Ruglið heldur áfram í Háskóla Íslands

Sök fræðasamfélagsins á hruninu er mikil þar sem almenningur stóð í þeirri trú að hægt væri að treysta háskólunum fyrir skynsamlegum og gagnrýnum niðurstöðum í álitamálum. Hluti háskólafélagsins sem t.d. afurðir Tryggva Þórs Herbertssonar og Mishkins, Friðriks Más Baldurssonar og Porters bera með sér var keyptur af sérhagsmunaöflum. Skýrsluskrifin gáfu útrásarliðinu skálkaskjól til þess að halda áfram að grafa undan hagsmunum þjóðarinnar og sömuleiðis stjórnmálamönnunum sem vissu betur og nú neyðast til að svara til saka kost á því að ljúga að þjóðinni og umheiminum.

Í Morgunblaðinu í dag er frétt af rannsóknum nýbakaðs dósents Daða Más Kristóferssonar við hagfræðideild Háskóla Íslands sem benda sterklega til þess að ruglið í Háskóla Íslands haldi áfram eftir hrun eins og ekkert hafi í skorist. Fréttir af helstu niðurstöðum Daða Más gefa til kynna að Íslendingar hafi komið á hagstæðasta fiskveiðistjórnunarkerfi sem völ er á í víðri veröld og varasamt sé að breyta því á nokkurn hátt þar sem búið er að fjárfesta svo mjög í greininni. 

Fræðimaðurinn Daði Már Kristófersson virðist ekki hafa frétt af því í skilyrtum útreikningum sínum á auðlindarentu að þorskaflinn - eftir að fína kerfið sem hann vill ekki breyta var tekið upp - sé einungis þriðjungurinn af því sem hann var fyrir daga kvótakerfisins. Eflaust þykir vísindamanninum mannréttasjónarmið léttvæg og eiga skilyrðislaust að víkja fyrir meintri hagræðingu og það finnst honum vafalaust sömuleiðis um þá ágalla kerfisins sem fela í sér að það hvetur til brottkasts.  Fullyrðingar dósentsins við Háskóla Íslands um að frjálst framsal á veiðiheimildum hafi leitt til mikillar fjárfestingar í sjávarútvegi er einfaldlega kolröng og býst ég við því að fræðimaður með faglegan metnað vilji leiðrétta þá fullyrðingu. Frjálst framsal á aflaheimildum hefur leitt til gífurlegs fjármagnsflótta út úr sjávarútveginum og er útgerðin vart rekstrarhæf nema að fá umtalsverðar afskriftir á lánum. Ef farið er um hafnir landsins sést vel að togarar og atvinnutæki eru komin til ára sinna þannig að augljóst er að fjármagnið hefur runnið út úr atvinnugreininni.

Sú spurning hlýtur að vakna hvernig svona gervifræði í hagfræðideildinni horfi við hinum almenna háskólamanni sem ástundar gagnrýna hugsun og er annt um orðspor Háskóla Íslands.