þrasað um strokleðrið á meðan ólæsið eykst

Háskólaráðherra hefur sett fram tillögu um hvernig megi auka virðingu barna fyrir skóladótinu sínu. Sú leið sem Áslaug vill fara er að auka kostnaðarvitund m.a. 9 ára gamalla barna með því að í stað þess að þau fái strokleðrið í skólanum að þá muni foreldrar þurfa að skaffa leðrið.  Ekki ætla ég að blanda mér í heitar umræður um strokleðrið að öðru leyti en því að vænlegra sé að leggja áherslu á almenna hirðusemi og reglu en kostnaðarvitund barnanna. Það uppeldi þarf ekki aðeins að fara fram í skólunum heldur ekki síður á heimilunum.

Áhersla háskólaráðherra á skóladótið er stórfurðuleg og vekur upp spurningu um kostnaðarvitund ráðamanna en kostnaður við menntun hvers grunnskólabarns er um 3 milljónir kr. á ári.  Það væri vel ásættanlegt ef þeir fjármunir væru að nýtast til þess að auka færni og menntun barna og ungmenna, en kannanir sýna að svo er ekki. 

Vonandi fer umræðan um menntamál að snúast í auknum mæli um þá sóun og synd að ungmenni séu ólæs eftir að hafa setið á skólabekk í heilan áratug og í minna mæli um skóladótið. 

 

 

 

 

 

 

Bjarni á flótta með flækjum

Bjarni Benediktsson hefur ekki reynst ráðdeildasamur fyrir hönd almennings í stjórnarráðinu þó svo að hann hafi sannarlega komið ár sinn fyrir borð sbr. óuppgert Lindarhvolsmál, Borgun ofl. ofl. mál bera með sér. 

Í viðtali við blaðamann Morgunblaðsins heldur hann því fram að umræðan um ríkisfjármálin sé villigötum og umræðan sé vandinn en ekki það að ríkissjóður sé rekinn með mun meiri halla en áætlanir gerðu ráð fyrir.  Það er ljóst að hallinn í ár verður a.m.k. 25% meiri en gert var ráð fyrir og líklega verður sú tala mun hærri þegar árið verður gert upp. 

Það er ekki traustvekjandi að hafa Bjarna Ben í brúnni, en lykill að því að taka réttar ákvarðanir er að gera sér og öðrum grein fyrir stöðunni, þannig að það sé vilji til breytinga.

Er staðan kannski sú að forysta Sjálfstæðisflokksins sé ánægð með mikinn halla á ríkissjóði og vaxandi verðbólgu? Það sem er undarlegast við stöðuna sem uppi er og afhjúpar stjórnleysið er að þrátt fyrir hallann þá gengst ríkisstjórnin við því að innviðir landsins hafi verið sveltir m.a. vegakerfið. 

Umræða um ríkisfjármálin verið á „villigötum“

Óli Björn ætti að líta sér nær

Óli Björn Kárason skrifar í dag ábúðarmikla grein um vanda Sjálfstæðisflokksins í Morgunblaðið og má lesa á milli línanna að Óli Björn telji að flokkurinn sé fórnarlamb málamiðlanna í samstarfi Vg og Framsóknar, en er það svo?

Það er áhugavert að fara yfir söguna og skerpa myndina við lítinn bæ t.d. Siglufjörð þegar Óskar Halldórsson -Íslandsbersi, mætti með sína lifrarpotta á Sigló og hóf þar framleiðslu fyrir um 100 árum síðan. Í þá daga streymdu bátarnir lestaðir að bryggju og árið 1924 var þorskaflinn a.m.k. 110 þús tonnum meiri en hann er í ár. Líklegast hefur aflinn verið mun meiri en þau 320 þús tonn sem eru skráð, þar sem þá var öldin önnur og ekki löggiltar vigtar eða drónar Fiskistofu yfir hverri löndun í þorpum landsins. 

Er Sjálfstæðisflokkurinn tilbúinn til þess að taka gagnrýna umræðu um fiskveiðiráðgjöf sem skilar minni afla í öllum nytjategunum til þess að skapa svigrúm fyrir nýliðun og frelsi í útgerð? Nei svo er alls ekki, en á síðasta þingvetri studdi Óli Björn og Sjálfstæðisflokkurinn að grásleppan færi inn í kerfi árangursleysis og samþjöppunar. 

Vissulega er hægt að hefja mjög takmarkaðar strandveiðar í nokkrar vikur á ári, en þá þarf viðkomandi að  greiða á annan tug prósenta hærri hafnargjöld en einokunarútgerðin úr Vesmanneyjum sem heldur nú um stundir á megninu á af útræðisrétti Fjallabyggðar.  Er Sjálfstæðisflokkurinn  að tala fyrir auknu frelsi til handfæraveiða? Svarið er nei - hann berst gegn frelsi fyrir litla sjálfstæða manninn og fyrir fákeppni örfárra auðmanna.

Ef Óskar Halldórsson kæmi nú 100 árum síðar endurfæddur til Siglufjarðar þá kæmi hann að harðlæstum dyrum í sjávarútvegi og alls óvíst að hann gæti reynt fyrir sér jafnvel með krabbagildrur eða hvað þá annað. Sjálfstæðisflokkurinn hefur búið svo um hnúta að öll nýsköpun er bönnuð í sjávarútvegi nema þá að hún sé sérstaklega leyfð.

Vandi Sjálfstæðisflokksins er að æ fleiri af þeim sem hafa stutt flokkinn geta ekki lengur lokað augunum fyrir því að flokkurinn er fyrst og fremst flokkur þröngra sérhagsmuna.

Hvorki sjálfstæði veitingamaðurinn né hagsýna húsmóðirin kaupa þá dellu Óla Björns og félaga að það sé öllum til góða að koma á einokun án nokkurs aðhalds á úrvinnslu kjötafurða á Íslandi. Vissulega eru okurvextirnir sem Sjálfstæðisflokkurinn býður upp ágætir a.m.k. til skamms tíma litið fyrir fjármagnseigendur sem ráð flokknum, en hræðilegur fyrir almenning og þá sem  í nýsköpun og uppbyggingu á fyrirtækjum.

 

 

 

Tveir ráðherrar játa vanrækslu

Í kvöldfréttum RÚV birtust tveir ráðherrar þau Svandís Svavars og Sigurður Ingi og báru sig aumlega yfir ástandi vegakerfisins og gengust við því að viðhald hefði verið vanrækt um árabil.  

Það hefði farið betur á því ef fréttamaður RÚV hefði spurt þau einnar gagnrýnnar spurningar um málið t.d. hvernig standi á því að staðan sé með þessum hætti eftir 7 ára starf ríkisstjórnar sem var víst sögð mynduð um að byggja upp innviði landsins? 

Nei það kom engin spurning og var látið gott heita að buna út glamrinu í ráðherrunum sem gekk út á að vegabölið væri arfur sem ríkisstjórnin hefði fengið í fangið og hefði gert allt til þess að lagfæra m.a.að margfalda fé til viðhalds vega.

Þessar skýringar ráðherranna eru beinlínis kjánalegar og furðulegt að þeim detti það í hug að nokkur gleypi þær.  Í framhaldinu þá er nauðsynlegt að setja þá upphæð sem fer nú til endurbóta á vegum landsins við t.d. aðrar framkvæmdir. Gott ef það sem fer í viðhald vegakerfisins í ár sé rúmir 12 milljarðar kr. þ.e. ríflega sú upphæð sem farið hefur verið í að brúa Hornarfjarðarfljót. 

Það er kominn tími á að það verði farið fram á að það verði gerð stjórnsýsluúttekt á því hvernig í ósköpunum fyrrverandi innviðaráðherra Sigurður Ingi gat ráðstafað öllum þeim milljörðum af framkvæmdafé til einnar brúar þvert á samþykkta Samgönguáætlun Alþingis.

 

Tvístígandi dómsmálaráðherra

Dómsmálaráðherrann Guðrún Hafsteinsdóttir setur sig gjarnan í stellingar og segist ábúðarfull vilja herða útlendingalöggjöfina en yfirgnæfandi meirihluti landsamanna er sammála því þó svo að mikill meirihluti núverandi þingmanna og stór hluti þingamanna Sjálfstæðisflokksins sé það ekki. 

Dómsmálaráðherra bauðst í vor  að styðja tillögu Ingu Sæland um að hægt yrði vísa þeim úr landi, sem hafa fengið alþjóðlega vernd eða stöðu flóttamanns og brotið alvarlega af sér þ.e. að losa þjóðfélagið við glæpamenn á borð við M.Thor Jóhannesson. Ekki treysti dómsmálaráðherrann né nokkur þingmanna Sjálfstæðisflokksins sér til þess að styðja tillöguna m.a. vegna þessa að þeir sögðust vilja vanda til verka!

Nú er komið upp annað borðleggjandi mál á borð dómsmálaráðherra þ.e. að taka afstöðu til dæmalausrar kröfu ríkissaksóknara um að Helgi Magnús Gunnarsson verði leystur frá störfum sem vararíkissaksóknari. Krafa ríkissaksóknara er byggð á sjónarmiðum samtakanna Solaris sem telja að vararíkissaksóknari hafi farið yfir einhverja fína línu í umræðu um hælisleitendur. Þessi viðkvæmni Semu Erlu kemur nokkuð á óvart þar sem hún hefur ekki hikað við að kalla íslenska stjórnmálamenn nasista.

Dómsmálaráðherra segist nú hvorki geta tjáð sig né afgreitt mál Sigríðar Friðjónsdóttur ríkissaksóknara, þar sem hún segist vera að vanda sig! Með þessum vandræðagangi vegna ummæli sem féllu í kjölfar þess að umræddur M. Thor Jóhannesson var dæmdur í fangelsi, þá er verið grafa undan tjáningarfrelsinu. Það er verið senda út þau skilaboð að ef ekki er tekið þátt í samsöng um að dásama núverandi stefnu í innflytjenda- og hælisleitendamálum, þá verði menn rannsakaðir í þaula með það fyrir augum að svipta þá vinnunni. 

 

Er von að spurt sé hvernig ráðherrann farnist að leysa úr flóknum málum, þegar hvorki gengur né rekur með sáraeinföld mál?

 

 

 

 

Aðeins Pútín sem býður upp á hærri vexti en Bjarni Ben

Það hálf hjákotlegt að hlýða á málflutning Sigurðar Inga fyrrum innviða- og núverandi fjármálaráðherra, gera því skóna að óánægja með ríkisstjórn Íslands snúist fyrst og fremst um alþjóðlega þróun vegna þrenginga í efnahagsmálum í kjölfar stríðsins í Úkraínu. 

Það stenst auðvitað enga skoðun þar sem íslensk stjórnvöld eiga Evrópumet í vaxtaokri ef frá er talið Rússland. Það sem meira er, vaxtaokrinu er velt af fullum þunga á neytendur á meðan lánastofnanir baða sig í gulli. Þessar hörmungar sem leiddar eru yfir almenning eru birtingamynd óstjórnar, þar sem ytri aðstæður eru að mörgu leyti góðar fyrir þjóðarbúið, allur fiskur sem má veiða er seldur háu verði, gott verð er fyrir rafmagn til stóriðju og enn streyma ferðamenn í miklum mæli til landsins þó eitthvað hafi dregið þar úr.  

Miklu nær væri fyrir Sigurð Inga að líta sér nær t.d. til vaxtaokursins,  öngþveitisins og hættu sem hann hefur sjálfur búið til á leigubílamarkaði, algerrar óstjórnar í húsnæðismálum og hælisleiteindamálum sem kristallast í máli M.Th.Jóhannessonar.

Jú og svo má ekki gleyma augljósum spillingarmálum þegar vinir verða sendiherrar og allt vegafé lendir fyrir undarlegar tilviljun í kjördæmi fjármálaráðherra.  Fleiri furður má nefna t.d. þegar megnið af byggðakvótum sem hugsaðir eru m.a. til að draga úr neikvæðum áhrifum samþjöppunar fara til þeirra útgerða sem stunda það að kaupa upp veiðiheimildir. 

Síðasta afrek ríkisstjórnarinnar, var að færa veiðiheimildir frá nokkrum trillum m.a. á Hofsósi til stórfyrirtækisins FISK-Seafood eða KS.

Það er augljóst hverjir eiga skjól hjá ríkisstjórn Bjarna Ben og hverjir eigi að éta það sem úti frýs.

 

Stundum „óþarflega margradda“ ríkisstjórn

Íslenska helgimyndin af hryðjuverkamanninum Ismail Haniyeh

Eins og fleiri hef ég verið á ferðinni í dag og heyrt af og til glefsur úr fréttatímum fjölmiðlanna m.a. RÚV þar sem dreginn hefur verið upp hálfgerð helgimynd af leiðtoga hryðjuverkasamtakanna Hamas, Ismail Haniyeh. Leiðtogi Hamas sem féll í loftárás Ísraela er kynntur til leiks af of mörgum íslenskum fjölmiðlum sem einkar kurteis og góður maður og hann jafnvel sagður vera boðberi friðar í Miðausturlöndum! 

Það var því ákveðið stílbrot og léttir að sjá viðtal blaðamannsins Hermanns Nökkva við Svein Rúnar Hauksson þar sem læknirinn er spurður nokkurra gagnrýnna spurninga um fallinn leiðtoga Hamas. 

Nú er það svo að burt séð frá voðaverkunum sem framin voru þann 7. október í Ísrael sem mannvinurinn Sveinn Rúnar lítur á sem réttlætanlega aðgerð í frelsisbaráttu, þá verður seint sagt um stjórnarhætti Hamas að þeir geti talist góðir á nokkurn mælikvarða.  Arabískir pólitískir andstæðingar hafa verið teknir af lífi, alið hefur verið á skefjalausu hatri á nágrönnum og brotið á mannréttindum m.a. með ofsóknum gegn samkynhneigðum. 

 

 

„Sorg að þessi góði maður“ hafi verið drepinn

Tekur dómsmálaráðherra þátt í þögguninni?

Það var verulega vond ákvörðun hjá ríkissaksóknara Sigríði Friðjónsdóttur að hlaupa á eftir kröfu Semu Erlu og Solaris og fara fram á það við dómsmálaráðherra að vararíkissaksóknari Helgi Magnús Gunnarsson verði leystur tímabundið frá störfum.  Dómsmálaráðherra á auðvitað ekki að verða við þeirri ósk heldur ætti ráðherrann að standa með Helga Magnúsi og fleiri landsmönnum sem hafa legið um árabil undir ofsóknum Sýrlendingsins M. Th. Jóhannessonar.

Ef ráðherra gerir það ekki er verið að senda út meðvirk skilaboð til lögreglumanna, blaðamanna og annarra opinberra starfsmanna um þöggun á nauðsynlegri og gagnrýnni umræðu um útlendingamál.

Málið er að Helgi Magnús sagði ekkert nema sannleikann um að það væri verið að flytja inn vondan kúltur sem væri frábrugðinn því sem Íslendingar mættu venjast.  Staðreyndin er sú að glæpatíðni innflytjenda frá ákveðnum menningarheimum í nágrannaríkjunum m.a. á sviði alvarlegra kynferðisbrota er mun hærri en t.d. innfæddra Skandínava. 

Það verður fróðlegt að sjá hvernig ráðherra bregst við þessari ósk, þar sem hún er ekki aðeins komin frá Solaris heldur studd af áhrifafólki með tengsl við Vg, en Oddur Ástráðarson hefur sakað Helga Magnús um hatursorðræðu.

Helgi verði leystur frá störfum tímabundið

Fíllinn í Vegagerðinni

Morgunblaðið fjallaði nýlega um það sem blaðið kallaði losarabrag Vegagerðarinnar á opinberu fé í tengslum við framkvæmdir stofnunarinnar. Í stað þess að 2.500 milljónir króna færu til framkvæmda við að brúa Hornafjarðarfljót líkt og þingið hafði samþykkt, þá er búið að verja 9.000 milljónum króna til verksins. Vegagerðin hefur því varið án heimilda 6,5 milljörðum, sem bitnar nú á öðrum framkvæmdum vítt og breitt um landið.

Morgunblaðið fer nokkuð mjúkum höndum um algert skeytingaleysi við samþykktar áætlanir með því að tala um losarabrag þegar Vegagerðin ver fjármunum til verksins sem nema 360% umfram fjárheimildir.  Hér er greinilega fjármálasukk í gangi á pari við Braggann dýra og Brákarborg ofl. því miður.

Í opinberri umræðu um málið m.a. ítrekað á Sprengisandi þá hefur málið verið rætt út frá því að það hverfist um óánægju einstakra þingmanna í umhverfis- og samgöngunefnd þingsins við vinnubrögð Vegagerðarinnar. Forstjóri Vegagerðarinnar hefur síðan komist upp með að vísa á að þingið sé þröskuldur fyrir því að verk hafi tafist þar sem samgönguáætlun hafi ekki verið samþykkt sl. vor, þegar augljóslega liggur fyrir að forstjórinn hefur tæmt framkvæmdafé Vegagerðarinnar í ósamþykkt verk.

Í fjölmiðlaumræðu skortir verulega á að minnst sé á þátt og ábyrgð fílsins í stjórnarráðinu, Sigurðar Inga Jóhannssonar fjármálaráðherra. 

Það er borðleggjandi að þúsundir milljónir hefðu ekki streymt úr ríkissjóði umfram fjárheimildir nema með vitund og vilja formanns Framsóknarflokksins fyrrverandi innviðaráðherra og stórfurðulegt að hann sé algerlega stikkfrí í umræðunni.

 

 

Sigurður Ingi skammaður

Þingmaður Vg er hér að skammast í Vegagerðinni fyrir að flytja megnið af því fé sem ætlað er til vegaframkvæmda á landinu í kjördæmi Sigurðar Inga þvert á samþykkta samgönguáætlun Alþingis. 

Það blasir við að þingmaður Vg er hér fyrst og fremst að beina spjótum sínum að formanni Framsóknarflokksins Sigurði Inga og fyrrum innviðaráðherra en ekki að vinkonu hans Bergþóru Þorkelsdóttur vegamálastjóra. Þessar sviptingar með vegaféð ættu ekki að koma á óvart en Ríkisendurskoðun hefur nýlega skrifað skýrslur af mikilli tæpitungu um Vegagerðina þar sem kemur m.a. fram eins og ekkert sé eðlilegra að undirritaðir hafi verið tveir ólíkir ársreikningar fyrir sum árin og stofnun sem sér um verklegar framkvæmdir eigi bágt með að veita upplýsingar um kostnað við einstök verk.

Öll þessi lausatök og vitleysa í stjórnun voru augljóslega viðhöfð með vitund og vilja fyrrum innviðaráðherra en þau gáfu svigrúm til þess að hann gæti ástundað grimmt kjördæmapot.

Fyrir þjóðina er það mikið áhyggjuefni nú á verðbólgutímum að í fjármálráðuneytinu sé ráðherra sem er þekktari af því að ota sínum tota, en að gæta aðhalds.

 

 

Brýnt að Alþingi sé upplýst