Stöðugleiki og tækifæri Bjarna Ben

Það er ekki mikil eftirsjá í þessari ríkisstjórn sem nú er að fara frá völdum fyrir íslenskan almenning.  Öðru máli gegnir um launaðan her aðstoðarmanna, almannatengla, auglýsingastofur og nefndir "sérfræðinga" sem hafa getið af sér gagnslausar afurðir á borð við söluráðgjöfina dæmalausu á Íslandsbanka, svikaleikrit Svandísar Svavars "Auðlindin okkar" og Hvassahraunsskýrslu Sigurðar Inga.

 

Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið með lykilinn að efnahags- og útlendingamálum og skilar nú af sér eftirfarandi "árangri":

1) Stöðugum hallarekstri ríkissjóðs.

2) Stöðugri verðbólgu allt kjörtímabilið.

3) Stöðugri kreppu á húsnæðismarkaði.

4) Stöðugum innflutningi á hælisleitendum.

5) Stöðugri kyrrstöðu í orkumálum.

6) Stöðugum flutningi fjármagns frá almenningi til auðmanna.

 

Ekki ætla ég að fjölyrða um afrek Framsóknar en þau þekkja landsmennum af hrakandi lesskilningi, heilbrigðiskerfinu og versta vegakerfi í Evrópu. Helsta framlag Vg eru jú kynlausu klósetin sem Guðlaugur Þór vinnur nú samviskusamlega við að byggja upp.

Flokkur fólksins mun bjóða kjósendum upp á breytta stefnu þar sem hætt verði bruðli og tekið mið að hag almennings en ekki fámennrar hirðar í kringum stjórnmálaelítuna.

 

Augljós misskilningur hjá Sigurgeiri Brynjari

Það er mikill misskilningur og í raun alger vitleysa í Sigurgeiri Brynjari að telja það augljóst að stækkandi hvalastofnar séu helsta skýringin á því að veiðin á loðnu hafi dregist gríðarlega saman. Það er borðleggjandi að "endurbætt" ráðgjöf Hafró hefur ítrekað leitt til aflabrests sjá hér. 

 

 Ég segi það ekki til að gera   lítið  úr öðrum uppgötvunum   Sigurgeirs Brynjars á sviði   náttúruvísinda en að eigin sögn   þá fann hann upp makrílinn og   makrílveiðar.

 Málið er að það tekur langreyði     hátt í áratug að verða   kynþroska og kýrnar bera ekki nema um þriðja hvert ár eftir það. Það er því augljóst að mjög hægfara breyting á stærð hvalastofna sem vissulega eru stórtækir afræningjar getur ekki skýrt þá hörmungaveiði sem hefur verið á loðnu frá aldamótum sjá mynd.  

Nærtækara er að leita skýringa á minni veiði, í aukinni samkeppni og afráni annarra fiska. Fiskarnir sjálfir eru miklu mun stærri affallaþáttur en þáttur mannsins og það sem fer ofan í hvalinn. 

Þessi staða sem uppi hvað varðar útlit loðnuveiða ætti að verða uppspretta uppbyggilegrar umræðu um ráðgjöfina sem greinilega þarf að endurskoða.

 

 

 

„Enginn talar um hið augljósa“