Rigndi síldinni niður?

Það að stofninn skuli mælast 100.000 tonnum stærri en hann mældist fyrir örfáum mánuðum með sömu aðferðum staðfestir hversu ónákvæmar mælingarnar eru.

Burtséð frá því hljóta allir sem gripsvit hafa á líffræði að setja spurningarmerki við að það eigi að halda áfram að vernda sýkta síld sem sögð er dauðvona. Í framhaldinu er rétt að huga að því að þegar staðfest hefur verið hversu ónákvæm mælingin er, hvort það eigi ekki einnig við stofnstærðarmælingar á þorskinum. Það ætti að vera miklu auðveldara að fá nákvæmari mælingu á síldinni þar sem ekki einungis eru notaðar sambærilegar aldursaflaaðferðir og í þorskinum heldur einnig bergmálsmælingar á síldinni sem eru þá bein mæling á fiskitorfunum en þeim er ekki hægt að koma við hvað varðar þorskinn.

Það vill svo til að ég ræddi í vikunni við þó nokkra sjómenn sem róa fyrir norðan og þeim bar saman um að þorskurinn væri í góðu standi en það eina sem vantaði væru auknar veiðiheimildir.

Væri ekki ráð fyrir þessa aumingjans ríkisstjórn að fara í gegnum málefnalega gagnrýni á reiknisfræðilega ráðgjöf Hafró? Þessi reiknilíkön um sveiflur dýrastofna, hvort sem er rjúpan eða þorskurinn, sem eiga að spá fyrir um vöxt stofnanna ár og jafnvel áratugi fram í tímann hafa einfaldlega ekki gengið upp og geta ekki gengið upp þar sem þau stangast á við lögmál viðtekinnar vistfræði.

40.000 tonna síldarkvóti

Nýbúi sem hefði betur aldrei komið til landsins

Í síðasta greinarkorni sagði ég frá því að ég hefði orðið vitni að rústaskoðun Geirs forsætisráðherra á Siglufirði þegar ég var að koma úr veiðitúr á Siglunesi.   

Það sem helst bar til tíðinda í veiðinni var að snemma morguns þegar ég var að vitja um net á Neskróknum sá ég að einn silungurinn var með djúpt hringlaga sár. Mér datt strax í hug að um væri að ræða steinsugu sem er „frumstæður“ kjaftlaus fiskur sem lifir sníkjulífi á öðrum fiskum en hann bítur sig fastan í hold og skilur eftir sig hringlaga sár. 

Ég ýtti þessari hugsun til hliðar þar sem ég hafði ekki heyrt af því að steinsugur væru tíðir gestir í náttúru Íslands. Þegar ég var kominn í hús skömmu síðar heyrði ég á Rás 1 viðtal við Sigurð Guðjónsson framkvæmdastjóra Veiðimálastofnunar sem greindi frá að þær væru nýir nýbúar í náttúru Íslands, þeirra hefði aðallega orðið vart á Suðurlandi en jafnframt var tekið fram að þær hefðu ekki sést á Norðurlandi.

Eftir að hafa rætt við Benóný Jónsson líffræðing er nokkuð ljóst að sárið á silungnum er eftir nýbúann sem allir veiðimenn eru sammála um að hefði betur aldrei komið til landsins.