Forsenda skilnings útlendinga

Hrunið á Íslandi hefur ekki einungis bitnað á íslenskum almenningi, heldur einnig fjárhag erlendra sparifjáreigenda, sveitarfélaga og líknarfélaga sem hafa tapað gríðarlegum upphæðum, mörg þúsund milljörðum, á íslensku bankabófunum, ónýtu eftirlitskerfi og andvaralausum og/eða spilltum stjórnmálamönnum.

Það er ljóst í mínum huga að við getum ekki staðið undir þeim byrðum sem verið er að leggja á þjóðfélagið, m.a. með „Icesave-samfélaginu“ og í þess stað þurfum við að leita skilnings meðal annarra þjóða á stöðu okkar. Það er útilokað að nokkur taki undir málstað okkar nema við gerum hreint fyrir okkur dyrum. Það gengur ekki að vera áfram með kúlulánaþega og Icesave-ráðherra sem gabbaði sparifjáreigendurá þingi, þjóna bankabófanna í bönkunum og sem aðstoðarmenn ráðherra. Sömuleiðis er fáheyrt að hrunsmenn stjórni enn stærstu fjölmiðlum landsins og séu jafnframt í atvinnuuppbyggingu með stjórnvöldum.

Steingrímur J. og Jóhanna hafa ekki haft dug til að hreinsa til í samfélaginu, heldur virðast þau treysta á að hægt sé að byggja upp á fúnum stoðum.

Enginn útlendingur getur tekið mark á stjórnvöldum sem hegða sér svona og þeir koma heldur ekki með fjármagn inn í landið. Það er ekkert verið að gera til að rétta skútuna við, t.d. með því að sækja peningana þar sem þeir halda til.