Jón Gnarr velur ófrið þó svo friður sé í boði

Greinilegt er að Jón Gnarr borgarstjóri og Dagur B. Eggertsson álíta sig svo mikla menn að þeim sé algerlega í sjálfsvald sett hvort þeir fari að úrskurði æðra stjórnvalds um greiðslu styrkja til lýðræðiskjörinna framboða.

Ráðuneyti sveitarstjórnarmála hefur tvívegis gefið út það álit að Reykjavíkurborg haldi eftir styrkjum sem Frjálslyndi flokkurinn á rétt á samkvæmt lögum 162/2006 og sömuleiðis beindi ráðuneytið þeim tilmælum með skýrum hætti  til Jóns Gnarr að leitað yrði lausnar á málinu með samráði og samtölum við forráðamenn Frjálslynda flokksins. Þess ber að geta að forráðamenn Frjálslynda flokksins hafa reynt að ná fundi með Jóni Gnarr frá því á miðju síðasta ári en án árangurs, vegna mikilla anna borgarstjóra að sögn aðstoðarmanna hans.  Að vísu boðaði Jón Gnarr, Guðjón Arnar Kristjánsson til fundar við sig í ráðhúsinu einn daginn en skýringalaust mætti borgarstjóri ekki á þann fund.

Ég hef aflað mér þokkalegrar reynslu í gegnum tíðina af hinum ýmsu félagastörfum s.s. fyrir íþróttahreyfinguna, pólitískt starf og sömuleiðis áratuga starf í opinberri stjórnsýslu.  Aldrei fyrr hef ég kynnst öðrum viðlíka vinnubrögðum og hjá Jóni Gnarr.  Erfitt er að ráða í hvað ræður för hjá borgarstjóranum en það gildir einu hvort um sé að ræða hroka, bjálfagang eða spaug, þá er það ekki fallega gert hjá Jóni Gnarr að setja starfsmenn Reykjavíkurborgar s.s. sérfræðing sinn í upplýsingamálum í þá andstyggilegu stöðu að þurfa fara með villandi málflutning um framgang málsins.

Sú spurning hlýtur að vakna hvers vegna "friðarsinninn" Jón Gnarr kjósi ofríki og átök þó að friður og samtöl séu í boði af hendi Frjálslynda flokksins?