Yfirvarp niðurlægðra Vinstri grænna

Steingrímur J. Sigfússon hefur gengið mjög hart fram gegn óánægðum þingmönnum Vg, sem hafa ólíkt formanni flokksins eitthvað viljað standa vörð um stefnu og kosningamál Vg. Villikettirnir hafa smám saman verið gerðir áhrifalausir innan flokksins og hafa nokkrir þeirra séð ráð sitt óvænna og gengið úr flokknum. Að vísu fær Ögmundur enn að dingla eitthvað sem innanríkisráðherra og hnykla vöðvana gagnvart ógæfufólki sem klæðist leðurbúningum í vélhjólaklúbbum, á sama tíma og fjárglæframennirnir sem settu landið á hausinn, fá enn að stunda sinn leik með tilheyrandi afskriftum og arðgreiðslum úr skúffufyrirtækjum.

Síðasta atlaga Steingríms snéri að Jóni Bjarna og meðreiðasveini hans Bjarna Harðarsyni en þeir voru settir út úr ráðneytinu um áramótin. 

Hingað til hafa villikettirnir ekki þorað i beina andstöðu við Steingrím J. en í þess stað staðið fyrir smávægilegum skærum hér og þar.  Engin alvara var á bak við mótframboðin sem voru á síðasta landsfundi gegn Steingrími J. þó svo allt logaði í óánægju.  Ekkert skipulag virðist heldur vera kjarkur til þess að kljúfa sig frá Evrópumiðaðri forystu Vg og fella ríkisstjórnina. 

Mér sýnist sem að markmið dylgja Bjarna Harðarsonar í garð þingmanna Hreyfingarinnar þjóni þeim eina tilgangi að gefa óánægðum og niðurlægðum þingmönnum Vg afsökun fyrir þvi að halda áfram stuðningi sinum við ríkisstjórnina með sinu málamynda mögli.

„Hugarburður og dylgjur“