Þrjár deildir Fjórflokksins funda - Þjóðhátíðarstemmning hjá Samfylkingunni.

Reikna má fastlega með því Bjarni og Ólöf sigri með miklum yfirburðum í kjöri varaformanns og formanns. Mikilvægi Sjálfstæðisflokksins sem vinnumiðlunar og félagslegrar einingar hefur minnkað mjög en þröng sérhagsmunasamtök hafa enn sterk tök á flokknum.  Eina spennan er hvort að félagi Davíð verði með eitthvert glens og gaman á landsfundinum.

Reikna má fastlega  með því að millistjórnandi Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, Steingrímur J. Sigfússon haldi maraþon ræðu á sínum fundi.  Áhersla millistjórnendans Steingríms verður án efa lögð á að skammast út í fortíðina og leggja áherslu á samstöðu og samheldni flokksmanna. Látið verður að því liggja að allir þeir sem efast um leiðsögn Steingríms J. og AGS s.s. Lilja Mósesdóttir sé vandamálið.  Án efa verður síðan klæmst á orðunum eins og gegnsæi, traust, trúverðugleika, samstöðu og jöfnuði. Ekki er hægt að búast við frjóum umræðum um framtíðina eða stöðu heimila, þar sem leiðtoga- og kredduöflin hafa tögl og hagldir.  Það verður þó helst að varaformaðurinn Katrín Jakobsdóttir lyfti fundinum upp með því jákvæðu tali um Tónlistarhúsið Hörpuna.  

Reikna má fastlega við þjóðhátíðarstemmningu á fundi Samfylkingarinnar þar sem að mati innvígðra náðist merkur áfangi í eina máli flokksins Evrópumálinu, á sjálfan þjóðhátíðardaginn 17. júní.  Allar líkur á að lítil umræða verði um minni mál Samfylkingarinnar s.s. skuldavanda heimilanna, skattaafslátt til fjárglæframanna, uppgjöf flokksins í sjávarútvegsmálum og atvinnuleysið. Lítið mun fara fyrir boðaðri uppreisn Sigmundar Ernis Rúnarssonar, enda er það snúið verk í miðjum hátíðarhöldum.

Án efa munu forystumenn Samfylkingarinnar s.s. Mörður og heilög Jóhanna tala á tilfinningaþrútinn hátt um jöfnuðinn og óréttlætið í samfélaginu og þá einkum það sem snýr að fjármálafyrirtækjum sem hafa að mati flokksins mátt þola að taka að sér erfið verk s.s. að innheimta stökkbreyttar skuldir og bjóða upp eignir almennings.