Spilling - hverjum er treystandi?

Þótt ég segi sjálfur frá verð ég að segja að ég stóð vaktina vel sem þingmaður, gagnrýndi spillinguna og benti á leiðir til úrbóta. Ég sendi m.a.s. Transparency International bréf fyrir ríflega þremur árum til að hrekja mat þeirrar stofnunar á að hér væri allt með felldu. Víða fékk ég bágt fyrir.

Bréfið upp á tæpar þrjár blaðsíður fylgir hér með.

X-F

Transparency International (TI)

 Alt Moabit 96 - 10559 Berlin, Germany
Phone: [phone] - Fax: [phone]
E-mail: [e-mail] / Web: http://www.transparency.org

                                                               Reykjavik, November 1^st, 2005

To whom it may concern

Recently, Transparency International (TI) published a survey (see enclosed 1) ranking countries around the world in order of their level of corruption, both in politics and business. According to the latest results, Iceland is the least corrupt country in the world, but many Icelanders have expressed their disbelief in the results of the survey.

I am an MP for the Liberal Party in Iceland, and I wrote an article on my website expressing my disbelief in the survey, listing some examples of corruption in Iceland. Then several people wrote to me, giving comments regarding the survey, saying that they could not believe the results and giving examples on why Iceland cannot possibly be the least corrupt country in the world. I have made the following list of examples of corruption, built on their comments:

1) The reluctance of the political parties to reveal their sources of financing, with the ruling Independence Party still adamantly against opening their books.

2) The sale of the state banks Búnaðarbanki and Landsbanki in 2002, from which Prime Minister Halldór Ásgrímsson and his family profited personally.

3) Friends and family of former PM Davíð Oddsson have been appointed to the Supreme Court, in particular naming Ólafur Börkur Þorvaldsson in 2003, who University of Iceland law professor Sigurður Líndal said was one of the least qualified candidates for the position.

4) The connection between members of the ruling coalition and players in the oil price-fixing scandal, naming Kristinn Björnsson, the former CEO of Skeljungur (Shell), who is the husband of parliamentary president and Independence Party member Sólveig Pétursdóttir, who was also Minister of Justice at the time of the scandal´s investigation. Björnsson is today the vice chairman of Árvakur, the company that publishes Morgunblaðið, a widely distributed newspaper.

5) The "Baugur-case", where an investigation lasting three years and costing millions of krónur yielded 40 charges of economic crimes (only eight of which have made it to the Supreme Court), but is considered by many to be a politically motivated attack from key Independence Party players against corporate giant Baugur Group.

The survey´s result is confusing and therefore I have consulted the methodology of TI, to see how you´ve arrived at your conclusions (described on TI´s website):

“The TI Corruption Perceptions Index is a composite survey, reflecting the perceptions of business people and country analysts, both resident and non-resident. It draws on 16 different polls from 10 independent institutions. For a country to be included, it must feature in at least 3 polls.”

Fair enough. TI’s table says that eight polls were used to assess Iceland. After a minimal amount of digging, it seems that in fact there were only four different polls used, for different years. These were the World Competitive Yearbook (conducted by the International Institute for Management Development), Grey Area Dynamics (conducted by the Merchant International Group), the Global Competitiveness Report (conducted by the World Economic Forum) and Risks Ratings (conducted by World Markets Research Centre). And what do these polls do?

The World Competitive Yearbook criterion ranks countries around the world by, in their own words, “economic performance, government efficiency, business efficiency and infrastructure.”

Grey Area Dynamics (GAD) seeks to help investors analyse the stability of countries, saying on the methodology page of their website that GAD “is a unique programme designed to assess risks, weaknesses and threats.”

The Global Competitiveness Report describes itself as “a valuable tool for shaping economic policy and guiding investment decisions.”

Risk Ratings says that it “assesses the foreign direct investment (FDI) climate based on six individual ratings in each country: political, economic, legal, tax, operational and security.”

In other words, Iceland’s entire rating was based mostly on how well foreign investors can expect to do in our country. That being the criterion, it’s easy to see how some of the largest examples of corruption in Iceland managed to slip through the net.

Curiously enough, as you descend TI’s list of corrupt countries, you’ll notice a trend: the more corrupt the countries get, the more likely it is that more polls were used to rate them. Perhaps if Iceland was studied on a criterion based on more than just how much you can expect to cash in should you invest here, Iceland’s ranking would be slightly different.

This is not to say that there is much more corruption in Iceland than in other countries. But it can hardly be one of the least corrupt countries, and there is certainly room for improvement. And studies which make broad assessments based on narrow evidence certainly don’t help.

                                               Sincerely,

                                               _________________________________

                                               Sigurjón Þórðarson, MP

Við höfum haft rétt fyrir okkur

Frjálslyndi flokkurinn hefur verið stefnufastur. Þjóðinni hefði sannarlega farnast betur ef stefna Frjálslyndra hefði ráðið för.

Frjálslyndi flokkurinn hefur haft opið bókhald frá upphafi og ekki þegið mútur.
Hann hefur beitt sér fyrir réttlátri og árangursríkri fiskveiðistjórn í sjávarútvegi sbr. leið Færeyinga. Reynslan sýnir að stöðugur samdráttur á veiðum er ekki ávísun á meiri afla síðar.

Flokkurinn hefur beitt sér gegn einkavinavæðingunni, varað við skuldasöfnun þjóðarbúsins og talað fyrir ráðdeild. Flokkurinn hefur um árabil beitt sér fyrir afnámi verðtryggingar. Lántakendur lentu í verulegum erfiðleikum ef laun hækkuðu ekki samhliða öðrum verðbreytingum. Aukinheldur slævði verðtryggingin ábyrgð bankanna og annarra lánveitenda.

Frjálslyndi flokkurinn hefur verið framsýnn og öll meginstefnumál flokksins hafa byggt á traustum grunni. Því væri þjóðráð fyrir kjósendur að hlýða á þá sem hafa haft rétt fyrir sér um hvaða leiðir væri ráðlegt að fara út úr kreppunni.

Kjósendur eru búnir að brenna sig á upphlaupsstjórnmálamönnunum sem hafa látið heilu fréttatímana snúast um björgun ísbjarna í Skagafirði og 90% lúxuslán fyrir unga fólkið.
                                               
Frjálslyndir bjóða raunhæfar lausnir sem krefjast vinnu og aumýktar gagnvart  risavöxnu verkefni sem krefjast úrlausnar. Verkefnið er að skaffa atvinnulausum vinnu og stoppa í risastórt fjárlagagat. Þótt allir tekjuskattar á fyrirtæki og einstaklinga yrðu tvöfaldaðir næst ekki að fylla í gatið og ef það á að fara niðurskurðarleiðina þarf að skera niður starfsemi sem nemur rekstri fjögurra Landspítala. Það er ekki raunsætt að lausnin felist í því að skera niður ríkisútgjöld og hækka skatta.

Ekki er raunhæft að skapa störf til langframa úr styrktarsjóðum, bótasjóðum og byggingu tónlistarhúss. Mörg starfanna munu byggja alfarið á þeim sjóðum sem styrkja þau og lýkur um leið og viðkomandi sjóðir tæmast.

Eina færa leiðin er sú að gera sér grein fyrir vandanum og viðurkenna að hann sé þess eðlis að Íslendingar þurfi að semja við lánardrottna um afskriftir skulda. Það verður ekki gert með einhverjum gorgeir eða skeytasendingum. Við byggjum afkomu okkar að miklu leyti á viðskiptum við aðrar þjóðir og því er brýnt að fara leið sem lokar ekki mörkuðum. Það er miklu nær að semja um viðráðanlega greiðslu og leita leiða til að auka tekjur samfélagsins. Brýnt er að beita almennum aðgerðum, ná stöðugleika í gjaldmiðlinum og lækka vexti strax.

Stefna frjálslyndra er raunhæf og við höfum ekki lengur efni á að ýta út af borðinu raunhæfum lausnum. Stefnan gengur út á að þorskveiðar séu auknar um 100.000 tonn sem mun gefa þjóðarbúinu 40 milljarða í beinum gjaldeyri, skaffa nokkur þúsund störf í frumframleiðslu, enn fleiri afleidd störf og verða alvöruinnspýting í efnahagslífið.

Til að búa til þessa fjármuni þarf ekki að stofna til neinna nýrra fjárfestinga, skipin og fiskvinnsluhúsin eru fyrir hendi.

Aukið innstreymi gjaldeyris mun rétta af gengi íslensku krónunnar og rétta hag þeirra sem greiða af erlendum skuldum.

Frjálslyndi flokkurinn hefur sömuleiðis lagt áherslu á aukna ferðaþjónustu með auknu markaðsstarfi.

Frjálslyndi flokkurinn vill standa vörð um starfandi iðnfyrirtæki, framleiða vörur og veita þjónustu sem bæði sparar gjaldeyri og eykur gjaldeyri. Það þarf að sýna margvíslegri iðn- og verkþekkingu virðingu. Það þarf að skapa skilyrði og andrúmsloft hvatningar til stofnunar fyrirtækja um frjóar hugmyndir á sem víðtækustu sviði, svo sem myndlistar, tónlistar og annarrar menningar. Hvatinn kemur ekki með aukinni skattlagningu og fleiri hálftómum sjóðum til að sækja í með því að fylla út flókin eyðublöð. Það þarf að virkja þann kraft og þær hugmyndir sem búa í fólki, gefa því frelsi til athafna.

Frjálslyndi flokkurinn hefur staðið fast á stefnumiðum sínum sem eru sígild. Kjósendur vita að hverju þeir ganga þegar þeir exa við F-ið og kjósa Guðjón Arnar Kristjánsson til forystu í íslensku samfélagi.