Til varnar Eskju hf.

Í fréttaskýringaþætti RÚV upplýstist hve grænir Íslendingar geta verið fyrir lymskulegum áróðri græningja. Verksmiðjustjórinn vildi nokkuð örugglega gera vel við erlenda fréttamenn og frændur sem sýndu fiskimjölsverksmiðjunni áhuga. Fréttamennirnir þökkuðu fyrir sig og klipptu saman glannaleg ummæli og kjánaaðfarir verksmiðjustjórans við veiðar. Tilgangurinn var eflaust að undirstrika hvers konar umhverfishryðjuverk færu fram á Íslandi.

Það vakti athygli mína að „fræðimaðurinn“ Daniel Pauly var fenginn til þess að votta að framleiðsla á eldisfiski værI óábyrg og framleiðsla á fiskimjöli skaðleg fyrir ofveidda fiskistofna. Ofveiðigrýlan lifir góðu lífi hér á Íslandi, bæði á Hafró og hjá fjölmiðlamönnum þar sem stöðugt er klifað á því að helstu nytjastofnar þjóðarinnar séu ofveiddir þrátt fyrir að sú staðreynd liggi á borðinu að þorskveiði hefur nánast aldrei verið minni og ekki er það vegna þess að þorskinum sé ekki til að dreifa. Nei, ástæðan er að sjómenn hafa ekki leyfi til að veiða hann. Sömuleiðis liggur fyrir að í Barentshafinu og Færeyjum þar sem ekkert er gert með ofveiðigrýluna ganga veiðar sinn vanagang og fiskistofnar eru við hestaheilsu.

Það er sem margur átti sig ekki á að Daniel Pauly er á mála hjá umhverfissamtökum og -sjóðum, t.d. PEW, sem hafa yfir gríðarlegum fjármunum að ráða sem greiða fyrir rannsóknir sem eiga að sýna fram á skaðleg áhrif fiskveiða og reyna að sverta atvinnugreinina með falsvísindum.

Ekki er Pauly einn um að birta reglulega heimsendaspár um sjávarútveginn, fleiri frægir hafa komist í fréttirnar hér, s.s. Boris Worms sem kom fram með spádóminn um að allir fiskistofnar heims kláruðust 2048, Andrew Rosenberg sem reiknaði út stærð þorskstofnins við strendur Bandaríkjanna á 19. öld og Ransom Myers sem reiknaði út hnignun mörg hundruð fiskistofna vítt og breitt um heiminn.

Það sem vekur ugg er að íslensk stjórnvöld hafa nýtt sér starfskrafta sumra þessara manna, s.s. Andrew Rosenbergs, í að fara yfir hvers vegna friðunarstefna sem verið hefur við lýði undanfarna áratugi hafi ekki gengið eftir eins og þegar Hafró týndi mörg hundruð þúsund tonnum af þorski fyrir nokkrum árum. Það stóð ekki á svarinu sem var á þá leið að friðunarstefnan stæði fyrir sínu nema þá að helst þyrfti að friða enn meira til þess að geta veitt meira seinna en þetta seinna hefur aldrei komið eins og þeir sem fylgjast með sjávarútvegi ættu að vita.

Það er langt í frá að starfsmenn Eskju séu þeir einu sem ekki hafa varað sig á lymskulegum áróðri græningja gegn sjávarútvegi og veiðum.

Frjálslyndir settir til hliðar

Það er upplýsandi að lesa hvaða fyrirtæki studdu hvaða flokka og um hversu háar fjárhæðir í kosningabaráttunni 2007. Það er augljóst að beinskeyttur málflutningur gegn sjálftöku og gagnrýnislausu dekri á kostnað almennings hefur haft áhrif á styrki til Frjálslynda flokksins. Stærstu kvótafyrirtækin sniðgengu öll flokkinn en veittu á sama tíma kvótavininum Steingrími J. gríðarlega fjármuni.

Það er líka umhugsunarvert að fjárstreymið er ekki bara minna, heldur hefur flokkurinn sem hefur barist einarðlega fyrir almannahugsjónum mátt glíma við fjölmiðlana af því að þeir hafa iðulega sett hann út í kuldann.

Liðsmenn Frjálslynda geta verið stoltir af og ánægðir með baráttu sína. Málflutningur flokksins, s.s. hvað varðar feigðina um skuldasöfnun og kvótakerfið, stendur sjálfur undir sér - án styrkja.

Verkin sýna merkin

Þórður Már Jónsson, frambjóðandi Samfylkingarinnar, ungur maður á uppleið, fer mikinn í skrifum sínum og talar um skýra sjávarútvegsstefnu Samfylkingarinnar og fullyrðir að Samfylkingin hafi raunverulegar breytingar á ömurlegu kvótakerfi ofarlega á forgangslista sínum. Þetta er mikill misskilningur hjá Þórði þar sem Samfylkingin hefur haft einstakt tækifæri með stjórnarsetu sinni til að gjörbreyta sjávarútvegsstefnu sinni en hefur ekki gert það. Samfylkingin tók nánast heils hugar undir óábyrgar niðurskurðartillögur í fiskveiðiheimildum og hefur alls ekki opnað fyrir nýliðun í atvinnugreininni, heldur viðhaldið höftum og óréttlæti.

Einstaka þingmenn Samfylkingarinnar hafa á kjörtímabilinu áttað sig á að flokkurinn væri kominn á algjörar villigötur þegar hann ákvað að virða í engu álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Eina undantekningin á hinum harðsvíraða málflutningi jafnaðarmanna var Karl V. Matthíasson og hann uppskar skeytingarleysi og jafnvel ákúrur frá varaformanni og formanni Samfylkingarinnar.
Að halda því fram að Samfylkingin hafi skýra stefnu í sjávarútvegsmálum og að hún sé einhver önnur en stefna ríkisstjórnar sem Samfylking hefur átt aðild að er auðvitað barnalegt. Samfylkingin situr einfaldlega uppi með það að vera flokkur sem hefur stuðlað að mannréttindabrotum og byggðaeyðingu með því að hafa stutt óréttlátt kvótakerfi í sjávarútvegi.

Verkin sýna merkin.