Harðlínumaðurinn Steingrímur J. Sigfússon vildi með öllum ráðum koma í veg fyrir óheft innstreymi vinnuafls

Guðrún María og Sigurður J. gátu sér rétt til um hver hélt þessa hörðu ræðu gegn óheftu innstreymi verkafólks frá fátækari ríkjum Evrópu, sem spurt var um í pistli hér að neðan. Svarið við spurningunni er: Enginn annar en Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG. 

Steingrímur J. Sigfússon varaði mjög við afleiðingum aukins innflutnings erlends verkafólks á íslenskan vinnumarkað og varaði sterklega við að öryggisákvæðin sem Frjálslyndi flokkurinn hyggst beita væru of aumleg og vildi hann greinilega ákvæði sem væru sterkari. 

Það sem vakti sérstaka athygli mína var hvað ræða Steingríms J. Sigfússonar var ofsafengin og ég efast stórlega um að ég eða Magnús Þór Hafsteinsson, hvað þá Guðjón Arnar Kristjánsson, hefðum látið okkur viðlíka um munn fara. Steingrímur J. dregur sérstaklega fram, margsinnis, að verkafólk einnar þjóðar umfram annarrar geti verið sérstakt vandamál fyrir íslenskan vinnumarkað.  

Ekki veit ég hvers vegna Steingrímur J. Sigfússon varaði ítrekað við portúgölsku verkafólki en hann verður að svara því sjálfur.

Mér er hins vegar óskiljanlegt að Steingrímur J. Sigfússon leyfi sér að úthrópa okkur í Frjálslynda flokknum sem viljum stjórna innflæði vinnuafls til landsins sem hægri öfgamenn og að flokkurinn standi fyrir ógeðfelldri umræðu. 

Meint sök Frjálslynda flokksins er að vilja beita því öryggisákvæði í EES-samningunum sem að mati Steingríms sjálfs var allt of  vægt, og mátti vel merkja að Steingrímur hafi haft sérstakar áhyggjur af Portúgölum í því sambandi.

Stefna Frjálslynda flokksins er stefna skynseminnar, þ.e. að hægja á innstreymi fólks til þess að íslenskur vinnumarkaður geti aðlagað sig gríðarlegum breytingum sem hafa átt sér stað á örfáum árum. Íslenskt samfélag þarf einnig að ná utan um þann fjölda sem kominn er til landsins áður en enn fleira fólki er stefnt til landsins.  

Samfylkingin og VG, ásamt stjórnarflokkunum, hafa samviskubit vegna þess að flokkarnir brugðust innlendu launafólki illilega fyrir ári síðan þegar flokkarnir ákváðu að nýta sér ekki heimildir til þess að fresta því að galopna landið fyrir innstreymi vinnuafls frá fátækum ríkjum Evrópusambandsins.

Helsta vörn þessara flokka er að úthrópa nauðsynlega og þarfa umræðu sem vonda og eru þessir stjórnmálaflokkar með því að bregðast íslensku launafólki öðru sinni.