú í kjölfar umræðu um nauðganir og óþolandi kynferðislega áreitni að hafa uppi áróður á erlendum tungum, í stað þess að þagga umræðuna niður.

Hvað er að því að upplýsa útlendinga um að nei þýði nei og að litið sé á nauðganir í íslensku samfélagi sem mjög alvarlega glæpi sem ekki eru liðnir og að kynferðisleg áreitni sé atferli sem alls ekki er liðið?

Þeir sem fylgjast með bloggsíðum ungs fólks sjá að þar kraumar sums staðar undir ólga um samskipti kynjanna. Það er rétt að koma henni í einhvern farveg með það fyrir augum að finna lausnir á augljósum vandamálum.

Það er áreiðanlega mikilvægt núna að löggæsla og forvarnir verði efldar og að ráðið verði til starfa fólk úr hópi innflytjenda sem hafi góð tengsl og sé fljótt að átta sig á samhengi hlutanna.

Grein sem birtist í DV í gær