Keypt vísindi í Háskóla Íslands!

Það er athyglisvert að lesa grein eftir Helga Áss Grétarsson lögfræðing í Morgunblaðinu í dag.  Helgi Áss er í rannsóknarstöðu við Háskóla Íslands í auðlindarétti en staðan er greidd af Landssambandi íslenskra útvegsmanna sem hefur ekki farið dult með að rétt sé að koma fiskveiðiauðlindum landsmanna í einkaeign.  Það kom ekki á óvart að kostaði fræðimaðurinn skyldi reka áróður fyrir einkaréttarfyrirkomulaginu þrátt fyrir að Kristín Ingólfsdóttir rektor hafi einhverju sinni haldið því fram  að LÍÚ hefði ekkert að gera með niðurstöður Helga. Hið gangstæða sannaðist þó í  grein Morgunblaðsins þar sem sést að Háskóli Íslands slær ekki á höndina sem gefur.

Í aðkeyptum hugmyndum fræðimannsins kemur fram það viðhorf að það geti jafnvel orðið tilefni frekara ósættis ef tryggt verði að fiskveiðiauðlindin verði um aldur og ævi eign íslensku þjóðarinnar, í stað þess að vera einkaeign.  

Rökstuðningur fræðimannsins er afar veikur og fer hann vítt og breitt í tíma og rúmi til þess að rökstyðja að launagreiðendur sínir skuli fá að eignast auðlindir Íslendinga. Helgi leitar sumsé aftur til landnámsaldar á Íslandi og síðan enn lengra aftur, til Rómaríkis.  

Þetta væri auðvitað gott og blessað ef kostaði fræðimaðurinn véki nokkrum orðum að því að Héraðsdómur Reykjavíkur hefði nýlega komist að því að veiðiheimildir væru ekki varðar af eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar, þ.e. 72. grein.

Það gefur auga eið að ekki getur myndast eignarréttur í auðlind þó svo að ríkið hafi úthlutað stórum hluta af aflaheimildum fyrir rúmum 20 árum þar sem að frá því að fyrst var úthlutað hafa farið fram margvíslegar endurúthlutanir á sömu aflaheimildum, svo sem í formi byggðakvóta.  Einnig má nefna að úthlutun á veiðiheimildum fór ekki einungis eftir aflareynslu viðkomandi útgerðar heldur komu mörg sjónarmið til, svo sem skipstjórakvótar og sérstök úthlutun eftir landshlutum.

Aðalatriðið er að kerfið virkar ekki og þess vegna eiga ábyrgir stjórnmálamenn að leita leiða út úr kerfinu sem allra fyrst. 

Athugasemdir

[Georg Eiður Arnarson, 26.3.2007 kl. 21:50]

Það hefur marg sannað sig að besta leiðin til að fá vel launað starf hjá stór útgerðinni er að dásama þetta kvótakerfi.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 26.3.2007 kl. 23:31]

Sæll Sigurjón.

Ja alltaf batnar það eða hitt þó heldur.

Kerfið er ónýtt og því fyrr sem menn horfast í augu við þá staðreynd því betra.

kv.gmaria.

[Hrannar Björn Arnarsson, 27.3.2007 kl. 00:03]

Sæll Sigurjón.

Ég get verið um margt sammála þér um afstöðuna til kvótakerfisins, ekki sist því að auðlindinn eigi að vera sameign þjóðarinnar - hvernig sem menn finna lögfræðilegar lausnir á því.

Dylgjur þínar í garð Helga eru hinsvegar afar ósmekklegar og ekki til þess fallnar að styrkja málstaðinn sem við eigum sameiginlegan í þessu efni. Ég hef þekkt Helga Áss lengi, rökrætt við hann um kvótakerfið löngum stundum og veit, eins og fingurnir á mér eru tíu, að skoðanir hans og fræðileg afstaða eru ekki til sölu - hvorki í þessum efnum né öðrum. Einarðari mann og trúrri sinni sannfæringu er vart hægt að finna.

Bæði þú og málstaðurinn sem þú ætlaðir að verja með greininni myndu standa styrkari eftir ef þú drægir dylgjurnar til baka.

Með vinsemd,

[Guðrún María Óskarsdóttir., 27.3.2007 kl. 02:10]

Hrannar Björn.

Það er alveg sama hver á í hlut sem mögulega reynir að viðra skoðun um það atriði að heimild til fiskveiða kunni að þýða eignarétt, sá hinn sami er á villigötum vægast sagt , enda álíka því að þú myndir eignast veiðiá einungis sökum þess þú kæmir þangað með veiðistöng og veiddir ár hvert.

kv.gmaria.

[Sigurjón Þórðarson, 27.3.2007 kl. 09:53]

Hrannar þetta eru ekki nokkrar dylgjur í gar Helga Áss Grétarsonar heldur hreinar og klárar ásakanir um vafasama kostun hagsmunasamtaka á fræðilegum rannsóknum.  Það er mín skoðun að Háskóli Íslands setji mjög niður við þessi vinnubrögð.

[Hlynur Þór Magnússon, 29.3.2007 kl. 10:51]

Ekki hef ég svo mikið sem hundsvit á efnisatriðum fiskveiðiréttarmála. Hins vegar virði ég Helga Áss Grétarsson mikils og efast ekki um heilindi hans, hvað sem allri kostun líður. Kostun af þessu tagi er svo annar handleggur, sem nánast kallar á tortryggni, með réttu eða röngu. Af hverju getur sjálfur Háskóli Íslands ekki haldið sér hreinum af slíku, hvað svo sem aðrir kunna að gera?

[Sigurjón Þórðarson, 29.3.2007 kl. 14:40]

Það virðast fleiri en ég haft eitt og annað setja út á þessi skrif Helga Áss eins og leiðari Mbl í dag ber með sér.