Loðnan veiðist ekki ef ekki má veiða

Nú skal það tekið fram að ég er ekki á móti hvalveiðum þ.e. ef veiðarnar fara fram með mannúðlegum hætti. Það er hins vegar útilokað að kenna stækkandi hvalastofnum um að veiðin á loðnu hafi dregist gríðarlega saman. Það liggur fyrir að "endurbætt" ráðgjöf Hafró hefur ítrekað leitt til aflabrests sjá hér. 

 

 

 Málið er að það tekur stórhveli   hátt í áratug að verða   kynþroska   og kýrnar bera ekki nema um þriðja   hvert ár eftir það. Það er því   augljóst að mjög hægfara breyting á   stærð hvalastofna sem vissulega eru   stórtækir afræningjar getur ekki skýrt þá hörmungaveiði sem hefur verið á loðnu frá aldamótum sjá mynd.  

Nærtækara er að leita skýringa á minni veiði, í aukinni samkeppni og afráni annarra fiska. Fiskarnir sjálfir eru miklu mun stærri affallaþáttur en þáttur mannsins og það sem fer ofan í hvalinn. 

Þessi staða sem uppi hvað varðar útlit loðnuveiða ætti að verða uppspretta uppbyggilegrar umræðu um ráðgjöfina sem greinilega þarf að endurskoða.

Ef fiskistofn er álitin vera 1 milljón tonn þá er ekki ólíklegt að hann éti um 3% af þyngd sinni á dag eða 30 þús tonn á dag eða um þrefaldan afla þess sem strandveiðibátar komu með að landi á vertíðinni.

Nú er hægt að fara í ýmsa reikninga hvað þetta eru margar milljónir eða tugir milljóna tonna á ári, en aðalatriðið er að ef ef dregið er úr veiðum þá safnast enginn lífmassi upp í hafinu.

Tímabært að rannsaka afrán hvala

Væri ekki nær ef Bylgjan talaði við mig?

Sjálfstæðismaðurinn Þórður Gunnarsson var kynntur á Bylgjunni sem hagfræðingur þar sem fjallað var um framboð stjórnmálaflokka fyrir komandi Alþingiskosningar. Þórður nýtti tækifræði og smánaði pólitíska andstæðinga. Það fór ekki á milli mála að honum var í nöp við frambjóðendur Flokks fólksins.  

 

Ég frétti af þættinum í gegnum starfsfélaga minn til margra ára og honum til undrunar þá hefði ég fengið þá einkunn hjá sjálfstæðismanninum Þórði Gunnarssyni á Bylgjunni, að vera með orðljótari mönnum.

Vissulega þá á ég það til að vera ekkert að fara í kringum hlutina t.d. hef ég furðað mig á því að Sjálfstæðisflokkurinn hafi boðið kjósendum upp á að koma á einokun á úrvinnslu kjötafurða og að flokkurinn skuli sí og æ leggja stein í götu strandveiða sem skila mun verðmætari afla að landi en togarar.

 

Til gamans get ég nefnt það að ég á mér kæran frænda í framboði fyrir annan flokk en Flokk fólksins. Við vorum sendir saman í Vatnaskóg sem guttar og tókum m.a. þátt í fótboltaleikjum sem við töpuðum ef ég man rétt nánast öllum, þrátt fyrir að vera báðir sæmilega sprækir í boltanum. Ástæðan var sú að ef maður formælti einhverju þá var umsvifalaust dæmt víti á liðið. Ef minnið svíkur mig ekki þá er ég nokkuð viss um að frændinn hafi ekki verið eftirbátur minn hvað varðar að fá á sig víti.

 

Ég vona svo sannarlega að Bylgjan sjá sóma sinn í því að tala við mig í stað þess að fá pólitíska andstæðinga sem ég hef aldrei fyrirhitt svo ég viti til tala um mig.

Ragnar Þór Ingólfsson afhjúpar veikan blett

Ragnar Þór Ingólfsson hefur staðið einarður gegn vaxtaokrinu sem aðrir flokkar en Flokkur fólksins hafa leitt hjá sér og jafnvel stutt og réttlætt m.a. Samfylkingin. Sama má segja um baráttu Ragnars gegn afarkjörum leigufélaganna. Vaxtaokrið bitnar með harkalegum hætti á hag heimila og fyrirtækja en það segir sína sögu að stýrivextir eru nú á sjöundatug prósent hærri en verðbólga í landinu, með húsnæðisliðnum inniföldum.

Það kemur kannski ekki svo á óvart að Sjálfstæðisflokkur Bjarna Ben hjóli í framboð Ragnars Þórs fyrir það helst að standa kröftuglega með almenningi og gegn ofeldi bankanna, á meðan ekki er gerð athugasemd við framboð annarra forystumanna í verkalýðshreyfingunni m.a. formanns Rafiðnaðarsambandsins.

Þegar á öllu er á botninn hvolft þá afhjúpar andstaðan við Ragnar veikan blett Sjálfstæðisflokksins þ.e. að vera fyrst og fremst flokkur þröngra sérhagsmuna þegar á hólminn er komið  og bregst til varna ef þeim er ógnað. Það virðist því miður ekki verða nein breyting þar á, ef litið er á þá frambjóðendur sem valist hafa í efstu sæti flokksins.  Það er ljóst að þeir sem hafa gagnrýnt forystu flokksins hafa ekki átt upp á pallborðið á meðan klappstýrur og þjónar sérhagsmuna hafa raða sér í efstu sætin. 

Það liggur fyrir að hagur heimilanna og fyrirtækjanna í landinu væri mun betri ef tekið hefði verið tillit til sjónarmiða Flokks fólksins - með þessum málflutningi er Sjálfstæðisflokkurinn að stimpla sig út.

 

 

 

Vilhjálmur hjólar í Ragnar Þór

"Vísindalegt" okur

Það er naumast hvað það er uppi á greiningardeildum bankana typpið að greina hvað fyrrum vinnufélagi þeirra í Seðlabankanum Ásgeir Jónsson gerir í vaxtaokrinu á næstunni.

Sérstaklega er tekið fram að nýlegur samverkamaður seðlabankastjóra í peningastefnunefnd, hafi alls ekki viljað fara í neina lækkun á okurvöxtunum. Sömuleiðis er sagt að komandi kosningar geti sett strik í reikninginn hvað varðar frekari lækkun vaxta.  

Það fer ekki á milli mála að bankarnir boða áframhaldandi vaxtaokur og grípa þá öll rök hversu vitlaus sem þau eru til þess að styðja stefnuna. 

Gildir þá einu að verið sé að setja unga fólkið og fjölda vel rekinna fyrirtækja í mjög erfiða stöðu og jafnvel í þrot. Engin umræða er um að vaxtastefnan sé þröskuldur í því að leyst verði úr framboðsskorti á húsnæði sem hefur keyrt upp verðbólguna.

Þessi staða er átakanleg þar sem ytri skilyrði eru góð - Hátt fiskverð, gott verð fyrir raforku og ferðalangar streyma til landsins.  Við þessar aðstæður er bankakerfið undir forystu Seðlabankastjóra að koma ungu fólki á kaldan klaka.

Ef eitthvað er þá ættu kosningar að leiða til vaxtalækkunar þar sem von er um að það komi til valda ábyrgari stjórnmálamenn en núverandi ríkisstjórn. 

Við höfum haft fjármálaráðherrann Bjarna Benediktsson sem hefur afneitað ábyrgð stjórnarráðsins á þróun verðlags og er í raun furðulegt að Sjálfstæðisflokkurinn skuli ekki bjóða upp á á ábyrgari forystumann í næstu kosningum. 

Það segir ákveðna sögu um ruglið þó svo upphæðin sé ekki há í stóra samhenginu að ríkisstjórnin hafi varið hátt í 60 milljónum kr. í að flytja inn  nokkra hunda og ketti! 

Stjórnarslitin geti haft áhrif á vaxtaákvörðun

Fjölmenning og ómenning

Umræðan um útlendingamál er eðlilega talsverð í íslensku samfélagi, þar sem fimmti hver íbúi landsins er ekki fæddur á Íslandi. Hröð fjölgun útlendinga í landinu hefur sett þrýsting á innviði landsins og sérstaklega er staðan mikil áskorun fyrir menntakerfið. 

Engu að síður þá er umræðan á RÚV ofl. fjölmiðlum mjög skilyrt og gengur sú þula alla jafnan út á að;

a) fjölmenning sé alltaf af hinu góða,

b) innflutningur á vinnuafli skapi hagvöxt,

c) þjóðin sé skuldbundin að taka við öllum hælisleitendum.

Aldrei er góðmennsku-þulan studd með gögnum og jafnan reynt að fegra þá myndina ef einhver skuggi ber á.

Umræðan um þennan mikilvæga málaflokk er orðin bæði opnari og málefnalegri í nágrannaríkjunum. Í Danmörku vakti ráðherra jafnaðarmanna athygli á því að ómenning og glæpir fylgja innflytjendum og afkomendum þeirra í miklu meira mæli frá ákveðnum svæðum en öðrum. 

Endurskoðunin með bresku fjárlögunum OBR hefur komist að þeirri niðurstöðu að ófaglærðir innflytjendur kosta breskan ríkissjóð mun hærri upphæð en þeir greiða í sjóðinn. Um það leyti sem þeir komast á eftirlaun þá hefur breska ríkið greitt með þeim upphæð sem nemur um 27 milljónum kr á mann.

Það er rétt sem Inga Sæland segir Ísland er orðið uppselt fyrir hælisleitendum. Okkur ber ekki skylda að taka við fleirum - Ekki frekar en Pólverjar sem eru búnir að loka sínum landamærum.

 

 

 

 

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• obr.jfif

Bjarni og brennivínsmálin

Það sem stakk mig var að formaður Sjálfstæðisflokksins lagði áherslu á brennivínsmálin í ákalli í Morgunblaðinu til þjóðarinnar um að kjósa Sjálfstæðisflokkinn.  Hann gerir það með þeim orðum - "hverfa frá þeirri hugs­ana­villu að rík­is­starfs­menn ein­ir geti  - af­greitt lög­leg­ar neyslu­vör­ur"

Nú er ég sammála því að rétt sé að endurskoða einkaleyfi á sölu áfengis, en það þarf að gerast með því að breyta löggjöfinni. Sú aðferð sem Bjarni beitti sem fjármálaráðherra að fara ekki að skýrum ákvæðum laga, grefur undan réttarríkinu og borgaralegum gildum.   

Í Silfrinu með leiðtogum stjórnmálaflokkanna mátti skilja á orðum núverandi formanns Sjálfstæðisflokksins að hann væri boðberi aukinnar verðmætasköpunar í sjávarútvegi, þegar raunin er sú að flokkurinn hefur verið þröskuldur greinarinnar.

Fyrst má nefna að Bjarni hefur barist gegn því að fiskur sé verðlagður á frjálsum markaði, þannig að sú fiskvinnsla sem getur gert mestu verðmætin úr hráefninu fái fiskinn til vinnslu.  Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki mátt heyra á þetta minnst og hefur viðhaldið klíku - ríkisverðlagningu á fiski, til hagsbóta fyrir örfáar stórútgerðir.  Það sem meira er að flokkurinn ákvað í vor að fara gegn neytendum með því að leyfa einokun á kjötmarkaði!

Í öðru lagi þá hefur miklu  frekar lagt stein í götu dagróðrabáta en hitt, þrátt fyrir að það sé borðleggjandi að dagróðrabátar skili mun verðmætari fiski á land en togarar.

Í þriðja lagi þá hefur Sjálfstæðisflokkurinn kæft alla gagnrýna umræðu um fiskveiðiráðgjöfina sem hefur skilað mun minni afla í öllum tegundum í kjölfar þess að þær hafa verið kvótasettar.

Það er stórmerkilegt að Samfylkingin og Miðflokkurinn eru á sama báti og Sjálfstæðisflokkurinn í sjávarútvegsmálum - Vissulega vill Kristrún skattleggja mun meira en ekki breyta einokunarkerfinu í neinu.

Sjálfstæðisflokkurinn staðnar og missir traust

Nú er komið á daginn að Bjarni Ben. krafðist þingrofs og nýrra kosninga án nokkur samráðs eða samtals við samstarfsflokka sem hann hefur starfað með sl. 2 kjörtímabil. Eðlilegra hefði verið fyrir ábyrgan forsætisráðherra að biðjast lausnar fyrir sig og ráðuneyti sitt og hafa síðan samráð við þingið um framhald málsins.

 

Mögulega hefur Bjarni Ben skorað einhver stig hjá þeim eru komnir með annan fótinn í Miðflokkinn, en á móti kemur að hann rýrir verulega traustið á Sjálfstæðisflokknum sem ábyrgu og eftirsóknaverðu stjórnmálaafli til samstarfs að loknum næstu kosningum.

Með þessum tuddagangi gengur hann ekki aðeins yfir samstarfslokka sem hafa þurft að þola vandræðamál formanns Sjálfstæðisflokksins á kjörtímabilinu m.a. Bankasýslu-vinina, nætursöluna á Íslandsbanka og Lindarhvolsspillinguna, heldur setur Bjarni nýkjörinn forseta í erfiða stöðu.

 

Á hinn bóginn þá er ávinningur Bjarna af bægslaganginum sá að hann leiðir flokkinn með óbreytta forystu inn í næstu kosningar og kemst þannig hjá erfiðri umræðu á landsfundi.    

      

 

 

 

Stöðugleiki og tækifæri Bjarna Ben

Það er ekki mikil eftirsjá í þessari ríkisstjórn sem nú er að fara frá völdum fyrir íslenskan almenning.  Öðru máli gegnir um launaðan her aðstoðarmanna, almannatengla, auglýsingastofur og nefndir "sérfræðinga" sem hafa getið af sér gagnslausar afurðir á borð við söluráðgjöfina dæmalausu á Íslandsbanka, svikaleikrit Svandísar Svavars "Auðlindin okkar" og Hvassahraunsskýrslu Sigurðar Inga.

 

Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið með lykilinn að efnahags- og útlendingamálum og skilar nú af sér eftirfarandi "árangri":

1) Stöðugum hallarekstri ríkissjóðs.

2) Stöðugri verðbólgu allt kjörtímabilið.

3) Stöðugri kreppu á húsnæðismarkaði.

4) Stöðugum innflutningi á hælisleitendum.

5) Stöðugri kyrrstöðu í orkumálum.

6) Stöðugum flutningi fjármagns frá almenningi til auðmanna.

 

Ekki ætla ég að fjölyrða um afrek Framsóknar en þau þekkja landsmennum af hrakandi lesskilningi, heilbrigðiskerfinu og versta vegakerfi í Evrópu. Helsta framlag Vg eru jú kynlausu klósetin sem Guðlaugur Þór vinnur nú samviskusamlega við að byggja upp.

Flokkur fólksins mun bjóða kjósendum upp á breytta stefnu þar sem hætt verði bruðli og tekið mið að hag almennings en ekki fámennrar hirðar í kringum stjórnmálaelítuna.

 

Augljós misskilningur hjá Sigurgeiri Brynjari

Það er mikill misskilningur og í raun alger vitleysa í Sigurgeiri Brynjari að telja það augljóst að stækkandi hvalastofnar séu helsta skýringin á því að veiðin á loðnu hafi dregist gríðarlega saman. Það er borðleggjandi að "endurbætt" ráðgjöf Hafró hefur ítrekað leitt til aflabrests sjá hér. 

 

 Ég segi það ekki til að gera   lítið  úr öðrum uppgötvunum   Sigurgeirs Brynjars á sviði   náttúruvísinda en að eigin sögn   þá fann hann upp makrílinn og   makrílveiðar.

 Málið er að það tekur langreyði     hátt í áratug að verða   kynþroska og kýrnar bera ekki nema um þriðja hvert ár eftir það. Það er því augljóst að mjög hægfara breyting á stærð hvalastofna sem vissulega eru stórtækir afræningjar getur ekki skýrt þá hörmungaveiði sem hefur verið á loðnu frá aldamótum sjá mynd.  

Nærtækara er að leita skýringa á minni veiði, í aukinni samkeppni og afráni annarra fiska. Fiskarnir sjálfir eru miklu mun stærri affallaþáttur en þáttur mannsins og það sem fer ofan í hvalinn. 

Þessi staða sem uppi hvað varðar útlit loðnuveiða ætti að verða uppspretta uppbyggilegrar umræðu um ráðgjöfina sem greinilega þarf að endurskoða.

 

 

 

„Enginn talar um hið augljósa“

Skýringar Bjarkeyjar - Kjánahrollur

Það fer um mann hálfgerður kjánahrollur að heyra af fullyrðingum Bjarkeyjar um að það sem þvældist fyrir því að hægt væri að leysa úr málum í Grímsey er að ekki mætti mismuna landsmönnum við úthlutun á byggðakvóta Byggðastofnunar vegna ótvíræðrar kröfu um vinnsluskyldu á aflanum. 

Burt séð frá því að fiskveiðikerfið  í heild sinni hefur fengið þann dóm að brjóta í bága við mannréttindi og stjórnarskrá lýðveldisins þá hefur úthlutun á byggðakvóta Byggðastofnunar hingað til einkennst af mismunun og ómálefnalegum sjónarmiðum. Vert er að virða það við núverandi ráðherra Vg þ.e. innviða- og matvælaráðherrum, til vorkunnar að þeir eru að taka við úthlutunarkerfi og reglum sem Framsóknar- og Sjálfstæðisflokkur hafa mótað og leitt til stórfurðulegrar niðurstöðu m.a.

1) Vinnsluskylda sem úthlutun byggði á hefur augljóslega ekki verið uppfyllt.

2) Vinnsla á gæludýrafóðri úr landbúnaðarafurðum hefur talist fullnægjandi vinnsluskylda.

3) Vinnsla á aukaafurðum á fiski sem veiddur er í öðrum landshlutum hefur talist fullnægjandi andlag vinnsluskyldu. 

4) Erlendir auðmenn fengu byggðakvóta sem höfðu tengsl inn í SFS, til þess að styðja við uppbyggingu á laxeldi.

Eins og að ofan greinir þá hefur það hingað til ekki flækst fyrir ráðamönnum að láta eitt yfir alla ganga við úthlutun á byggðakvóta Byggðastofnunar en augljóslega hefur það leitt til þeirrar niðurstöðu að gæðin hafa lent hjá þeim sem hafa betri tengsl inn í stjórnkerfið en aðrir.  

Flokkur fólksins lagði fram almennar úthlutunarreglur á byggðakvóta Byggðastofnunar, en hér eru um verðmæti sem meta má á nokkra milljarða króna árlega. Málefnalegum tillögum var vægast sagt tekið afar illa af formanni Framsóknarflokksins Sigurði Inga Jóhannssyni.

Það var mjög miður þar sem það setur sérfræðinga Byggðastofnunar áfram í erfiða stöðu og kemur óorði á stuðning við hinar dreifðu byggðir. Óbreytt úthlutun með samningum til nokkurra ára sem illmögulegt er að hafa nokkurt eftirlit með,opnar vissulega á að ráðherrar geti rétt sínum mönnum væna bita, en er hræðilega vond fyrir sjávarbyggðirnar.

Ég er enn þeirrar skoðunar að auðveldasta leiðin til þess að greiða úr stöðunni í Grímsey sé að veita eyjarskeggjum 12 mílna landhelgi til krókaveiða.  Hvers vegna má ekki gera slíka tilraun?

Svarið við því er augljóst, þegar upp er staðið þá stendur Vg með misskildum hagsmunum örfárra auðmanna í SFS en gerir ekkert með framtíð sjávarbyggðanna.  

 

 

 

Spretthópur skoðar mál Grímseyjar