Að lækna fákeppni með einokun

Á síðustu tveimur áratugum hefur átt sér stað gríðarleg samþjöppun í úrvinnslu landbúnaðarvara og sláturhúsa. Fækkun sláturhúsa var keyrð áfram með ríkisstyrkjum og beinlínis rangfærslum á borð við að verið væri að mæta kröfum ESB.  Auðvitað var gulrótin um  að "ríkishagræðingunni" fylgdi betri kjör fyrir bændur og neytendur.

Vandséð er að sú spá hafi ræst  ef litið er til kjara bænda og verðlags í matvöruverslunum. 

Nú er ríkisstjórnin að keyra í gegnum þingið lög sem heimila einokun - það árið 2024. Með sömu rökum og á liðnum árum.

Samvinnuhugsjónin virðist vera löngu týnd og tröllum gefin í Framsóknarflokknum og reikna má með að Jónas Jónsson frá Hriflu hefði gefið núverandi þingmönnum Framsóknarflokksins, þá einkunn að þar færu skósveinar braskara og fjárplógsmanna. Það bólar nefnilega ekki á því að leitað sé eftir samvinnu í stað samþjöppunar valds og eigna. Vg styður málið til þess að Katrín fái að halda í stólinn.

Sérkennilegustu rökin fyrir löggjöfinni eru í boði Sjálfstæðisflokksins en Óli Björn taldi réttast að mæta fákeppnishryllingi á matvörumarkaði með því að opna fyrir einokun afurðastöðva, en meðal þeirra fyrirtækja sem verið er að hliðra til fyrir eru afurðarstöðvar sem tengjast Alma leigufélagi, sem er þekkt fyrir allt annað en að huga að kjörum neytenda.

Landi og þjóð til heilla.