Stefán Einar Stefánsson í læri hjá Grétari Mar

Stefán Einar Stefánsson er einn besti blaðamaður landsins þó svo hann sé ekki enn margverðlaunaður fyrir störf sín.  Hvað sem því líður þá er ljóst að Stefán Einar undirbýr sig fyrir viðtöl, er frjór, lævís og harður í horn að taka.  Hann kemur til dyranna eins og hann er klæddur og er ekki að fara í grafgötur með skoðanir sínar - ekki frekar en Gunnar Smári. 

Engu að síður þá er umfjöllun Stefáns Einars um sjávarútvegsmál hálfgeld og bitlaus, en það birtist m.a. í þessu viðtali við Heiðrúnu Lind framkvæmdastjóra SFS þar sem hún kvartar sáran yfir því að aukin skattlagning komi í veg fyrir að hægt verði að búa til meiri verðmæti í dag en í gær. 

Sú fullyrðing kemur úr óvæntri, en hún er sett fram m.a. á grundvelli útreikninga prófessors á eftirlaunum. Viðkomandi hefur í gegnum tíðina haft rangt fyrir sér um nær alla útreikninga tengda sjávarútveginum m.a. með boðun og útreikningum um að með því að draga úr veiðum að  þá muni veiðast mun meira seinna. Kenningar kennimanns SFS ganga þvert á viðtekna vistfræði og hafa aldrei gengið upp og munu því aldrei ganga eftir og með því að SFS haldi þessari bábilju á lofti er SFS að kom í veg fyrir hagsæld.

Það sem Stefán Einar gæti lært af Grétari Mar umsjónarmanns Sjávarútvegsspjallsins í efnistökum er að nálgast umræðuna um nýtingu hafsins út frá víðara sjónarhorni en einangruðum hóli SFS. 

Í síðasta þætti Grétars Mar var t.d. áhugaverð umræða um nýtingu á þara og sölum en það eru greinilega mikil tækifæri þar á ferðinni. 

Grétar Mar hefur fjallað með gagnrýnum hætti um algert árangursleysi núverandi fiskveiðistjórnar en það er ljóst að hún hefur leitt til minna afla í öllum tegundum sem hafa verið kvótasettar. 

Grétar Mar hefur fjallað um þann gríðarlega samkeppnishindranir og mismunun sem sjálfstæðar fiskvinnslur eiga í gagnvart vinnslum stórútgerðarinnar, þar sem þær komast ekki í hráefnið á jafnræðisgrunni.

Hvað varðar uppsjávarveiðarnar þá væri nær að fjalla um mun stærri mál en einhverjar krónur í veiðigjöld til eða frá m.a. veiðiráðgjöf í loðnu sem skilar engu og ekki síður hver ástæðan sé fyrir því að mun meira fæst greitt fyrir uppsjávarafla sem landað er í Færeyjum en á Íslandi.

 

 

 

 

 

 

 

Molar hagfelldir Vinstri grænum

Ráðherra játar brot á stjórnarskrá í ræðustóli Alþingis

Laust fyrir klukkan 20 fimmtudagskvöldið 12. september 2024 gerðust þau tíðindi að matvælaráðherra játaði  óafvitandi á sig brot á stjórnarskrá íslenska lýðveldisins sem hún hefur svarið eið að. 75 grein segir: Öllum er frjálst að stunda þá atvinnu sem þeir kjósa. Þessu frelsi má þó setja skorður með lögum, enda krefjist almannahagsmunir þess.

Í svari við skýrri fyrirspurn Eyjólfs Ármannssonar þingmanns Flokks fólksins um hvort það ógnaði að einhverju leyti ef handfæraveiðar yrðu gerðar frjálsar, þá svaraði Bjarkey Olsen því hreinskilnislega að svo væri ekki, en tók það fram að það væri ekki í samræmi við KERFIÐ. Það er því ljóst að þegar hún tók upp á því að stöðva strandveiðar í júlí þá lágu engir almannahagsmunir að baki heldur voru skorður settar við atvinnufrelsið út frá annarlegum kerfislægum sjónarmiðum.

Hér er fyrirspurn Eyjólfs og játning ráðherra. 

Bjarni Ben og litli sveitarstjórnarmaðurinn á Þórshöfn

Æðsti prestur vitleysunnar í sjávarútvegi, Ragnar Árnason emerítus var látinn vera boðberi sannleikans á fundi SFS í dag, þar sem rekinn var harður áróður fyrir afnámi allra gjalda af SFS. Ragnar er sérfræðingurinn sem hélt því fram árið 2007 að hagkvæmast væri að hætta þorskveiðum í a.m.k. eitt ár til þess að fá enn meiri afla seinna. Hann hélt því fram í ljósi þess hve þjóðarbúið stæði vel. Málið er að kenningar Ragnars í fiskifræði hafa aldrei gengið upp og munu aldrei ganga upp og allir vita hvað þjóðarbúið stóð vel ári fyrir hrun eða hitt þá heldur.

Þrönga auðmannaklíkan í SFS kann sér ekki magamál en í gær fréttist af því að Ísfélagið væri að stilla brothættum sveitarfélögum upp við vegg og færi fram á að Langanesbyggð tæki þátt í byggingarkostnaði og fyrirspurn íbúa í Fjallabyggð á fundi á Ólafsfirði gaf til kynna að fyrirtækið hefði fengið sérstakan aflátt hjá Fjallabyggð af hafnargjöldum. Fyrirtæki SFS eru farin að sækja stíft í að komast yfir alla byggðakvóta m.a. samfélagsfyrirtækið FISK Seafood á Sauðárkróki.

Núverandi fyrirtæki sem eru ofan á nú í sjávarútvegi eru það ekki vegna þess að þeim sé stjórnað betur en öðrum fyrirtækjum eða að í þau hafi valist rjóminn af stjórnendum þjóðarinnar sem hafa getað gert eitthvað sem aðrir kunna ekki. Ástæðan er einfaldlega sú að þau hafa einokun á því að nýta sjávarauðlindina og geta nálgast hráefnið langt undir markaðsvirði. Þetta veit Bjarni Benediktsson forætisráðherra mætavel en þegar á hólminn er komið þá stendur hann ekki með þjóðinni en mögulega metur hann stöðu sína rétt eins og litli sveitarstjórnarmaðurinn á Þórshöfn þ.e. að hann treystir sér ekki í þá stóru?

Ef Bjarni væri að hugsa um almannahag þá tæki hann á því að stóru sjávarútvegsfyrirtækin komist upp með að verðleggja hráefnið langt undir raunvirði og þar að auki að þau hafi sjálfdæmi um að endurvigta aflann. 

Þjóðin fengi mun meira í sinn hlut ef lögð yrðu niður öll auðlindagjöld og í stað þess yrði komið á eðlilegri verðmyndun og vigtun aflans. 

Fiskurinn færi þá til vinnslu til þeirra sem gætu greitt hæsta verðið og það myndi skrúfa fyrir streymi fjármuna í skattaskjól. 

Það er engin vestræn þjóð sem sættir sig sambærilegt ástand og ríkir hér á Íslandi hvað varðar helstu útflutningsgrein landsmanna sem byggir þar að auki á sameiginlegri náttúruauðlind þjóðarinnar.

Það gerir ekki heldur Namibía.

 

 

 

Það stefnir í aðra fegurðarsamkeppni í Sjálfstæðisflokknum

Nú er nokkuð rætt um hver verði næsti formaður Sjálfstæðisflokksins þrátt fyrir að ýmislegt bendi til þess að núverandi formaður sé á faraldsfæti.

Vandi Sjálfstæðisflokksins er ekki persóna Bjarna Ben sem er ágætis náungi en vissulega sérgóður og stingur á sig eigum almennings til að tryggja það að enginn annar steli þeim.

Vandinn er fyrst og fremst stefna flokksins sem miðar að því að þjóna örfáum auðmönnum og kvótaaðlinum. Minni atvinnurekendur og skuldugur almenningur fær sífellt að kenna meira á núverandi stefnu.

Hvernig sem á það er litið þá er enginn af þeim sem nefndir hafa verið til sögunnar sem arftakar Bjarna líklegir til þess að breyta stefnu flokksins í einu né neinu a.m.k. ekki Þórdís K.R., Áslaug Arna, Jens Garðar, Guðrún og fullreynt er með Guðlaug Þór. Guðlaugur Þór bauð sig fram gegn formanninum án þess að gera nokkurn málefnalegan ágreining, þannig að úr varð nokkurs konar fegurðarsamkeppni sem Guðlaugur tapaði auðvitað þar sem hann var draghaltur eftir aðgerð á fæti.

Það er ekki útilokað að einhver stökkvi fram á sjónarsviðið sem setur fram málefnalegan ágreining við núverandi stefnu.  Það er á hinn bóginn afar ólíklegt m.a. vegna þess að það eru ákveðin tabú sem tekin eru markvisst af dagskrá flokksins.  Kvótaaðallinn sem hefur stjórnað flokknum hefur bannað alla gagnrýna umræðu um fiskveiðistjórnunarkerfið þó svo að afli hafi dregist verulega saman í öllum nytjategundum sem hafa verið kvótasettar!

Það var sett umræðubann á unga flokksmenn á síðasta flokksráðsfundi. Tabú virðist vera um vafasamar einkavæðingar formannsins m.a. söluna á Borgun, Lindarhvol, Bankasýsluna og kaupum Landsbankans á tryggingafélagi.

Það er flest sem bendir til þess að það verði kjörin ný þokkafull ungfrú eða herra flokksins á komandi landsfundum, en líklegast verður það ekki á þeim næsta. 

 

 

DNA greining Þorgerðar Katrínar

Formaður Viðreisnar á það til, sérstaklega þegar nær dregur kosningum að kynna sig og flokk sinn sem afl breytinga þegar komið er að nýtingu sameiginlegrar sjávarauðlindar þjóðarinnar. Engu að síður þá nýtti Þorgerður Katrín þann tíma sem hún sat í stóli sjávarútvegsráðherra ekki til nokkurra jákvæðra breytinga á kvótakerfinu. Gott ef hún tók ekki harða afstöðu gegn sjómönnum í deilu þeirra við SFS, gerði sitt ýtrasta til þess að breiða yfir umræðu um brottkast og opnaði fyrir dragnótaveiðar upp í fjörur.

 

Viðreisn snéri einfaldlega við stefnu sinni í sjávarútvegsmálum eða a.m.k. út úr henni til þess að komast í ríkisstjórn. Hún hélt því fram að óánægja þjóðarinnar með kvótakerfið snéri að því að hún væri illa haldin af öfundargeni sem verið væri að spila á. Þessi fullyrðing um öfund er nokkuð brött í garð kjósenda í ljósi þess að hún fékk sjálf hátt í 2 milljarða króna afskriftir í hruninu í boði þjóðarinnar.

Það sem er verst við málflutning Þorgerðar Katrínar er órökstudd staðhæfing hennar um efnahagslegan ávinning af kvótakerfinu. Staðreyndin er sú að kerfi sem átti að byggja upp fiskstofna og tryggja byggðafestu hefur leitt af sér minnkaðan afla í öllum tegundum sem hafa verið kvótasettar og blæðandi byggðir hringinn í kringum landið.

 

Það er mjög afhjúpandi fyrir tvöfeldni Viðreisnar að engin áhersla er lögð á að taka á verðmyndun á fiski og því að afurðir séu seldar í gegnum skúffufélög í skattaskjólum. Það er auðveld leið til þess þ.e. að fiskur taki verð á frjálslum markaði.