Samningar við mömmuríki

Á bloggsíðu eins þingmanns Samfylkingarinnar er athyglisverð færsla, svo ekki sé meira sagt. Þar kemur fram að hann vilji að ungu fólki verði gert kleift að gera eins konar búsetusamninga við ríkið og fá þá einhver fríðindi í staðinn, rétt eins og unglingum sem lofa foreldrunum að reykja hvorki né drekka er lofað heilum bíl á 17 eða 18 ára afmælinu. Ég er viss um að Karl V. Matthíasson er að vinna þingmál upp úr þessum furðuhugmyndum sínum sem mun jafnvel vekja meiri athygli en það bleika og bláa.

Væri ekki nær fyrir Karl að beita sér fyrir breyttri fiskveiðistjórn eins og hann lofaði fólkinu, s.s. að leyfa frjálsar handfæraveiðar? Þegar trillurnar voru settar í kvóta var það enn eitt byggðahryðjuverkið.

Hvað sagði Jóhanna í stjórnarandstöðu um sama mál?

Það er ekki í fyrsta sinn sem þetta mál kemur upp að lífeyrissjóðir hygðust skerða greiðslur til öryrkja, en haustið 2006 voru þessi áform uppi, en þá beindi Jóhanna Sigurðardóttir spjótum sínum fyrst og fremst að ríkisstjórninni - Nú sem félagsmálaráðherra segist Jóhanna nánast ekkert geta gert í málinu.  Það virðist greinilega ekki gilda það sem sagt var fyrir 2 árum nú þegar Jóhanna er setst í mjúkan stól félagsmálaráðherra.

Jóhanna Sigurðardóttir flutti eftirfarandi ræðu á Alþingi þann 16. október 2006:

 Ríkisstjórnin hefur oft hlunnfarið öryrkja í stjórnartíð sinni. Þeir hafa þurft að sækja rétt sinn og bætt kjör til dómstóla landsins. En það er þyngra en tárum taki að öryrkjar sjái sig knúna til að leita réttar síns fyrir dómstólum vegna þeirrar gífurlegu kjaraskerðingar sem lífeyrissjóðirnir ætla að beita fátækasta fólkið í landinu. Maður spyr: Heyra þær samfélagslegu skyldur, félagslega samhjálp og tryggingavernd, sem eru hornsteinn lífeyriskerfisins sögunni til? Það er engu líkara en við séum komin aftur til fortíðar, fyrir daga lífeyriskerfisins og verkalýðhreyfingarinnar þegar fátækt fólk var hýrudregið og illa farið með það.

Svipta á öryrkja stórum hluta lífeyristekna sinna á afar hæpnum forsendum, sem hlýtur að ganga gegn eignarréttarákvæðum stjórnarskrárinnar. Með þessu er verið að gera grundvallarbreytingar á þeirri tryggingavernd og samtryggingu sem lífeyrissjóðirnir hafa staðið fyrir. Þannig eru um 77% þeirra 2.300 einstaklinga sem í þessu lenda með heildartekjur undir 125 þús. kr. á mánuði. Tveir af hverjum fimm eru með tekjur undir 88 þús. kr. Að fullu falla niður greiðslur hjá 745 öryrkjum sem höfðu greiðslur undir 1 millj. kr.

Þeir sem til mín hafa leitað vegna þessa eru fullir örvæntingar og ótta um afkomuöryggi sitt eftir þessa breytingu. Þetta fólk sér fram á að ef ekki verður snúið til baka með þessa skerðingu missi það íbúð sína, geti það ekki staðið undir leigu, ekki leyst út lyfin sín og ekki átt fyrir brýnustu matvöru út mánuðinn. Ábyrgðin af þessari aðför, sem verður að stöðva, liggur líka hjá hæstv. fjármálaráðherra sem varla hefur blindandi skrifað undir samþykktir lífeyrissjóðanna, ekki bara vegna þess að þær svipta lífeyrisþega stórum hluta framfærslu sinnar heldur líka, hæstv. forseti, vegna þess að undirskrift ráðherrans hefur í för með sér hundruða milljóna kr. útgjöld fyrir ríkissjóð.

 

Ráðuneyti ráðalaust fyrir jól

Ríkisstjórn með móral

Ég hef bent hér á að fjárlagafrumvarp ríkisstjórnarinnar hefur miklu frekar boðað almenna skerðingu en bætt kjör fyrir aldraða og þá sem hafa þurft að nýta sér velferðarkerfið. Nú virðist sem ríkisstjórnin sé að fá einhvern móral yfir þessu og boðar breytingar á blaðamannafundi þegar Alþingi sem hefur fjárveitingavaldið er í miðjum klíðum við að útbúa fjárhagsramma hins opinbera fyrir næsta ár.

Það er margt gott hægt að segja um þær breytingar sem ríkisstjórnin hefur boðað, en maður fer óneitanlega að efast um stjórnarhættina þegar menn koma með fyrirvaralausar tillögur sem ganga sumar á skjön við fjárlagafrumvarpið. Ef við skoðum þær upphæðir sem um hefur verið að ræða samkvæmt blaðamannafundinum er um 2,5 milljarðs hækkun að ræða í þennan málaflokk, að bæta kjör aldraðra og öryrkja. Það sem er vert að hafa í huga er, eftir því sem ég man best, að hið opinbera ver til lífeyrisgreiðslna tæpum 50 milljörðum kr. Aukningin nemur um 5% sem ekki er ólíklegt að rétt haldi í við almennar verðlagshækkanir á næsta ári.

Þessa hækkun verður einnig að skoða í því ljósi að fréttir berast af því að öryrkjar hafa orðið fyrir  gríðarlegum skerðingum á greiðslum úr lífeyrissjóðum. Einhvern veginn finnst mér vanta heildarstefnumótunina, þegar Samfylkingin er í vanda og virðist ætla að verða undir í umræðunni setur hún út eitt spil og ætlar að láta það duga.

Talnaglöggir menn mega gjarnan leiðrétta mig ef ég hef misstigið mig einhvers staðar í tölunum sem eru hripaðar upp eftir minni.

Spilling og subbuskapur - viðsnúningur á vori

Á umliðnum árum hefur Jóhanna Sigurðardóttir óðamála greint þjóðinni frá subbuskap og spillingu stjórnvalda. Henni hefur jafnan verið mjög mikið niðri fyrir um vafasama meðferð á opinberum eigum, s.s. ráðstöfun bankanna til velunnara þáverandi stjórnarflokka og nauðsyn þess að skipa rannsóknarnefnd, og aðrir minni spámenn Samfylkingarinnar, s.s. Björgvin G. Sigurðsson, hafa bara tekið undir.

Það vekur athygli mína nú að enginn, ekki nokkur, áhrifamaður í Samfylkingunni hefur tekið undir þá sjálfsögðu kröfu að fara rækilega ofan í saumana á ráðstöfun varnarliðseigna uppi á Keflavíkurflugvelli til einstaklinga sem nátengdir eru ráðamönnum í Sjálfstæðisflokknum. Sérstaka furðu vekur þögn þingmanns Suðurkjördæmis, Björgvins G. Sigurðssonar, sem hefur sýnt þessu húsnæði einskæran áhuga, og eru landsmenn þess minnugir þegar hann setti bráðabirgðalög á raflagnirnar í sumar.

Til að gæta allrar sanngirni er rétt að minnast þess að Jóhanna er einungis ein af 12 í ríkisstjórninni, eins og hún minnti á á dögunum, og ræður því þess vegna e.t.v. afskaplega litlu þegar á hólminn er komið. Mér finnst þó að þögn hennar um Keflavíkurmálið sé á hálfgerðu bónusverði ef litið er til þess hversu litlu hún hefur áorkað í að fá hækkuð fjárframlög til hugðarefna sinna, s.s. vaxta- og barnabóta.

Góð grein Gunnlaugs

Á bb.is er góð grein eftir Gunnlaug Finnbogason sem opinberar viðsnúning og í raun algjöra hringavitleysu Einars Kristins Guðfinnssonar. Það er eðlilegt að ráðherra verði í framhaldinu beðinn um að rökstyðja hvers vegna hann kúvendi í afstöðu sinni.

Gott að koma aftur í Skagafjörðinn - Viðtal sem birtist fyrir nokkru í Feyki

Sigurjón Þórðarson vakti mikla athygli landans þau fjögur ár sem hann staldraði við á Alþingi. Sigurjón er að öðrum ólöstuðum sá maður sem hvað harðast hefur barist gegn íslenska kvótakerfinu sl. ár. Hann er maður stórra orða og aðgerða. Þrátt fyrir þetta virðist sem flokksforysta Frjálslynda flokksins hafi snúið við honum baki, hafnað starfskröftum hans. Sigurjón ræðir kvótakerfið og flokkinn í Feykisviðtali.

Sigurjón hefur nú snúið aftur til sinna fyrri starfa sem framkvæmdastjóri Heilbrigðiseftirlits Norðurlands vestra og segist hann vera þakklátur þeim góðu móttökum sem hann hafi fengið við endurkomu í sitt gamla starf. Húsið í Reykjavík hefur hann sett á sölu og eru það tilvalin kaup fyrir þann sem vill eignast lítið hús við flugvöllinn í hjarta Reykjavíkur, eins og hann orðar það sjálfur. Á Sauðárkrók kom hann upphaflega árið 1992 eftir að systursonur hans hafði sagt honum að á Króknum væri gott að búa. –Hann hafði verið hér í tengslum í íþróttaiðkun sína og gaf staðnum góða einkunn þegar ég spurði hann út í Krókinn í tengslum við starf sem ég sá auglýst, rifjar Sigurjón upp. Hvað upprunann varðar segist Sigurjón upphaflega koma úr Reykjavík en hins vegar sé hann ættaður af Snæfellsnesinu í nánast allar ættir. Menntaveginn gekk hann, er menntaður líffræðingur og árið 1990 stefndi hugur hans til frekara náms á því sviði. –Ég var að velta því fyrir mér að fara í framhaldsnám tengt fiskeldi og lífeðlisfræði fiska en þá kom upp ákveðið bakslag í fiskeldið og því sótti ég um starf framkvæmdastjóra Heilbrigðiseftirlits Norðurlands vestra. –Ég tók við þessu starfi af miklum merkismanni, Sveini Guðmundssyni úr Húnavatnssýslu. Síðan ég tók hér við hefur mikið breyst, bæði í þessum málaflokki svo og í íslenskri stjórnsýslu, bæði hvað varðar umhverfismál og ekki síst með tilkomu EES-samningsins sem lenti mikið inni á borði heilbrigðiseftirlitsins. Það má segja að reglugerðir og reglugerðarbreytingar á þessum tíma megi mæla í kílóum, eins eru í dag gerðar mun meiri kröfur en var hvað varðar upplýsingalöggjöf og meðferð mála. Starfið mitt er því mjög fjölbreytt .

Heilbrigðisfulltrúi þarf stundum að taka erfiðar ákvarðanir og ímynd hans í bíómyndunum er sú að hann sé leiðindagaur sem öllu ógnar eða lokar. Hvernig er að sinna þessu starfi á þessu litla svæði? Ertu alltaf í vinnunni? –Nei, ekki þannig. Auðvitað má segja sem svo að á þessum minni stöðum séu menn alltaf í vinnunni og það er þá frekar þannig að menn séu að spyrja ráða en að ég sé einver ógnvaldur. Sjálfur er ég á því að það sé ákveðinn kostur að búa í litlu samfélagi. Starfið mitt er ótrúlega fjölbreytt enda eru hátt í 700 fyrirtæki á mínu starfssvæði og verkefnin eru fjölbreytt. Bara í dag er ég búinn að vera til ráðgjafar varðandi fráveitumál á Sauðárkróki, eins varðandi vatnsveitu og kattahald á Siglufirði og hef farið yfir fjölda salerna á stað sem verið er að hanna. Að auki er ég að vinna með sérlega góðu fólki, Steinunni Hjartardóttur og Sigríði Hjaltadóttur, og eins er formaður heilbrigðisnefndar, Ágúst Þór Bragason, áhugasamur um starfið.

Þú talar um reglugerðir og breytingar í kílóavís, ekki kanntu þetta allt utanbókar? –Það fylgir náttúrlega þessu starfi að kynna sér rekstur og reglur og það kemur svona smám saman en yfirleitt skoðar maður reglurnar í hvert sinn.

Gekk í flokkinn við stofnun hans

Við vendum kvæði okkar í kross og tölum um stjórnmálin og flokkinn sem Sigurjón gekk til liðs við strax við stofnum hans árið 1998. –Þá hafði ég aldrei tekið þátt í stjórnmálum en þegar Frjálslyndi flokkurinn var stofnaður gekk ég strax til liðs við hann. Ástæðan var einföld, kvótakerfið. Það er bæði óréttlátt og síðan sá ég að íbúatölur fóru hraðar niður á þeim stöðum þar sem byggðirnar voru háðari sjávarútvegi en hinum, svo sem Siglufirði. Ég sá líka fiskvinnslufyrirtækjum fækka og síðast en ekki síst stendur þetta kerfi mjög völtum fótum líffræðilega séð og mundi aldrei ganga upp til lengdar. Það hlýtur því bara að vera tímaspursmál hvenær þessu verður breytt.

En ef þetta er svona augljóst af hverju er þetta kerfi þá enn við lýði?

-Ég held að það séu hagsmunir þeirra sem hafa yfir aflaheimildum að ráða sem hafi verið ráðandi í tilhögun kvótakerfisins. Atvinnurekendamegin voru menn sem töldu sig hafa hag af þessu kerfi sem vissulega hefur búið til kapítal fyrir þessa aðila. Menn hafa því getað bætt eiginfjárstöðu fyrirtækja sinna fyrst um sinn. En ef litið er á heildarhagsmunina er svo augljóst að kerfið er algjörlega misheppnað. Þorskafli hefur dregist gríðarlega saman á þeim tíma sem kvótakerfið hefur ráðið ríkjum. Þorskveiðiheimildir eru í dag ekki nema 30% af því sem þær voru þegar kerfið var sett á. Því hefur þetta kerfi sem sett var á til þess að vernda þorskstofninn snúist í andhverfu sína. Núna eru loks farnar að renna á þá sem starfa í greininni tvær grímur vegna þess að þeir sjá að niðurskurðurinn mun aðeins leiða til meiri niðurskurðar. Líffræðileg forsenda kerfisins er ekki fyrir hendi. Það þýðir ekki að ætla að vernda fisk sem ekki er að stækka og einstaklingsvöxtur er lágur. Það mun leiða til þess að meira drepst af náttúrulegum orsökum. Hvergi í heiminum hefur kvótakerfi gagnast til þess að byggja upp fiskistofna. Í Skotlandi eru menn komnir í veiði sem er 20% af þeirri veiði sem áður var þar og samt eru menn að tala um ofveiði.

Sem ráðherra myndi ég tvöfalda veiðiheimildir

Sigurjón, kvótamálin eru greinilega þín hjartans mál. Ef ég hefði heimild til þess að gera þig að sjávarútvegsráðherra hvað myndir þú gera? –Ég myndi byrja á því að gefa allar handfæraveiðar frjálsar. Það væri númer eitt, síðan myndi ég auka fiskveiðiheimildir í þorski tvöfalt miðað við það sem er núna og byrja á þann hátt að vinda ofan af þessu kvótakerfi. Gefa meira frelsi, hætta að telja upp úr bátunum og takmarka fjölda skipa. Sjávarútvegsfyrirtækin eru skuldsettari nú en nokkru sinni og fá minna og minni afla til þess að vinna sig út úr vandræðum sínum. Það á að vera reglan að setja fisk á markað og markaðstengja þannig greinina. En auðvitað myndi taka tíma að vinda ofan af kerfi sem búið er að hnýta í hnút núna í 20 ár. Ég held að það hljóti að vera bara tímaspursmál hvenær yfirmenn stóru útgerðarfyrirtækjanna sjá að sér og sjá að þetta kerfi hefur feigðina eina í för með sér.  

Þú talar um að auka heimildir, ertu þá ekki kominn aftur með kvótakerfi, bara í annars konar mynd? –Þetta er góð spurning. Markmiðið er auðvitað að komast út úr þeirri hugsun að ákveða fyrirfram hvað náttúran gefur af sér og láta heldur aflann ráðast af náttúruöflunum. Mín sýn er að stjórna fjölda stærri skipa og togara sem hafa veiðileyfi en vel að merkja auka frelsi skipanna til veiða. Það má í sjálfu sér kalla það ákveðið skömmtunarkerfi. Skynsamlegt er síðan að auka frelsi til veiða eftir því sem skip verða minni og að það verði algjört frelsi til handfæraveiða. Trillukarl í Húnaflóa eða Skagafirði er alls ekki að taka fisk sem togarar Fiskiðjunnar taka á togaramiðum út af Vestfjörðum. Ég tel réttlætanlegt að koma á ákveðnu skömmtunarkerfi fyrir leyfi til togaraveiða til að koma í veg fyrir offjárfestingu í atvinnugreininni en ég hef engar áhyggjur af ofveiðigrýlu Hafró. Það er vert að pæla í því að sú grýla virðist verða stærri og hættulegri eftir því sem dregið er úr veiðum. Þorskstofninn í Barentshafi er við hestaheilsu þrátt fyrir að veitt sé mörg hundruð þúsund tonn fram úr ráðgjöf Alþjóðahafrannsóknaráðsins sem notar sömu aðferðir og Hafró. Þeim mun meira sem er veitt þeim mun auðveldara eiga þeir fiskar sem eftir verða í hafinu með að afla sér fæðu og vaxa hraðar.

Fyrir síðustu kosningar boðaði Frjálslyndi flokkurinn að þeir sem hafa yfir veiðiheimildum að ráða gætu veitt  170 þúsund tonn en heildarveiðin yrði 230 þúsund tonn og væri ákveðinn hluti af  60 þúsund tonna aukningunni ætlaður á markað til þeirra landshluta sem verr stæðu og eru háðir fiskveiðum. Það sem er kannski merkilegast við þessar tillögur okkar er það að ef þær hefðu náð fram að ganga væru fiskveiðiheimildir sem kvótafyrirtækin hefðu nú yfir að ráða hátt í 30% meiri en þær eru núna eftir skerðingu, svarar Sigurjón og hann heldur áfram: -Það þarf að breyta því hvernig menn ætla að nýta auðlindirnar með því að leyfa meiri veiðar og tryggja nýliðun í greininni. Eins tel ég þetta með handfæraveiðarnar mjög mikilvægt fyrir hinar minni byggðir og við skulum ekki gleyma því að þegar handfæraveiðarnar voru hvað mestar voru þær ekki nema um 5% af heildarveiðunum. Þetta eru því ekki veiðarnar sem skipta öllu máli í heildarmyndinni en fyrir hina minni staði geta þessar veiðar breytt miklu. Eins og kerfið er í dag er það sem Grímseyingar veiða dregið frá veiðum við Vestmannaeyjar, svo dæmi sé tekið, það hlýtur að vera meira en lítið galið.

Fjölmiðlar sjálfhverfir í umfjöllun sinni

Þær hljóma nógu vel á blaði, þessar tillögur ykkar. Af hverju heldur þú að þær hafi ekki náð fram að ganga? –Við í Frjálslynda flokknum verðum fyrst og fremst að líta í eigin barm og gaumgæfa hvernig hægt er að koma þessum þjóðþrifamálum betur í gegn í þjóðfélagsumræðunni. Það er í raun óskiljanlegt að landsmenn hafi ekki kosið í meiri mæli með framtíð eigin byggða og þar með skynsamlegum breytingum á sjávarútvegsstefnu okkar sem hefur beðið skipbrot.

Einnig má nefna að Frjálslyndi flokkurinn hefur helst sett á oddinn sjávarútvegs- og byggðamál, málaflokka sem ekki hafa komist í kastljós fjölmiðlanna enda eru þeir Reykjavíkurmiðaðir. Á þeim slóðum er meiri áhugi á því að fjalla um rétt samkynhneigðra til giftingar og nýja biblíuþýðingu en þá staðreynd hversu illa glæfralegur niðurskurður á aflaheimildum kemur við líf margra á landsbyggðinni. Fjölmiðlar og fjölmiðlafólk eru að verða svo sjálfhverf í umfjöllun sinni. Ég held að það eigi eftir að breytast en hætt er við að þær breytingar komi ekki fyrr en kreppir að í þjóðfélaginu og fólk þarf að endurskoða afstöðu sína til ýmissa mála. Vonandi verður þetta líka til þess að einhverjir haldi aftur út á land og við höldum áfram að byggja allt landið. Sjálfur er ég sannfærður um að miklir möguleikar séu ónýttir í sjávarútvegi og með því að fara að veiða eins og við gerðum hér áður eigum við að geta nýtt þá möguleika. Eins eru möguleikar í ferðaþjónustu, sérstaklega hér í Skagafirði þar sem við höfum allt þetta heita vatn, hér væri hægt að koma upp náttúrulækningahæli fyrir offitusjúklinga svo eitthvað sér nefnt. Hins vegar tel ég að lausnin eina felist ekki í því að dreifa háskólum eins og félagsheimilum um landið.

Í framboð með loforð í bakhöndinni

Sigurjón, það er heilmikill pólitískur eldmóður í þér ennþá og hugur þinn greinilega ennþá í stjórnmálunum, hvað kom til að þú ákvaðst að gefa kost á þér í veikasta vígi flokksins, Norðausturkjördæmi? –Frjálslyndi flokkurinn býr við það að í honum er ekki mikið um félagsvant fólk og innan okkar raða er margt fólk sem er ekki vant að vera í framlínu stjórnmálanna. Því var ákveðið að við þingmennirnir myndum taka að okkur að leiða lista í kjördæmunum. Sjálfum var mér boðið að leiða lista í Suðvesturkjördæmi og hafði ég þegið það, m.a. vegna fjölskylduhaga. Guðjón Arnar kom að máli við mig eftir að ég var farinn að leita að hentugri kosningaskrifstofu í Kópavogi um að taka erfiðasta kjördæmið vegna þess að hann taldi að það væri helst ég sem ætti möguleika á því að ná kjöri í því kjördæmi. Þetta samþykkti ég meðal annars vegna þess að formaðurinn orðaði það við mig að ef það gengi ekki upp stæði mér til boða í bakhöndinni að verða framkvæmdastjóri flokksins.

Varstu þá aldrei bjartsýnn á að ná kjöri? –Jú, ég var það og varð alltaf bjartsýnni og bjartsýnni eftir því sem leið á baráttuna, svarar Sigurjón, og ég spyr hvort það hafi þá ekki verið ákveðið sjokk að ná ekki kjöri? –Nei, það var ekkert sjokk þannig. Það var kannski meira sjokk og kom mér óþægilega á óvart að ekki væri meiri vilji en síðar reyndist vera hjá framkvæmdastjórn flokksins á því að nýta krafta mína í þágu flokksins. Það er eitthvað sem ég fæ ekki neinn botn í. Það er búið að meina mér aðgang að heimasíðu flokksins sem legið hefur niðri og ég bauðst til að vinna að meðan ég var á biðlaunum.

Var álitinn ógnun og ýtt til hliðar

Var þér þá bara ýtt til hliðar? –Ja, ég er svolítið á því að menn hafi viljað tryggja stöðu sína innan flokksins, menn sem hugsanlega óttuðust um sína stöðu og hugsanlega samkeppni af minni hálfu um vegtyllur innan flokksins síðar meir. Eina ástæðan sem hefur verið gefin fyrir því að ég fékk ekki það starf sem mér hafði verið lofað er sú að menn vilji ekki hafa í starfi framkvæmdastjóra mann sem hugsanlega gæti sóst eftir pólitískum metorðum síðar. Það er eitthvað sem mér finnst öfugsnúið því flokkurinn þarf á því að halda að nýta þá krafta sem hann hefur og þá einstaklinga sem þó hafa orðið reynslu af pólitískum störfum. Kannski stafar þetta líka af því að Kristinn (Kristinn H. Gunnarsson, innskot blaðamanns) vilji ekki eins miklar breytingar á fiskveiðistjórnarkerfinu og ég. Hann var á sínum tíma fylgjandi því að setja kvóta á handfæratrillur. Ég hreinlega veit ekki svarið og er enn að reyna að átta mig á þessu.

Hafði Kristinn eitthvað með þessi mál þín að gera? –Já, hann er í framkvæmdastjórn flokksins og kom því að því að rjúfa það samkomulag sem fyrir var um að ég tæki við starfi framkvæmdastjóra flokksins 1. janúar 2009.

Nú myndu einhverjir segja að þarna hefðir þú hlotið makleg málagjöld sökum meintra afskipta þinna af máli Margrétar Sverrisdóttur. Hvað segir þú um það? –Margrét var góð vinkona mín og sömuleiðis naut ég ómetanlegrar leiðsagnar Sverris Hermannssonar föður hennar sem nýliði í stjórnmálum. Margrét starfaði að mörgu leyti ágætlega fyrir flokkinn og ég er á því að hún hafi látið andstæðinga Frjálslynda flokksins etja sér út í ákveðnar ógöngur og held að hún hljóti að sjá eftir því sem hún gerði.

En hvað mig sjálfan varðar get ég ekki annað en talið að þetta sé óskynsamleg niðurstaða hjá framkvæmdastjórn flokksins. Á síðustu mánuðum hefur miklu frekar verið lagður steinn í götu þess að ég starfaði fyrir Frjálslynda flokkinn en hitt. Einn áhrifamaður flokksins sagði ástæðuna vera þá að ég hefði hagað mér illa. Mér fannst það virkilega góður brandari að einhver ætlaði sér að bæta úr því sem mömmu hafði mistekist í uppeldi mínu áður en ég fengi að taka til hendinni á ný í þágu Frjálslynda flokksins.

Ertu hættur í flokknum? –Ég er fyrst og fremst í Frjálslynda flokknum vegna þess málstaðar að breyta fiskveiðistjórninni og eins finn ég að ég á mjög góðan hljómgrunn á meðal almennra flokksmanna.

Ég hef ekki skipt um skoðun á mínum helstu baráttumálum. Ég tel að það standi mörgum miklu nær að skipta um flokk en mér, en það er átakanlegt að horfa á margan íbúa sjávarbyggðanna vinna baki brotnu í þágu stjórnmálaafla sem hafa svipt þá atvinnuréttinum.

Ég tel ofur eðlilegt og sjálfsagt að skipta um stjórnmálaflokk ef flokkurinn villist af leið en svo er ekki með Frjálslynda flokkinn. Allur þorri þeirra sem skráðir eru í flokkinn er hugsjónafólk sem vill ná fram breytingum á íslensku samfélagi en er ekki að bíða eftir brauðmolum sem falla úr hendi forystu flokksins. 

Aðalatriðið er auðvitað að vera  trúr sínum eigin skoðunum, segir Sigurjón að lokum