Vesalingarnir í Samfylkingunni

Samfylkingin er búin að gefast upp á að afnema verðtrygginguna og einnig að leiðrétta skuldir heimilanna fyrir utan það sem Hæstiréttur dæmdi, þvert ofan í vilja ráðherrra flokksins.  Sömuleiðis hefur flokkurinn tekið U beygju í sjávarútvegsmálum og réttlætt leynilegar afskriftir til hrunverja. 

Helstu afrek Samfylkingarinnar er að koma á kynjuðum fjárlögum og banna ljósabekkjanotkun ungmenna.

Núna hefur Samfylkingin blásið til orustu við þjóðhátíðardaginn 17. júní undir leiðsögn eins helsta hugmyndasmiðs samtakannna, Illuga Jökulssonar

Stjórnin á sína aðdáendur enn en það eru innheimtumennirnir í AGS og eigendur  bankanna þ.e. vogunarsjóðirnir sem uppskera ríkulega á að kreista almenning og hæla stjórninni á hvert reipi.

Gagnrýndi hátíðarhöldin 17. júní

Fávita umræða

Umræðan um stjórn fiskveiða sem nær upp á yfirborð stærstu fjölmiðlanna er nánast fávitaleg. Eðli fiskistofna er að sveiflast gífurlega og ætti flestum að vera ljóst að fiskveiðar eru ekki stærsti áhrifaþáttur í stofnsveiflum þeirra. Núna þykist forstjóri Hafró geta séð fyrir auknar veiðar allt til ársins 2016.  Enginn á Hafró sá fyrir niðursveifluna á þorskstofninum í kringum síðustu aldamót og ekki heldur árið 2006, en niðursveiflurnar urðu þrátt fyrir að farið var nákvæmlega eftir ráðgjöf stofnunarinnar. 

Hvers vegna er engin gagnrýnin umræða um algert árangursleysi veiðiráðgjafarinnar en um áratugaskeið var á Íslandsmiðum veidd um hálfmilljón tonn af þorski en núna er aflinn vel innan við helmingurinn af því sem miðin gáfu áður af sér? Fleiri spurningar sem vakna s.s. hvers vegna karfastofninn rýkur upp í mælingum en fiskurinn er sagður verða gamall og vera hægvaxta. Ef allt væri með felldu í mælingum og reiknilíkönum þá ættu umræddar sveiflur að vera fyrirséðar.  Sama á við um hrapið á mælingu á ýsustofninum. Minni veiðiheimildir á ýsu á næsta ári eru ávísun á bein vandræði og brottkast

Ekki bætir úr skák að fjórflokkurinn á hinu háa Aþingi virðist að mestu hjartanlega sammála um að vera áfram með óbreytta fiskveiðistjórn og úthluta sömuleiðis örfáum sérstökum sérréttindum til áratuga.  Helstu deilurnar á Alþingi snúast um hversu mikið eigi að skattleggja einokunarréttinn.  Eina vitið núna er að leggja frumvörp ríkissjórnarinnar til hliðar og skoða stjórn fiskveiða frá grunni. 

Leggur til meiri þorskkvóta

Jóhönnu var illa við skötuselinn

Nú er Jóhanna Sigurðardóttir á lokaspretti sem forsætisráðherra og virðist hún nýta hann til þess að ætla að festa í sessi og njörva niður ónýtt kvótakerfi í sjávarútvegi sem brýtur í bága álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.

Á meðan Jón Bjarnason var í sjávarútvegsráðuneytinu voru stigin örfá og stutt skref í þá átt að færa kerfið í átt að jafnræðis. Eitt af þessum málum var að ríkið leigði skötuselskvótann beint, í stað þess að fiskurinn færi sjálfkrafa til nokkurra aðila endurgjaldslaust sem leigðu hann áfram dýrum dómum.  Umræddir handhafar kvótans eru nær allir útgerðarmenn við suðurströndina, þar sem að skötuselurinn veiddist eingöngu, þegar fiskurinn var settur inn í kvótakerfið.  Með hlýnandi sjó fór fiskurinn að ganga í meira mæli vestur og norður fyrir landið og urðu sjómenn þá fyrir vestan og norðan sjálfkrafa leiguliðar nokkurra útgerða á Suðurlandi.

Á bak við tjöldin gekk Jóhanna Sigurðardóttir í lið með LÍÚ í og barðist á móti skötuselsmálinu en opinberlega þá skreytti hún sig með því enda var allur þorri almennings mjög fylgjandi að jafnræði ríkti og fá rök fyrir sérgæsku Fjórflokksins við sérhagsmuni fárra.

Með frumvarpinu og viðsnúningi í skötuselsfrumvarpinu er Jóhanna Sigurðardóttir að sýna þjóðinni sitt rétta andlit.   

 

Ákvæði um skötusel fellur niður

Hannes Bjarnason skoraði í Árgarði

Greinilegt er að  framboð Þóru snýst fyrst og fremst um að fara  gegn Ólafi Ragnari Grímssyni og þeirri ákvörðun hans að skjóta Icesave-málinu til þjóðarinnar en að öðru leyti ekki fyrir neinum öðrum málefnum.  Helstu stuðningsmenn Þóru telja að besta leiðin til þess að vinna framboði hennar fylgis sé að snúa út úr orðum forseta Íslands og leggja út af þeim á versta mögulega veg.

Þóra  Arnórsdóttir virðist hafa fátt ferskt fram að færa ólíkt mótframbjóðandanum sínum Hannesi Bjarnasyni.  Í dag sat ég fund með Hannesi í Árgarði þar sem rætt var um lagningu háspennulínu í Skagafirði.  Óhætt er að fullyrða að Hannes hafi skorað á fundinum með áhugaverðum athugsemdum og fyrirspurnum sem opnuðu nýja vinkla á skipulags- og raforkumál lýðveldisins.

Fjölmiðlar verða að tryggja að aðrir forsetaframbjóðendur en þeir sem hafa miklar flokksmaskínur á bak við sig fái sanngjarna umfjöllun og kynningu. 

Meinið var að ríkisstjórnin vildi ekki standa við nein kosningaloforð

Viðræðurnar strönduðu á því að hvorki Jóhanna Sigurðardóttir né Steingrímur J. vildu hvika frá þeirri stefnu sinni að svíkja öll kosningaloforð og sömuleiðis öll ákvæði stjórnarsáttmálans sem sneru að því að taka á skuldavanda heimila, afnema verðtrygginguna og koma á réttlæti við stjórn fiskveiða.

Ekkert hik hefur verið á sömu stjórn við að reyna að blása lífi í óbreytt fjármálakerfi sem orsakaði hrunið og afskrifa sömuleiðis milljarða króna á höfuðpaura hrunsins. Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur þarf að fara frá völdum sem allra fyrst.   

Ekkert samkomulag um stuðning

Ekki skynsamlegt fyrir hagsmuni Íslands að þynna út Nató

Össur lætur móðan mása um að þenja út hernaðarbandalagið NATO.  Vandséð er að það þjóni hagsmunum Íslendinga að NATO auki afskipti sín í Afríku eða hvað þá að það ásælist í auknum mæli að fyrrum lýðveldi Sovétríkjanna gangi í bandalagið.  Össur vill ólmur að Georgía fái inngöngu í NATO en ekki er langt síðan ríkið átti í hernaðarátökum við Rússa!

Það er ljóst að með aukinni útþenslu mun bandalagið þynnast út og sömuleiðis gagnkvæm skylda þjóða til þess að standa saman gegn utan að steðjandi ógn.

  

 

 

NATO hleypi nýjum þjóðum að

Gott að vita af þotum Obama

Ég gat ekki annað en tekið undir með sjóaranum sem ég rakst á í sundi sem sagði frá því að honum hlýnaði um hjartaræturnar að vita af því af amerísk flugsveit væri komin á ný til landsins.  Hann sagðist fyllast öryggistilfinningu af því að vita af þotunum á meðan á landinu dynja hótanir úr Evrópu.

Það er óneitanlega undarlegt að Evrópusambandið skuli beina spjótum sínum að Íslensku þjóðinni á meðan aðildarviðræður standa yfir.   Ef að Evrópusambandið sér nokkurn flöt á ágreiningi við smáþjóðina sem er að banka á dyrnar hjá sambandinu þá er ekki að sökum að spyrja að allir kraftar eru notaðir til þess að kreista smáþjóðina m.a. í Icesavemálum og makríldeilum.

Getur þjóðin treyst Ögmundi - Svarið er Nei

Ögmundur er að reyna að píska upp einhverja stemmningu meðal þjóðarinnar gegn fjárfestingu Samfylkingar-Núbó. Sjálfum finnst mér rétt að gjalda varhug við strandhöggi Kínverjans þó svo að hann leiti einungis eftir að slá upp háhýsum á hálendi sem fáum fáum er til gagns.  Ögmundur sem þykist nú standa vörð um hagsmuni þjóðarinnar, virðist á sama tíma vera slétt sama um að nokkrir séu slá eign sinni á fiskveiðiauðlind landsmanna. Ef sjávarútvegsfrumvörp ríkisstjórnarinnar ná fram að ganga mun helsta náttúruauðlind landsmanna halda áfram að verða veðsett og verða bitbein í erfða- og skilnaðarmálum skuldsettu furstanna sem nú ráða ríkjum á Íslandi.   

Ögmundur flutti þingmál um að standa vörð um mannréttindi og jafnræði til nýtingar á sjávarauðlindinni en þegar hann varð mannréttindaráðherra, þá varð það gleymt.  Bitur reynslan segir að  Ögmundur og Vg munu aðstoða Núbó við að taka fyrstu skóflastunguna ef að flokkurinn verður við völd en öskra og æpa gegn Núbó ef að flokkurinn verður í stjórnarandstöðu.

Sjálfstæðisflokkurinn leggst gegn rannsókn á lögbrotum

Ekki var að heyra á Bjarna Ben í Silfrinu annað en að hann vildi fara nákvæmlega sömu leið og fyrir hrun og nota sömuleiðis að mestu sömu mennina og áður, í helstu verkin.

Greinilegt var að formaður Sjálfstæðisflokksins var mjög andsnúinn rannsókn; lögreglu, sérstaks saksóknara og Seðlabankans á lögbrotum Samherja. Hann talaði um innrás í fyrirtækið og að brotin snéru fyrst og fremst að lögum sem menn vildu ekki hafa, þ.e. lög um gjaldeyrishöftin.

Málflutningurinn og afstaðan gegn lögum og reglum minnti frekar á orðræðu aktífista eða vítisengils en formanns í borgarlegu stjórnmálaafli.  Reyndar á Bjarni það sammerkt með öðrum formönnum fjórflokksins og bæjarstjóranum á Dalvík, að gera enga athugasemd við að Samherji hafi tekið stærsta vinnustaðinn á Dalvík í gíslingu vegna rökstuddra aðgerða yfirvalda.  Það er engu líkara en það sé búið að normalisera bullið - Vitleysan sé orðin eðlileg.

Umræðan um kvótakerfið var ekki upp á marga fiska en formaður Sjálfstæðisflokksins vildi meina að kerfið hefði sannað ágæti sitt og í stað þess að útvegurinn væri upp á þjóðina kominn líkt og á níunda og tíundartugnum, þá væri hann að skila miklu.  Þetta er auðvitað argasta kjaftæði enda má spyrja í framhaldinu ef að þetta tal væri tekið trúanlegt -  á hverju lifði þjóðin þá á síðustu öld?  Staðreyndin er sú að þorskaflinn á níundaáratugnum var um tvöfalt meiri þá, en nú.

„Af hverju eruð þið að þessu?“

Xdogun.is - Krefjumst réttlætis og heilbrigðrar skynsemi

Undirskriftasöfnun fer nú fram á heimasíðunni http://www.xdogun.is/askorun/ þar sem þess er krafist að stjórnvöld leyfi þjóðinni að greiða atkvæði um framtíðarfyrirkomulag við stjórn fiskveiða.  Það er nauðsynlegt að koma með öllum ráðum í veg fyrir að ólög Steingríms J. nái fram að ganga.

Hér að neðan er greinargerð sem fylgir undirskriftasöfnuninni.

- GREINARGERÐ -

Með nýjum lögum um stjórn fiskveiða er núverandi handhöfum aflaheimilda tryggður forgangur, sem stenst ekki jafnræðisákvæði stjórnarskrárinnar, til að minnsta kosti 20 ára. Auk þess stenst það engan veginn nýja stjórnarskrá sem stjórnlagaráð hefur samið. Núverandi stjórnarmeirihluti lofaði fyrir síðustu kosningar að breyta stjórnkerfi fiskveiða þannig að jafnræði yrði tryggt. Það frumvarp sem liggur fyrir Alþingi gengur í þveröfuga átt (657. mál, þskj. 1052, 140. löggjafarþing) (http://www.althingi.is/altext/140/s/1052.html).

Fyrir síðustu alþingiskosningar, í apríl 2009, voru báðir ríkisstjórnarflokkarnir, Samfylking og VG, á einu máli um að fiskveiðistjórnunarkerfið væri svo ranglátt að það yrði að leggja niður í núverandi mynd og taka upp nýtt kerfi. Lofuðu báðir flokkar að taka tillit til ályktunar mannréttindanefndar SÞ sem átaldi ójafnræði milli borgara í aðgengi að auðlindinni og að ekki gengi að úthluta henni sjálfkrafa til sömu aðila ár eftir ár. Fjölmiðlar eru hvattir til þess að ganga eftir þessum loforðum.

Báðir stjórnarflokkarnir lögðu til 20 ára aðlögunarferli fyrir núverandi kvótahafa og kvótinn, sem þannig kæmi til úthlutunar, yrði leigður á almennum uppboðsmarkaði, beint af ríkinu. Báðir stjórnarflokkarnir einsettu sér að tryggja þjóðareign fiskimiðanna, bæði í raun og að lögum. Sömuleiðis átöldu báðir flokkarnir kvótaframsalið sem leitt hefur til gífurlegrar byggðaröskunar. Við þetta má bæta að eitt af 100 daga markmiðum ríkisstjórnarinnar voru frjálsar handfæraveiðar.

Í nýju frumvarpi ríkisstjórnarinnar um stjórn fiskveiða nær ekkert þessara markmiða fram að ganga. Þvert á móti er núverandi kerfi fest enn frekar í sessi og jafnvel ýtt undir væntingar kvótahafa um bótarétt við breytingar síðar.

Þá vantar inn í frumvarpið að hagsmunir og samkeppnisstaða fiskvinnslu án útgerða séu tryggð til jafns við fiskvinnslu með útgerð.

Skorum við því á ríkisstjórnina að halda þá sátt sem hún gerði við þjóðina í aðdraganda þingkosninga 2009 og í stjórnarsáttmála í kjölfarið. Þjóðin mun aldrei sættast á efni fyrirliggjandi kvótafrumvarps (þskj. 1052 — 657. mál, 140. löggjafarþing).

Að öðrum kosti er forseti Íslands með áskorun hér að ofan hvattur til þess að synja frumvarpinu staðfestingar þannig að þjóðin skeri úr - enda á þjóðin rétt á því að útkljá þetta mál, sem deilt hefur verið um í á þriðja áratug.