Sonur vinar míns berst í Írak

Ég hef alltaf verið andstæðingur Íraksstríðsins og fannst sorglegt að Íslendingar skyldu styðja Bush-stjórnina í þessu ömurlega stríði. Stundum snerta heimsviðburðirnir Íslendinga með beinum hætti og berast jafnvel inn á gafl til manns. Það gerðist í dag þegar sonur vinar míns, Kristján Sigurðsson frá Siglufirði og Florida, kom til Íraks til að taka þátt í bardögum.

Í þessum hildarleik hafa ekki einungis farist tugþúsundir eða hundruð þúsunda Íraka, heldur einnig mörg þúsund ungir Bandaríkjamenn, og fleiri hafa særst og beðið tjón á sál og líkama.

Maður óskar þess að friður komist á sem fyrst þótt vonin sé veik. Ég furða mig alltaf á því að sjálfstæðis- og framsóknarmenn þráist við að viðurkenna mistök sín og biðja bæði íslensku þjóðina og umheiminn afsökunar og koma Íslandi af þessum lista yfir viljugar og stríðsfúsar þjóðir.