Siggi og Bjössi, þynnka og röfl

Athyglisvert var að renna í gegnum Fréttablaðið í morgun. Þar tók Sigurður Líndal Björn Bjarnason rækilega í gegn í grein þar sem hann fjallaði um umdeilda skipan Sjálfstæðisflokksins í dómaraembætti. Hann dró fram hvernig Björn Bjarnason reyndi að víkja sér undan þegar hann var orðinn rökþrota í málinu.

Ég hef ákveðna samúð með Birni Bjarnasyni þar sem hann lifir og hrærist í áhugamáli sínu í hernaðarkúltúr þar sem menn fylgja skipunum foringjans. Hann hefur greinilega fylgt þeirri skipun og ver vígið með öllum tiltækum ráðum þó að staðan sé æði þröng út frá þeim viðmiðum sem siðuð þjóðfélög búa við. 

Öllu lakari var grein Sauðárkróksskáldsins Hallgríms Helgasonar en hann reit söguna Rokland sem er óður til heimabæjar míns. Þessi grein í Fréttablaðinu er að nokkru leyti ferða- og lífsreynslusaga þar sem lýsir hughrifum sínum í Færeyjum og þeirri gleði að komast í Bónusverslun sem var klímax ferðarinnar. Hann bergði á bragðlausum Bónusdjús og það var toppurinn í ferðinni.

Það var nokkuð erfitt fyrir mig að átta mig á hvað skáldið mitt, Hallgrímur Helgason, var að fara í þessari grein en eftir þó nokkra yfirlegu og umhugsun, m.a. í heitum potti í sundlaug, komst ég að því að eina rökrétta ástæðan fyrir þessu væri venjuleg íslensk þynnka með færeysku ívafi. Hringdansinn getur farið illa í óvanan Íslendinginn.

Það var virkilega erfitt að komast að því hvað hann væri að fara í greininni, en mér er með öllu óskiljanlegt hvað Helgi Áss Grétarsson rr að fara í greinaflokki sínum um álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna á íslenska kvótakerfinu. Þriðji hluti hans birtist í dag. Greinaflokkurinn hefur verið flest annað en upplýsandi. Það er erfitt að henda reiður á hvað þessi illskiljanlega samsuða og nánast röfl hefur að gera með álit mannréttindanefndarinnar.

Ég veit varla hvernig ég á að útskýra hvernig tautið virkar á mig. Hann hljómar svolítið eins og maður sem hefur búið sér til kennisetningar og fær nú í hausinn að þær gangi ekki upp út frá jafnræðissjónarmiði og séu óréttlátar. Samt sem áður streðast hann við að segja í hálfum hljóðum að álitið muni litlu breyta.