Skemmtikraftinum Jóni Gnarr hundleiðist við að gera stjórnmálin skemmtilegri

Hlutirnir eru ekki að ganga upp hjá borgarstjóranum en honum virðist samkvæmt fréttum þykja allir sem ekki eru í Besta flokknum og systur flokki hans Samfylkingunni leiðinlegir. 

Sjálfur hef ég reynt í liðlega hálft ár að  ná tali af formanni Besta flokksins en án árangurs og í framhaldi af þeim samskiptum eða samskiptaleysi réttara sagt fór ég að velt fyrir mér hvers konar fíflagangur sé í gangi í ráðhúsi Reykjvíkur.  

Eitthvað eru Besta flokksmenn farnir að skynja óróa borgarbúa og þeim þyki nóg boðaða breytingu á sorphirðu í Reykjavík kennda við 15 metrana, sem ætlað er að taka gildi innan skamms.  Reglur Besta flokksins og Samfylkingarinnar fela í sér að borgarbúar þurfi að greiða mikinn aukakostnað  þrátt fyrir minni þjónustu.
Í stað þess að fara yfir  gagnrýni á sorphirðuna eða svara  henni efnislega þá hleypir Besti flokkurinn af stokkunum  alþjóðlegri undirskriftarsöfnun til að stöðva óþörf og ómannúðleg dráp á Ísbjörnum á Íslandi.

 Ég leyfi mér að efast um hversu  jákvæð þessi herferð Jóns Gnarr er fyrir ímynd landsins.  Okkur Norðlendingum þykir mörgum það nokkuð sérstök skilaboð frá Besta flokknum að telja það vera í góðu góðu lagi að hafa hér Ísbirni á vappi í næsta nágrenni við íbúa og búpening. 

Ef til vill er skýringin á þessum tillögum að Jóni Gnarr leiðist almennt Norðlendingar, nema að það sé hugmynd Besta flokksins að nýta þær milljónir sem sparast í sorphreinsunardeildinni í Reykjavík til þess að stofna hér sérstaka ísbjarnarbjörgunardeild norðan heiða.

Samskiptin við minnihlutann tímaeyðsla

Jæja Flateyringar - "túttí frúttí"

Í Kastljósi sjónvarpsins birtist framkvæmdastjóri sem nýbúinn var að reka sjávarútvegsfyrirtæki sitt í þrot. Gjaldþrot var staðreynd þrátt fyrir að fiskvinnslan væri sú eina í einni bestu verstöð landsins sem liggur mjög vel við auðugustu fiskimiðum heims. Aldrei í sögu þjóðarinnar hefur gengi gjaldmiðilsins verið hagstæðara fyrir sjávarútveginn en samt gekk reksturinn ekki upp. Ástæðan er einfaldlega sú að rétturinn til að nýta sameiginlega auðlind þjóðarinnar var seldur úr verstöðinni og þeir sem eftir sátu þurfa að kaupa hann eða leigja hann dýrum dómum - svo dýrum að enginn rekstur stendur undir því.

Hver voru síðan skilaboð framkvæmdastjórans Teits Björns Einarssonar? Jú þau voru að ekki mætti hrófla við einu né neinu í kvótakerfinu sem lagði byggðalagið og fyrirtækið í rúst! Er maðurinn túttí frúttí?

Það er nokkuð ljóst að Flateyringar þyrftu ekki að senda nein neyðarblys á loft ef að Frjálslyndi flokkurinn réði ferðinni í sjávarútvegsmálum þar sem að þá væru handfæraveiðar frjálsar og sjómönnum leyfðist að róa með línustubb s.s. eins og 8 bala án þess að þurfa greiða einum né neinum sérstakt leigugjald fyrir. 

 

 

Jón Gnarr velur ófrið þó svo friður sé í boði

Greinilegt er að Jón Gnarr borgarstjóri og Dagur B. Eggertsson álíta sig svo mikla menn að þeim sé algerlega í sjálfsvald sett hvort þeir fari að úrskurði æðra stjórnvalds um greiðslu styrkja til lýðræðiskjörinna framboða.

Ráðuneyti sveitarstjórnarmála hefur tvívegis gefið út það álit að Reykjavíkurborg haldi eftir styrkjum sem Frjálslyndi flokkurinn á rétt á samkvæmt lögum 162/2006 og sömuleiðis beindi ráðuneytið þeim tilmælum með skýrum hætti  til Jóns Gnarr að leitað yrði lausnar á málinu með samráði og samtölum við forráðamenn Frjálslynda flokksins. Þess ber að geta að forráðamenn Frjálslynda flokksins hafa reynt að ná fundi með Jóni Gnarr frá því á miðju síðasta ári en án árangurs, vegna mikilla anna borgarstjóra að sögn aðstoðarmanna hans.  Að vísu boðaði Jón Gnarr, Guðjón Arnar Kristjánsson til fundar við sig í ráðhúsinu einn daginn en skýringalaust mætti borgarstjóri ekki á þann fund.

Ég hef aflað mér þokkalegrar reynslu í gegnum tíðina af hinum ýmsu félagastörfum s.s. fyrir íþróttahreyfinguna, pólitískt starf og sömuleiðis áratuga starf í opinberri stjórnsýslu.  Aldrei fyrr hef ég kynnst öðrum viðlíka vinnubrögðum og hjá Jóni Gnarr.  Erfitt er að ráða í hvað ræður för hjá borgarstjóranum en það gildir einu hvort um sé að ræða hroka, bjálfagang eða spaug, þá er það ekki fallega gert hjá Jóni Gnarr að setja starfsmenn Reykjavíkurborgar s.s. sérfræðing sinn í upplýsingamálum í þá andstyggilegu stöðu að þurfa fara með villandi málflutning um framgang málsins.

Sú spurning hlýtur að vakna hvers vegna "friðarsinninn" Jón Gnarr kjósi ofríki og átök þó að friður og samtöl séu í boði af hendi Frjálslynda flokksins?

 

Steingrímur undirbýr klofning

Ekki vottar fyrir neinum sáttartóni hjá Steingrími J í fundarherferð hans um landið. í kvöld mætti fjármálaráðherra í öllu sínu veldi á fund í Skagafjörðinn. Ef Steingrímur hefði ætlað  að ná flokknum saman þá hefði  verið nærtækast að hafa með sér unga vinsæla dalamannin, Ásmund Einar Daðason sem er vinsæll m.a. vegna andstöðu sinnar við ESB og blóðugan niðurskurð á Heilbrigðisstofuninni á Sauðárkróki.  Í stað þess hafði Steingrímur með sér Árna Þór stofnfjárbraskara og Eprópusinna og sömuleiðis ætlaði hann að hafa með sér einn allra óvinsælasta þingmann VG í Skagafirði Björn Val Gíslason sem barðist af alefli fyrir að rústa algjörlega heilbrigðisstofnunum á landsbyggðinni. Spurst hefur að fundurinn hafi verið mjög fámennur enda takmarkaður áhugi sveitunga minna á að hitta kvalara sína.

Vinnubrögð Steingríms sýna að hann undirbýr fyrirsjáanlegan klofning í flokknum og er að reyna að þjappa fólki í kringum sína þröngu klíku.

Sóknaráætlunin er skýrsluskvaldur

Afrakstur 20/20 áætlunar ríkisstjórnarinnar er lítið annað en samtíningur úr gömlu skýrsluskvaldri, þar sem iðlulega koma fram heitingar um að: efla öflugt, nýstárlegt, sameina, votta, setja á fót klasa, efla nýsköpun og þekkingarsamfélagið, framþróa heildræna samþætta stefnu, efla menntun og jafnrétt osfrv.

Þegar búið er að skræla utan af orðskrúðinu stendur fátt ef nokkuð eftir um raunverulegar aðgerðir til þess að ná fram markmiðum um að Íslands verði í fremstu röð árið 2020.

Ekki er ég viss um að upphaflega hafi verið sáð til þess að 20/20 áætlunin varðaði leið að raunhæfum mælanlegum markmiðum fyrir Ísland, heldur miklu frekar að búa til svið fyrir Dag B. Eggertsson í aðdraganda borgarstjórnarkosninganna sl vor.

Ég lenti í því að taka þátt í þjóðfundi í tengslum við 20/20 áætlunina eins og fram kemur hér í pistlinum maður er manns gaman 20/20 áætlunin.

 

 

    

Sóknaráætlun í skjóli niðurskurðar

Allt sem skiptir máli er rætt á Harmageddon

Í gær var ég í viðtali á útvarpsstöðinni X inuí þættinum Harmageddon hjá þeim Mána og Frosta. Í þættinum Harmageddon er rætt allt sem skiptir máli eða eins og segir kynningu á þættinum "hver er ríkur, frægur, samkynhneigður, íþróttamaður, eiturlyfjaneitandi eða klæðskiptingur í karlmannsleit" og svo auðvitað við formann Frjálslynda flokksins. 

Máni og Frosti er skynsamir og jarðbundnir sveinar sem spá í þjóðmálin m.a. út frá því sjónarhorni hvernig hlutirnir snerta strax með beinum hætti manninn á götunni. 

Greinilegt var að spyrlum Harmageddon var ofarlegar í huga en mér hver afdrif aðildarumsóknar Íslands  að ESB yrðu. Mátti vel greina hjá þeim þá von að aðlid færði lausn margra mála s.s. vondra stjórnmála, spillingar og stjórn efnahagsmála.  Ég er þeirrar skoðunar að hver s.s. niðurstaðan verður í samningaviðræðum og þjóðaratkvæðagreiðslu þá situr íslenskt samfélag upp með þau verkefni sem eru lífsnauðsynleg til þess að komast út úr ógöngum s.s. að taka á spillingu og stjórna efnahagsmálum af einhverri framsýni.

Ekki er ég heldur að svo viss um að það sé von um harðan jólapakka frá Evrópusambandinu sem hefur haft í hótunum við landið í miðju hruni út af ólíklegustu hlutum s.s. greiðslu Icesave og veiða á makríl innan efnahagslögsögu Íslands.

Evrópusambandið er að mínu viti hvorki í eðli sínu gott eða vont heldur stórt hagsmunatengt stjórnkerfi þar sem ráða aðrir kraftar og sjónarmið en skipta öllu máli fyrir íslenskt samfélag.

 

Tveggja ára fangelsi vegna hálfs prómills fjárdráttar

Efnahagslegu hryðjuverkin sem framin voru gegn hagsmunum almennings voru gríðarlega umfangsmikil. Stjórnvöld með aðstoð Alþjóða gjaldeyrissjóðsins eru smám saman að tappa af blóðrás íslensks efnahagslífs til þess að gjalda fyrir það tap sem erlendir lánadrottnar urðu fyrir í hruninu. AGS og helsta aðstoðarmanni sjóðsins, Steingrími J. Sigfússyni er tíðrætt um að botninum sé náð og kreppunni sé jafnvel tæknilega lokið á sama tíma og verið er að herða kreppuskrúfuna með skattahækkunum og niðurskurði.

 Erfitt getur verið að ná utan um háar fjárhæðir sem koma í sífellu fyrir í fréttum af því þegar bankarnir voru rændir innan frá. Umhugsunarvert er að þær háu upphæðir, liðlega 200 milljónir króna, sem hurfu út úr Símanum hér um árið og áttu sér vart hliðstæðu í Íslandssögunni voru einungis hálft prómill af þeirri upphæð sem að lánanefnd Kaupþings ráðstafaði á síðasta fundi til sín og sinna eða 450 milljarðar.

Takið eftir hér eru fjárhæðir í stærsta fjársvikamál seinni tíma Símamálinu einungis borið saman við þær fjallháu fjárupphæðir sem skóflað var út á einum fundi í einum útrásarbankanna. Ógæfumennirnir sem drógu sér fé úr Símanum hlutu um 2 ára fangelsisdóma á meðan margur þeirra sem hafa tæmdu bankanan hefur fengið fyrirgreiðslu hjá stjórnvöldum.

Ríkisstjórn Vg og Samfylkingarinnar sem hélt marga neyðarfundi vegna skuldavanda heimilanna og komst að því að best væri að gera nánast ekki neitt af ótta við hið óþekkta, hvetur til sátta og samninga við höfuðpaura hrunsins um skattaafslætti og forgang að endurreistum fyrirtækjum.

Ekki bólar á nokkru réttlæti undir forystu Jóhönnu Sigurðardóttur.

Hvers vegna sitja þessir menn ekki inni?

Á síðasta fundi sínum "lánaði" lánanefnd Kaupþings fjárupphæð sem svarar til verðmæti alls útflutnings Íslands á einu ári og er hún svipuð og áætlað var að "glæsilegi" Icesvesamningur Svavars Gestssonar kostaði þjóðina. Rússinn sem lánanefndin treysti fyrir 270 milljörðum er vægast sagt vafasamur en upphæðin sem hann fékk er talsvert hærri en útflutningsverðmæti alls sjávarfangs Íslands á síðasta ári.

Það er nokkuð ljóst að verið var að tæma Kaupþingsbanka rétt fyrir lokun.

Fyrir nokkrum árum kom upp eitt stærsta fjársvikamál í sögunni þegar ungir athafnamenn drógu sér liðlega 200 milljónir úr sjóðum Símans.  Ekkert hik var á réttarvörslukerfinu að skella strákunum í gæsluvarðhald og dæma þá í nokkurra ára fangelsi. 

Þegar við blasir að mokað hefur verið út úr Kaupþingsbanka upphæðum rétt fyrir hrun sem eru 2 þúsund sinnum hærri en í fyrrgreindu Símamáli er almenningur skilinn eftir með þá áleitnu spurningu hvers vegna borgararnir séu ekki jafnir fyrir lögunum og hvað valdi?

450 milljarða lán á síðasta fundinum

Bröndóttur kynlífsfræðingur tjáir sig

Mér finnst að Lilja Mósesdóttir ætti að sýna því meiri skilning að líffræðingurinn Össur Skarphéðinsson grípi til dýralíkingamáls. Össur segist vera fróðari en flestir um kynlíf laxfiska en eitthvað á karlinn samt erfitt með að nýta þá þekkingu til þess fara með gagnrýnum hætti yfir hræðilega ráðgjöf Hafró.

Ekki hefur dýralíkingamál alltaf þótt neikvætt í íslenskum stjórnmálum. Hver man ekki eftir ráðherranum úr Húnavatnssýslu sem var óðum að jafna sig eftir erfiða aðgerð og sagðist vera álíka sprækur og sex vetra graðfoli.

Össur getur verið meinfyndinn en minnir mig engu að síður oft á vel haldið bröndótt heimilisfress.  Hann á það til að ýfa sig og setja upp kryppuna gagnvart andstæðingum þegar hann veit af öruggu skjóli. Hóglífskötturinn neitar sér sjaldan um að fá sér góðan blund eins og frægt er og fara síðan á næturrall.

Segir Össur sýna VG fyrirlitningu

Hvernig hljómar réttlætið?

Í kjölfar kreppunnar hafa stjórnmálaöfl keppst við að benda á leiðir til þess að afla meiri verðmæta til þess að komast út úr samdrætti og þrengingum. Aðferðirnar hafa verið margvíslegar, s.s. að byggja fleiri álver, skera niður opinber útgjöld, ýmist hækka eða lækka skatta, afskrifa lán, auka ferðaþjónustu, borga Icesave til þess að fá meira af erlendum lánum og styrkja skapandi greinar. Við í Frjálslynda flokknum höfum verið óþreytandi við að benda á auðveldustu leiðina til verðmætasköpunar, þá að sækja aukin verðmæti í vannýtta sjávarauðlindina. Botnfiskveiðin nú er einungis helmingurinn af því sem hún var fyrir tveimur áratugum. Nú er lag, sama lagið og við höfum löngum bent á. Er ekki tímabært að leggja við hlustir?

Áður en lengra er haldið í kapphlaupi verðmætasköpunar er rétt að staldra við og gera sér grein fyrir að fáar þjóðir eru eins stórtækar í að framleiða vörur til útflutnings og Íslendingar. Útflutningsverðmæti þjóðarinnar samsvara um 1,6 milljón króna á hvern landsmann. Verðmætin eru slík að þau ættu að vera ávísun á kóngalíf en ekki langar biðraðir eftir mat. Hlusta! 

Það sem fór úrskeiðis var fyrst og fremst lögleysa, sóun og spilling en alls ekki skortur á útflutningsverðmætum. Nauðsynlegt er að koma á samfélagssátt en til þess þarf fyrst og fremst að koma á réttlæti. Án réttlætis og sanngjarnra stjórnarhátta má ganga að því sem vísu að aukin verðmætasköpun muni ekki nýtast til þess að bæta lífskjör landans. 

Fjórflokkurinn virðist enn berja taktfast og samtaka hausnum við steininn í því að taka ekki á ranglæti samfélagsins. Honum virðist líka hljómurinn í því en sá tónn er falskur.

Ekki er hægt að búast við því að nokkur sátt verði um að stritandi almenningur greiði Icesave á meðan þeir sem eiga sök á bankablekkingum spranga um eins og fínir menn í London og fái í verðlaun skattaafslátt hjá stjórnvöldum. 

Ekki er hægt að búast við því að nokkur sátt verði meðal almennings um að missa vinnuna á meðan fjárglæframennirnir sitja sem fastast í bankakerfinu eða eru ráðnir án auglýsingar inn í stjórnkerfið.

Ekki verður nokkur sátt um að almennir lántakendur fái enga leiðréttingu á meðan spilltir stjórnmála- og fjárglæframenn fá þúsundir milljóna afskrifaðar og hvað þá að útrásarslóðar eins og Ólafur Ólafsson ráði helstu útgerðarfyrirtækjum á meðan stjórnvöld hirða ekki um að koma á móts við álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna um jafna nýtingu borgaranna á sameiginlegum auðlindum þjóðarinnar. Hvað heyra menn eiginlega í turnunum sínum?

Engum vafa er undirorpið að tækifærin til verðmætasköpunar eru svo sannarlega fyrir hendi á Íslandi. Algjör frumforsenda þess að þau nýtist Íslendingum til heilla er að koma á réttlátu samfélagi.  Stuðningsmenn Frjálslynda flokksins hafa lagt þeirri baráttu lið á umliðnum árum og munu gera það áfram. Við kunnum rétta lagið.