Jón Gnarr og Steingrímur J.

Margur þykist sjá að Jón Gnarr hafi haft Steingrím J. Sigfússon fjármálaráðherra  sem fyrirmynd persónusköpun sinni á Georgi Bjarnfreðarsyni í drepfyndnum sjónvarpsþáttum Fangavaktarinnar. 

Það er ekki einungis ýmislegt í fasi þeira Georgs og Steingríms J sem er líkt heldur sömuleiðis að þá gilda órjúfanleg og óvíkjanleg lögmál um alla aðra  nema þá sjálfa.

Steingrími J. hefði nær örugglega verið trylltur í þingsal þ.e.  í stjórnarandstöðu út í fjármálaráðherra, sem vildi greiða Icesave, lúta stjórn AGS, skipa kúlánalið í áhrifastöður, selja orkuauðlindir til útlendinga og sækja um aðild að ESB í þokkabót.

Ég er viss um að sigrar Jóns Gnarrs í skoðanakönnunum megi ekki síður rekja til furðulegs viðsnúnings fjármálaráðherra í flestum málum en  farsans í borgarstjórninni á kjörtímabilinu.

Flest er á huldu hvað varðar raunveruleg stefnumið Jóns Gnarrs og nokkuð erfitt að átta sig á því hvað er grín og hvað alvara, þó svo að hann hafi verið tíður gestur í stofum landsmanna að tjá lífsskoðanir sínar.

Í dag hefur blossað upp sá ótti meða Vg-liða að Jón sé Sjalli en ég tel ekki síður að þeir Vinstri grænu ættu ekki síður að óttast að Jón breyttist í Steingrím J..