Sigurjón Þórðarson

Það er ekki mikil eftirsjá í þessari ríkisstjórn sem nú er að fara frá völdum fyrir íslenskan almenning.  Öðru máli gegnir um launaðan her aðstoðarmanna, almannatengla, auglýsingastofur og nefndir "sérfræðinga" sem hafa getið af sér gagnslausar afurðir á borð við söluráðgjöfina dæmalausu á Íslandsbanka, svikaleikrit Svandísar Svavars "Auðlindin okkar" og Hvassahraunsskýrslu Sigurðar Inga.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið með lykilinn að efnahags- og útlendingamálum og skilar nú af sér eftirfarandi "árangri":

1) Stöðugum hallarekstri ríkissjóðs.

2) Stöðugri verðbólgu allt kjörtímabilið.

3) Stöðugri kreppu á húsnæðismarkaði.

4) Stöðugum innflutningi á hælisleitendum.

5) Stöðugri kyrrstöðu í orkumálum.

6) Stöðugum flutningi fjármagns frá almenningi til auðmanna.

Ekki ætla ég að fjölyrða um afrek Framsóknar en þau þekkja landsmennum af hrakandi lesskilningi, heilbrigðiskerfinu og versta vegakerfi í Evrópu. Helsta framlag Vg eru jú kynlausu klósetin sem Guðlaugur Þór vinnur nú samviskusamlega við að byggja upp.

Flokkur fólksins mun bjóða kjósendum upp á breytta stefnu þar sem hætt verði bruðli og tekið mið að hag almennings en ekki fámennrar hirðar í kringum stjórnmálaelítuna.

Það fer um mann hálfgerður kjánahrollur að heyra af fullyrðingum Bjarkeyjar um að það sem þvældist fyrir því að hægt væri að leysa úr málum í Grímsey er að ekki mætti mismuna landsmönnum við úthlutun á byggðakvóta Byggðastofnunar vegna ótvíræðrar kröfu um vinnsluskyldu á aflanum. 

Burt séð frá því að fiskveiðikerfið  í heild sinni hefur fengið þann dóm að brjóta í bága við mannréttindi og stjórnarskrá lýðveldisins þá hefur úthlutun á byggðakvóta Byggðastofnunar hingað til einkennst af mismunun og ómálefnalegum sjónarmiðum. Vert er að virða það við núverandi ráðherra Vg þ.e. innviða- og matvælaráðherrum, til vorkunnar að þeir eru að taka við úthlutunarkerfi og reglum sem Framsóknar- og Sjálfstæðisflokkur hafa mótað og leitt til stórfurðulegrar niðurstöðu m.a.

1) Vinnsluskylda sem úthlutun byggði á hefur augljóslega ekki verið uppfyllt.

2) Vinnsla á gæludýrafóðri úr landbúnaðarafurðum hefur talist fullnægjandi vinnsluskylda.

3) Vinnsla á aukaafurðum á fiski sem veiddur er í öðrum landshlutum hefur talist fullnægjandi andlag vinnsluskyldu. 

4) Erlendir auðmenn fengu byggðakvóta sem höfðu tengsl inn í SFS, til þess að styðja við uppbyggingu á laxeldi.

Eins og að ofan greinir þá hefur það hingað til ekki flækst fyrir ráðamönnum að láta eitt yfir alla ganga við úthlutun á byggðakvóta Byggðastofnunar en augljóslega hefur það leitt til þeirrar niðurstöðu að gæðin hafa lent hjá þeim sem hafa betri tengsl inn í stjórnkerfið en aðrir.  

Flokkur fólksins lagði fram almennar úthlutunarreglur á byggðakvóta Byggðastofnunar, en hér eru um verðmæti sem meta má á nokkra milljarða króna árlega. Málefnalegum tillögum var vægast sagt tekið afar illa af formanni Framsóknarflokksins Sigurði Inga Jóhannssyni.

Það var mjög miður þar sem það setur sérfræðinga Byggðastofnunar áfram í erfiða stöðu og kemur óorði á stuðning við hinar dreifðu byggðir. Óbreytt úthlutun með samningum til nokkurra ára sem illmögulegt er að hafa nokkurt eftirlit með,opnar vissulega á að ráðherrar geti rétt sínum mönnum væna bita, en er hræðilega vond fyrir sjávarbyggðirnar.

Ég er enn þeirrar skoðunar að auðveldasta leiðin til þess að greiða úr stöðunni í Grímsey sé að veita eyjarskeggjum 12 mílna landhelgi til krókaveiða.  Hvers vegna má ekki gera slíka tilraun?

Svarið við því er augljóst, þegar upp er staðið þá stendur Vg með misskildum hagsmunum örfárra auðmanna í SFS en gerir ekkert með framtíð sjávarbyggðanna.  

	Spretthópur skoðar mál Grímseyjar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Þingflokksformaður Framsóknarflokksins flutti tárvota ræðu á Alþingi um stöðuna í Grímsey. Hún grét þá stöðu sem uppi væri um framtíð byggðarinnar, en lagði engu að síður ekki nokkra lausn til. 

Það er ekki flókið að leysa úr vanda eyjaskeggja og það kostar ekki krónu, en það eina sem þarf að gera er að veita örlítinn sveigjanleika til þess að nýta nálæg fiskimið.  Þegar öllu er á botninn hvolft þá er enginn vilji til þess hjá ríkisstjórnarflokkunum - ekki einum einast þeirra.

Það var frekar aumt hjá Ingibjörgu Isaksen að klína stöðunni alfarið á Vg sem hafa vissulega ekki fært hlutina til betri vegar.  

Það er nefnilega svo að Sigurður Ingi hefur farið með málefni Byggðastofnunar og beitt sér persónulega gegn öllum breytingum í átt til jafnræðis og skynsemi sem snúa að úthlutun á byggðakvóta Byggðastofnunar.

Það væri miklu nær ef Framsóknarmenn litu í eigin barm og sýndu einhvern raunverulegan vilja til þess að leysa úr auðleysanlegum vanda Grímseyinga.  Það sem flækist fyrir þingmönnum Framsóknarflokksins er fyrst og fremst að þingmennirnir eru smeykir við að rugga misskildum hagsmunum örfárra auðmanna sem vita ekki aura sinna tal.

	„Hrikalegt bakslag“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Eina frumvarpið sem Þórdís K. R. Gylfadóttir varaformaður Sjálfstæðisflokksins hyggst leggja fram á þinginu í ár er bókun 35 sem felur í sér að ef að ef íslensk lög rekast á við tilskipanir Evrópusambandsins þá skulu lög Alþingis Íslendinga sjálfkrafa víkja. 

Það er stórfurðulegt að varaformaður Sjálfstæðisflokksins skuli ítrekað leggja fram frumvarp sem er eitur í beinum stórs hluta eigin flokksmanna og það í aðdraganda kosninga.  Engu líkara er að hún hafi miklu meiri metnað til þess að taka við af Þorgerði Katrínu formanni Viðreisnar en Bjarna Ben. Viðreisn heldur því á lofti að það sem miður fer í íslensku samfélagi lagist við það eitt að óska eftir inngöngu í Evrópusambandið.  Það er auðvitað barnaleg trú þar sem þjóðirnar í sambandinu góða sitja áfram uppi með sín innanmein og það á m.a. við um Belgíu sjálfa, Svíþjóð og Grikkland, þrátt fyrir að vera þjóðirnar séu búnar að vera í sambandinu um árabil.

Vandi Þórdísar utanríkisráðherra er að hún hefur ekki gert heiðarlega tilraun til þess að skýra það út fyrir kjósendum eða hvað þá flokkssystkinum sínum hver ávinningur þjóðarinnar sé af því að samþykkja umrædda bókun. 

Þau dæmi sem nefnd eru í greinargerðinni er m.a. aðfinnslur við aðgerðir íslenskra stjórnvalda til þess að vernda íslenska tungu og í lýðheilsumálum m.a. aðgerðir til þess að koma í veg fyrir óhefta markaðssetningu á tóbaki. 

Ekki bætir úr skák þegar utanríkisráðherra heldur gögnum sem snúa að bókun 35 leyndum fyrir þjóðkjörnum fulltrúum.