Öngstræti Ögmundar

Helsti vandi Ögmundar er ekki gjammið í Þráni Bertelssyni, heldur að hann hefur gengið algerlega þvert gegn þeim öflum i Vg sem áður studdu Ögmund.  Ögmundur andæfði í; Icesave, AGS og Evrópusambandsæfingum formanns Vg og uppskar innanríkisráðherrann nokkurn stuðning hjá róttækum öflum innan Vg og þeim sem einlæglega vilja raunverulegar breytingar í samfélaginu.  Með stuðningi sínum við þingmál formanns Sjálfstæðisflokksins sem ætlað er að koma í veg fyrir að fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, svari fyrir gjörðir sínar í aðdraganda hrunsins hefur Ögmundur algerlega glatað öllu trausti. 

Í viðtali á Bylgjunni í morgun var málflutningur Ögmundar ámótlegur en þar vitnaði hann til samvisku sinnar og kallaði mögulega eftir sannleiksnefnd, nú nokkrum árum eftir hrun - Ansi seint i rassinn gripinn. 

Nú má spyrja Ögmund hvar samviska hans og félaga hans þeirra Jóns Bjarnasonar og Atla Gíslasonar hefur verið í málefnum þeirra sjómanna sem að þeir þóttust ætla að bæta mannréttindabrot íslenskra stjórnvalda og fluttu um það sérstakt þingmál fyrir nokkrum árum. 

Varnarlið íslensks verkalýðs á Alþingi, þeirra Ögmundar og félaga hefur greinilega metið það svo að í ljósi þess að sumir séu jafnari en aðrir, að eðlilegt sé að halda áfram að traðka á mannréttindum sjómannanna, á meðan samviskan bindur þá illilega í Landsdómsmálinu.    

 

Hart sótt að Ögmundi